บทที่ 70 ห้ามขยับ

บทที่ 70 ห้ามขยับ

สาวๆ ทั้งสามคนตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทำไมเย่หนิงถึงได้ถูกเหวี่ยงออกไปเองแบบนั้น?

ทันใดนั้น ในความมืดมิดที่เข้มข้นของราตรี ร่างหนึ่งค่อยๆ ก้าวออกมา ฉินรั่วเสวี่ยจึงตะโกนออกมาเสียงดัง "มันคือสัตว์ประหลาดตัวนั้น!"

จางถิงถิงพุ่งขึ้นมาจากน้ำ รีบสวมเสื้ออย่างรวดเร็ว มือถือดาบใหญ่อยู่ในท่าหมอบเตรียมพร้อมที่จะสู้

สัตว์ประหลาดกลายพันธุ์หัวเราะเสียงดัง "ไม่คิดว่าจะได้เจอสาวสวยถึงสามคน โอ้ นั่นไม่ใช่จางรั่วหลัน แฟนเก่าของฉันหรอกเหรอ?"

คำพูดนี้ทำให้จางรั่วหลันถึงกับช็อก คนที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่ใช่ใครอื่น นั่นคือแฟนเก่าของเธอ ผู้ชายที่ทิ้งเธอไปเพราะหนี้สินของครอบครัวเธอ

“นายกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง นี่มันสาสมแล้ว! ตอนนั้นนายไม่ช่วยแม่ของฉัน ตอนนี้นายสมควรโดนเอาตัวไปทำการทดลอง!”

สัตว์ประหลาดกลายพันธุ์หัวเราะเสียงดัง "ฉันไม่ได้ถูกจับไปทำการทดลองหรอกนะ ฉันเป็นคนสมัครเข้าร่วมเองต่างหาก เพราะฉันเป็นโรคร้ายแรง"

ทันใดนั้น เสียงดาบยาวก็แหวกอากาศในความมืดมิด

เสียงดาบกรีดผ่านความเงียบในถ้ำสะท้อนกลับไปมา สัตว์ประหลาดกลายพันธุ์บินขึ้นสู่ท้องฟ้า มองลงมายังเย่หนิงและสาวๆ ทั้งสาม "นับว่าโชคช่วยจริงๆ ฆ่าแกแล้วฉันจะแข็งแกร่งขึ้น จากนั้นก็จะได้ครอบครองผู้หญิงสามคนนี้ ชีวิตแบบนี้ราวกับถูกกำหนดมาให้ฉันเลย!"

เมื่อเย่หนิงใช้พลังสนามแรงโน้มถ่วงกดดัน สัตว์ประหลาดกลายพันธุ์ในอากาศก็เริ่มลดlvลงเล็กน้อย มันจึงเร่งการสั่นปีกเพื่อรักษาสมดุล

"แกดูเหมือนแมลงวันตอนนี้ ฉันว่าแมลงที่เป็นอันตรายแบบแก ตายซะจะดีกว่า" เย่หนิงมองดูรูปลักษณ์ที่พัฒนาขึ้นของสัตว์ประหลาด มันเต็มไปด้วยหนามสีดำเล็กๆ ที่ดูแล้วไม่สบอารมณ์เลยแม้แต่น้อย

เย่หนิงใช้ตาขวาของเขามองไปที่มัน ก่อนจะเห็นข้อความ【lv 3 สัตว์ประหลาดกลายพันธุ์ที่บินได้】

เสียงปีกกระพืออย่างรวดเร็วดังขึ้น สัตว์ประหลาดกลายพันธุ์พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง เย่หนิงยกดาบขึ้นต้านทาน แต่ดาบของเขาก็ถูกสะท้อนออกไปทำให้ตัวเขาก็โดนกระแทกออกไปเช่นกัน

สัตว์ประหลาดกลายพันธุ์ใช้ปีกของมันบินเข้าใกล้ เขาตีศอกที่เต็มไปด้วยหนามเข้าไปที่หน้าท้องของเย่หนิง แต่หนามกลับหักเมื่อกระทบกับเกราะชีวภาพของเย่หนิง

ในขณะเดียวกัน เศษหินพุ่งใส่สัตว์ประหลาดกลายพันธุ์ แต่มันกลับสามารถฉีกทิ้งได้อย่างง่ายดาย "แค่นี้เองเหรอ?"

เพิ่งพูดจบ ลูกไฟลูกหนึ่งก็ระเบิดใส่หัวของมัน ทำให้เกิดเสียงผิวหนังถูกเผาไหม้

"พวกผู้หญิงแสบนี่กล้ามาทำลายหน้าหล่อๆ ของฉันเหรอ? ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมด!"

มันพูดขณะที่บินลงสู่ผิวน้ำ เตรียมที่จะจับผู้หญิงทั้งสามแล้วจัดการซะ แต่ก่อนที่มันจะทำได้ สนามแรงโน้มถ่วงก็พุ่งเข้ามาชนมันจนกระเด็นออกไป เย่หนิงยืนขวางหน้าสามสาวไว้ "อย่าฝันไปเลย!"

“แย่แล้ว อยากจะมีอะไรกับเขาแล้วสิ” จางถิงถิงพึมพำขณะที่เธอจับหน้าอกตัวเองไว้

ฉินรั่วเสวี่ยยืนนิ่งมองไปที่แผ่นหลังของเย่หนิง นี่คือความรู้สึกปลอดภัยจากการถูกปกป้องซึ่งเธอไม่เคยมีมาก่อน ตอนนี้ความรู้สึกนั้นเต็มไปทั่วหัวของเธอ ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขอย่างที่สุด

จางรั่วหลันมองไปที่เย่หนิงด้วยสายตาที่เปล่งประกาย เธอรู้แล้วว่าเธอเลือกถูกคน นี่คือคนที่เธอควรจะพึ่งพิง หรืออาจจะเป็นผู้ชายของเธอ เธอต้องจับเขาให้อยู่หมัด

'หรือฉันควรจะให้รางวัลเขาหน่อยดีนะ?'

ถ้าเย่หนิงรู้ความคิดของสาวๆ ทั้งสาม แน่นอนว่าเขาคงจะซัดพวกเธอจนร้องไห้แน่

"แกมันน่ารำคาญจริงๆ งั้นฉันจะฆ่าแกก่อนแล้วกัน"

สัตว์ประหลาดกลายพันธุ์พุ่งเข้ามาเหมือนกับจรวดมิสไซล์ มันโจมตีเย่หนิงด้วยหางและกรงเล็บที่ผสานกันอย่างลงตัว

หางของมันฟาดใส่อากาศจนเกิดลมแรง เย่หนิงยกดาบขึ้นป้องกัน แต่ร่างของเขาก็ถูกดันถอยหลังไปในขณะที่เขายึดตัวไว้ที่ส้นเท้าแล้วหมุนตัวฟันดาบใส่คอของสัตว์ประหลาด

เสียงโลหะกระทบกันดังขึ้นเมื่อสัตว์ประหลาดจับดาบดำไว้ได้ หางของมันพุ่งเข้ามาใส่ตาของเย่หนิง

ในจังหวะวิกฤต เย่หนิงใช้พลังสนามแรงโน้มถ่วงผลักหางของมันออกไปด้านข้าง

ทันใดนั้น เขารู้สึกถึงอันตรายจากทางด้านหลัง จึงเหวี่ยงดาบออกไปทันที เกิดประกายไฟกระจายเป็นแถบจากหนามบนขาของสัตว์ประหลาด

เย่หนิงฉวยโอกาสนี้จับข้อเท้าของสัตว์ประหลาดแล้วเหวี่ยงมันลงกับพื้น ใช้สนามแรงโน้มถ่วงบีบอัดพลังงานที่หมัดของเขา แล้วกระแทกลงไปที่ร่างของสัตว์ประหลาด

เสียงระเบิดดังขึ้น หมัดของเย่หนิงเจาะทะลุร่างของสัตว์ประหลาดจนถึงพื้น ทำให้พื้นดินแตกร้าวยาวออกไปเกือบยี่สิบเมตร เศษหินปลิวกระจายไปทั่ว

สายตาของทั้งสามสาวเต็มไปด้วยความตกตะลึง ขณะนี้เย่หนิงดูเหมือนเทพเจ้าแห่งสงครามที่ไม่อาจต้านทานได้

แต่ร่างของสัตว์ประหลาดกลับยืนขึ้นอีกครั้ง มันปล่อยให้แขนของเย่หนิงทะลุผ่านร่างของมัน และโอบกอดเย่หนิงไว้แน่น หางของมันพุ่งเข้ามาโจมตีหัวของเย่หนิง

"ตายซะเถอะ!"

เย่หนิงใช้พลังสนามแรงโน้มถ่วงป้องกันตัว แต่พลังงานของเขาถูกหนามบนหางของมันทะลุผ่านไป และตอนนี้มันกำลังจะสายเกินไปแล้ว

ทันใดนั้น แสงเย็นวาบผ่านไป จางถิงถิงฟันหางของมันขาด แต่สัตว์ประหลาดฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว หางของมันตบเธอจนกระเด็นออกไป

"ถิงถิง!" เย่หนิงตะโกนเสียงดัง สนามแรงโน้มถ่วงของเขาถูกบีบอัดจนอยู่แค่ที่ตัวของเขา จากนั้นเขาก็เปลี่ยนทิศทางพลังงานภายในสนาม ใช้แขนของตัวเองเป็นจุดหมุนเริ่มหมุนตัว

สัตว์ประหลาดรู้สึกถึงแรงดึงในทิศทางตามเข็มนาฬิกา ร่างกายของมันถูกบิดออกจนแทบแหลกเป็นชิ้นๆ ทุกอวัยวะของมันถูกดึงออกจากกันจนหมด

【ต้องการดูดซับเลือดของสัตว์ประหลาดกลายพันธุ์หรือไม่?】

【ต้องการดูดซับพิษของสัตว์ประหลาดกลายพันธุ์หรือไม่?】

เย่หนิงเลือกตกลงในใจ ข้อความใหม่ปรากฏขึ้นในตาของเขา

【กระตุ้นความต้านทานพิษในร่างกาย】

"แกทำอะไรกับฉัน! ฉันไม่อยากตาย ฉันต้องไม่ตาย อ๊ากกก..." มันร้องโหยหวนอย่างน่าสังเวช ร่างของมันดิ้นรนอย่างสุดกำลังพยายามที่จะหลุดจากการควบคุมของเย่หนิง แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้

ไม่ถึงนาที มันก็กลายเป็นกองเนื้อเละๆ บนพื้น

เย่หนิงรีบพุ่งไปหาจางถิงถิง "เธอเป็นอะไรไหม?"

จางถิงถิงมีอาการเหมือนกับที่ฉินรั่วเสวี่ยเป็นเมื่อครู่ ร่างกายของเธอชาไปหมด เขาเห็นว่าขาของเธอเต็มไปด้วยของเหลวใสชนิดเดียวกันนั้น

เย่หนิงใช้พลังควบคุมเลือดเพื่อช่วยรักษาจางถิงถิง ไม่นานเธอก็ฟื้นขึ้นมา เธอยืดแขนยืดขาออกด้วยความสบายใจ โดยไม่ทันนึกเลยว่าตัวเองใส่แค่เสื้อตัวเดียว

เย่หนิงซึ่งยังเป็นหนุ่มอายุ 18 ปีทนไม่ไหวจึงมีเลือดกำเดาไหลออกมา

"แค่นี้ก็เลือดกำเดาไหลเหรอ? งั้นฉันจะโชว์ให้ดูอีก..." จางถิงถิงกำลังจะเล่นอะไรแผลงๆ แต่สองสาวอีกคนก็รีบลากเธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว

เย่หนิงกำลังจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ก็ได้ยินเสียงคนแปลกหน้าพูดขึ้นมา "นายแข็งแกร่งจริงๆ แต่เพื่อนของนายตอนนี้อยู่ในมือฉันแล้ว รีบยอมจำนนซะ"

เขาหันไปมองที่ประตูห้องพัก เห็นเพื่อนของเขานอนอยู่สี่คนไม่ขยับเขยื้อน ข้างๆ พวกเขาชายหัวล้านยืนอยู่ที่มือซ้ายกลายเป็นดาบโค้งขนาดใหญ่ วางไว้ที่คอของทั้งสามคน

"นายเป็นเจ้าของสัตว์ประหลาดกลายพันธุ์งั้นเหรอ?" เย่หนิงถามทันที เพราะเขารู้สึกตั้งแต่แรกแล้วว่าสัตว์ประหลาดกลายพันธุ์ไม่น่าจะสู้ด้วยตัวมันเอง

ชายคนนั้นตอบ "ถ้าจะให้พูดตรงๆ ฉันเป็นเพื่อนของมัน มันทำตามคำสั่งของฉัน ตอนนี้ถ้านายมายอมแพ้ต่อหน้าฉัน ฉันจะปล่อยพวกเขาไป"

เย่หนิงค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้ ขณะที่กำลังจะเข้าสู่ระยะการควบคุมของสนามแรงโน้มถ่วง ชายคนนั้นก็ลูบแว่นตาของเขา แล้วถอยหลังออกไปอีกก้าว "อยู่ตรงนั้นห้ามขยับ ฉันไม่อยากโดนพลังพิเศษของนายโจมตี"