กำราบภพด้วยระบบกลไกลสวรรค์ ตอนที่ 432 วันเวลาสามวันสุดท้าย

กำราบภพด้วยระบบกลไกลสวรรค์ ตอนที่ 432 วันเวลาสามวันสุดท้าย

"ไม่เพียงพอหรือ"

หยางชิวมีสีหน้าจนใจ ผลลัพธ์เช่นนี้เขาคาดการณ์เอาไว้แล้ว แต่ก็ไม่มีหนทางอื่น

ท้ายที่สุด เขาก็เป็นเพียงประมุขสำนักมารเก้าขุมนรก ภายนอกดูยิ่งใหญ่ แต่ทรัพยากรที่เขาสามารถจัดการได้นั้นมีไม่มากนัก เหนือเขายังมีผู้อาวุโสสูงสุดหลายคน

แต่ละคนล้วนมีพลังอำนาจระดับราชันศักดิ์สิทธิ์ หรือแม้แต่อระดับภิศักดิ์สิทธิ์

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีบรรพบุรุษเมิ่งชิ่งจือ พวกเขาคือผู้ตัดสินใจที่แท้จริงของสำนักมารเก้าขุมนรก ในตอนนี้ เขาสามารถนำสมุนไพรวิญญาณระดับกึ่งจักรพรรดิออกมาได้หนึ่งต้นก็ถือว่าถึงขีดจำกัดแล้ว

ในตอนนี้ มหาจักรพรรดิยมราชกำลังเดินทางไปยังสำนักมารเก้าขุมนรก

การให้ผู้อาวุโสในสำนักส่งทรัพยากรมาให้คงเป็นไปไม่ได้

"ผู้อาวุโสมีหนทางอื่นใดที่จะช่วยสำนักมารเก้าขุมนรกให้รอดพ้นจากภัยพิบัติครั้งนี้หรือไม่"

หยางชิวกล่าวอย่างไม่สิ้นหวัง

ใช้สมุนไพรวิญญาณระดับกึ่งจักรพรรดิหนึ่งต้น แลกเปลี่ยนกับความปลอดภัยของสำนักที่ยิ่งใหญ่ มองอย่างไรก็เป็นเพียงความเพ้อฝัน แม้แต่หยางชิวก็ยังรู้สึกว่าไม่น่าจะเป็นไปได้

"ย่อมมี"

หลี่อวิ๋นกล่าวพร้อมรอยยิ้ม

"จริงหรือ"

หยางชิวไม่อยากจะเชื่อ เกือบคิดว่าตนเองฟังผิด เขาถามอีกครั้ง "คำพูดนี้ของผู้อาวุโสเป็นความจริงหรือ"

"ข้าเคยหลอกลวงเจ้าหรือ"

หลี่อวิ๋นถามกลับ

ก็จริง

หยางชิวพยักหน้า

เจ้าหอคอยกลไกสวรรค์ผู้นี้ คำพูดหนักแน่นเสมอ สิ่งที่เขากล่าวล้วนกลายเป็นจริง ไม่เคยหลอกลวงผู้ใด

"ไม่ทราบว่าหนทางที่ผู้อาวุโสกล่าวถึงคือ..."

หลี่อวิ๋นเหลือบมองไปยังแผ่นหยกที่วางอยู่บนโต๊ะพร้อมรอยยิ้ม กล่าวว่า "นี่คือหนทางที่เจ้าต้องการ"

"อืม"

หยางชิวมองตามที่หลี่อวิ๋นชี้ไป เมื่อเห็นแผ่นหยก เขาก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย แผ่นหยกนี้เขาเห็นตั้งแต่ที่เขาเดินเข้ามา

เพียงแต่ตอนแรกเขาไม่ได้สนใจ

ตอนนี้ดูเหมือนว่าแผ่นหยกนี้ผู้อาวุโสเตรียมเอาไว้ให้เขาโดยเฉพาะ ดูเหมือนว่าเขาจะคาดการณ์ทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้แล้ว

หยางชิวยื่นมือออกไปหยิบแผ่นหยก จิตสำนึกวิญญาณของเขาแทรกซึมเข้าไป มองดูรายละเอียดภายในแผ่นหยกอย่างระมัดระวัง หลังจากดูจบ เขาก็ยังคงขมวดคิ้ว ไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายลง

"ผู้อาวุโส"

"ตามรายละเอียดในแผ่นหยก สำนักมารเก้าขุมนรกของข้าสามารถยืดเวลาออกไปได้เพียงสามวัน"

หยางชิวกล่าวอย่างไม่แน่ใจ

ภายในแผ่นหยกบันทึกค่ายกลเอาไว้ หากนำไปจัดวาง สำนักมารเก้าขุมนรกก็จะสามารถยืดเวลาเอาไว้ได้ แต่ถึงอย่างไรสามวันก็สั้นเกินไป

ทำอะไรไม่ได้เลย

บางทีสามวันผ่านไป บรรพบุรุษเมิ่งชิ่งจือก็ยังไม่กลับมา

เมื่อถึงตอนนั้น สำนักมารเก้าขุมนรกก็ยังคงหนีไม่พ้นหายนะ

ยิ่งไปกว่านั้น โลกสวรรค์ก่อกำเนิดในตอนนี้ เต็มไปด้วยสงคราม การออกไปนั้นง่าย แต่การกลับมาคงยากลำบาก นอกโลกสวรรค์ก่อกำเนิด เต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตในโลกเซียนปฐพี หากไม่ระวังก็อาจจะเข้าไปในสนามรบ

เมื่อถึงตอนนั้น แม้แต่เมิ่งชิ่งจือก็ยังยากที่จะหนีรอด จะพูดถึงการช่วยเหลือสำนักมารเก้าขุมนรกได้อย่างไร

"สามวัน เจ้ามองว่าไม่เพียงพอหรือ"

หลี่อวิ๋นเงยหน้าขึ้นกล่าวอย่างเชื่องช้า

"ผู้อาวุโส มหาจักรพรรดิยมราชผู้นั้นก็เป็นถึงมหาจักรพรรดิ พลังอำนาจแข็งแกร่ง หากเขาต้องการจะทำลายสำนักมารเก้าขุมนรก สามวันนั้นสั้นเกินไป"

หยางชิวกล่าวอย่างแผ่วเบา

"ยิ่งไปกว่านั้น"

หยางชิวหยิบแผ่นหยกส่งข้อความออกมา สีหน้าเศร้าสร้อย กล่าวว่า "ก่อนที่ผู้น้อยจะเดินทางมาที่หอคอยกลไกสวรรค์ ผู้น้อยเคยถามบรรพบุรุษ หากเขาต้องการกลับมาที่โลกสวรรค์ก่อกำเนิด อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาครึ่งเดือน"

การเดินทางไปยังโลกเซียนปฐพีไม่เหมือนกัน การกลับมาคงไม่ง่ายดายนัก

เมิ่งชิ่งจือสร้างความวุ่นวายเอาไว้มากมาย ชื่อเสียงของเขาในโลกเซียนปฐพีคงเสื่อมเสียอย่างสิ้นเชิง ไม่ถึงกับว่าทุกคนต่างต้องการสังหารเขา แต่ก็ไม่ต่างกันมากนัก

เซียนแท้ผู้นั้นอาจจะไม่สนใจเมิ่งชิ่งจือ

แต่บางทีมหาจักรพรรดิคงไม่รังเกียจที่จะลงมือสังหารเขา เพราะในมือเขามีของล้ำค่ามากมาย หากสามารถจับกุมฟางหานได้ บางทีพวกเขาอาจจะได้อาวุธเซียนมาครอบครอง

ด้วยเหตุนี้ เส้นทางการกลับมาของเมิ่งชิ่งจือนั้นยาวไกลยิ่งนัก

"หากต้องการให้สำนักมารเก้าขุมนรกหลีกเลี่ยงหายนะ ไม่จำเป็นต้องให้เมิ่งชิ่งจือลงมือ ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าคิดว่าเมิ่งชิ่งจือลงมือแล้วสามารถปกป้องสำนักมารเก้าขุมนรกได้จริงหรือ"

หลี่อวิ๋นกล่าวอย่างแผ่วเบา

"ผู้อาวุโสหมายความว่าจะมีคนอื่นยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือสำนักมารเก้าขุมนรกหรือ"

หยางชิวมีดวงตาเป็นประกาย กล่าวอย่างไม่อยากจะเชื่อ

พลังอำนาจของบรรพบุรุษ หยางชิวพอจะเข้าใจอยู่บ้าง คงไม่ใช่คู่มือของมหาจักรพรรดิยมราช แต่หากมหาจักรพรรดิในแดนต้องห้ามของโลกสวรรค์ก่อกำเนิดยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ เรื่องราวก็ยังไม่แน่นอน

ท้ายที่สุด โลกสวรรค์ก่อกำเนิดแม้จะอ่อนแอ แต่ในแดนต้องห้ามก็ยังคงมีมหาจักรพรรดิหลายคนที่สามารถต่อกรกับมหาจักรพรรดิยมราชได้

แต่ปัญหาคือ มหาจักรพรรดิเหล่านั้น เดินทางออกจากแดนต้องห้ามไปยังโลกภายนอก เพื่อต่อสู้กับโลกเซียนปฐพีแล้ว หรือไม่ก็ไม่สนใจเรื่องราวภายนอก เลือกที่จะปิดบำเพ็ญเพียร

ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ จะมีใครยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือสำนักมารเก้าขุมนรก

"โลกสวรรค์ก่อกำเนิด ยืนหยัดมาจนถึงทุกวันนี้ ถือว่าใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว"

หลี่อวิ๋นไม่ได้ตอบคำถามของหยางชิว แต่กลับกล่าวคำพูดที่ยากจะเข้าใจออกมา ทำให้หยางชิวสับสน ไม่เข้าใจว่าหลี่อวิ๋นต้องการจะสื่อถึงสิ่งใด

โลกสวรรค์ก่อกำเนิดไม่ใช่คู่มือของโลกเซียนปฐพี นี่คือเรื่องที่ทุกคนต่างก็รู้ดี

ในตอนนั้น โลกอินทนิลเร้นลับเมื่อเผชิญหน้ากับโลกเซียนปฐพี พวกเขาก็พ่ายแพ้อย่างราบคาบ

โลกสวรรค์ก่อกำเนิด พึ่งพาข้อมูลที่ซื้อมาจากหอคอยกลไกสวรรค์ สามารถยืดเวลาเอาไว้ได้นานถึงครึ่งเดือน นี่เป็นสถานการณ์ที่ไม่มีเซียนแท้ปรากฏตัวขึ้น พวกเขาสามารถต้านทานสิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่ของโลกเซียนปฐพีเอาไว้ได้ นับว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์

จนถึงทุกวันนี้ สิ่งมีชีวิตที่เข้ามาในโลกสวรรค์ก่อกำเนิดได้ก็มีเพียงไม่กี่ขุมอำนาจเท่านั้น

"ผู้อาวุโสหมายความว่าโลกสวรรค์ก่อกำเนิดกำลังจะพ่ายแพ้หรือ"

หยางชิวถามอย่างระมัดระวัง

เรื่องที่สำนักของเขาถูกทำลายเป็นเรื่องเล็ก แต่หากโลกสวรรค์ก่อกำเนิดล่มสลาย เรื่องนี้ก็จะเป็นเรื่องใหญ่ เมื่อถึงตอนนั้น ใต้หล้าย่อมไม่มีที่ให้สำนักมารเก้าขุมนรกยืนหยัดอีกต่อไป

"ใช่"

หลี่อวิ๋นพยักหน้า ไม่ได้ปฏิเสธ

"นี่..."

หยางชิวตะลึงงัน

เขาไม่นึกเลยว่า ครั้งแรกที่เขาเดินทางมาที่หอคอยกลไกสวรรค์ จะได้รับข้อมูลที่ทำให้เขาสิ้นหวังเช่นนี้

โลกสวรรค์ก่อกำเนิดกำลังจะพ่ายแพ้จริงหรือ

ผู้อาวุโสเคยกล่าวว่าจะมีจุดเปลี่ยน

จุดเปลี่ยนอยู่ที่ใด

"เมิ่งชิ่งจือเพียงคนเดียว สำหรับโลกสวรรค์ก่อกำเนิดแล้ว นับว่าไม่มีความหมาย การกลับมาของเขา ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้ ส่วนสำนักมารเก้าขุมนรกของเจ้าก็เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ในโลกใบนี้"

"เมื่อสถานการณ์มาถึง หากสามารถยืนหยัดจนถึงวินาทีสุดท้าย ภัยพิบัติย่อมกลายเป็นโอกาส แต่หากไม่สามารถยืนหยัดได้..."

หลี่อวิ๋นกล่าวถึงตรงนี้ ก็ไม่พูดต่อ หยิบตำราโบราณขึ้นมาอ่าน

หากหยางชิวยังไม่เข้าใจ เขาก็ไม่มีหนทางอื่นแล้ว

ผู้อาวุโสหมายความว่า อนาคตของโลกสวรรค์ก่อกำเนิด ขึ้นอยู่กับสามวันสุดท้ายนี้หรือ

หยางชิวราวกับเข้าใจบางสิ่ง ดวงตาของเขาเป็นประกาย ถามอย่างแผ่วเบา

สิ่งที่เขากล่าวไปนั้นมากพอแล้ว

แต่หลี่อวิ๋นเพียงแต่พลิกตำราโบราณอย่างเงียบ ๆ เหลือบมองหยางชิวแวบหนึ่ง ยกนิ้วขึ้นเคาะโต๊ะเบา ๆ ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา

"เอ่อ..."

หยางชิวมีสีหน้าตะลึงงัน รู้สึกเขินอาย

เขาเข้าใจแล้ว หากต้องการรู้ข้อมูลเพิ่มเติม ต้องจ่ายเงิน!