บทที่ 5 พงศาวดารวิญญาณอิงหลิง
บทที่ 5 พงศาวดารวิญญาณอิงหลิง
《พงศาวดารวิญญาณอิงหลิง》
เกมมือถือเกมหนึ่ง ก่อนที่ไป๋อวี๋จะข้ามเวลามานั้น เขาเคยช่วยเด็กหนุ่มที่ร้านกดสุ่มการ์ดในเกมนี้
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าไป๋อวี๋เข้าใจเกมนี้ เพราะว่าในตลาดเกมมือถือทุกวันนี้มีเกมสุ่มการ์ดมากมาย และส่วนใหญ่ก็คล้ายกันแทบทุกเกม... เน้นการขายทรัพยากรศิลปะที่ใส่ในเกม
ไป๋อวี๋ไม่ค่อยสนใจเกมแนวเทิร์นเบสส่วนใหญ่ก็เพราะเหตุผลนี้ แม้เกมจะดูดีในหลายๆ แง่ แต่เล่นแล้วก็ไม่สนุก
ในฐานะเกมที่สร้างมาเพื่อความบันเทิงแต่กลับไม่สนุกเลย มันเหมือนเกิดมาพร้อมกับความผิดดั้งเดิม คนไม่ชอบก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
สิ่งเดียวที่เขาพอจะเดาได้ในตอนนี้คือ... นี่อาจเป็นพรสวรรค์พิเศษที่ตนเองได้รับหลังจากการปลุกพลัง
แม้ว่ามันจะเป็นการย้อนความทรงจำ แต่พิธีปลุกพลังในครั้งนั้นกลับส่งผลต่อร่างของเขาที่ข้ามเวลาเข้ามาได้เช่นกัน หรือเขาจะเป็นคนที่มีพรสวรรค์สองอย่าง?
ตรงหน้าของไป๋อวี๋ ปรากฏไอคอนขึ้นมา เมื่อเขาเพ่งสมาธิ ไอคอนนั้นก็แสดงผลและเคลื่อนไหวได้อย่างลื่นไหล
【ยินดีต้อนรับเข้าสู่ ‘พงศาวดารวิญญาณอิงหลิง’】
【กำลังเริ่มระบบ ตรวจสอบทรัพยากรของเกม กำลังอัปเดต... ไม่สามารถเชื่อมต่อกับเซิร์ฟเวอร์ เปลี่ยนเป็นสถานะภายในเครือข่ายท้องถิ่น】
【กำลังจัดสรรทรัพยากรเกม... ล้มเหลว... ข้อมูลภาพขาดหาย ข้อมูลสำคัญขาดหาย... การเริ่มต้นล้มเหลว】
หลังจากข้อความสีแดงที่แจ้งข้อผิดพลาดปรากฏขึ้น เกมก็เหมือนค้างไป
พร้อมกับเสียงการ์ดเสียงเครื่องยนต์ขัดข้อง ข้อความที่ดูเรียบง่ายปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
【ไม่สามารถเชื่อมต่อกับเครือข่ายเพื่ออัปเดต และข้อมูลในเกมหายไปจำนวนมาก】
【พงศาวดารวิญญาณอิงหลิงกำลังผลิตข้อมูลใหม่】
【ตกลงที่จะให้ผู้เล่นช่วยเก็บข้อมูลหรือไม่?】
【หมายเหตุ: ตัวเลือกนี้อาจละเมิดความเป็นส่วนตัวของคุณ】
ไป๋อวี๋: “...”
มันใส่คำเตือนเรื่องความเป็นส่วนตัวมาด้วย น่าประทับใจนะ แต่เรื่องความเป็นส่วนตัว... ไม่ใช่ว่าทุกวันนี้มันถูกแอปต่างๆ เจาะลึกไปหมดแล้วเหรอ?
ไป๋อวี๋เลือกกด ‘ตกลง’
【กำลังใช้ข้อมูลผู้เล่นในการซ่อมแซมเกม】
【โมดูลวิญญาณอิงหลิงออนไลน์แล้ว】
【โมดูลพันธะออนไลน์แล้ว】
【โมดูลเติมเงินออนไลน์แล้ว】
ในที่สุดเขาก็สามารถเข้าสู่หน้าหลักของเกมได้
ไป๋อวี๋ขึ้นรถเมล์ นั่งเลือกที่นั่งติดหน้าต่างด้านหลัง แล้วหันมาสนใจไอคอนพงศาวดารที่ปรากฏอยู่
เขากดเข้าไปในโมดูลเติมเงิน มีตัวเลือกจำนวนเงิน 30, 98, 198, 328, 648 หยวน... และแน่นอนว่ามีโบนัสเติมครั้งแรกเป็นสองเท่า
เขาลองกดที่ตัวเลือก 648 หยวน แต่ไม่มีการตอบสนองใดๆ แน่นอนว่าเครื่องมือเติมเงินแบบแฮ็กไม่ได้ตามมาข้ามเวลาด้วย
จากนั้นไป๋อวี๋ก็ออกจากโมดูลเติมเงินและเข้าสู่โมดูลพันธะ
ซึ่งในเกมมาตรฐานก็คือระบบสุ่มการ์ดของตัวเกม แต่สิ่งที่แตกต่างคือ...
【ฐานข้อมูลวิญญาณอิงหลิงสูญหาย】
【ข้อมูลในกองการ์ดพันธะตอนนี้เป็นศูนย์】
“เจ๋งไปเลย”
ไป๋อวี๋อุทานออกมา มันไม่เพียงแค่ปิดกั้นระบบเติมเงินเท่านั้น แม้แต่การสุ่มการ์ดก็ทำไม่ได้ ในฐานะเกมแนวพัฒนาเลี้ยงตัวละคร พอมาถึงจุดนี้ก็ดูเหมือนเกมจะพังซะแล้ว เป็นการหยุดผู้เล่นจากการติดเกมและการใช้จ่ายเกินตัวได้อย่างมีประสิทธิภาพ
เขาไม่รู้ตัวเลยว่านิ้วเท้าเขาเริ่มเกร็งจนจิกพื้นรองเท้าแล้ว
เขายังคงสลับไปยังโมดูลต่างๆ อย่างไร้ความรู้สึก และเข้าสู่โมดูลวิญญาณอิงหลิง
ตรงกันข้ามกับที่คาดไว้ ที่นี่ไม่ได้ว่างเปล่าไปหมด กลับมีตัวละครตัวหนึ่งถูกบันทึกไว้
... หรือว่านี่เป็นตัวละครที่เกมมอบให้ตอนเริ่มเล่น?
ก่อนที่ไป๋อวี๋จะตื่นเต้นไปกับมันได้ เพียงคลิกเดียว อารมณ์ของเขาก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง
【ผู้สร้างโชคชะตา】
【เผ่าพันธุ์มนุษย์ · เพศชาย】
【อายุ: 17 (27)】
【ระดับ: ยังไม่ได้จัดอันดับ】
【มิติ: โลกความจริง】
【ตำแหน่ง: นักรบกายภาพ】
【อาชีพส่วนตัว: นักเรียน】
【ลักษณะพิเศษทางอาชีพ: เสริมความสามารถทางการศึกษา】
【พรสวรรค์: ความพยายามอันยิ่งใหญ่ (สีขาว); พงศาวดารวิญญาณอิงหลิง (หนึ่งเดียว)】
【ทักษะ: ไม่มี】
【ความลึกลับ: ไม่มี】
【อุปกรณ์: ไม่มี】
【ระดับความสัมพันธ์: +∞ (มั่นใจเต็มที่)】
【อารมณ์: ถูกละเลย】
【สถานะ: ป่วยหนัก (ผู้ป่วยจากอาการสูญเสียเงา)】
【การประเมิน: ผู้ที่ใกล้ตาย ชีวิตของคุณเหมือนเปลวเทียนที่พร้อมจะดับได้ทุกเมื่อ】
‘ผู้สร้างโชคชะตา’ นี่หมายถึงตัวเขาเองแน่ๆ
รายละเอียดของตัวละครถูกเขียนไว้อย่างชัดเจน รวมถึงสภาพของร่างกายที่กำลังใกล้ตายจากอาการสูญเสียเงาด้วย ซึ่งดูเหมือนจะมีข้อมูลรายละเอียดอยู่ แต่มันก็มีคำว่า ‘สำหรับการอ้างอิงเท่านั้น’ เขียนไว้ หมายความว่าข้อมูลนี้อาจไม่ถูกต้องทั้งหมด
ไป๋อวี๋จ้องมองตัวเองในภาพ และพบว่าตัวละครของเขามีภาพอิลลัสเตรชัน 2D ของตัวเองด้วย แต่ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็ดูไม่เหมือนเขาเลยสักนิด ตัวละครในภาพนี้ดู...
... หล่อกว่า
ไป๋อวี๋มั่นใจในรูปลักษณ์ของตัวเองอยู่แล้ว แต่ตัวละครในภาพนี้ที่สวมชุดสูทสีดำสุดเนี้ยบ พร้อมกับถือไม้เท้าที่ประดับหัวสิงโตไว้ที่มือซ้ายนั้น...
ให้ความรู้สึกต่างจากตัวเขามาก มันดูเหมือนตัวละครชายลึกลับและเจ้าเล่ห์ในนิยายผู้หญิงมากกว่า
ไป๋อวี๋มองดูตัวเองในชุดวอร์มธรรมดาๆ ก่อนจะหันไปมองตัวละครในชุดสูทสีดำที่ถือไม้เท้า แล้วถอนหายใจ
ไม่ต้องพูดถึงว่าทำไม ‘ผู้สร้างโชคชะตา’ ถึงดูเท่ขนาดนี้ แต่ตัวละครนี้คงไม่มีประโยชน์สำหรับเขา
แม้ว่าเขาจะไม่เคยเล่นเกมนี้ แต่เขาเคยได้ยินข้อมูลพื้นฐานจากเพื่อนสนิทอย่างเหล่าหยาง
《พงศาวดารวิญญาณอิงหลิง》 เป็นเกมแนวพัฒนาเลี้ยงตัวละคร... เกมมือถือส่วนใหญ่ก็เน้นพัฒนาตัวละครเป็นหลัก
แต่ถ้าไม่มีตัวละคร ก็ไม่สามารถพัฒนาอะไรได้
‘ผู้สร้างโชคชะตา’ นี้คงมีตำแหน่งเป็นตัวละครหลัก คล้ายกับตัวละครเอกในเกมมือถืออื่นๆ ที่เป็นพวกหัวหน้าทีม หรือกัปตันเรือ
เพราะว่าผู้สร้างโชคชะตาไม่ใช่วิญญาณอิงหลิง จึงไม่สามารถพัฒนาได้
ไป๋อวี๋ไม่สามารถพัฒนาตัวละครตัวนี้ได้ เขาทำได้เพียงเลี้ยงดูตัวเองเท่านั้น
จนถึงตอนนี้ เขายังไม่รู้วิธีที่จะได้รับวิญญาณอิงหลิง ดังนั้นฟีเจอร์ของระบบส่วนใหญ่จึงยังคงไร้ประโยชน์
ในเกมมือถือ หากไม่มีตัวละคร การพัฒนาส่วนใหญ่จะกลายเป็นสิ่งที่ทำไม่ได้ หากขาดห่วงโซ่ไปหนึ่งข้อ วงจรก็จะถูกตัดขาด
การได้วิญญาณอิงหลิงมีสองวิธี หนึ่งคือผ่านเนื้อเรื่องของเกมที่มอบให้ฟรี อีกวิธีคือการสุ่มการ์ดจากกองการ์ดพันธะ
แต่ตอนนี้ทั้งสองวิธีนั้นถูกปิดตายแล้ว
ไป๋อวี๋กลับไปที่โมดูลพันธะและจ้องมองกองการ์ดพันธะที่ว่างเปล่าด้วยความกังวล
【ข้อมูลในกองการ์ดพันธะทั้งหมด: 0】
【บันทึกพันธะวิญญาณอิงหลิง: 1】
ไป๋อวี๋หยุดมองไปที่บันทึกพันธะ "?"
บันทึกพันธะวิญญาณ 1 ครั้ง?
ฉันยังไม่เคยสุ่มการ์ดเลยนี่?
หรือว่า... ในพิธีปลุกพลังในความทรงจำก็ถูกบันทึกเป็นหนึ่งในพันธะด้วย?
แม้กองการ์ดพันธะจะไม่สามารถสุ่มได้ แต่เขายังสามารถสัมผัสกับวัตถุโบราณในชีวิตจริงเพื่อเรียกวิญญาณอิงหลิงออกมาได้โดยตรง?
ในตอนนั้น รถเมล์ประกาศจุดจอด
"ถึงสถานีถนนไท่ผิงแล้ว ผู้โดยสารที่ต้องการลงกรุณาลงทางประตูหลัง"
...
ถึงบ้านแล้ว
แต่จะเรียกว่าบ้านก็คงไม่ถูกนัก มันเหมือนที่พักมากกว่า
เพราะไม่มีคนในครอบครัวที่นี่ ที่แบบนี้จะเรียกว่าบ้านได้ยังไง มันก็แค่บ้านหลังหนึ่ง
ไป๋อวี๋หยิบกุญแจขึ้นมาเปิดประตู ห้องพักขนาดมาตรฐานที่มีสามห้องนอนและหนึ่งห้องรับแขก รองรับครอบครัวสี่คนได้อย่างสบายๆ
เขาสังเกตว่าห้องถูกทำความสะอาดเรียบร้อย และตกแต่งอย่างเป็นระเบียบ ซึ่งดูไม่เหมือนห้องพักของนักเรียนชายมัธยมปลายเลย
เมื่อเขาเหลือบไปเห็นกระถางดอกไม้ที่ระเบียง เขาก็เริ่มเข้าใจ... ว่าผู้อาศัยที่นี่ไม่ได้มีแค่เขาเท่านั้น
ในบ้านเต็มไปด้วยของตกแต่งที่เข้ากับรสนิยมของเด็กสาว สันนิษฐานได้ว่า...
แม้ว่าเขาจะได้ย้อนความทรงจำมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่เขาก็ยังรู้สึกแปลกๆ กับความรู้สึกที่มีต่อเธอ อีกทั้งยังไม่คิดว่าจะสนิทกับเพื่อนสาวสมัยเด็กถึงขั้นมาอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน
แม้ว่าจะเป็นเพื่อนสมัยเด็ก แต่การที่มาอยู่ด้วยกันมันจะใกล้ชิดกันเกินไปหรือเปล่า? พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายคิดอะไรอยู่กันแน่? จิ้นกันจนเสียสติไปแล้วหรือไง?
หลังจากล้างหน้าล้างตาไปเล็กน้อย ไป๋อวี๋เริ่มสำรวจสภาพที่พักปัจจุบันของเขา ก็เจอห้องของตัวเองได้ไม่ยากนัก เพราะที่ประตูมีชื่อแปะไว้ และห้องอีกสองห้อง หนึ่งห้องทาสีชมพูและล็อกไว้ ส่วนอีกห้องหนึ่งถูกดัดแปลงเป็นห้องเก็บของ
ไป๋อวี๋ค้นหาของบางอย่างในห้องของตัวเอง แต่น่าเสียดายที่เขาไม่เจอไดอารี่ที่ไม่เหมาะสมสักเล่ม
เขาสังเกตเห็นว่ามีห่อพัสดุหนึ่งวางอยู่ในห้องของเขาโดยยังไม่ได้เปิด เขาจึงเปิดออกดู
ที่อยู่ผู้ส่งระบุว่า... จากเมืองหมอก?
ผู้ส่งชื่อไป่ผ่อจวิน
ในพัสดุมีการ์ดโปสการ์ดหนึ่งใบ และรูปถ่ายหนึ่งใบ ในรูปมีชายชราผมขาวที่ดูแข็งแรง และหญิงสาวผมบลอนด์สองคนยืนถ่ายรูปด้วยกัน
นอกจากนี้ยังมีไฟแช็กเปลือกสีเขียวแบบเก่า ดูเหมือนจะเป็นของโบราณ
จากเนื้อความในจดหมาย ชายชรานามไป่ผ่อจวินน่าจะเป็นคุณปู่ของเด็กหนุ่มคนนี้ เขาเป็นนักเดินทางตัวยงที่มักจะส่งของที่ระลึกหรือวัตถุโบราณกลับมาเป็นครั้งคราว
"ของที่ระลึกจากอังกฤษน่าจะเป็นชาหรือไม่ก็อาหารฟ้าผ่าซะอีก..."
ไป๋อวี๋ถือกล่องพัสดุไว้ในมือ ตั้งใจจะนำไปเก็บในห้องเก็บของ แต่ในขณะที่เขาสัมผัสกับไฟแช็กนั้น ไฟฟ้าสถิตวิ่งผ่านนิ้วของเขา
ทันใดนั้น ภาพรอบตัวก็เริ่มเปลี่ยนไป ชายวัยกลางคนสวมถุงมือสีขาว ถือไฟแช็กอยู่ในมือ นิ้วโป้งของเขากดหมุนล้อเหล็ก ทำให้เกิดประกายไฟ
ประกายไฟกระจายออก และทันใดนั้นก็เกิดเปลวไฟขึ้นมา เมื่อชายคนนั้นดีดนิ้ว ก็เกิดการระเบิดต่อเนื่องกัน
เสียงระเบิดดังสนั่นไม่ขาดสาย
【วัตถุโบราณ: ไฟแช็ก】
【วิญญาณอิงหลิงระดับหนึ่ง: จอมเวทแห่งเปลวไฟ】
【สถานะ: เศษเสี้ยว】
【พันธะล้มเหลว】
【เงาวิญญาณอิงหลิงกลับสู่ประวัติศาสตร์】
【บันทึกพันธะวิญญาณอิงหลิงปัจจุบัน: 2 ครั้ง】
ไป๋อวี๋ได้สติกลับมา มองไฟแช็กที่หล่นลงบนพื้น "ของชิ้นนี้ก็เป็นวัตถุโบราณเหมือนกันเหรอ?"
จากนั้นเขาก็หันไปมองที่ห้องเก็บของที่มีพัสดุวางซ้อนกันสูงครึ่งตัว...
"อะไรกันนี่!"
