บทที่ 69 เสี่ยงดูหน่อยไหม?

###

ลู่เซวียนรู้ดีว่า การซื้อพืชวิญญาณที่แปรปรวนแล้วรักษาเพื่อขายต่อเป็นเพียงวิธีหาเงินระยะสั้น ไม่ใช่หนทางที่ยั่งยืน

พืชที่ถูกพลังปีศาจแทรกซึมและปนเปื้อนยังคงเป็นส่วนน้อย เมื่อเหล่านักปลูกพืชวิญญาณตระหนักถึงอันตรายและระมัดระวังมากขึ้น พืชแปรปรวนที่เขาสามารถซื้อได้จะเริ่มลดลงเรื่อยๆ

และเมื่อพูดถึงผลประโยชน์ที่สำคัญ ตระกูลใหญ่และกลุ่มอำนาจในตลาดหลินหยาง จะไม่ปล่อยให้พลังปีศาจทำลายความปลอดภัยของผู้บำเพ็ญเพียรหรือแทรกซึมแปลงวิญญาณได้ พวกเขาจะต้องหาทางจัดการปัญหานี้ในไม่ช้า

ดังนั้น สำหรับลู่เซวียนแล้ว การปลูกและบำรุงพืชวิญญาณเพื่อเก็บเกี่ยวลูกกลมแสงยังคงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

ส่วนเรื่องที่การกระทำของเขาอาจดึงดูดความสนใจหรือความอิจฉาของผู้อื่น ลู่เซวียนไม่ได้กังวลมากนัก

ความสามารถนี้ยังอยู่ในขอบเขตของนักปลูกพืชวิญญาณ และเมื่อเทียบกับความสามารถในการปลูกพืชคุณภาพสมบูรณ์แบบแล้ว ความสามารถนี้ไม่น่าจะเป็นปัญหาใหญ่

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ผู้ดูแลเหอกลับมาที่ไป่เฉ่าถังพร้อมถุงผ้าใหญ่ แต่ครั้งนี้เขาพานักบำเพ็ญเพียรสองคนติดตามมาด้วย ทั้งคู่มีพลังในระดับฝึกปราณขั้นห้า

“ท่านคือลู่เซวียนใช่ไหม ข้ารู้จักชื่อท่านมานานแล้ว แต่ก่อนเคยเห็นท่านจากที่ไกลๆ ครั้งนี้ถือเป็นโอกาสดีที่ได้พบกัน”

“ท่านช่างอายุน้อยนัก แต่สามารถปลูกพืชวิญญาณคุณภาพสมบูรณ์แบบได้ ท่านเป็นดั่งมังกรในหมู่มนุษย์จริงๆ!”

ทั้งสองรีบเข้ามาหาลู่เซวียนอย่างกระตือรือร้น

“พวกท่านก็เช่นกัน สวัสดี”

ลู่เซวียนกล่าวตอบอย่างสั้นๆ และมองไปที่ผู้ดูแลเหอ

ผู้ดูแลเหอมีท่าทีรู้สึกผิดเล็กน้อย ดึงลู่เซวียนออกจากนักบำเพ็ญเพียรทั้งสองไปยังมุมหนึ่ง

“ข้าพยายามซื้อพืชแปรปรวนในราคาถูกหลายครั้ง จนเริ่มดึงดูดความสนใจ”

“มีนักปลูกพืชบางคนเริ่มสงสัย ข้าจึงต้องบอกความจริง แต่ข้าคิดว่าเจ้าคงไม่กังวลเรื่องนี้ใช่ไหม?”

“ไม่เป็นไร ท่านเหอ ข้าไม่ได้คิดจะปิดบังเรื่องนี้อยู่แล้ว”

ลู่เซวียนยิ้มอย่างอบอุ่น

ไม่ว่าจะเป็นการใช้ความสัมพันธ์ของผู้ดูแลเหอในการซื้อพืชวิญญาณแปรปรวน หรือนำพืชที่รักษาแล้วไปขาย เขาไม่คิดว่าจะสามารถปิดบังทุกอย่างได้ ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจจะซ่อนความจริง

หลังจากปลอบใจผู้เฒ่าที่รู้สึกผิด ลู่เซวียนก็เดินกลับไปหานักบำเพ็ญเพียรทั้งสอง

“พวกท่านมีธุระอะไรก็พูดมาเลย”

ชายวัยกลางคนรูปร่างอ้วนเล็กน้อยหนึ่งในนั้นพูดขึ้น

“พวกเราทราบจากผู้ดูแลเหอว่าท่านเก่งในการรักษาพืชที่แปรปรวน พอดีว่ามีแปลงวิญญาณของพวกเราที่ถูกแทรกซึม จึงอยากเชิญท่านไปช่วยฟื้นฟูพืชในแปลงให้กลับมาเหมือนเดิม”

“หากท่านยอมไป พวกเราจะให้ค่าตอบแทนที่ท่านพอใจแน่นอน”

นักปลูกพืชอีกคนเสริมขึ้น

ลู่เซวียนครุ่นคิดเล็กน้อย

“ข้ายอมรับว่าข้าพอมีวิธีรักษาพืชที่แปรปรวนได้บ้าง แต่การรักษาเป็นกระบวนการระยะยาว ไม่ใช่ว่าจะรักษาได้ในครั้งเดียว ข้าคงไม่สามารถอยู่ในแปลงของพวกท่านตลอดเวลาได้”

“นอกจากนี้ ในระหว่างการรักษา ข้าต้องใช้วิธีการเฉพาะบางอย่าง ซึ่งไม่สะดวกที่จะเปิดเผย ดังนั้นคงไม่สะดวกที่จะไปที่แปลงของท่าน ขอให้พวกท่านเข้าใจด้วย”

ลู่เซวียนปฏิเสธอย่างสุภาพ หากต้องไปที่แปลงของคนอื่นโดยไม่สามารถติดตามสถานะพืชแบบเรียลไทม์ได้ เขาย่อมทำงานไม่สำเร็จ

เมื่อได้ยินคำตอบ ทั้งสองก็ดูลังเล

“ข้าจะไม่ปิดบังท่าน พืชที่ต้องการการรักษาคือพืชวิญญาณระดับสอง พวกท่านย่อมรู้ถึงคุณค่าของพืชระดับนี้”

“พวกเราใช้หินวิญญาณมากมายในการซื้อเมล็ด และยังทุ่มเทแรงกายใจในการเพาะปลูก หากจะขายให้ท่านในราคาถูกๆ ก็เสียดายแย่”

“ดังนั้น พวกเราจึงคิดจะขอให้ท่านช่วยฟื้นฟูแทน”

นักปลูกพืชวิญญาณคนหนึ่งกล่าว

ลู่เซวียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเสนอตัวเลือก

“ข้ามีข้อเสนอให้พวกท่านลองพิจารณา พวกท่านอาจฝากพืชวิญญาณระดับสองไว้กับข้า ข้าจะย้ายมันไปปลูกในแปลงของข้าและทำการรักษา เมื่อรักษาเสร็จ ข้าจะนำพืชที่ฟื้นฟูกลับมาให้พวกท่าน”

“แต่ถ้าเป็นแบบนี้ ค่ารักษาจะแพงกว่าการขายข้าโดยตรง ข้าขอรับหินวิญญาณครึ่งหนึ่งของมูลค่าพืชที่ฟื้นฟูสำเร็จ แต่ถ้ารักษาไม่สำเร็จ ก็คิดเพียงสองในสิบของมูลค่า ถือเป็นค่าเหนื่อยของข้า”

“ระหว่างการรักษา ข้าจะทำอย่างเต็มที่ แต่ไม่รับประกันความสำเร็จ”

“หินวิญญาณครึ่งหนึ่งเลยหรือ? ท่านจะไม่มากไปหน่อยหรือ?”

“พวกเราซื้อเมล็ดมา แถมยังทุ่มเทแรงกายใจในการเพาะปลูกอีกมากมาย แต่ท่านเพียงแค่ใช้เวลาเล็กน้อย และยังไม่รับประกันว่าจะสำเร็จ ก็จะเอาครึ่งหนึ่ง?”

นักปลูกพืชวิญญาณคนที่รูปร่างท้วมเริ่มไม่พอใจ

ลู่เซวียนไม่ได้ใส่ใจ ตอบกลับอย่างสงบนิ่ง

“ดังนั้น พวกท่านก็เลือกเอาว่าจะขายมันให้ข้าในราคาหนึ่งในสิบของมูลค่า เพื่อแลกกับความแน่นอน หรือจะเสี่ยงและจ่ายครึ่งหนึ่งเพื่อโอกาสที่จะได้พืชที่ฟื้นฟู?”

“พวกท่านจะเสี่ยงดูสักครั้งไหม?”

…………

“ผู้ฝึกตนอิสระคนหนึ่ง รักษาพืชที่แปรปรวนได้จริงๆ น่ะหรือ?”

ในห้องพักที่เงียบสงบของไป่เฉ่าถัง เหอจงกวงนักหลอมโอสถมองไปที่ศิษย์หนุ่มที่ยืนเคารพอยู่ข้างๆ

ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาผู้นี้มีพลังระดับฝึกปราณขั้นเจ็ด ขณะนี้ยืนก้มหน้าด้วยท่าทีสำรวมอยู่ข้างเหอจงกวง

“ขอรายงานท่านอาจารย์ ข้าได้ไปสอบถามนักปลูกพืชในสวนยาแล้ว และยังได้ตรวจสอบพืชที่ผู้ดูแลเหอนำมา เกิดเรื่องนี้ขึ้นจริง”

ชายหนุ่มกล่าวด้วยความเคารพ

“น่าสนใจจริงๆ”

เหอจงกวงยิ้มเล็กน้อย

“อาจารย์ หากนักผู้ฝึกตนอิสระคนนั้นมีวิชาลับบางอย่าง เช่นนี้ควรจะ…”

ชายหนุ่มพูดพร้อมยกมือขึ้นเหมือนจะตัดบางอย่างด้วยความโหดเหี้ยม

“เจ้าคิดจะทำอะไรกัน? เอาแต่คิดเรื่องความรุนแรงอย่างเดียว รู้จักคิดเรื่องใหญ่บ้างไหม?”

“วิชาลับที่ช่วยรักษาพืชแปรปรวนได้ อาจนำมาซึ่งหินวิญญาณให้ไป่เฉ่าถังมากสักขนาดไหนเจ้ารู้ไหม?”

“พืชที่ปนเปื้อนมันจะมีมากแค่ไหนเชียวที่เจ้าจะต้องรักษา?”

“ปัญหาหลักตอนนี้คือ เราจะแก้ไขการแทรกซึมของพลังปีศาจที่เข้ามาในตลาดหลินหยางได้อย่างไร จะป้องกันไม่ให้สวนสมุนไพรถูกโจมตีได้อย่างไร ไม่ใช่มัวแต่สนใจประโยชน์เล็กๆ น้อยๆ จากการรักษาพืชแปรปรวนไม่กี่ต้น!”

เหอจงกวงตำหนิ

“ขอรับ ข้าจะจำไว้” ชายหนุ่มตอบอย่างเคารพ

“ข้าทราบมาว่า ผู้ฝึกตนอิสระชื่อว่าลู่เซวียน แม้อายุยังน้อย แต่ก็สามารถปลูกพืชวิญญาณคุณภาพสมบูรณ์แบบได้ ถือว่ามีอนาคตไกล”

“นักปลูกพืชที่มีพรสวรรค์เช่นนี้ ย่อมมีความสำคัญสำหรับนักหลอมโอสถเช่นเรา”

“ข้าสนใจตัวเขามากกว่าความสามารถอะไรทั้งนั้น ขอแค่เขาสามารถนำประโยชน์มาให้ไป่เฉ่าถังได้อย่างต่อเนื่องก็พอ”

“หาโอกาสพูดคุยกับเขาและดูว่าจะดึงเขามาเป็นส่วนหนึ่งของไป่เฉ่าถังได้ไหม ข้าต้องการผลลัพธ์เดียวเท่านั้น”