บทที่ 692 สวรรค์ช่างเมตตาข้ายิ่งนัก
บทที่ 692 สวรรค์ช่างเมตตาข้ายิ่งนัก แสงสีขาวที่สว่างจ้าค่อยๆ อ่อนลง จากนั้นแสงแพร่กระจายไปทั่วเจ็ดบุตรแห่งหนานหง ราวกับพระอาทิตย์ขึ้น ศิษย์สืบทอดหลายคนบินออกมาด้วยสีหน้าตกตะลึง โดยไม่รู้ตัว พวกเขามาถึงแท่นหยกขาวของนิกายหนานหยาง บางทีอาจเป็นเพราะเงียบสงัดมานานเกินไป เสียงของการเปิดค่ายกลป้องกันนิกายใ...
