ตอนที่ 16 หมื่นวิถีมาร สยบยุคปัจจุบัน

นี่คือเจ้าลัทธิมารบัวทมิฬหรือ?

“ทำไมถึง...อายุน้อยเช่นนี้?”

ทั่วทั้งดินแดนสำนักไท่เสวียนจู่ๆ ก็ตกอยู่ในความโกลาหล

ทุกคนมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ร่างที่สวมชุดคลุมยาวสีดำนั้น ทำให้พวกเขาตกใจจนขวัญเสีย หน้าซีดเผือดไปหมด

ความรู้สึกกดดันอันรุนแรงที่แผ่อออกมาจากร่างของเสิ่นฉางชิง เป็นพลังที่พวกเขาไม่เคยพบเห็นมาก่อน

“ฮ่าๆๆ มาได้ถูกจังหวะพอดี ให้ข้าดูหน่อยซิ ว่าเจ้ามีดีอะไร!”

ผู้อาวุโสศาลาเหยากวงระเบิดพลังภายในออกมาอย่างบ้าคลั่ง ก้าวออกไปในทันที พลังแท้ที่บำเพ็ญมาเป็นร้อยปีก็ทะลักออกมาในพริบตา

พุ่งตรงไปที่เสิ่นฉางชิง แล้วรวมตัวกันเป็นเงาน้ำเต้าเหล้าขนาดใหญ่ราวกับจะกลืนเสิ่นฉางชิงเข้าไป!

ภาพอันยิ่งใหญ่นี้เป็นการโจมตีสุดพลังของผู้แข็งแกร่งบนจุดสูงสุดของมนุษย์สวรรค์ เป็นตัวแทนของบุคคลชั้นนำในยุคนี้

เหล่าผู้แข็งแกร่งจากสำนักต่างๆ ในตงหวงต่างกลั้นหายใจ จ้องมองน้ำเต้าเหล้าที่บดบังท้องฟ้าปลดปล่อยพลังอันน่าเกรงขาม แต่กลับหยุดนิ่งอยู่ที่ด้านหน้าของเสิ่นฉางชิงในระยะร้อยจั้ง จากนั้น...

ตูม!

เจินหยวน[1]พังทลายลงและเงาก็แตกสลาย

ฉากนี้ทำให้เสียงหัวเราะบ้าคลั่งของผู้อาวุโสศาลาเหยากวงหยุดกะทันหัน ราวกับว่าตื่นจากความมึนเมา ตาของเขาหดเกร็งอย่างรุนแรง

เขาไม่ได้เห็นท่าทางที่เสิ่นฉางชิงโจมตีเลย แต่ท่าไม้ตายของเขากลับถูกทำลายอย่างง่ายดาย!

“มาอีกครั้ง!”

ผู้อาวุโสศาลาเหยากวงไม่เชื่อ รีบระเบิดพลังภายในออกมาอีกครั้ง

ในเวลาเดียวกัน จ้าวกระบี่หนานไห่ก็ส่งเสียงเย็นชาออกมา กระบี่โบราณด้านหลังส่งเสียงครวญคราง ขณะที่พลังกระบี่ของเขาแผ่ขยายออกไป

เขาเดินก้าวใหญ่ ผมขาวปลิวไสวไปตามสายลม ในพริบตาเงาของกระบี่หมื่นเล่มก็รวมตัวกัน คมกระบี่พุ่งตรงไปที่เสิ่นฉางชิง ตัดผ่านเมฆหมอกบนท้องฟ้าเป็นทางยาว!

“ฆ่า”

ดวงตาของเสิ่นฉางชิงสงบนิ่ง เมื่อคำพูดเย็นชาแพร่กระจายออกไป การต่อสู้ครั้งใหญ่ก็ปะทุขึ้น จุนซือซ้ายขวาเหยียบย่างเข้ามาในจัตุรัส เตรียมช่วยเหลือผู้อาวุโสหก

เฉินหลิงเฟิงส่งเสียงเย็นชาแล้วก็ลงมือทันที เหล่าผู้เชี่ยวชาญขอบเขตมนุษย์สวรรค์หลายคนลงมือบนลานก่อให้เกิดคลื่นความปั่นป่วนครั้งใหญ่

เหล่าสาวกของลัทธิมารนับแสนคนโบกธงราวกับสายรุ้งยาวเหยียด พุ่งเข้าไปในสนามรบ

การต่อสู้ที่โกลาหลเกิดขึ้น วันนี้สำหรับตงหวงทั้งหมดแล้ว จะต้องเป็นช่วงเวลาที่ถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์

เมื่อเงาของกระบี่หมื่นเล่มของจ้าวกระบี่หนานไห่มาถึง เสิ่นฉางชิงก็เคลื่อนไหวในที่สุด

ปัดแขนเสื้อ เจินหยวนก็ทะลักออกมา พลังมารกลั่นตัวเป็นตราดอกเหมยขนาดสามนิ้ว ทำให้เงาของกระบี่หมื่นเล่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงราวกับได้รับการโจมตีจากภูเขาหมื่นลูด แล้วก็พังทลายลงทีละน้อย!

พูดได้ว่าช้าก็ช้า พูดได้ว่าเร็วก็เร็ว ผู้อาวุโสศาลาเหยากวงได้พุ่งเข้ามาด้านหน้าแล้ว สองมือคว้าไปข้างหน้าหมายจะกุมคอ

แต่เสิ่นฉางชิงกลับมองด้วยสายตาเย็นชา ลมกระโชกแรงที่รุนแรงพัดพาเอาความสับสนอลหม่านมาด้วย เจินหยวนที่น่าสะพรึงกลัวอย่างหาที่เปรียบมิได้ก่อตัวเป็นดวงตามารจ้องมองไปที่ผู้อาวุโสศาลาเหยากวง

ทำให้หนังศีรษะของผู้อาวุโสศาลาเหยากวงชาไปหมด ราวกับว่าได้ตกลงไปในห้วงเหวแห่งความมืด พื้นที่โดยรอบทั้งหมดกลายเป็นอาณาเขตมารของเสิ่นฉางชิง!

เมื่อต้องการจะถอยหลังก็สายเกินไปแล้ว ในช่วงเวลาที่สั้นเหมือนสายฟ้าแลบ เสิ่นฉางชิงก็ฟาดฝ่ามือไปที่หน้าผากของเขา

“พัฟ!”

ผู้อาวุโสศาลาเหยากวงพ่นเลือดออกมาหนึ่งคำราม จิตใจของเขาหวาดกลัว ขณะที่ร่างกายก็กระเด็นถอยหลังไป

เพียงแค่ฝ่ามือเดียวก็ทำลายพลังป้องกันของเขาที่อยู่บนจุดสูงสุดของมนุษย์สวรรค์ได้ทั้งหมด!

ในช่วงเวลาหนึ่ง ความคิดของผู้อาวุโสศาลาเหยากวงก็สับสนไม่ชัดเจน

ด้วยความสับสน ตกใจ และไม่อยากเชื่อ

นี่คือท่าอะไร?

แม้ว่าจะอยู่ในฐานะผู้เชี่ยวชาญระดับแนวหน้าของตงหวง ผู้ที่สามารถปกป้องอาณาจักรได้เพียงลำพัง และเป็นตำนานที่ได้พบเห็นตำราวิทยายุทธ์ลับมามากมาย แต่เขาก็ไม่เคยพบเจอวิธีการฆ่าฟันเช่นนี้มาก่อน

ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าลัทธิมารอายุเพียงยี่สิบปี เจินหยวนระดับนี้ ทำไมถึงเหมือนกับสัตว์ประหลาดเฒ่าที่บำเพ็ญเพียรมาหลายร้อยปี?

เขาอยู่บนจุดสูงสุดของมนุษย์สวรรค์ หรือว่าได้ก้าวเข้าสู่ตำนานแห่งยุทธภพไปครึ่งก้าวแล้ว?

ความคิดของผู้อาวุโสศาลาเหยากวงก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ร่างที่กระเด็นถอยหลังไปก็ถูกกระแสน้ำอุ่นรับไว้

เขาเห็นจ้าวกระบี่หนานไห่ที่พลังกระบี่แผ่กระจายไปทั่วร่าง เจินหยวนที่น่ากลัวก่อตัวเป็นอาณาเขตกระบี่บางอย่างขึ้นมาโดยรอบ มีเงาของกระบี่สามพันเล่มวนเวียนอยู่บนท้องฟ้า ชี้ตรงไปที่เสิ่นฉางชิง

“อายุยังน้อยแต่กลับมีโชคชะตาเช่นนี้ หากให้เวลาเจ้าอีกยี่สิบปี แผ่นดินตงหวงนี้ยังจะมีที่ยืนให้กับฝ่ายธรรมได้อีกหรือ ชาวบ้านสามัญจะอยู่กันอย่างสงบสุขได้อย่างไร!”

“วันนี้ ข้าจะต้องฆ่าเจ้า!”

จ้าวกระบี่หนานไห่ส่งเสียงคำราม ผมขาวปลิวไสว ดวงตาเปล่งประกายพลังกระบี่ที่แหลมคม

โบกแขนเสื้อขึ้นอย่างฉับพลัน ทำให้เงาของกระบี่สามพันเล่มที่รวมตัวกันเป็นอาณาเขตกระบี่พุ่งเข้าหาเสิ่นฉางชิงอย่างรุนแรง

ในขณะนี้ เขาดูเหมือนว่าได้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของตงหวงแล้ว ภายใต้สายตาที่ไม่อยากเชื่อของผู้อาวุโสศาลาเหยากวง ร่างกายทั้งหมดก็กลายเป็นสายรุ้งที่น่าตกใจ

ความสง่างามและความคมกริบที่น่ากลัวนั้นได้เกินกว่ามนุษย์สวรรค์ขั้นสูงสุดไปแล้ว!

ตูม!

เงาของกระบี่สามพันเล่มก็มาถึง ก่อตัวเป็นอาณาเขตสังหารรอบตัวเสิ่นฉางชิง

นี่คือการโจมตีสุดพลังของจ้าวกระบี่หนานไห่ และยังเป็นการโจมตีสังหารของผู้แข็งแกร่งที่สุดในแผ่นดินตงหวง

พลังที่น่ากลัวที่ก่อตัวขึ้นนั้นส่งผลกระทบต่อดินแดนสำนักไท่เสวียนทั้งหมด

เหล่าผู้เชี่ยวชาญจากตงหวงที่กำลังต่อสู้กันอยู่ รวมถึงเฉินหลิงเฟิงต่างก็ตกใจเงยหน้าขึ้นมองด้วยความตกใจ

ร่างของเสิ่นฉางชิงถูกอาณาเขตกระบี่ปกคลุม พลังป้องกันก็สลายไปอย่างต่อเนื่องจากการปะทะกันอย่างรุนแรง

เขาเหลือบมองผู้อาวุโสหกที่อยู่ด้านล่าง แล้วก็มองไปที่เหล่าสาวกของลัทธิมารนับไม่ถ้วน มีเสียงถอนหายใจแผ่วเบา

เขารู้ว่าวันนี้มีเพียงสองผลลัพธ์

ลัทธิมารสูญสิ้น ฝ่ายธรรมเจริญรุ่งเรือง

ลัทธิมารเจริญรุ่งเรือง ฝ่ายธรรมสิ้นสูญ!

ช่างเถอะ แม้ว่าชาตินี้จะกลายเป็นจอมมารอย่างแท้จริง มันจะมีอะไรเสียหาย?

ในพริบตาเดียว พลังวิทยายุทธ์ชีเจวี๋ยก็ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างสมบูรณ์ในร่างกาย ดวงตาของเสิ่นฉางชิงกลายเป็นสีดำ ท้องฟ้าและแผ่นดินก็เกิดความโกลาหลขึ้น หยินหยางสับสนอลหม่าน

วิชาวิเศษที่เหนือกว่าวิชายุทธ์ขั้นสูงสุดชีเจวี๋ยเริ่มเบ่งบานอย่างเงียบๆ ในโลกมนุษย์นี้

เขาใช้เวลาสิบห้าปีกว่าจะตระหนักได้ และในวันนี้ก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว

เขาเรียกวิชานี้ว่า...หมื่นวิถีมาร!

ผมยาวของเสิ่นฉางชิงปลิวไสว เจินหยวนสีดำแผ่กระจายไปทั่วร่าง จนเทพมารที่ร่ายรำอยู่บนท้องฟ้ากลายเป็นเงามารสูงหมื่นจั้ง!

เงามารเปิดเปลือกตาขึ้น ราวกับดวงตาแห่งห้วงเหว ทำให้ทั้งท้องฟ้าและแผ่นดินมืดมิดลงในพริบตา

ความมืดมิดแผ่ปกคลุมมาพร้อมกับความหนาวเย็นสุดขั้ว

เพียงแค่เสิ่นฉางชิงยกมือขึ้น เงาของกระบี่สามพันเล่มของจ้าวกระบี่หนานไห่ก็แตกสลายในทันที!

ในขณะนี้ เขาได้ก้าวเข้าสู่ตำนานแห่งยุทธภพอย่างสมบูรณ์แล้ว กลายเป็นเจ้าลัทธิดอกบัวทมิฬแห่งหมื่นมารสู่เต๋า!

“จงจมลงไปในห้วงเหวแห่งนี้ตลอดกาลเถอะ”

เสิ่นฉางชิงพูดเบาๆ แต่กลับดังก้องไปทั่วราวกับเสียงสวรรค์ แฝงไว้ด้วยความเย็นชาแผ่กระจายไปทั่วท้องฟ้าสำนักไท่เสวียน

ดวงตามารของเขามองอย่างไร้ความรู้สึก เงามารด้านหลังบดบังท้องฟ้า ยื่นนิ้วออกไปที่จ้าวกระบี่หนานไห่

ตูม!

ท้องฟ้าและแผ่นดินสั่นสะเทือน ดวงตาของจ้าวกระบี่หนานไห่ก็หดตัวลงในทันที

เขายังไม่ทันได้ตอบโต้อะไร พลังป้องกันอาณาเขตกระบี่ทั่วร่างก็ถูกทำลายราวกับฟองสบู่ในพริบตา

จนกระทั่งนิ้วมารบนท้องฟ้ามาถึงด้านหน้า ดวงตาที่หมองคล้ำของเขาแตกร้าวราวกับกระจก จากนั้นศีรษะของเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยผมสีขาว และแขนขาของเขาก็เต็มไปด้วยโครงกระดูก!

นิ้วมารบนท้องฟ้าพุ่งผ่านไป ทำลายดินแดนด้านหลังภูเขาสำนักไท่เสวียนในพริบตาเดียว เปลี่ยนให้กลายเป็นพื้นที่ราบ ในขณะเดียวกัน ไฟสีแดงก็ลุกโชนไปทั่วท้องฟ้า

ฉากนี้ปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคนในปัจจุบัน

“จ้าวกระบี่หนานไห่...ตายแล้วหรือ?”

“จอมมารตนนี้ใช้พลังนิ้วเดียวสังหารจ้าวกระบี่หนานไห่ อาจจะเข้าสู่ตำนานแห่งยุทธภพไปแล้ว!”

“ตำนานแห่งยุทธภพ...ตำนานแห่งยุทธภพ เจ้าลัทธิดอกบัวทมิฬกลับกลายเป็นตำนานแห่งยุทธภพได้อย่างไร?”

ผู้อาวุโสศาลาเหยากวงเต็มไปด้วยความตกใจ ขนลุกไปทั้งตัว เฉินหลิงเฟิง รวมถึงผู้เชี่ยวชาญจากสำนักอื่นๆ ต่างก็เบิกตากว้างด้วยความกลัวที่แผ่กระจายไปทั่วร่างกาย

[1] 真元 (zhēn yuán)  หมายถึงพลังหรือพลังงานที่แท้จริง ซึ่งใช้ในบริบทของการฝึกฝนทางด้านศิลปะการต่อสู้หรือเวทมนตร์ โดยเป็นพลังภายในที่สำคัญในการเสริมความแข็งแกร่ง