(ฟรี) บทที่ 494 (ฟรี)
(ฟรี) บทที่ 494 (ฟรี)
“ยินดีต้อนรับ!”
เห็นได้ชัดว่าราชายามพลบค่ำต่างจากคนอื่น
ไม่สิน่าจะบอกว่า เขากับเด็กผู้หญิงที่เขาจูงมือ ต่างก็รู้ว่าพวกอู๋เทียนเป็นใคร!
"......" อู๋เทียนหรี่ตาลง จิตใจสั่นไหว
จากที่เขารู้สึกได้ ราชายามพลบค่ำและเด็กผู้หญิงคนนั้นไม่มีกลิ่นอายเลย กระทั่งอาจจะเป็นแค่ตัวละครในภาพเลยยังเป็นไปได้
บางทีอาจจะเป็นภาพเมื่อหกร้อยล้านปีก่อน เหมือนกับวิดีโอโฮโลแกรม ในสังคมวิทยาศาสตร์
แต่ทำไมคนที่ไม่มีตัวตน ... ถึงคุยกับอู๋เทียนได้?
หกร้อยล้านปี
อีกฝ่ายข้ามเวลามาหกร้อยล้านปี แล้วเห็นอู๋เทียนในอนาคตงั้นเหรอ?
ในตอนนี้ เขารู้สึกว่ามีมือสองข้าง จับชายเสื้อของเขาไว้
หญิงสาวทั้งสองที่อยู่ข้างๆ เกิดอาการประหม่า เช่นกัน
อย่างไรก็ตาม อู๋เทียนเคยเจอราชาเทพเจ้าของอาชีพระดับตำนานปรัมปราและท่านไซ่ฝูจากดินแดนสามแม่น้ำมาแล้ว
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็สงบสติอารมณ์ พูดอย่างไม่ยอมแพ้ “น้อมเคารพท่านราชายามพลบค่ำ!”
“น้อมเคารพท่านราชายามพลบค่ำ!”
“น้อมเคารพท่านราชายามพลบค่ำ!” ได้ยินดังนั้น หญิงสาวทั้งสองก็พูดตาม
ราชายามพลบค่ำเผยยิ้มบาง ดูใจดี
เขาพยักหน้าให้หญิงสาวทั้งสอง แล้วจูงมือเด็กผู้หญิงที่มองพวกอู๋เทียน ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเดินไปที่แท่นสูง
หลังจากขึ้นไป เขาก็หันกลับมา กางมือออก “พสกนิกรของข้า!”
“ในที่สุด วันนี้ก็มาถึง!”
“องค์ราชา!”
“องค์ราชา!”
“องค์ราชา!” ผู้คนในวิหารคุกเข่า ร้องตะโกน
มีเพียงพวกอู๋เทียนที่แตกต่าง เขายืนมองจากมุมหนึ่ง มีสีหน้าท่าทีแปลกๆ
ในวิหาร
มีแค่ร้อยกว่าคน
นี่สามารถเรียกว่าพสกนิกรได้งั้นเหรอ?
ไม่จริงมั้ง?
“วันนี้ คือ วันที่พวกเราจะอยู่เหนือทุกสิ่ง!” ราชายามพลบค่ำพูดอย่างช้าๆ “หาก ... หากข้าล้มเหลว บัลลังก์สิงโตก็จะเป็นสุสานของข้า”
“ไม่ องค์ราชาจะอยู่ตลอดไป!”
“องค์ราชาเป็นอมตะ!”
......
ผู้คนเบื้องล่าง ต่างมีแววตาคลั่งไคล้ ราชายามพลบค่ำส่ายหัว โบกมือ “จงไปเตรียมตัวให้พร้อม เรียกพสกนิกรทั้ง 1,600 ล้านคนของข้ามารวมตัวกัน!”
“น้อมรับคำสั่ง!”
“น้อมรับคำสั่ง!” ทุกคนเดินออกไปด้วยความตื่นเต้นและคลั่งไคล้
ในพริบตา ก็เหลือเพียงพวกอู๋เทียน และราชายามพลบค่ำสองพ่อลูกในวิหาร
ราชายามพลบค่ำมองไปที่อู๋เทียนยิ้ม “พวกเจ้าเป็นคนจากอนาคต?”
“...... ใช่!” ดวงตาของอู๋เทียนวูบไหว ไม่ได้โกหก
“เช่นนั้นดูเหมือนข้าจะมเหลว” ราชายามพลบค่ำพูดอย่างช้าๆ หรี่ตาลง
“ล้มเหลวอะไร?” อู๋เทียนถามโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็รู้สึกตัว รีบพูดว่า “แค่สงสัย ขอโทษด้วย”
“ไม่เป็นไร คนจากอนาคต” ราชายามพลบค่ำหัวเราะเบาๆ “ที่เราสามารถเจอกันข้ามกาลเวลา แสดงให้เห็นว่าเรามีวาสนาต่อกัน”
เขามองดูหลี่ฉิงลู่กับเย่เหว่ย สายตาหยุดอยู่ที่หลี่ฉิงลู่ครู่หนึ่ง แล้วมองเย่เหว่ยอีกครั้ง สุดท้ายสายตาก็หยุดอยู่ที่อู๋เทียน
“ผู้มาจากต่างกาลเวลา”
ในตอนนี้เด็กผู้หญิงคนนั้นก็พูดขึ้น ชี้ไปที่อู๋เทียน “ท่านพ่อ เขาเป็นผู้มาจากต่างกาลเวลา!”
“อืม!” ราชายามพลบค่ำพยักหน้า สีหน้ายังคงสงบ
อู๋เทียนเลิกคิ้ว เผยยิ้ม “ผู้มาจากต่างกาลเวลาหมายถึงอะไร?”
“บนร่างกายของเจ้า ไม่มีร่องรอยของกาลเวลา” เวลานี้ ราวกับว่ามีกาลเวลาไหลเวียนอยู่ในดวงตาของราชายามพลบค่ำ
ในขณะนั้น ในสายตาของทั้งสามคน เขาราวกับกลายเป็นเจ้าแห่งกาลเวลา สามารถมองย้อนอดีต ควบคุมอนาคต
“เจ้าคือคนเดียวที่ข้าเคยเจอ เพียงคนเดียวที่......” ราชายามพลบค่ำพูดกับอู๋เทียนประโยคหนึ่ง
ประโยคแรกยังพอฟังออก แต่ประโยคหลัง กลับราวกับกลายเป็นภาษาที่ลึกลับ ไม่อาจบรรยายได้
สมองของอู๋เทียนสั่นสะเทือน ความทรงจำถูกลบ แม้แต่ส่วนของภาษาที่แปลกประหลาดก็หายไป
คนเดียวอะไร?
ทำไมประโยคหลังที่ราชายามพลบค่ำพูดถึง ถึงไม่ได้ยิน
อู๋เทียนขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้ถาม
เห็นได้ชัดว่าราชายามพลบค่ำก็รู้ตัว เขาส่ายหัว ล้มเลิกความคิดที่จะพูดประโยคนั้น “สนใจที่จะดูการบรรลุธรรมไหม?”
“บรรลุธรรม?” อู๋เทียนตื่นตัว
“ใช่! ยามพลบค่ำทั้งใบจะบรรลุธรรม!” ราชายามพลบค่ำพูด “ข้ามีชีวิตมาเก้าชาติแล้ว เก้าคือขีดจำกัด ข้าไม่มีทางมีชีวิตอีกชาติ ดังนั้น ข้าจึงเตรียมที่จะบรรลุธรรม!”
มีชีวิตมาเก้าชาติ แต่กลับไม่มีชาติที่สิบ
คำพูดของราชายามพลบค่ำทำให้อู๋เทียนนึกย้อนถึงความทรงจำ
คำว่า บรรลุธรรม
ในอารยธรรมต่างๆ
ในโลกต่างๆ มีความหมายที่แตกต่างกัน
ถ้าอยู่ในโลกเซียนเซี่ย บรรลุธรรมก็คือ การเป็นเซียนไปยังดินแดนเซียน
ถ้าอยู่ในโลกแฟนตาซี โลกเวทมนตร์ บรรลุธรรมก็จะมีความหมายที่ต่างออกไป!
ส่วนราชายามพลบค่ำ แน่นอนว่ากราบรรลุธรรมของเขาย่อมไม่ด้อยไปกว่าการขึ้นเป็นเทพเจ้าและเซียน!
“เก้าชาติ นานแค่ไหน?” ใจของอู๋เทียนกระตุก เอ่ยปากถาม
ราชายามพลบค่ำยิ้ม “เก้าสิบล้านปี”
หนึ่งชาติ คือ สิบล้านปี!
อู๋เทียนตกใจ สูดหายใจเข้าลึกๆ
“เชิญ!” ราชายามพลบค่ำไม่ได้พูดอะไรอีก
เขาชี้มือประตูวิหารก็เปิดออก
แล้วจูงมือเด็กผู้หญิงเดินออกไป....
