บทที่ 98 สิ่งมีชีวิตใต้ผืนน้ำแข็ง

"ฮ่าฮ่าฮ่า พวกเขาพูดถูกแล้ว นักเวทศาสตร์แห่งความตายก็เป็นแค่โครงกระดูกไม่มีสมอง กับดักง่ายๆ แบบนี้ก็ยังมองไม่ออก!"

กู่ซียังไม่ทันจะลุกขึ้นจากผืนน้ำแข็ง ก็มีเสียงหัวเราะบ้าคลั่งดังมาจากใจกลางทะเลสาบดาวขาว

จากนั้นก็มีเสียงอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น

"ฉันบอกแล้วไง ว่าแค่ทิ้งเบาะแสเอาไว้บ้าง พวกนักเวทศาสตร์แห่งความตายก็จะปล่อยคุณออกมาเอง"

ในขณะที่เสียงนั้นดังขึ้น กองทัพซากศพของกู่ซีก็รีบเข้ามาคุ้มกันเขา

ในขณะที่กู่ซีสบโอกาสนี้ เขาก็หันไปมองยังทิศทางของเสียง

สิ่งที่กู่ซีเห็นคือที่ใจกลางทะเลสาบดาวขาว บริเวณที่แสงไฟสว่างที่สุด มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ ชายคนนั้นสวมหนังลิงกอริลลาขาวคลุมไหล่

ชายคนนั้นมีรูปร่างเท่ากับมนุษย์ปกติ ใต้หนังลิงกอริลลาเขาไม่ได้สวมเสื้อผ้าอะไร ร่างกายเต็มไปด้วยรอยสักลวดลายวิญญาณหลากสี

ในมือซ้ายของเขาถือโคมไฟน้ำมันรูปร่างประหลาด โคมไฟนั้นมีรูปร่างคล้ายสมองสีชมพู ถูกพันด้วยโซ่เหล็กถักเป็นตาข่ายรอบนอก

ที่จุดเชื่อมต่อของตาข่ายเหล็กมีระฆังเล็กๆ หรือประกายไฟเล็กๆ แขวนอยู่

ในมือขวาของเขาถือเคียวยาวสีแดงเข้มที่เต็มไปด้วยสนิม

ขณะที่เขาพูด เขาไม่ได้สนใจกู่ซี แต่กลับจ้องมองไปยังใต้ผืนน้ำแข็งของทะเลสาบดาวขาว

ใต้ผืนน้ำแข็งนั้น มีศพขนาดมหึมายาวเกินเก้าเมตรกำลังค่อยๆ ลืมตาขึ้น

ศพนั้นมีลักษณะอ้วนใหญ่ คล้ายกับตัวขยายของมนุษย์แมวน้ำ มีงายาวสีขาวยาวถึงสี่เมตรยื่นออกมาจากปาก

บนตัวศพนั้นมีงาหักจำนวนสี่ถึงห้าร้อยเล่มปักอยู่

ผิวหนังของศพนี้ดูเรียบเนียน จากภายนอกดูไม่เหมือนศพของมนุษย์แมวน้ำเลย

ที่จริงแล้ว ศพนี้ไม่ใช่มนุษย์แมวน้ำตั้งแต่แรก แต่คือสิ่งที่เกิดขึ้นจากสุสานของพวกเขา

ทะเลสาบดาวขาวเคยเป็นสุสานลับของมนุษย์แมวน้ำ ซึ่งมีสถานะคล้ายกับสุสานช้าง ทุกครั้งที่มนุษย์แมวน้ำรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะตาย พวกเขาจะมาที่ทะเลสาบดาวขาว หลับตาและจมลงสู่ก้นทะเลสาบ กลับคืนสู่สุสานของพวกเขา

นี่คือวิธีที่พวกมนุษย์แมวน้ำปกป้องร่างของตัวเอง เพราะไม่มีใครคาดคิดว่าสุสานของพวกเขาจะอยู่ในทะเลสาบน้ำจืด

แต่สิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดก็คือ โลกนี้จะถูกค้นพบและยึดครองโดยสมาคมแสงเช้า

หลังจากที่สมาคมแสงเช้ายึดครองโลกนี้ สภาพแวดล้อมของโลกก็เปลี่ยนแปลงไปมาก ทะเลสาบดาวขาวก็ได้รับผลกระทบ การเชื่อมต่อกับทะเลถูกตัดขาดด้วยลมหนาว

พร้อมกับที่มนุษย์บีเวอร์ซึ่งเป็นพันธมิตรกับสมาคมแสงเช้าเข้ามาตั้งถิ่นฐานในทะเลสาบดาวขาว

การตั้งถิ่นฐานของพวกเขาเจอกับการต่อต้านจากมนุษย์แมวน้ำ ศพที่เห็นตรงหน้านี้ก็คือร่างของวิญญาณที่เกิดจากสุสานมนุษย์แมวน้ำ ที่มีสถานะคล้ายกับลูน่าแห่งอาเรียโดวิ

นักเวทศาสตร์แห่งความตายของสมาคมแสงเช้ารู้วิธีจัดการกับวิญญาณเช่นนี้เป็นอย่างดี

พวกเขาใช้วิธีบางอย่างในการสังหารวิญญาณตัวนี้ และผนึกสุสานมนุษย์แมวน้ำ เพื่อไม่ให้มีวิญญาณที่แข็งแกร่งปรากฏขึ้นอีก

หลังจากนั้น มนุษย์แมวน้ำและมนุษย์บีเวอร์ก็ 'อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข' และพัฒนาทะเลสาบดาวขาวนี้ร่วมกัน

พลังงานด้านลบที่กู่ซีรู้สึกได้ตอนที่เขาทำลายผืนน้ำแข็งนั้น ก็คือพลังงานที่หลงเหลือจากสุสานมนุษย์แมวน้ำ

และลมหนาวที่แช่แข็งทุกอย่างในทันที ก็คือการผนึกวิญญาณสุสานมนุษย์แมวน้ำ

แต่ถึงแม้ว่าจะถูกสังหารไปแล้ว วิญญาณสุสานมนุษย์แมวน้ำก็ไม่ละทิ้งโอกาสที่จะต่อต้าน

เมื่อชายที่สวมหนังลิงกอริลลาขาวพูดขึ้น วิญญาณสุสานมนุษย์แมวน้ำก็เกิดความคิดขึ้นมา

เสียงหัวเราะบ้าคลั่งเมื่อครู่นี้ก็คือเสียงของเขา เพราะกู่ซีใช้วิชาระเบิดศพ ทำลายสิ่งที่ผนึกสุสานมนุษย์แมวน้ำออกจนสำเร็จ

แม้ว่ากู่ซีจะไม่รู้เรื่องนี้ แต่เขาก็มีตาที่สามารถมองเห็นได้

สิ่งที่แปลกประหลาดอยู่ตรงนั้น กู่ซีก็เห็นได้ชัดเจน

กู่ซีพลิกตัวขึ้นไปยืนบนฝาของกองทัพซากศพ มือถือคทาทำลาย จ้องมองทุกสิ่งอย่างจริงจัง

ขณะที่ประตูเมืองแห่งความตายที่อยู่ด้านหลังของเขาได้เปิดออกแล้ว ค่ายตัดกระดูก นักธนูโครงกระดูก และกองทัพวิญญาณก็ค่อยๆ เดินออกมาอย่างต่อเนื่อง

“โอ้ ไม่นึกว่าจะมีคนใจร้อนมาด้วย”

ชายที่สวมหนังลิงกอริลลาขาวมองไปที่ประตูเมืองแห่งความตายที่เปิดออก และเผยรอยยิ้มเยาะเย้ย

“แค่นี้เอง ยังจะคิดมาสู้กันอีก ทะเลสาบดาวขาว เจ้าถูกผนึกไว้นานขนาดนี้ ยังไม่คิดจะแก้แค้นอีกเหรอ?”

เสียงดังสนั่น!

เมื่อเขาพูดจบ ผืนน้ำแข็งใต้เท้าของเขาก็แตกออก มือขนาดใหญ่ยื่นออกมาจากใต้น้ำแข็ง

“ฉันเคยบอกแล้ว ฉันชื่อศพมนุษย์แมวน้ำ ทะเลสาบดาวขาวไม่ใช่ชื่อของฉัน”

หลังจากพูดจบ ศพมนุษย์แมวน้ำขนาดยักษ์ก็ปีนขึ้นมาจากใต้น้ำแข็ง

ขณะที่ปีนขึ้นมา เขายังถามขึ้นมาอีกว่า

“เจ้าคนนี้นับรวมอยู่ในการต่อรองของเราหรือเปล่า?”

“เป็นไปได้ยังไง เจ้าคนระดับสามที่มีกองทัพแค่สองร้อย ฉันจัดการได้ง่ายๆ อยู่แล้ว ให้เจ้ามาสู้ก็แค่ให้เจ้าได้ปลดปล่อยความโกรธในใจ ไม่ให้มันทำลายจิตใจของเจ้าเท่านั้น

จะมานับรวมในการต่อรองของเราได้ยังไง นึกว่าการต่อรองของฉันมันง่ายขนาดนั้นเลยรึ?”

“ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าพวกนี้ไม่เคยมีใจที่ซื่อตรง”

สุสานมนุษย์แมวน้ำพูดด้วยความโกรธ

ทั้งสองคนนี้ไม่ได้สนใจกู่ซีเลย

แม้ว่าประตูเมืองแห่งความตายด้านหลังของกู่ซียังคงปล่อยกองทัพออกมาเรื่อยๆ แต่ทั้งคู่ก็ไม่เห็นว่ากู่ซีมีความสำคัญเลย

ชายที่สวมหนังลิงกอริลลาขาวมีพลังถึงระดับเก้า ซึ่งเกินกว่าขีดจำกัดของฮีโร่ในโลกนี้

ส่วนศพมนุษย์แมวน้ำ แม้จะมีรูปร่างใหญ่มหึมา แต่เขาก็เป็นเพียงทหารระดับหนึ่งเท่านั้น พลังของเขาอยู่ที่ระดับสิบ

ในสายตาของทั้งสองคนนี้ กู่ซีที่อยู่ระดับสามดูเหมือนแมลงตัวเล็กๆ ข้างทางที่ไม่คุ้มค่าแก่การสนใจ

แม้ว่ากองทัพของกู่ซีจะมีบางสิ่งที่น่าสนใจ แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะเปลี่ยนแปลงแผนการของพวกเขา

ดังนั้นชายที่สวมหนังลิงกอริลลาขาวจึงบอกให้สุสานมนุษย์แมวน้ำระบายความโกรธของเขา เพื่อให้พวกเขาสามารถเดินหน้าทำการต่อรองกันต่อไปได้

แม้ว่าศพมนุษย์แมวน้ำจะรู้ว่าชายคนนี้มีเจตนาร้าย แต่การต่อรองก็ได้เกิดขึ้นแล้ว เขาจึงไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ เขาทำได้แค่ถอนหายใจแรงๆ และยื่นมือขวาไปคว้าก้อนน้ำแข็งก้อนหนึ่ง ขึ้นมาเป็นสมอเหล็กน้ำแข็งยาวเจ็ดเมตร

จากนั้นศพมนุษย์แมวน้ำก็ย่างก้าวไปข้างหน้า ตัวเขาเหมือนกระสุนปืนใหญ่ที่พุ่งตรงไปยังกู่ซี

"แยกตัว! นักธนูโครงกระดูก ยิงโจมตี!"

กู่ซีที่ยืนอยู่บนฝาของกองทัพซากศพออกคำสั่งทันที ในขณะเดียวกัน กองทัพซากศพก็พุ่งพาเขาออกจากจุดที่สุสานมนุษย์แมวน้ำกำลังพุ่งเข้ามา

ไม่ทันที่กองทัพซากศพจะพุ่งไปไกล เสียง "แกร๊ก!" ก็ดังขึ้นตามหลัง

เมื่อกู่ซีหันกลับไปมอง เขาเห็นว่าศพมนุษย์แมวน้ำทิ้งตัวลงบนผืนน้ำแข็งที่เขาเพิ่งยืนอยู่

แรงกระแทกทำให้พื้นน้ำแข็งแตกเป็นเสี่ยงๆ พร้อมกับทหารโครงกระดูกดาบยาวอย่างน้อยยี่สิบตัวที่อยู่ในบริเวณนั้นถูกบดขยี้จนตายทันที

แต่ศพมนุษย์แมวน้ำกลับดูเหมือนไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย เขาหันไปมองกู่ซีด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา

"คิดจะหนีเหรอ? ไม่มีทาง!"

(Next Ep...99)