บทที่ 90 ภารกิจที่มีอัตราการเสียชีวิตสูงที่สุด
บทที่ 90 ภารกิจที่มีอัตราการเสียชีวิตสูงที่สุด
เย่หนิงมาถึงอาคารสำนักงานที่คุ้นเคย ในตอนแรกเขามากับหม่าเสี่ยวเป่าและเพื่อนสาวสองคน แต่จู่ๆ หม่าเสี่ยวเป่าก็อ้างว่าปวดท้องจึงไม่ได้มา
เย่หนิงรู้สึกแปลกใจ แต่ไม่ได้บังคับเขาให้มา เพราะคิดว่าก็แค่ไปรับภารกิจเท่านั้น แม้จะรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับพฤติกรรมที่แปลกๆ ของเขา แต่เย่หนิงก็ไม่ได้ใช้พลังตามองเข้าไปในจิตใจเพื่อนร่วมทีม เพราะโดยปกติเขาจะไม่ทำแบบนั้นเว้นแต่จำเป็นจริงๆ
พนักงานที่เคยพาเขาดูรอบๆ ฐานทัพเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มพร้อมส่งสายตาให้ “รู้ว่าคุณจะมารับภารกิจ ฉันเลยตั้งใจเปลี่ยนกะ คุณคิดว่าฉันเป็นยังไงบ้างล่ะ?”
เย่หนิงทำหน้าเบื่อหน่ายแล้วถอยห่างออกมา “ช่วยพาไปที่รับภารกิจเถอะ ไม่งั้นฉันเปลี่ยนคนแล้ว”
เธอได้ยินดังนั้นแต่กลับแสดงท่าทีเหมือนเข้าใจผิด พูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเข้าใจ “ฉันรู้ นายนี่ชอบเงียบๆ นะ ตามมาทางนี้เลย”
เมื่อเห็นเธอทำหน้าใสซื่อ จางถิงถิงและฉินรั่วเสวี่ยที่มากับเย่หนิงก็หันมามองเขาพร้อมกัน ทำให้เขารู้สึกเย็นสันหลัง
เมื่อมาถึงที่รับภารกิจ ที่นี่เต็มไปด้วยสมาชิกค่ายที่มายืนรอรับภารกิจหลากหลายหน้ากระดาน
พนักงานพาพวกเขาไปที่เครื่องคล้ายกับตู้เอทีเอ็ม แล้วพูดว่า “ส่งบัตรประจำตัวหัวหน้าทีมให้ฉัน”
จางถิงถิงถอดบัตรออกแล้วส่งให้เธอ พนักงานรับไปพร้อมกับทำเสียงเย้ยหยัน จากนั้นจึงรูดบัตรบนเครื่องแล้วลากเย่หนิงมาดูที่เครื่อง ขณะนั้นเธอก็เริ่มแนะนำภารกิจไปด้วย ร่างกายก็ขยับไปมาถูเย่หนิงอย่างจงใจ
เธออธิบายว่า ภารกิจของทีมรบมีตั้งแต่ระดับเหล็กดำ ทองแดง และเงิน โดยความยากจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ทีมที่เพิ่งเริ่มต้นจะรับได้แค่ภารกิจเหล็กดำเท่านั้น และจะได้รับแต้มสะสมเมื่อทำภารกิจสำเร็จ
เมื่อแต้มสะสมครบ 100 ก็สามารถรับภารกิจระดับทองแดงได้
หากแต้มสะสมถึง 500 ก็สามารถรับภารกิจระดับเงินได้
“ตอนนี้ทีมของพวกคุณรับได้แค่ภารกิจเหล็กดำ ซึ่งง่ายมาก” พนักงานสาวส่งสายตาเยิ้มให้เย่หนิง
เย่หนิงพูดขึ้นอย่างสงสัย “ตาของเธอเจ็บหรือไง?”
ทันใดนั้น เขาเห็นข้อความปรากฏขึ้นบนหัวเธอว่า
【นายเคยเรียกฉันว่า ‘น่ารักน้อย’ แล้วตอนนี้มาทำไม่รู้เรื่องได้ยังไง เมื่อวานฉันบอกว่าปวดไหล่ นายยังบอกจะนวดให้ฉันเลย!】
เย่หนิงถึงกับสะดุ้ง ตั้งใจว่าเจ้าอ้วนนั่นต้องเป็นคนเอากระดาษโน้ตที่เธอเขียนทิ้งไว้มาหยอกเธอแน่ๆ “ฉันจะจัดการหมอนั่นให้ดีตอนกลับไป” เย่หนิงคิดในใจ
เขายิ้มแล้วเริ่มมองหาภารกิจ
【เหล็กดำ: ตรวจสอบโรงงานแปรรูปเนื้อหมูหิมะ 10 แต้ม】
(คำอธิบายภารกิจ: หน่วยข่าวกรองพบว่ามีซอมบี้ธรรมดาปรากฏในพื้นที่ ขอให้ส่งคนไปกำจัด)
【เหล็กดำ: ช่วยทีมก่อสร้างติดตั้งเครื่องหมายจุด 5 แต้ม】
(คำอธิบายภารกิจ: พื้นที่ได้ถูกทำความสะอาดแล้ว ขอให้ช่วยทีมก่อสร้างวางเครื่องหมายจุดตามที่กำหนด)
ภารกิจหลากหลายรูปแบบมีให้เลือกมากมาย
ฉินรั่วเสวี่ยแนะนำว่า “ฉันคิดว่าภารกิจวางเครื่องหมายหรือภารกิจสำรวจข้อมูลน่าจะดี เพราะง่ายและมีความเสี่ยงต่ำ”
เธอมีนิสัยปลอดภัยไว้ก่อนเหมือนพ่อของเธอที่เป็นนักธุรกิจ
จางถิงถิงกลับเห็นต่าง “ฉันคิดว่าภารกิจต่อสู้ดีกว่า เพราะจะช่วยเพิ่มประสบการณ์การต่อสู้ และยังได้วัสดุและผลึกเลือดซอมบี้ด้วย”
เย่หนิงยังคงเลื่อนดูภารกิจไปเรื่อยๆ จนพบภารกิจระดับเหล็กดำที่ให้ 20 แต้ม
【เหล็กดำ: ช่วยเหลือทีมรบ 015 ในการโจมตีถนนหนานฮวา 20 แต้ม อัตราการเสียชีวิตสะสม: 27 คน】
(คำอธิบายภารกิจ: ภารกิจนี้อันตรายมาก กรุณาพิจารณาอย่างรอบคอบ ทีมที่รับภารกิจนี้จะต้องกำจัดซอมบี้ที่เหลือและทำการปิดล้อมพื้นที่ รวมถึงสนับสนุนการต่อสู้ในบางครั้ง ถนนหนานฮวามีรังซอมบี้ใต้ดินขนาดใหญ่ มีซอมบี้แมงมุมกลายพันธุ์ขนาดใหญ่เป็นซอมบี้หลัก)
เย่หนิงถามทั้งสองคนว่าคิดอย่างไรกับภารกิจนี้
หลังจากที่ทั้งสองคนดูคำอธิบายแล้วต่างก็เงียบไปชั่วขณะ
ฉินรั่วเสวี่ยลูบคางของตัวเองแล้วพูดว่า “ถ้าเรารับผิดชอบแค่กำจัดซอมบี้ที่เหลือและปิดล้อมพื้นที่ ฉันว่ามันก็ดูดีอยู่ แต่อันตรายมากไปหน่อย”
“ความเสี่ยงสูงผลตอบแทนสูง คนหนุ่มสาวก็ต้องกล้าเสี่ยง” จางถิงถิงกล่าว
เย่หนิงก็เห็นด้วยและกำลังจะกดรับภารกิจนี้
แต่ในขณะนั้นพนักงานก็เข้ามาห้าม “นายบ้าไปแล้วหรือไง ไม่เห็นหรือว่ามีคนตายไปแล้วถึง 27 คน นี่เป็นภารกิจที่มีอัตราการเสียชีวิตสูงที่สุดของพวกมือใหม่เลยนะ!”
จางถิงถิงก้าวออกมายืนขวางระหว่างเธอกับเย่หนิง เธอจ้องมองพนักงานคนนั้นอย่างไม่พอใจ แล้วพูดว่า “เขาเป็นหมอนะ เธออย่าให้เขาทำอะไรไปหมด อีกอย่างเขามีคนรักแล้ว เธอไม่มีทางได้เขาไปหรอก”
พนักงานกดรับภารกิจบนเครื่องและภารกิจถูกบันทึกสำเร็จ
ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาก็ได้รับข้อความแจ้งเตือนในโทรศัพท์
【เตรียมตัวและอุปกรณ์ให้พร้อมภายในหนึ่งชั่วโมง รวมตัวที่ประตูใหญ่】
“รวดเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?” ฉินรั่วเสวี่ยกล่าวด้วยความตกใจ “ฉันยังเตรียมตัวไม่เสร็จเลย”
จางถิงถิงมองด้วยความตื่นเต้นและเร่งให้พวกเขารีบกลับไปเตรียมตัว ขณะที่เย่หนิงรับภารกิจเก็บรวบรวมวัสดุซอมบี้เพิ่มอีกหลายงาน
ในขณะนั้น มีเงาร่างเล็กๆ หายไปจากด้านหลังของพวกเขา
…
ถังเซี่ยหลิงนั่งเคาะนิ้วบนโต๊ะทำงาน สายตาจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ เธอรีเฟรชหน้าจอหลายครั้งแต่ยังไม่มีงานอะไรเข้ามา “เบื่อ เบื่อ เบื่อ ไม่มีอะไรให้ทำเลยหรือไง”
เมิ่งหยางที่ถือแฟ้มเอกสารเข้ามาพูดพร้อมรอยยิ้มว่า “เดี๋ยวก็มีการประชุมให้คุณเข้าร่วมหลายการประชุมนะ”
“ไม่ชอบเข้าประชุม ฉันอยากต่อสู้” ถังเซี่ยหลิงหรี่ตามองเมิ่งหยางและกำลังจะพูดต่อ แต่เมิ่งหยางก็พูดตัดบทก่อน
“ตอนนี้พื้นที่รอบๆ ถูกสำรวจเกือบหมดแล้ว ช่วงนี้เรากำลังขยายและสร้างฐานทัพ มีแต่การวัดขนาดและงานก่อสร้าง คุณสนใจไหม?”
“ฉันสั่งให้นายหางานมาให้ฉันทำเดี๋ยวนี้”
“ขอโทษจริงๆ ครับ”
เมิ่งหยางตรวจดูรายการภารกิจ แต่ไม่มีภารกิจไหนที่เหมาะสมกับหน่วยหลักเลย ทันใดนั้นเขาเห็นว่าทีม 237 ได้รับภารกิจที่น่าสนใจ เขาจึงพูดว่า “เรื่องของทีม 237 ล่ะ คุณสนใจไหม?”
ถังเซี่ยหลิงที่กำลังหงุดหงิดกลับตั้งใจฟังทันที “พวกเขาไปก่อเรื่องอะไรอีก?”
“ไม่ครับ พวกเขาเพิ่งรับภารกิจที่ขึ้นชื่อว่ามีอัตราการเสียชีวิตสูงที่สุดสำหรับมือใหม่”
“มีภารกิจแบบนี้ด้วยเหรอ ทำไมนายไม่บอกให้เร็วกว่านี้ล่ะ” ถังเซี่ยหลิงลุกขึ้นอย่างกระฉับกระเฉง เปิดดูรายชื่อภารกิจในคอมพิวเตอร์และเห็นภารกิจที่พูดถึง “เตรียมรถ”
เมิ่งหยางมองเธอด้วยความตกใจ “คุณพูดจริงหรือครับ? คุณเป็นหัวหน้าหน่วยหลักนะ จะไปทำงานของหัวหน้าทีมรบทำไม? อย่าเล่นตลกสิ”
“เตรียมรถ!!!” เธอเน้นคำหนักขึ้นพร้อมกับแผ่รังสีอันน่ากลัวออกมา เมิ่งหยางถอยออกจากห้องอย่างเคารพแล้วรีบไปเตรียมรถทันที
ถังเซี่ยหลิงแต่เดิมไม่มีความสนใจในภารกิจนี้มาก่อน แต่เมื่อเห็นว่าเย่หนิงรับภารกิจนี้ เธอก็รู้สึกว่าเขาเป็นคนที่น่าสนใจและไม่เหมือนใคร จึงตัดสินใจว่าจะลองสังเกตดูใกล้ๆ หากเขามีคุณสมบัติที่เหมาะสม เธออาจรับเขาเข้าทีมหลักก็เป็นได้