กำราบภพด้วยระบบกลไกลสวรรค์ ตอนที่ 442 ใครกันที่ช่วยชีวิตข้าเอาไว้?

กำราบภพด้วยระบบกลไกลสวรรค์ ตอนที่ 442 ใครกันที่ช่วยชีวิตข้าเอาไว้?

คำพูดเย็นชา ดังก้องกังวานไปทั่วสวรรค์และปฐพี

เพียงนิ้วเดียว ค้ำจุนสวรรค์และปฐพี ทอดยาวไปหลายหมื่นล้านลี้ ดวงดาวทุกดวงเบื้องหน้านิ้วนี้ เล็กราวกับธุลี ไม่อาจเทียบเคียง

"ตู้ม!" เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ท้องฟ้าภายนอกดินแดนแตกสลาย กวาดผ่านจักรวาลอันมืดมิด ฉีกขาดปฐมโกลาหล พายุหมุนอันไร้ขอบเขตโหมกระหน่ำ แม้แต่ระดับมหาจักรพรรดิยังต้องหลบเลี่ยง

"นี่... ต้องการจะทำลายโลกสวรรค์ก่อกำเนิดหรือ"

ผู้คนมากมายในโลกเซียนปฐพี ถอยหนีไปไกลหลายหมื่นลี้ มองดูภาพเบื้องหน้า ยังคงหวาดกลัว

หากพวกเขาอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน

พวกเขาคงสิ้นหวัง!

เซียนแท้ลงมือ ใครจะสามารถต้านทานได้ หากมิใช่ผู้ที่มีระดับตบะเดียวกัน ไม่ว่าจะส่งคนไปมากมายเพียงใดก็ไร้ประโยชน์ ยิ่งไปกว่านั้น คนที่ลงมือเป็นถึงเซียนแท้ระยะสูงสุด

"ครั้งนี้ บรรพบุรุษตระกูลฉินลงมือ แก้แค้นให้บุตรชายเป็นเพียงเรื่องรอง เป้าหมายที่แท้จริงของเขาน่าจะเป็นหอคอยกลไกสวรรค์"

มหาจักรพรรดิแห่งโลกเซียนปฐพีคนหนึ่งกล่าวอย่างยากลำบาก

การจัดการกับคนที่เพิ่งบรรลุระดับจักรพรรดิ ไม่อาจใช้คำว่า ยิ่งใหญ่ ได้ แต่บรรพบุรุษตระกูลฉินกลับทำเช่นนี้ เมื่อนึกถึงคำพูดของเขาก่อนหน้านี้ เป้าหมายของเขาชัดเจนยิ่งนัก

"จัดการกับหอคอยกลไกสวรรค์..."

ผู้คนมากมายต่างนิ่งเงียบ

คนผู้นี้ต้องบ้าคลั่งเพียงใดจึงจะคิดเช่นนี้

พูดตามตรง เมื่อโลกสวรรค์ก่อกำเนิดพบเจอกับอันตรายเช่นนี้ เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์จะปรากฏตัวเพื่อจัดการกับบรรพบุรุษตระกูลฉินหรือไม่

ณ โลกสวรรค์ก่อกำเนิด

ทุกคนมีสีหน้าซีดเผือด มองดูนิ้วที่กำลังตกลงมาจากฟากฟ้า ราวกับเทพเจ้าจุติ ต้องการใช้นิ้วเดียวทำลายโลก

รังสีอำนาจอันน่ากลัว ไหลบ่าลงมาจากฟากฟ้า ราวกับน้ำป่าไหลหลาก กดข่มทุกคนลงสู่พื้นดิน คนที่มีตบะอ่อนแอกลายเป็นเลือดสีชาดกระจายหายไป

นี่คือพลังทำลายล้างโลก คนธรรมดาสามัญไม่อาจต้านทาน

ในเวลานี้ สิ่งมีชีวิตทุกชนิดในโลกสวรรค์ก่อกำเนิดรู้สึกถึงความอ่อนแอ เมื่อเผชิญหน้ากับนิ้วนี้ พวกเขาราวกับมดปลวก รอคอยความตายมาเยือน

พวกเขาหลายคนต้องการหลบหนี

แต่ความคิดนี้ก็เป็นเพียงแค่ความคิด

ในเวลานี้ พวกเขาจะหนีไปที่ใดได้

การโจมตีของบรรพบุรุษตระกูลฉิน ปกคลุมพื้นที่หลายหมื่นล้านลี้ สามารถทำลายมณฑลขนาดใหญ่หลายแห่งได้ ในเวลาสั้น ๆ พวกเขาไม่อาจหนีออกจากรัศมีการโจมตี

ไม่จำเป็นต้องทำสิ่งใด รอคอยความตายจะดีกว่า

"โลกสวรรค์ก่อกำเนิด..."

มีคนพึมพำ

ทันทีที่สิ้นเสียง

นิ้วหนึ่งกดลงมา สายธารแห่งดวงดาวหลายหมื่นล้านลี้พลิกคว่ำ โลกสวรรค์ก่อกำเนิดราวกับแตกสลาย กฎเกณฑ์ฟ้าดินสลายเป็นผุยผง กลิ่นอายอันน่ากลัวแผ่กระจาย เชื่อมต่ออดีต ปัจจุบัน และอนาคต

โลกสวรรค์ก่อกำเนิดไม่เคยพบเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ เซียนแท้ลงมือโดยตรง เกือบจะทำลายโลกสวรรค์ก่อกำเนิด!

"ตู้ม!"

แรงระเบิดอันน่ากลัวแผ่กระจาย พลังนี้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก ราวกับกวาดผ่านโลกหมื่นสวรรค์ แม้แต่โลกอินทนิลเร้นลับ หรือแม้แต่โลกเซียนปฐพีก็ยังสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือน

ผู้คนมากมายต่างลุกขึ้นยืน มองไปยังทิศทางของโลกสวรรค์ก่อกำเนิด

สิ่งที่มองเห็น

แสงสว่างเจิดจ้าสาดส่อง รังสีอันรุ่งโรจน์เจิดจรัส ทะลวงผ่านห้วงมิติหลายหมื่นล้านลี้ ข้ามผ่านโลกทั้งใบ ทุกคนต่างมองเห็นภาพอันน่าอัศจรรย์นี้

"มีเพียงกลิ่นอายของบรรพบุรุษตระกูลฉิน ไม่มีใครเข้ามาแทรกแซง เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ไม่ปรากฏตัวเช่นนั้นหรือ" ณ โลกเซียนปฐพี

มีบางคนรู้เรื่องราวของบรรพบุรุษตระกูลฉิน เขามองดูภาพไกล ๆ พึมพำกับตัวเอง "หากเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ไม่ลงมือ โลกสวรรค์ก่อกำเนิดคงถึงกาลอวสาน"

"เมื่อสูญเสียไพ่ตาย หมื่นเผ่าพันธุ์ในโลกสวรรค์ก่อกำเนิดแม้จะรวมพลังกันก็ไม่อาจต้านทานบรรพบุรุษตระกูลฉินได้"

"เพียงเขาคนเดียวก็เพียงพอที่จะกวาดล้างโลกสวรรค์ก่อกำเนิด"

"โลกสวรรค์ก่อกำเนิด..."

ณ โลกอินทนิลเร้นลับ

มหาจักรพรรดิน้ำเต้าพิสุทธิ์สวมชุดคลุมยาวสีขาว ผมยาวสลวยราวกับน้ำตก เปล่งประกายดวงดาว รอบกายมีกลิ่นอายแห่งเซียน ราวกับเซียนที่หลุดพ้นจากโลกีย์

เมื่อเขามองเห็นพลังที่แผ่ออกมาจากโลกสวรรค์ก่อกำเนิด กำปั้นของเขาก็กำแน่นโดยไม่รู้ตัว ในดวงตามีรังสีเจิดจ้า ฉีกขาดห้วงมิติ

ทันใดนั้น ความหนาวเหน็บแผ่กระจายลงมาจากเบื้องบน ปกคลุมทั่วร่าง

นี่คือความรู้สึกเศร้าสร้อย

แม้ว่าโลกสวรรค์ก่อกำเนิดและโลกอินทนิลเร้นลับจะมีเรื่องบาดหมางกัน แต่ตอนนี้โลกเซียนปฐพีอยู่ใกล้ ๆ โลกทั้งสองจึงกลายเป็นพันธมิตร โลกสวรรค์ก่อกำเนิดล่มสลาย

โลกอินทนิลเร้นลับก็ตกอยู่ในอันตราย

มีเพียงเซียนแท้หนึ่งคน ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูสองด้าน ไม่อาจต้านทานได้

แม้เขาจะเดินทางไปที่โลกสวรรค์ก่อกำเนิด ช่วยพวกเขาต้านทานโลกเซียนปฐพี ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะเขาเพียงคนเดียว ไม่อาจแยกกายไปได้

หากช่วยโลกสวรรค์ก่อกำเนิด ก็คงไม่สามารถช่วยโลกอินทนิลเร้นลับ

ยิ่งไปกว่านั้น

เขาสัมผัสได้ว่าคนที่ลงมือนั้น พลังเหนือกว่าเขามาก แม้เขาจะเดินทางไป ผลลัพธ์ก็คงไม่เปลี่ยนแปลง โลกสวรรค์ก่อกำเนิดยังคงต้องล่มสลาย

"โลกเซียน..."

มหาจักรพรรดิน้ำเต้าพิสุทธิ์กล่าวสามคำนี้ออกมาอย่างยากลำบาก มองเห็นเพียงส่วนหนึ่งก็สามารถรู้ถึงทั้งหมด รากฐานของโลกเซียนปฐพีนั้นล้ำลึกยิ่งนัก เซียนแท้ปรากฏตัวขึ้นง่ายดายเช่นนี้

รวมกับเจ้าสัจจะยืนยงก่อนหน้านี้ และคนที่ร่วมมือกับบรรพบุรุษตำหนักหยกสุญตาเพื่อปิดล้อมมหาจักรพรรดิฝังสวรรค์ นี่เป็นเซียนแท้สี่คนแล้ว!

เขาไม่รู้ว่าโลกเซียนปฐพียังมีคนที่ซ่อนตัวอยู่หรือไม่

ณ ชายแดนโลกสวรรค์ก่อกำเนิด

หนึ่งเค่อผ่านไป แรงระเบิดยังคงไม่จางหายไป

ผู้นำเผ่าอีกาทองคำและคนอื่น ๆ มีสีหน้าซีดเผือด ร่างกายอาบไปด้วยเลือด รู้สึกราวกับว่าอวัยวะภายในแตกสลาย ร่างกายแหลกสลาย ความเจ็บปวดแล่นเข้าไปถึงกระดูก

"ข้า... ตายแล้วหรือ"

"ข้าไม่ยอม!"

ผู้นำเผ่าอีกาทองคำคำรามในใจ เขาเพิ่งจะบรรลุระดับจักรพรรดิ ยังไม่สามารถนำพาเผ่าอีกาทองคำกลับคืนสู่ความรุ่งโรจน์ เรื่องราวก็จบลงเช่นนี้ เขาไม่อาจปล่อยวาง

"ไม่..."

ราวกับนึกถึงบางสิ่ง

ผู้นำเผ่าอีกาทองคำรู้สึกตัว กล่าวอย่างไม่อยากเชื่อ "คนตาย... จะรู้สึกเจ็บปวดได้อย่างไร"

คนตายไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกเจ็บปวด แม้แต่ความคิดก็ยังไม่มี เมื่อคิดถึงตรงนี้ ผู้นำเผ่าอีกาทองคำค่อย ๆ ลืมตาขึ้น แสงสว่างเจิดจ้าสาดส่องลงมา

ทำให้เขาต้องยกมือขึ้นบังแสง

เมื่อครู่ การโจมตีของบรรพบุรุษตระกูลฉิน แม้จะไม่สังหารพวกเขา แต่เพียงแค่แรงระเบิดก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนบาดเจ็บสาหัส พวกเขาสูญเสียพลังทั้งหมด

"ใครกันที่ช่วยชีวิตข้าเอาไว้"

ผู้นำเผ่าอีกาทองคำมองลอดนิ้วมือออกไป มองเห็นเพียงเงาร่างสีดำคนหนึ่ง ยืนสองมือไพล่หลัง หันหลังให้กับพวกเขา มองไม่เห็นใบหน้า

รอบกายมีกฎเกณฑ์มากมาย ราวกับหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับสวรรค์และปฐพี ไม่อาจแยกออกจากกัน มีดอกบัวมหามรรคเบ่งบานทั่วสวรรค์และปฐพี ดูแปลกประหลาดยิ่งนัก

"ท่าน... เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์เช่นนั้นหรือ" ผู้นำเผ่าอีกาทองคำกล่าวเบา ๆ

ทันทีที่เอ่ยออกมา

เขาก็ปฏิเสธ เขาเคยพบกับเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์หลายครั้ง คุ้นเคยกับเงาร่างของอีกฝ่าย แต่คนเบื้องหน้า ชัดเจนว่าแตกต่างจากเจ้าหอคอยกลไกสวรรค์

หากไม่ใช่เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ ในเวลานี้ ใครกันที่ลงมือช่วยพวกเขา