บทที่ 3 วิญญาณยุทธ
บทที่ 3 วิญญาณยุทธ
เสียงหนึ่งดังก้องไปทั่วหอประชุมใหญ่ พร้อมกับความเงียบที่แผ่กระจายออกไป
“วิญญาณยุทธลูกปัดหินกลายพันธุ์ ขั้นที่ 2” หัวหน้าตระกูลประกาศออกมาอย่างไร้อารมณ์ สายตาที่ไม่พึงพอใจวาบผ่านดวงตาของเขาขณะมองหลิน ลี่
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า วิญญาณยุทธขั้นที่ 2!” เสียงหัวเราะดังลั่นพร้อมกับเสียงเยาะเย้ยที่ดังทั่วทั้งหอประชุม เด็กคนอื่น ๆ ก็หัวเราะตามไปด้วย
ผู้อาวุโสหลายคนก็ส่ายหัวอย่างไม่พอใจ
หลิน ลี่ ประหลาดใจและมองไปรอบ ๆ เห็นสายตาทุกคนก่อนจะมองไปที่ลูกปัดขนาด 3 นิ้วในมือของเขาอย่างเงียบงัน “แค่ขั้นที่ 2 เองงั้นหรือ”
“เก็บวิญญาณยุทธของเจ้าไปได้แล้ว เจ้าสามารถกลับไปที่นั่งของเจ้า อย่าได้เสียเวลาของคนอื่น” ผู้อาวุโสที่เป็นผู้ดำเนินการเตือนอย่างใจเย็น สายตาแสดงถึงความเสียใจและผิดหวังเล็กน้อย
หลิน ลี่ พยักหน้า เก็บวิญญาณยุทธของเขา และเดินกลับไปนั่งที่ของตนอย่างสงบ
“โอ้ อัจฉริยะที่ปลุกวิญญาณยุทธขั้นสองที่ไร้ประโยชน์” หลิน หนาน เย้ยหยันด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้า เขาคือคุณชายคนที่สี่ของตระกูลหลิน และเป็นบุตรชายของผู้อาวุโสคนที่สี่
หลิน ลี่ เหลือบมองหลิน หนาน เพิ่งจะยืนยันได้ว่าหลิน หนาน เป็นหนึ่งในคุณชายสองคนที่วางยาพิษเขา
“ฮึฮึฮึ ทุกคนต่างคิดว่าเขาจะกลายเป็นเสาหลักของตระกูล ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นเสาไม่ได้แล้ว ในการแข่งขันตระกูลครั้งหน้าเขาจะถูกลดชั้นไปสู่ตระกูลสาขา” หลิน หนิง คุณชายคนที่ห้าซึ่งนั่งอยู่ข้างเขากล่าวเสริมอย่างเยาะเย้ยเช่นกัน
เด็กคนอื่น ๆ ในตระกูลหลักต่างพากันหัวเราะเยาะด้วยความสนุกสนานและสมเพช
หลิน ลี่ มองพวกเขาราวกับมองสุนัขข้างถนน ก่อนจะเดินไปนั่งที่ของตนอย่างสงบ โดยไม่สนใจการแสดงออกของพวกเขาเลย เขารู้อยู่แล้วว่าในโลกนี้เขาจะต้องเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ไม่ว่าที่ไหนก็ตาม
หลิน หนาน และหลิน หนิง รู้สึกตกใจ จากนั้นก็โกรธเคืองกับท่าทางไม่สนใจของเขา ความเกลียดชังและความขุ่นเคืองวาบผ่านสายตาของพวกเขา “ไอ้บ้า หยิ่งอีกแล้ว ปลุกวิญญาณยุทธขั้นที่สองขึ้นมาแท้ ๆ แต่ยังหยิ่งอีก รอดูการแข่งขันตระกูลไปก่อนเถอะ เราจะสั่งสอนมันให้หลาบจำ”
“ต่อไป หลิน หนาน”
หลิน หนาน ยิ้มแล้วเดินขึ้นไปบนเวทีด้วยความภาคภูมิใจ
หลังจากสัมผัสกับเสา ดาบยาวปรากฏขึ้นในมือของเขา บนใบดาบสีดำสนิทมีรูเก้ารูซึ่งเปล่งประกายแสงคล้ายดาว
“ดาบดาวเก้า ขั้นที่ 9 วิญญาณยุทธ ดีมาก” หัวหน้าตระกูลพยักหน้าและชมเชยด้วยรอยยิ้ม ผู้อาวุโสคนที่สี่ก็ลูบเคราอย่างพอใจ มองไปที่ผู้อาวุโสคนอื่น ๆ โดยเฉพาะผู้อาวุโสคนที่สอง ซึ่งเป็นบิดาของหลิน ฮั่น แล้วมองไปยังบุตรชายของตนอย่างภาคภูมิใจ
หลิน หนาน กลับไปนั่งที่ของตน พลางเหลือบมองหลิน ลี่ อย่างท้าทาย แต่เมื่อไม่ได้รับการตอบสนองกลับ เขาจึงยิ่งโกรธจัดเมื่อเห็นใบหน้าสงบของหลิน ลี่ ที่ดูเหมือนจะมองเขาเป็นแค่ตัวตลกในสวนสัตว์ จึงหันหน้าหนีไปด้วยความโกรธ “รอเถอะ ข้าจะสั่งสอนมันทีหลังแน่”
“ต่อไป หลิน หนิง”
“พัดพับสายลม ขั้นที่ 7 วิญญาณยุทธ” ใบหน้าของหลิน หนิง มืดครึ้มเมื่อมองพัดพับสีฟ้าอมเขียวในมือ แต่เขาก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อยเมื่อเหลือบมองหลิน ลี่ ก่อนเก็บวิญญาณยุทธและกลับไปนั่งที่ แล้วเริ่มประจบหลิน หนาน
ผู้อาวุโสคนที่ห้ายิ้มแห้ง ๆ “ดูเหมือนว่าลูกข้าจะตามหลังบุตรชายคนที่สี่” ขณะมองไปที่รอยยิ้มกว้างของผู้อาวุโสคนที่สี่
จากนั้นเขาก็ส่ายหัวและถอนหายใจเมื่อมองไปที่หลิน ลี่ “อย่างน้อยเขาก็นำหน้าบุตรชายคนที่สาม ข้าไม่คาดคิดเลยว่าบุตรชายคนที่สามจะปลุกวิญญาณยุทธที่ไร้ประโยชน์เช่นนี้ ทั้ง ๆ ที่มีพรสวรรค์สูงด้านการบ่มเพาะ ลูกปัดวิญญาณยุทธใช้ต่อสู้ไม่ได้เลย ดูเหมือนว่าหัวหน้าตระกูลจงใจประกาศให้มันเป็นวิญญาณยุทธขั้นที่ 2 แต่มันดูเหมือนจะเป็นขั้นที่ 1 มากกว่า”
ในขณะเดียวกัน หลิน ลี่ กำลังคิดวิเคราะห์วิญญาณยุทธของสมาชิกคนอื่น ๆ ที่ปลุกขึ้นมาในวันนี้ โดยวิเคราะห์จากชื่อ รูปลักษณ์ และคุณสมบัติของวิญญาณยุทธ จากการสังเกต เขาสรุปว่าวิญญาณยุทธของเขาดูอ่อนแอกว่าเมื่อเทียบกับวิญญาณยุทธอาวุธและสัตว์ตัวอื่น ๆ เขาไม่สามารถโจมตีได้โดยตรงด้วยมัน แต่เขายังมีวิญญาณยุทธอีกหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงยังมีความหวังอยู่
หลังจากพิธีปลุกวิญญาณสิ้นสุดลง ตระกูลได้แจกจ่ายยาเม็ดรวบรวมพลังวิญญาณตามระดับวิญญาณยุทธที่ปลุกได้ในวันนี้ ยาเม็ดแบ่งออกเป็นสิบลำดับ และมีสี่คุณภาพ ได้แก่ ต่ำ กลาง สูง และสูงสุด ยาลำดับที่ 1 ถึงลำดับที่ 10 ยาระดับที่ 1 จะถูกใช้สำหรับผู้ที่อยู่ในขั้นยุทธวิธี ยาระดับที่ 2 เรียกว่ายาเทพกำเนิด ใช้โดยผู้ที่เป็นผู้เชี่ยวชาญในขั้นกำเนิดวิญญาณ และอื่น ๆ
ยาเม็ดรวบรวมพลังวิญญาณเป็นยาลำดับที่ 1
หลิน ลี่ ได้รับยาเม็ดรวบรวมพลังวิญญาณคุณภาพกลางเพียงสองเม็ด ในขณะที่หลิน หยุน ได้รับยาคุณภาพสูงสุดสิบเม็ด ส่วนหลิน หนิง และหลิน หนาน ได้รับยาคุณภาพสูงจำนวนเจ็ดและเก้าเม็ดตามลำดับ
จากนั้นหลิน ลี่ ก็กลับไปยังลานบ้านของเขาพร้อมกับสาวใช้ของเขา เหมิง หยู่ หลังจากที่ให้เธอพักในห้องอีกห้องหนึ่งในลานของเขาแล้ว เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้น เพราะเขารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีว่าความวุ่นวายกำลังจะมาถึง
ภายในลานเล็ก ๆ ที่อยู่ขอบตะวันตกของตระกูลหลิน หลิน ลี่ รีบกลับไปยังห้องของตนเอง เขานั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง เรียกวิญญาณลูกปัดออกมาจับในมือ รู้สึกได้ถึงความเย็นเหมือนแก้วที่ไหลผ่านฝ่ามือของเขา จากนั้นก็เข้าสู่ความคิดลึกซึ้ง
“วิญญาณยุทธอีกดวงของข้าอยู่ที่ไหน?” หลิน ลี่ หลับตาและพยายามใช้พลังจิตนำทางวิญญาณยุทธของตนเอง สัญชาตญาณบอกเขาว่าวิญญาณยุทธดวงที่สองของเขากำลังซ่อนอยู่ในวิญญาณลูกปัดของเขานั่นเอง
หลิน ลี่ เปิดตาขึ้นอย่างเงียบงันและจ้องมองลูกปัดสีดำ “แล้วข้าจะเปิดมันได้อย่างไร?” เขาเริ่มสังเกตมันอย่างละเอียดถี่ถ้วน ทันใดนั้น จิตสำนึกของเขาก็ถูกส่งไปยังมิติสีดำที่ไม่รู้จัก เมื่อเขามองไปรอบ ๆ อย่างครุ่นคิด ข้อมูลเกี่ยวกับวิญญาณยุทธทั้งสองดวงก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา จากนั้นจิตสำนึกของเขาก็กลับคืนสู่ร่างกาย
ในวินาทีต่อมา มุมปากของหลิน ลี่ ก็ยกขึ้นด้วยความตื่นเต้น “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ข้าไม่คาดคิดเลยว่ามันจะตามข้ามาที่นี่และกลายเป็นวิญญาณยุทธของข้า” เขาหัวเราะออกมาดัง ๆ ขณะนั่งอยู่ในห้องของตน
เมื่อมองไปยังวิญญาณลูกปัดของเขา มันไม่ใช่ลูกปัดธรรมดา มันคือลูกปัดแห่งโชคลาภ สมบัติโบราณของบรรพบุรุษที่ตระกูลของเขามีอยู่บนโลก มันถูกมารดาของเขามอบให้เพื่อปกป้องเขาจากโชคร้ายและความวิบัติ เขาไม่ได้รับข้อมูลอะไรมากนักเกี่ยวกับมัน แต่เขาได้รู้ถึงบางฟังก์ชันของลูกปัดนี้ หนึ่งในฟังก์ชันคือมีพื้นที่เฉพาะภายในมัน คล้ายกับถุงเก็บของและแหวนมิติ
“ยิ่งกว่านั้น ลูกปัดนี้เคยเป็นสีขาว มันกลายเป็นสีดำเพราะโชคลาภภายในมันหมดลงแล้ว มันทำให้วิญญาณของข้าเกิดใหม่ได้สองครั้ง” หลิน ลี่ พึมพำพร้อมรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวบนใบหน้า
หลิน ลี่ เงยหน้าขึ้น ตอนนี้เขาสามารถรับรู้พื้นที่ภายในวิญญาณลูกปัดของเขาได้จากระยะไกล แม้ว่าวิญญาณลูกปัดของเขาจะถูกรวบกลับเข้าไปในพื้นที่วิญญาณของเขาก็ตาม
หลิน ลี่ มองไปรอบ ๆ ห้องของตนเพื่อค้นหาอะไรบางอย่าง สายตาของเขาตกไปอยู่ที่ปิ่นปักผมโลหะบนโต๊ะเครื่องแป้ง เขารีบหยิบมันขึ้นมาแล้วสั่งวิญญาณยุทธดวงที่สองของเขาให้กลืนกินมันและขยายตัวขึ้น มองเห็นเครื่องหมายสีดำที่เริ่มกระจายผ่านมุมหนึ่งของปิ่น ก่อนที่มันจะละลายกลายเป็นของเหลว ในที่สุด ปิ่นทั้งอันก็กลายเป็นของเหลวคล้ายเมือกที่โบกสะบัดในฝ่ามือของเขา ภายใต้การควบคุมอย่างสมบูรณ์
“ข้าไม่คาดคิดเลยว่าพวกเจ้าจะตามข้ามาที่นี่ด้วย ยังไงก็ตาม เจ้าทั้งหลายก็เป็นผลงานสร้างสรรค์ของข้า หลังจากที่เจ้าฆ่าข้า พวกเจ้าคงคิดว่าจะปลอดภัยงั้นหรือ เจ้าพวกนาโนบอทตัวจิ๋วของข้า” หลิน ลี่ พึมพำอย่างเล่นหูเล่นตา
หลิน ลี่ นึกถึงตอนที่เขาตายอย่างทรมานเพราะผลงานสร้างของตัวเอง เขาเดินทางมายังโลกนี้จากอารยธรรมเทคโนโลยีระหว่างดวงดาว และนี่ไม่ใช่การเกิดใหม่ครั้งที่สอง แต่เป็นครั้งที่สามของเขา เขาเกิดขึ้นมาจากยุคสมัยปัจจุบันของโลก ก่อนที่เขาจะเดินทางไปยังอารยธรรมระหว่างดวงดาว หลังจากค้นพบนาโนสโคปและสโคปขั้นสูงอื่น ๆ ในอารยธรรมนั้น โดยที่ยังไม่มีนาโนบอท เขาก็ตื่นเต้นรู้สึกว่าโอกาสของเขากำลังมา
แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือการไม่มีนาโนบอทในอารยธรรมนั้นเกิดจากเหตุผลใหญ่บางอย่าง และมันเป็นเรื่องต้องห้ามที่จะสร้างสิ่งเหล่านี้ ในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านหุ่นยนต์ เขาพยายามสร้างสิ่งต้องห้ามนั้น โดยไม่ทราบถึงผลลัพธ์ที่รออยู่
ทันทีที่เขาสร้างนาโนบอทตัวแรกสำเร็จหลังจากใช้เวลาเก้าปีและหมดเงินเก็บทุกบาท ทุกอย่างก็เริ่มควบคุมไม่ได้ นาโนบอทเริ่มขยายตัวอย่างรวดเร็ว กินสิ่งที่ไม่มีชีวิตทั้งหมดรอบ ๆ และเป้าหมายมีชีวิตแรกของนาโนบอทก็คือเขาเอง พวกมันโจมตีเขา ห่อหุ้มร่างกายของเขาเพื่อกินเขา ตอนสุดท้ายก่อนที่เขาจะตาย เขาได้ยินเสียงสัญญาณเตือนดังไปทั่วทั้งดาวเคราะห์ที่เขาอาศัยอยู่
[ตรวจพบเทคโนโลยีต้องห้าม] [ลำดับความอันตราย: 01] [การทำลายล้างทั้งหมดเริ่มต้น]
เขาได้ยินการแจ้งเตือนนี้ในหัวของเขา เขารู้สึกเสียใจและตระหนักถึงความผิดพลาดที่เขาทำลงไป โดยการแตะต้องสิ่งต้องห้ามนี้โดยที่ไม่ได้ทำการวิจัยอย่างเพียงพอ ส่งผลให้ดาวเคราะห์และมนุษย์ที่อาศัยอยู่บนดาวถูกทำลายไปพร้อมกับเขา
หลิน ลี่ รู้สึกหนาวสั่นเล็กน้อยเมื่อนึกถึงภาพดาวเคราะห์ระเบิดในช่วงวินาทีสุดท้ายของชีวิตเขา ขณะที่เขาจ้องมองของเหลวนาโนบอทที่เชื่อฟังอยู่ในมือของเขาตอนนี้ ซึ่งตอนนี้เขาควบคุมมันได้อย่างสมบูรณ์ มุมปากของเขากระตุก
จากนั้นเขาก็ส่ายหัวและพูดพึมพำว่า "คราวนี้มันแตกต่างกัน ข้าเป็นเจ้านายที่แท้จริงของพวกมันแล้ว"
เขาสามารถควบคุมแม้กระทั่งนาโนบอทตัวเดียวแยกจากพวกมันได้อย่างง่ายดาย ตอนนี้เขาควบคุมมันได้อย่างสมบูรณ์ ถ้าเขาต้องการทำลายพวกมันทั้งหมด นาโนบอททุกตัวจะกลายเป็นเถ้าถ่าน เหลือเพียงนาโนบอทต้นแบบตัวเดียวเท่านั้น ซึ่งเป็นวิญญาณยุทธของเขา
