บทที่ 24 ฆาตกรโรคจิตในเมือง! วิกฤตใหม่!
บทที่ 24 ฆาตกรโรคจิตในเมือง! วิกฤตใหม่!
หลังจากหลินเยว่จากไป ซูอี้ก็คุยกับเจียงเสี่ยวฉืออีกมาก
หลังจากการวิเคราะห์และอธิบายของเจียงเสี่ยวฉือ เธอได้วางแผน "ผู้บงการเบื้องหลัง" ที่เหมาะสมสำหรับซูอี้ โดยวิธีการคือรับสมัครมนุษย์ผู้รอดชีวิตให้มากขึ้นเพื่อทำงานให้ที่หลบภัย
สร้างระบบบริหารจัดการที่มีบุคลากรที่มีความสามารถของที่หลบภัยเป็นแกนหลัก ใช้บุคลากรที่เหมาะสมควบคุมผู้รอดชีวิต กดปัจจัยที่ไม่เป็นประโยชน์ในหมู่ผู้รอดชีวิต ชักนำให้พวกเขาทุ่มเทให้กับที่หลบภัยมากขึ้น
ส่วนซูอี้จะอยู่เบื้องหลัง จำกัดโอกาสที่ผู้รอดชีวิตจะได้พบปะกับซูอี้ เพื่อให้แน่ใจว่ารอบตัวซูอี้มีแต่บุคลากรที่ภักดีที่สุดเท่านั้น
"...เพียงแค่เราสร้างกลไกการบริหารจัดการที่หลบภัยที่สมบูรณ์ สร้างระบบพีระมิดที่มีคุณผู้ชายเป็นผู้นำสูงสุด บุคลากรที่มีความสามารถเป็นผู้ช่วย และผู้รอดชีวิตเป็นประชาชน ก็จะสามารถรับประกันความปลอดภัยของคุณผู้ชาย พร้อมกับดูแลการพัฒนาและขยายตัวอย่างรวดเร็วของที่หลบภัยได้"
เจียงเสี่ยวฉือพูดเบาๆ "ที่เรียกว่าผู้บงการเบื้องหลัง คุณผู้ชายไม่จำเป็นต้องลงมือทำอะไรด้วยตัวเองเลย เพียงแค่ออกคำสั่ง จัดการให้คนอื่นทำก็พอ"
"เมื่อไม่มีใครสามารถเข้าถึงตัวคุณได้ ความปลอดภัยของคุณก็จะได้รับการรับประกัน และไม่ต้องกังวลเรื่องจิตใจคนที่คาดเดายากอีกด้วย"
คำพูดของเจียงเสี่ยวฉือทำให้ซูอี้ครุ่นคิด "ระบบนี้ฟังดูคุ้นๆ นะ... นี่มันก็เหมือนจักรพรรดิสมัยโบราณไม่ใช่เหรอ?"
"คุณผู้ชายเข้าใจถูกต้องแล้วค่ะ"
รอยยิ้มของเจียงเสี่ยวฉือทำให้ใจซูอี้เต้นแรง
ผู้หญิงคนนี้กำลังจะสวมเสื้อคลุมมังกรสีเหลืองให้ฉันสินะ!
แต่ถ้าพูดจริงๆ สิ่งที่เจียงเสี่ยวฉือพูดก็ไม่เลวเลย ถ้าจะตอบสนองทั้งจิตใจระแวดระวังของซูอี้ และคำนึงถึงการพัฒนาและขยายตัวของที่หลบภัย... ก็มีแค่หนทางนี้เท่านั้นที่เป็นไปได้
"ลองดูก่อนก็แล้วกัน ใครจะรู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง"
ซูอี้ไม่ได้ตอบตกลงทันที แต่อนุญาตให้เจียงเสี่ยวฉือจัดการตามแนวทางนี้ก่อน
"ฉันจะจัดการให้เรียบร้อยค่ะ"
เจียงเสี่ยวฉือพยักหน้า เธอเตือนว่า "คุณผู้ชาย อาหารเย็นแล้ว ให้ฉันไปอุ่นให้ไหมคะ?"
"ไม่ต้องหรอก กินแบบนี้ก็ได้"
ซูอี้โบกมือ รู้สึกว่าตัวเองฟุ่มเฟือยไปหน่อย
หลายวันผ่านไปนับตั้งแต่วันสิ้นโลกเริ่มต้น อาหารส่วนใหญ่ในเมืองเน่าเสียไปแล้ว แม้แต่น้ำดื่มก็มีกลิ่นเหม็น
อาหารและน้ำของมนุษย์ส่วนใหญ่ค่อยๆ หมดลง ที่ไหนจะมีคนได้กินอาหารอร่อยก่อนวันสิ้นโลกแบบตัวเองอีก
แม้ว่านี่จะเป็นเพียงอาหารบ้านๆ ธรรมดา แต่การปฏิบัติต่อซูอี้ก็ดีกว่าผู้รอดชีวิตส่วนใหญ่ในเมืองแล้ว
หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ เจียงเสี่ยวฉือลุกขึ้นเก็บชามตะเกียบ แล้วขอตัวจากซูอี้ เธอจะไปจัดการและวางแผนเรื่องตึกทั้งหมดต่อ
เมื่อซูอี้ต้องการใช้ที่นี่เป็นฐานที่มั่น เธอย่อมมีหน้าที่ต้องจัดการรายละเอียดที่เหลือ
ช่วงบ่าย
เจียงเสี่ยวฉือยุ่งกับการจัดการตึก หลินเยว่ออกไปสำรวจ หลี่ยายังคงจมอยู่ในห้องวิจัยจัดการกับรายการในแผนผังเทคโนโลยี
ทั้งอาคารที่พักอาศัย เหลือแค่ซูอี้คนเดียวที่ไม่มีอะไรทำ
"รู้สึกเหมือนเป็นจักรพรรดิจริงๆ"
ซูอี้นอนบนเตียงพักผ่อนตอนเที่ยง สัมผัสได้ถึงความเย็นสบายที่มาจากตู้เย็น รู้สึกทึ่งมาก "ฉันแค่ออกคำสั่ง บุคลากรที่มีความสามารถก็ทำให้เป็นจริง"
"ความรู้สึกนี้ ไม่เลวเลยจริงๆ"
ในความง่วงงุนหลังอิ่มท้อง ซูอี้หลับไปสักพัก
เมื่อเขาตื่นขึ้นมา ก็เป็นเวลาบ่ายสามโมงแล้ว
เวลาว่างเปล่าของชายโสดแบบนี้ ไม่รู้จะฆ่าเวลายังไงดี ในเมื่อตอนนี้ไม่มีทั้งคอมพิวเตอร์และโทรศัพท์มือถือให้ความบันเทิง ซูอี้จึงต้องหาอะไรใหม่ๆ ทำเพื่อฆ่าเวลา
"ลองดูแพลตฟอร์มการซื้อขายดีกว่า ดูซิว่าจะซื้อกระสุนเพิ่มได้ไหม"
ซูอี้เปิดหน้าจอข้อมูลของที่หลบภัย กำลังจะเปิดแพลตฟอร์มการซื้อขาย แต่กลับพบว่าโมดูลอันดับที่หลบภัยวันนี้มีการจัดอันดับใหม่เพิ่มขึ้นมากมาย
นอกจากอันดับระดับที่หลบภัย อันดับบุคลากร และอันดับภารกิจสำรวจสามอันดับนี้แล้ว
ยังมีเพิ่มเติมเช่น อันดับการสำรองทรัพยากรของที่หลบภัย (นับเฉพาะผลตอบแทนจากภารกิจส่งออก) อันดับการทำลายที่หลบภัย (ฆ่าศัตรู) อันดับอุปกรณ์และสิ่งของของที่หลบภัย (นับเฉพาะอุปกรณ์ของที่หลบภัย) อันดับคะแนนการอยู่รอด......
อันดับมากมายแน่นขนัด มองไปทีเดียวมีอย่างน้อยสิบกว่าอันดับ
ซูอี้ช้อนตามอง พบว่าตัวเองครองอันดับหนึ่งถึงห้าอันดับ!
ได้แก่ อันดับหนึ่งด้านบุคลากร อันดับหนึ่งด้านระดับ อันดับหนึ่งด้านภารกิจสำรวจ อันดับหนึ่งด้านการสำรองทรัพยากร และอันดับหนึ่งด้านอุปกรณ์
"ฉันเก่งขนาดนี้เลยเหรอ?"
ซูอี้กะพริบตา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพบว่าที่หลบภัยของตัวเองแข็งแกร่งขนาดนี้!
รอบแรกของวันสิ้นโลกยังไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ด้วยซ้ำ ตัวเองกลับได้ครองอันดับหนึ่งถึงห้าอันดับ!
ยิ่งมีอันดับมาก ก็ยิ่งดี
เพราะเมื่อรอบวันสิ้นโลกปัจจุบันจบลง การดำรงอยู่อันลึกลับจะมอบรางวัลตามอันดับในการจัดอันดับ
ยิ่งอันดับสูง รางวัลก็ยิ่งดี ยิ่งง่ายที่จะสร้างความได้เปรียบมหาศาลแบบหิมะกลิ้งก้อนโต
"อืม... ลองดูอันดับอื่นๆ ดูหน่อย"
"ซี่ อันดับหนึ่งในการฆ่าศัตรูนี่ เกินไปแล้วนะ!"
ซูอี้ตาโต เขาเห็นข้อมูลอันดับหนึ่งในการฆ่าศัตรูแสดงว่า [ทำลายที่หลบภัยไปแล้ว 161 แห่ง]!
อันดับนี้แทบจะเหมือนอันดับ PK ในเกมเลย
ใครก็ตามที่ติดอันดับนี้ ล้วนแต่เป็นคนบ้าการต่อสู้
แต่ต้องรู้ว่านี่คือโลกแห่งความเป็นจริง แม้จะมีกลไกเกมวันสิ้นโลก แต่คนที่ถูกฆ่าก็ล้วนเป็นมนุษย์ที่มีชีวิต
การทำลายที่หลบภัย 161 แห่ง หมายความว่าคนคนนี้ฆ่าคนไปอย่างน้อย 161 คน หรืออาจจะมากกว่านั้น
"วันสิ้นโลกเพิ่งเริ่มไม่กี่วัน แต่ฆ่าคนไปมากขนาดนี้แล้ว ฉันไม่เชื่อหรอกว่าทุกคนที่เจอเป็นศัตรูหมด"
ซูอี้พึมพำ "คงเป็นฆาตกรโรคจิตแน่ๆ ไม่ว่าจะฆ่าคนเพื่อความสนุก หรือต้องการได้คะแนนการอยู่รอดมากขึ้น ก็ล้วนแต่หมายความว่าคนคนนี้อันตรายมาก!"
ซูอี้รู้สึกระแวดระวังในใจ จดจำชื่อของอันดับหนึ่งในการฆ่าศัตรูไว้แน่น
[ที่หลบภัยเสี่ยวไป่ซยง]
ชื่อที่ดูน่ารักมาก แต่สิ่งที่มันทำไม่น่ารักเลยสักนิด!
"ตอนนี้ฉันเห็นแค่อันดับในเขตเมือง ยังไม่รู้สถานการณ์ในระดับประเทศหรือระดับโลก"
"แต่ถ้าเดาจากส่วนย่อยไปหาส่วนใหญ่ เมืองจินหลิงยังมีฆาตกรโรคจิตแบบนี้ ที่อื่นคงไม่ดีไปกว่านี้หรอก"
"นี่มันวันสิ้นโลกจริงๆ... ภัยธรรมชาติรุนแรง ภัยจากมนุษย์ก็ไม่น้อย ยากจริงๆ"
ซูอี้ส่ายหน้า พร้อมกับดูอันดับของตัวเอง เขาอยู่อันดับที่ 53,688 ในการฆ่าศัตรู ทำลายที่หลบภัยไป 1 แห่ง
นี่หมายความว่า มีคนทำลายที่หลบภัยของคนอื่นไปแล้วอย่างน้อยห้าหมื่นกว่าคน
และนี่เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น ตัวเลขนี้ในอนาคตจะต้องเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แน่นอน
"ดูอันดับคะแนนดีกว่า อืม ฉันอยู่อันดับ... โอ้โห! หลังอันดับหนึ่งแสน! ไม่ระบุอันดับที่แน่ชัด!"
ซูอี้ตาโต อดไม่ได้ที่จะกลอกตา
หลังจากใช้คะแนนไปมากมาย คะแนนการอยู่รอดหลายพันคะแนนของเขาเหลือแค่ 6 คะแนนเท่านั้น
6 คะแนนนี้น้อยมากจริงๆ แต่ซูอี้คิดว่าคงไม่ถึงกับต้องอยู่หลังอันดับหนึ่งแสนแบบน่ากลัวขนาดนี้
"หรือว่า ทั้งเมืองมีผู้รอดชีวิตอย่างน้อยหนึ่งแสนคนที่รู้วิธีได้คะแนน?"
"พวกเขาอาจจะมีบุคลากรที่มีความสามารถแล้ว หรือไม่ก็ได้คะแนนด้วยวิธีอื่น"
ซูอี้เอามือเท้าคาง มองดูอันดับหนึ่งของคะแนน
[ที่หลบภัยเสี่ยวไป่ซยง]: มีคะแนนปัจจุบัน 12,620 คะแนน
หนึ่งหมื่นสองพันกว่าคะแนนการอยู่รอด!
ถ้าคิดรวมส่วนที่อาจจะใช้ไปแล้ว คะแนนสะสมของมันอาจจะเกินสองหมื่นคะแนนด้วยซ้ำ!
"นี่มันคนเก่งจริงๆ จากจำนวนที่หลบภัยที่มันทำลาย อย่างน้อยมันต้องมีคะแนนหนึ่งหมื่นหกพันคะแนน"
"ตอนนี้ข้อมูลอันดับของมันไม่ถึงขนาดนั้น แสดงว่ามันใช้ไปบ้างแล้ว พลังของมันไม่ควรมองข้ามเลย"
ซูอี้ขมวดคิ้วแน่น การที่ในเมืองมีฆาตกรโรคจิตแบบนี้ และยังไม่รู้ร่องรอยที่แน่ชัด ทำให้เขาปวดหัวจริงๆ
โดยเฉพาะซูอี้ที่มีนิสัยระแวดระวัง เขารู้สึกถึงความกดดันที่คุ้นเคยกลับมาอีกครั้ง
ความรู้สึกผ่อนคลายที่เพิ่งได้สัมผัสไม่ถึงวัน หายวับไปในพริบตา แทนที่ด้วยความรู้สึกวิกฤตที่หนาแน่นปกคลุมในใจ
"ไอ้นี่มีคะแนนมากขนาดนี้ แต่ระดับที่หลบภัยยังเป็นระดับ 0... นี่มันสถานการณ์ที่อันตรายที่สุด!"
"คนที่มีคะแนนมากขนาดนี้ จะหาเงื่อนไขอัพเกรดที่หลบภัยไม่ได้เชียวหรือ? เป็นไปไม่ได้! มันต้องตั้งใจกดระดับที่หลบภัยไว้แน่ๆ!"
"มันยังมีไพ่ใบอื่นที่คนอื่นไม่รู้... ไอ้นี่อยู่ที่ไหนกันแน่ คงไม่ได้อยู่ใกล้ฉันมากเกินไปใช่ไหม?"
(จบบทที่ 24)
