บทที่ 18 จินตนาการถึงเทพเจ้า

ซื่อเฟยเจ๋อมองดู "บันทึกเงาเทพแห่งบ่อน้ำลึก" ด้วยความพอใจ คัมภีร์ลับเล่มนี้เต็มไปด้วยอักษรจีนแบบย่อ คำศัพท์อินเทอร์เน็ต และคำย่อภาษาพินอินจำนวนมาก

ถึงขนาดเปลี่ยน "มีหนึ่ง" เป็น "U1" เปลี่ยน "ไม่เกี่ยว" เป็น "ไม่แตง" และย่อ "พลังวิเศษ" เป็น "ZQ"

คัมภีร์แบบนี้ แม้แต่มนุษย์ต่างดาวมาก็อ่านไม่ออก

ยุทธภพเต็มไปด้วยอันตราย ถ้าวันหนึ่งตัวเองพลาดพลั้งตายไปที่ไหน เมื่อคนอื่นได้หนังสือเล่มนี้ไป สีหน้าของพวกเขาคงจะน่าดูมาก! ซื่อเฟยเจ๋อยืดตัวแล้วมองดูคัมภีร์ด้วยความภาคภูมิใจ

พอเงยหน้าขึ้น ถึงเห็นว่าฟ้าเริ่มมืดแล้ว คนอื่นในแผนกบัญชีกำลังเร่งให้เขาเลิกงานไปกินข้าว

ชั่วพริบตา เวลาก็ผันผ่านไปหลายชั่วยาม เขาคัดลอกมาทั้งวันแล้ว

โอ้โห เล่นจนถึงเวลาเลิกงานไปกินข้าว ชีวิตสบายๆ แบบนี้ ช่างทำให้คิดถึงจริงๆ!

ซื่อเฟยเจ๋อยิ้มแล้วไปกินข้าวพร้อมกับคนในแผนกบัญชี หลังจากทำงานมาทั้งวัน เขาก็รู้จักคนสองคนนี้แล้ว คนหนึ่งชื่อจางเหลียงหลง อีกคนชื่อหวังเฉิงเฟิ่ง ทั้งคู่เป็นคนในเมืองซานไฉ

อาหารเย็นที่ไม่ได้กินมานาน ทำให้ซื่อเฟยเจ๋อกินจนท้องกลม เขาอดรู้สึกไม่ได้ว่าการได้กินอิ่มช่างเป็นความสุขจริงๆ

หลังกินเสร็จ ซื่อเฟยเจ๋อเดินกลับไปที่บ้านเช่า เขาถึงพบว่าตอนกลางคืนเมืองซานไฉกลับคึกคักขึ้นมา

บางส่วนเป็นคนที่เข้าไปดูป่าหินจารึกที่คฤหาสน์ซานไฉมาทั้งวันกลับมาที่เมืองซานไฉ บางส่วนเป็นคนที่ทำงานที่คฤหาสน์ซานไฉกลับมาที่เมืองซานไฉ ประกอบกับในเมืองไม่มีเคอร์ฟิว โรงแรม บ่อนการพนัน และหอนางโลมก็เปิด ทำให้ดูคึกคักต่างจากในเมืองอี้หยาง

ตอนกลางคืนในเมืองอี้หยาง มีแต่ร้านค้าที่ปิดประตูแน่นหนาและเสียงตะโกนฆ่าฟัน

กลับถึงบ้านเช่า คู่สามีภรรยาเจ้าของบ้านเข้านอนพักผ่อนไปแล้ว

ซื่อเฟยเจ๋อที่กินอิ่มแล้ว ในที่สุดก็สามารถเริ่มฝึกฝน "บันทึกเงาเทพแห่งบ่อน้ำลึก" อย่างจริงจังได้! หนีออกมาจากเมืองอี้หยาง บังเอิญพบฮวาเสี่ยวเม่ย แล้วมาถึงเมืองซานไฉ ผ่านความยากลำบาก สุดท้ายก็ได้เรียนรู้ "บันทึกเงาเทพแห่งบ่อน้ำลึก" จากฮวาเสี่ยวเม่ย ถ้าไม่มีฮวาเสี่ยวเม่ย เขาไม่รู้ว่าจะได้คัมภีร์วรยุทธ์สักเล่มเมื่อไหร่

แม้จะได้คัมภีร์มา แต่ถ้าไม่มีอาหารจากคฤหาสน์ซานไฉ ซื่อเฟยเจ๋อก็ไม่สามารถฝึกฝนวิธีผ่าน "ด่านชีวิตและพลัง" ได้

ช่วยไม่ได้ ไม่กินอิ่มจริงๆ ก็ฝึกวรยุทธ์ไม่ได้

คนจนเรียนหนังสือ คนรวยฝึกวรยุทธ์ การฝึกฝนพลังชีวิตไม่เพียงต้องการเนื้อสัตว์จำนวนมาก ยังต้องใช้การอาบน้ำสมุนไพรประกอบด้วย ถึงจะฝึกฝนสำเร็จ

แค่ด่านนี้ก็ทำให้คนจำนวนไม่น้อยติดขัดแล้ว ผู้ฝึกวรยุทธ์ชอบความกล้าหาญ ยากจะบอกได้ว่าเป็นเพราะมีแต่การต่อสู้ดิ้นรนเท่านั้นถึงจะได้ทรัพยากรในการฝึกฝนหรือไม่

"บันทึกเงาเทพแห่งบ่อน้ำลึก" สำหรับด่านชีวิตและพลัง แบ่งเป็นสี่วิธีฝึกฝน ได้แก่ หมัดรางวัลความดี เท้าลงโทษความชั่ว เสาฝึกกฎแห่งความมืด และท่าตรวจสอบและสืบค้น

ซื่อเฟยเจ๋อเริ่มจากหมัดรางวัลความดีก่อน นี่เป็นวิชาหมัดที่ใช้ท่าทางกว้างขวาง จิตใจสงบ มีจุดประสงค์หลักคือเสริมสร้างร่างกายให้แข็งแรง เพิ่มสมรรถภาพร่างกาย

เพิ่งเริ่มชกตามขั้นตอนไปหนึ่งรอบ ซื่อเฟยเจ๋อก็เหงื่อท่วมศีรษะแล้ว ตอนนี้สมรรถภาพร่างกายของเขาแย่มาก ตอนนั้นที่ไม่ตายด้วยฝ่ามือเดียวของคนผู้นั้น ถือว่าโชคดีจริงๆ

เท้าลงโทษความชั่วเป็นวิธีกระตุ้นร่างกายด้วยการฝึกฝนที่เข้มข้นสูง ต้องมีสมรรถภาพร่างกายพื้นฐานและการอาบน้ำสมุนไพรประกอบ จึงจะไม่ทำร้ายร่างกาย ไม่งั้นฝึกเท้าลงโทษความชั่วสักพัก อาจจะทำให้คนพิการได้

เสาฝึกกฎแห่งความมืดต้องฝึกหมัดรางวัลความดีและเท้าลงโทษความชั่วถึงระดับหนึ่งก่อน สมรรถภาพร่างกายและความยืดหยุ่นถึงระดับหนึ่งแล้ว จึงจะยืนเสาได้ ประกอบกับวิธีหายใจพิเศษ กระตุ้นให้กระดูกและเส้นลมปราณสั่นสะเทือน เพื่อเสริมสร้างพลังชีวิต

ท่าตรวจสอบและสืบค้นต้องรอให้สามอย่างแรกมีความชำนาญก่อน เป็นวิธีฝึกหมัดพิเศษ ซื่อเฟยเจ๋อยังไม่เข้าใจชัดเจนในตอนนี้ ต้องรอให้เขาฝึกถึงขั้นนี้ ตอนนั้นทัศนคติและร่างกายของเขาจะต่างไปแล้ว จึงจะฝึกได้อย่างเข้าใจ

แค่ฝืนชกสามรอบ ซื่อเฟยเจ๋อก็เหงื่อท่วมทั้งตัว มือเท้าอ่อนแรง ได้แต่นั่งหอบหายใจในลาน

เขารู้ว่านี่คือขีดจำกัดของวันนี้แล้ว วรยุทธ์ล้วนต้องฝึกฝนอย่างหนักทั้งหน้าหนาวและหน้าร้อน ฝึกทุกวันถึงจะมีผล เขาไม่ใช่คนที่สามารถเพิ่มพลังได้เรื่อยๆ เหมือนในเกม!

ด้วยสมรรถภาพร่างกายของเขา คงต้องใช้เวลาฝึกสักหลายเดือนถึงจะปรับปรุงได้

ดีที่ตอนนี้เขาเป็นลูกจ้างทำงานหนัก มีสภาพแวดล้อมและรายได้ที่มั่นคง คิดว่าทำงานที่คฤหาสน์ซานไฉสักสองสามปี ก็จะมีความสามารถป้องกันตัวได้แล้ว

ฝึกวิชาด่านชีวิตและพลังไม่ได้ แต่เขายังสามารถจินตนาการถึงเทพเจ้า ฝึกวิชา "ด่านจิตวิญญาณ" ได้

เมื่อคืนก่อนจินตนาการแล้วหลับไป คราวนี้จะต้องไม่หลับอีกแล้ว!

เขาเข้ามาในห้องของตัวเอง พลิกดูวิธีจินตนาการอย่างละเอียด ทั้งวิธีทำจิตใจให้สงบ ระงับความคิดฟุ้งซ่าน วิธีจินตนาการถึงทะเลแห่งจิตสำนึก วิธีใช้จิตวิญญาณวาดภาพเทพเจ้า เขาอ่านอย่างละเอียดซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ แล้วจึงเริ่มลองปฏิบัติ

นั่งขัดสมาธิบนเตียง ซื่อเฟยเจ๋อนั่งในท่าห้าส่วนของร่างกายชี้ขึ้นฟ้า พยายามรวบรวมความคิดในใจ แต่ความคิดของคนเราหมุนวนไม่หยุดตลอดเวลา มีแต่คนตายเท่านั้นที่ไม่มีความคิด

ขั้นตอนนี้มีวิธีลัด คือให้คิดถึงเรื่องเดียวตลอด ทำให้ตัวเองจดจ่อกับเรื่องนั้น เพื่อระงับความคิดฟุ้งซ่าน

ในวิธีจินตนาการ สิ่งที่ต้องนึกถึงคือพระยมราชองค์แรกในสิบนรก นั่นคือพระยมราชชิ่นกวง

ค่อยๆ ช้าๆ ซื่อเฟยเจ๋อรู้สึกว่าตัวเองสงบลง ในสมองมีเพียงความมืดมิด มีจุดสว่างเล็กๆ เปล่งแสงริบหรี่

ตามบันทึกในวิธีจินตนาการ จุดสว่างนี้คือ "แสงแห่งธรรมชาติ" "แสงแห่งจิตวิญญาณ" ของซื่อเฟยเจ๋อ เป็น "ตัวตน" ของซื่อเฟยเจ๋อ เป็น "วิญญาณ" ของซื่อเฟยเจ๋อ!

ตอนนี้ "วิญญาณ" ของซื่อเฟยเจ๋อยังไม่ปรากฏรูปร่าง เป็นเพียงกลุ่มแสงสว่าง

สิ่งที่เขาต้องทำคือใช้ "วิญญาณ" เป็นพู่กัน วาดภาพพระยมราชชิ่นกวง แล้วจินตนาการตัวเองเป็นพระยมราชชิ่นกวง ให้ "วิญญาณ" ของตนกลายเป็นยมบาลที่ควบคุมชีวิตและความตาย โชคดีและโชคร้ายในโลกมนุษย์และโลกวิญญาณ!

ลักษณะของพระยมราชชิ่นกวงคือมีตาเสือดาว จมูกสิงโต เคราที่ยาวถึงอก สวมมงกุฎสี่เหลี่ยม มือขวาถือแผ่นไม้จารึกไว้ที่หน้าอก ซื่อเฟยเจ๋อค่อยๆ ควบคุม "แสงวิญญาณ" เริ่มวาดภาพพระยมราชชิ่นกวง

การจินตนาการวาดภาพมีสองวิธี วิธีแรกคือวาดส่วนต่างๆ ของเทพเจ้าก่อน เช่น แขน ขา แล้วค่อยๆ เติมให้สมบูรณ์ วิธีที่สองคือวาดภาพร่างออกมาเลย แล้วค่อยๆ เติมรายละเอียด ทั้งสองวิธีไม่มีข้อได้เปรียบเสียเปรียบ สุดท้ายแล้วเทพเจ้าที่จินตนาการต้องมีรายละเอียดมากขึ้นเรื่อยๆ จนสมจริงในที่สุด!

ซื่อเฟยเจ๋อเลือกวิธีที่สอง เขาตั้งใจจะวาดภาพคร่าวๆ ของพระยมราชชิ่นกวงด้วยการลากเส้นไม่กี่เส้น

ผลคือ... เขาล้มเหลว

"แสงวิญญาณ" เคลื่อนไหว แหวกผ่านความมืดในทะเลจิตสำนึกเบาๆ แต่ไม่สามารถทิ้งร่องรอยไว้ได้

ลองหลายครั้งติดต่อกัน แม้จะเปลี่ยนวิธีวาด ก็ไม่สำเร็จ เอ๊ะ…

เกิดอะไรขึ้น?

หรือว่าวิธีฝึกจินตนาการของฉันมีปัญหา ซื่อเฟยเจ๋อออกจากสภาวะจินตนาการ แล้วนำ "บันทึกเงาเทพแห่งบ่อน้ำลึก" ออกมาอ่านอย่างละเอียดอีกครั้ง อ่านไปหลายรอบ จึงพบตัวอักษรที่ถูกมองข้ามไป

"รวมเป็นหนึ่งเดียวกับเทพเจ้า"! ความหมายของสี่ตัวอักษรนี้คือ ต้องให้จิตสำนึกของตนหลอมรวมกับเทพเจ้าที่จินตนาการ พูดอีกอย่างคือต้องมีทัศนคติที่สอดคล้องกัน

โดยทั่วไปเวลาคนจินตนาการถึงเทพเจ้า มักจะเข้าถึงบทบาทเทพเจ้าได้ง่าย แต่ซื่อเฟยเจ๋อไม่เชื่อในเทพเจ้านี่! ไม่เชื่อในเทพเจ้าแล้วจะเข้าถึงบทบาทเทพเจ้าได้อย่างไร?

โดยเฉพาะอย่างยิ่งยมบาลทั้งสิบ ในหัวของเขามีแต่ภาพเดียว

นั่นคือภาพลิงตัวหนึ่งนั่งอยู่บนบัลลังก์ยมบาล ใช้รองเท้าเหยียบยมบาล ยมบาลร้องขอความเมตตา "ท่านเซียนโปรดระงับความโกรธ ท่านเซียนโปรดระงับความโกรธด้วย!"

จะทำยังไงดีล่ะ? คงไม่ให้ฉันจินตนาการถึงลิงหรอกนะ!

เมื่อเจอปัญหา จะทำอย่างไร? ได้เวลาเปิดสวิตช์ปัญญาอันยิ่งใหญ่!