ตอนที่ 30 กลุ่มไม้เหล็ก

ตอนที่ 30 กลุ่มไม้เหล็ก

ที่บริเวณปากหุบเขาด้านทิศตะวันตก มีกลุ่มคนอีกกลุ่มหนึ่งเดินทางมาด้วยท่าทีเอาจริงเอาจัง พวกเขาคือสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างไม้เหล็ก

เยี่ยหานมองไปด้วยความอยากรู้ และพบว่าการแต่งกายของคนกลุ่มนี้ดูแปลกตา

คนเหล่านี้สวมชุดเสื้อคลุมหนังสัตว์ ผิวคล้ำและหยาบกร้าน ร่างกายแข็งแรงกำยำ ดูราวกับเป็นชนพื้นเมืองโบราณ

ผู้นำของกลุ่มเป็นชายร่างยักษ์ที่มีกล้ามเนื้อกำยำและหน้าตาหยาบกระด้าง เขาคือหัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างไม้เหล็กซึ่งมีชื่อว่า เที่ยมู่

“เที่ยมู่ เจ้าเองก็มาแล้วหรือ?”

หลู่ชิงซานพูดด้วยสีหน้าแสดงความเป็นปรปักษ์

เที่ยมู่เผยน้ำเสียงทุ้มลึกดั่งระฆัง เขามองไปที่หลู่ชิงซานก่อนจะหัวเราะเยาะออกมาและพูดอย่างเย็นชา

“หลู่ชิงซาน คราวก่อนพวกเจ้าจากกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าเดียวดายใช้วิธีสกปรกขโมยมารอสูรระดับจิตวิญญาณขั้นที่เก้าที่พวกเราล่ามาได้ เรื่องนี้ยังไม่ได้สะสาง ดังนั้นข้าเลยต้องมา”

“ฮ่าๆๆ น่าขำจริง ๆ มารอสูรในหุบเขาอสูรวิญญาณนี้ไม่ได้เป็นของเจ้ากลุ่มทหารรับจ้างไม้เหล็ก ใครล่ามาได้ก็ย่อมเป็นของคนนั้น”

หลู่ชิงซานยักคิ้วด้วยสีหน้าที่แสดงความเจ้าเล่ห์

ที่แท้เมื่อหนึ่งเดือนก่อน สองกองทหารรับจ้างนี้เคยแข่งกันล่ามารอสูร และกลุ่มทหารรับจ้างไม้เหล็กก็ถูกขโมยมารที่พวกเขาล่ามาได้จากการบาดเจ็บโดยกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าเดียวดาย

เมื่อได้ยินคำพูดของหลู่ชิงซาน สมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างไม้เหล็กต่างโกรธจัดและกำหมัดแน่น

“แล้วจะเอาอย่างไร? ต้องการสู้กันที่นี่หรือ?”

สมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าเดียวดายพูดด้วยท่าทีท้าทาย

อย่างไรก็ตาม เที่ยมู่ขมวดคิ้วและยกมือห้ามเหล่าพี่น้องที่โกรธจัด

เขารู้ดีว่าในตอนนี้ยังไม่มีมารอสูรให้ล่า การสู้กันในตอนนี้จึงไม่ใช่เรื่องที่ฉลาดนัก

สายตาของเที่ยมู่หันไปมองเยี่ยหานก่อนจะหัวเราะอย่างมีน้ำใจ

“หนุ่มน้อย หากกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าเดียวดายไม่รับเจ้า พวกเรารับ เจ้าไม่ต้องกังวลหรอก หากไม่รังเกียจ เจ้าสามารถเข้าร่วมกับกลุ่มทหารรับจ้างไม้เหล็กของพวกเราได้ พวกเรากำลังต้องการคนเพิ่มอยู่พอดี และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งจากมารอสูรที่เราล่าด้วย”

เยี่ยหานมองเที่ยมู่ เขาคนนี้แม้จะตัวใหญ่แต่กลับดูเป็นคนใจกว้างและจริงใจ ซึ่งทำให้ดูดีกว่าหลู่ชิงซานมาก เขาจึงตอบว่า

“พี่ใหญ่เที่ยมู่มีน้ำใจเช่นนี้ ข้ายินดียิ่งแล้ว”

“ดีมาก!”

เที่ยมู่ตบหลังเยี่ยหานเบา ๆ แต่ในความจริงแล้วส่งพลังวิญญาณอันแข็งแกร่งมา หากเป็นคนธรรมดาคงจะตัวสั่นจากแรงสั่นสะเทือนของพลัง

แต่เยี่ยหานยังคงยิ้มและไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย

“อืม?”

ในใจของเที่ยมู่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาตั้งใจทดสอบความแข็งแกร่งของเยี่ยหาน แต่ดูเหมือนว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะมีพลังที่ลึกลับยากจะหยั่งถึง

เยี่ยหานรู้ดีว่าเที่ยมู่จงใจทดสอบพลังของเขา แต่ด้วยพลังของเที่ยมู่ที่อยู่ในระดับเดียวกับหลู่ชิงซาน ซึ่งเพิ่งก้าวเข้าสู่ทะเลจิตวิญญาณเพียงครึ่งก้าว ย่อมไม่สามารถวัดพลังของเขาได้

“พวกเจ้ากลุ่มทหารรับจ้างไม้เหล็กกล้ารับคนไร้ฝีมือเข้ามา ไม่กลัวเสียชื่อหรือ?”

หลู่เสวี่ยพูดอย่างเยาะเย้ย “การล่ามารอสูรในหุบเขาอสูรวิญญาณครั้งนี้ ข้ากลัวว่าพวกเจ้าจะต้องพ่ายแพ้ให้กับพวกเรากลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าเดียวดายอีกครั้ง”

เที่ยมู่หัวเราะเบา ๆ โดยไม่ใส่ใจ “ฮ่า ๆ พวกเจ้าตาถั่วที่มองไม่เห็นอัญมณี กลับส่งให้เรา ข้าต้องขอบคุณพวกเจ้าแล้วที่มอบเพื่อนร่วมทีมที่แข็งแกร่งเช่นนี้ให้กับเรา”

“เขาน่ะหรือ?”

หลู่เสวี่ยเหลือบมองเยี่ยหานอย่างดูถูก นางคิดว่าแค่เด็กอายุสิบเจ็ดปีจะมีพลังได้สักเท่าไร?

หลู่ชิงซานพูดอย่างท้าทาย “คราวนี้ข้าจะคอยดูว่าระหว่างกองทหารรับจ้างของเรา… ใครจะชนะ!”

ทั้งสองฝ่ายต่างจ้องกันเขม็งด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น

“ไปกันเถอะ!”

หลู่ชิงซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา แล้วหันหลังพากองทหารของตนเดินเข้าสู่หุบเขาอสูรวิญญาณ

“เจ้าคนนี้ช่างเย่อหยิ่งนัก!”

สมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างไม้เหล็กพูดด้วยความโมโหขณะที่มองดูแผ่นหลังของหลู่ชิงซาน

เที่ยมู่หันมาพูดกับเยี่ยหาน “เจ้าหนุ่ม คนนี้ชื่อว่าเที่ยอู่ หนึ่งในสมาชิกของพวกเรา เชี่ยวชาญในการใช้ดาบ ครั้งหนึ่งเขาสามารถตัดหัวมารอสูรระดับจิตวิญญาณขั้นที่เจ็ดอย่างสิงโตพยัคฆ์คลั่งได้ด้วยดาบเพียงเล่มเดียว หากเจ้ามีข้อสงสัยใด ๆ สามารถถามเขาได้”

เที่ยอู่ที่มีใบหน้าเย็นชาพยักหน้าให้เยี่ยหานเบา ๆ แม้จะไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ

เที่ยมู่ยังคงแนะนำต่อ “ส่วนคนนี้คือเที่ยหลัน...”

จากนั้นเที่ยมู่ก็แนะนำสมาชิกของกองทหารรับจ้างแต่ละคนให้เยี่ยหานได้รู้จัก

สมาชิกเหล่านี้ไม่ได้มีท่าทีต่อต้านการเข้าร่วมของเยี่ยหาน แต่ก็ไม่ได้แสดงความยินดีมากนัก เพราะในมุมมองของพวกเขา ความแข็งแกร่งของเยี่ยหานอาจจะยังไม่ถึงระดับที่จะเข้าร่วมกับกลุ่มทหารรับจ้างไม้เหล็ก

แต่มีเพียงเที่ยมู่เท่านั้นที่รู้ว่า เด็กหนุ่มคนนี้อาจจะไม่ใช่คนธรรมดาอย่างที่เห็น

“พวกเราไปกันเถอะ! คราวนี้เราจะต้องล่ามารอสูรให้ได้มากกว่ากลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าเดียวดาย เพื่อบดขยี้ความหยิ่งผยองของพวกมัน!”

หลังจากกล่าวจบ กลุ่มชายฉกรรจ์ของกลุ่มทหารรับจ้างไม้เหล็กก็นำพาเยี่ยหานบุกเข้าไปในหุบเขาอย่างมุ่งมั่น

...

ในป่าที่เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่และหนาทึบ ใบไม้ที่ร่วงหล่นทับถมบนพื้นหนาถึงหนึ่งฟุต เดินเหยียบไปให้ความรู้สึกนุ่มนวล

ขณะนี้ เยี่ยหานและสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างไม้เหล็กได้เข้าไปลึกในป่าทึบแห่งหนึ่งแล้ว

ป่าหนาทึบนี้เต็มไปด้วยหญ้ารกและปกคลุมด้วยหมอกที่ทำให้บรรยากาศดูน่ากลัวและลึกลับ

สมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างไม้เหล็กในมือถือหอกกระดูก ต่างก้มตัวลงหมอบซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ มองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง

ซู่ ซู่ ซู่

ในขณะนั้น เสียงแผ่วเบาเล็ดลอดมาจากพุ่มไม้ด้านหน้า

“ชู่ว์ มีอสูรวิญญาณปรากฏตัว!”

เที่ยอู่ทำสัญญาณมือให้ทุกคนเงียบก่อนจะหันมามองหน้าเที่ยมู่และเยี่ยหาน

พวกเขาเคลื่อนตัวอย่างเงียบ ๆ จากสี่ทิศทางเพื่อเข้าล้อมพุ่มไม้นั้น

“เป็นฝูงหมาป่าเหล็กหลังเงิน”

เยี่ยหานแหวกหญ้าดูและเห็นหมาป่าประมาณเจ็ดถึงแปดตัวที่มีขนสีเงินส่องประกายทั่วทั้งตัว

พลังของหมาป่าเหล่านี้อยู่ในระดับเจ็ดขั้นจิตวิญญาณ ซึ่งถือว่าไม่อ่อนแอเลย

“ลงมือ!”

ไม่ทันไร เที่ยมู่ส่งสัญญาณด้วยสายตา

ตูม!

สมาชิกกองทหารรับจ้างยกหอกกระดูกขึ้นและพุ่งออกไปเหมือนแสงสีขาว แทงเข้าใส่เป้าหมายด้วยความรวดเร็ว

ฉึก!

เสียงดังขึ้นเมื่อหอกกระดูกทะลุร่างหมาป่าเหล็กหลังเงินตัวหนึ่ง ปักลงในดิน เลือดไหลทะลักออกมาพร้อมเสียงร้องโหยหวน

โฮ่ว โฮ่ว โฮ่ว——

หมาป่าตัวที่เหลือตกใจกลัว พวกมันหันเขี้ยวใส่เที่ยอู่และคนอื่น ๆ พร้อมกับเผยกรงเล็บแหลมคมก่อนจะพุ่งเข้าโจมตี

ตูม! ตูม! ตูม!

สมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างไม้เหล็กทุกคนปลดปล่อยพลังวิญญาณออกมาอย่างรุนแรงและเข้าสู่การต่อสู้กับฝูงหมาป่าเหล็กหลังเงิน การต่อสู้นั้นดุเดือดเป็นอย่างมาก

อูวว~

หมาป่าเหล็กหลังเงินก็ไม่ใช่พวกที่จะยอมแพ้ง่าย ๆ มันเงยหน้าขึ้นหอนยาว ราวกับกำลังเรียกฝูงหมาป่าตัวอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้เคียง

ทันใดนั้น หมาป่าเหล็กหลังเงินตัวหนึ่งพุ่งเข้าหาเยี่ยหาน แต่เยี่ยหานหลบได้อย่างรวดเร็ว เสียงดัง “ตู้ม!” เมื่อหมาป่าตัวนั้นตวัดกรงเล็บฟาดลงบนก้อนหินขนาดใหญ่จนมันแตกเป็นเสี่ยง ๆ

“น้องเยี่ย! ระวัง!”

เสียงทุ้มหนักดังขึ้นมา เที่ยอู่ถือดาบของเขาพุ่งตรงเข้ามา

เขาปลดปล่อยพลังร้ายแรงเต็มที่และพุ่งเข้าใส่หมาป่าเหล็กหลังเงิน ก่อนจะกดมันลงกับพื้นและใช้ดาบฟันคออย่างโหดเหี้ยม

ฉึก!

เลือดพุ่งกระฉูดออกมาและหัวหมาป่าก็หลุดออกจากร่าง

อูว! อูว!

ขณะที่กลุ่มทหารรับจ้างไม้เหล็กเกือบจะคว้าชัยชนะอยู่แล้ว ทันใดนั้น เสียงหอนของหมาป่าก็ดังลั่นจากทุกทิศทางรอบ ๆ ป่า

“แย่แล้ว พวกมันเรียกฝูงมาเพิ่ม!”

เยี่ยหานขมวดคิ้วและคิดในใจว่าสถานการณ์ไม่ดีแน่

ก่อนหน้านี้ หมาป่าเหล็กหลังเงินตัวหนึ่งได้หอนเรียกเพื่อนมัน และตอนนี้เสียงเคลื่อนไหวในพุ่มไม้รอบ ๆ ก็เริ่มชัดเจนขึ้น

ไม่นานนัก ดวงตาสีเขียวนับร้อยคู่ก็ปรากฏขึ้นในความมืด ฝูงหมาป่าเหล็กหลังเงินจำนวนมากได้ล้อมสมาชิกทั้งหมดของกลุ่มทหารรับจ้างไม้เหล็กเอาไว้แล้ว

“แย่แล้ว...”

ใบหน้าของเที่ยมู่ถึงกับแปรเปลี่ยนชัดเจน