บทที่35: การแสดงความแข็งแกร่ง 2

อังเดรย์มองใบหน้าที่มั่นใจของชายตรงหน้าขณะที่มวลลมหมุนวนเข้ามาและสายฟ้าสีแดงฟาดลงมาอีกครั้ง

เขาต้องการให้ชายคนนี้ที่แย่งบางสิ่งที่ควรจะเป็นของเขาตายให้เร็วที่สุด แต่พลังของอีกฝ่ายดูเหมือนจะยิ่งใหญ่กว่าที่คาดไว้ เขาไม่ยอมถอยแน่นอน เพราะพ่อของเขากำลังดูการต่อสู้นี้อยู่ เขาต้องพิสูจน์ให้ตัวเองและพ่อเห็นว่าเขาสมควรได้รับตำแหน่งนักล่าระดับ A เขาสมควรเข้าร่วมกับผู้ที่อยู่บนจุดสูงสุด เพียงแค่ต้องนำทักษะกลับคืนมาจากชายคนนี้!

ความโกรธภายในใจของเขาสงบลงเล็กน้อยเมื่อเขานึกถึงบทเรียนจากอดีตและลงมือทันที ร่าย [อาวุธราชันย์] อย่างรวดเร็ว

ทักษะทั้งสองฟาดใส่เขา เขารู้สึกเพียงแค่ความเจ็บแสบที่ผิวเท่านั้นก่อนที่มันจะสลายไป นี่คือพลังของทักษะระดับ A สิ่งที่นักล่าธรรมดาไม่สามารถครอบครองได้ อังเดรย์เดินออกมาจากการโจมตีโดยไม่เป็นอะไรและเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วก่อนที่เวลาของทักษะนี้จะหมดลง

เขาเหลือมานาเพียงครึ่งเดียว ซึ่งอาจเพียงพอสำหรับการร่ายทักษะระดับ A ต่อไปที่จะทำลายนักล่าที่มั่นใจในตัวเองคนนี้จนสิ้นซากได้อีกครั้งหรือสองครั้ง เขายกคทาขึ้น และร่าย [น้ำแข็งชั่วนิรันดร์] โดยเล็งไปยังบริเวณที่โนอาห์อยู่เป็นจุดศูนย์กลาง

บูม!!!

การระเบิดของน้ำแข็งปะทุขึ้นจากตำแหน่งที่โนอาห์อยู่ ทำลายพื้นที่หนึ่งในสี่ของพื้นสนามประลองอย่างสิ้นเชิง เกิดเสียงกรีดร้องของผู้ชมที่อยู่ใกล้ๆ จากแรงกระแทกและคลื่นกระแทกที่ตามมา นี่คือความน่าสะพรึงกลัวของทักษะระดับ A ความเสียหายของมันไม่มีใครเทียบได้

อังเดรย์หายใจหนักขณะที่เขามองไปยังจุดศูนย์กลางของการระเบิดที่ไม่มีร่างของโนอาห์อยู่เลย เขาทำสำเร็จแล้ว? เขาคว้าโอกาสที่จะไปถึงจุดสูงสุดได้แล้วหรือยัง?

เขามองหาศพของโนอาห์ก่อนจะรู้สึกถึงอันตรายและมองขึ้นไป เห็นชายคนนั้นลอยอยู่กลางอากาศ เลือดไหลออกมาจากต้นขาขวาของเขา แต่มันกำลังรักษาตัวอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วสูง

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังมีชีวิตอยู่ อังเดรย์พยายามร่ายทักษะระดับ A ครั้งสุดท้ายก่อนที่โนอาห์จะตั้งสติได้ เวลาของ [อาวุธราชันย์] เหลือเพียงไม่กี่วินาทีแล้ว และเขารู้สึกได้ถึงสายฟ้าสีแดงสองสายที่กระแทกเข้าผิวหนังของเขาอีกครั้งในไม่กี่วินาทีหลังจากที่เขาเห็นโนอาห์ลอยอยู่กลางอากาศ

'เจ้านี่ใช้ทักษะพวกนี้ได้กี่ครั้งกันแน่?!'อังเดรย์

บูม!!! บูม!!! บูม!!!

อังเดรย์พยายามจับตำแหน่งของชายที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วกลางอากาศ ขณะที่สายฟ้าสีแดงฟาดลงมาไม่หยุด ทำให้เขาไม่มีเวลาได้พัก ความเจ็บปวดที่กระทบเขาค่อยๆ กลายเป็นสิ่งที่ทนไม่ไหว

เมื่อรู้ว่าทักษะของเขากำลังจะหมดเวลาในอีกไม่กี่วินาที เขาจึงใช้ [สายลมหลบหนี] อีกครั้ง เคลื่อนตัวไปยังตำแหน่งอื่นและหันกลับมาหมายจะเล็งใส่โนอาห์อีกครั้ง ก่อนจะร่ายทักษะด้วยมานาที่เหลืออยู่ทั้งหมด

[น้ำแข็งชั่วนิรันดร์]!

บูม!!!

เสียงระเบิดดังกึกก้องอีกครั้ง เต็มไปด้วยธาตุน้ำแข็ง ก่อให้เกิดเสียงกรีดร้องจากผู้คนที่อยู่ใกล้ และเสียงเชียร์จากผู้ที่อยู่ไกลออกไป การระเบิดครั้งนี้เกิดขึ้นกลางอากาศ ส่งคลื่นกระแทกที่ทำลายแก้วหูของผู้ชมหลายพันคนในสนาม

อังเดรย์มองไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว ขณะหายใจหนักและใช้คทาของเขาค้ำยันร่างกายไว้ เขาตายแล้วหรือยัง?!

ความสิ้นหวังค่อยๆ ปรากฏบนใบหน้าของเขา เมื่อเขาเห็นชายคนเดิมกลับมายืนอยู่บนพื้นสนามอีกครั้ง เกราะของเขาขาดวิ่น และดูเหมือนว่าเขาจะได้รับบาดแผลเล็กน้อยซึ่งก็กำลังฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว

'เป็นไปได้ยังไง?! ฉันแน่ใจว่าทักษะของฉันโจมตีเข้าเป้าเต็มๆ!'

เขาคิดอย่างรวดเร็วว่าจะทำอะไรต่อไป เมื่อพลังทั้งหมดของเขาหมดลง และผิวสีทองของเขากำลังจางหายไปอย่างรวดเร็ว เขามองชายคนนั้นที่ใบหน้ามั่นใจเช่นเดิมกำลังบินตรงมาหาเขา ความกลัวต่อชีวิตของตัวเองเริ่มก่อตัวขึ้น และในที่สุดเขาก็หันมองไปยังพื้นที่ที่หนึ่งในกลุ่มผู้ชม

"พ่อ!" อังเดรย์

เสียงของเขาดังชัดเจน ราวกับเป็นทางออกสุดท้าย

จากนั้นเสียงที่ดังกึกก้องก็ดังขึ้นกลบเสียงเชียร์ของฝูงชน

"ไว้ชีวิตเขา.."

เสียงนั้นสงบนิ่ง แต่ก้องกังวานในหูของทุกคนในโคลอสเซียม สายฟ้าสีแดงที่ก่อตัวขึ้นแล้วและกำลังพุ่งลงไปหาอังเดรย์หยุดชะงัก เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นโนอาห์หยุดและหันไปมองทางพ่อของเขา

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งใจและผิดหวัง ที่ไม่สามารถกำจัดนักล่าคนนี้ได้ แต่อย่างน้อยพ่อของเขามาแล้วเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะไม่เสียชีวิต เขาต้องการลุกขึ้นและจากไป แต่ก็ยังรู้สึกถึงสายฟ้าที่ลอยอยู่ใกล้ ๆ ซึ่งยังคงแขวนอยู่ในอากาศ

เสียงจากบนอัฒจันทร์ดังขึ้นอีกครั้ง "การต่อสู้จบลงแล้ว"

ชายร่างใหญ่ที่ตัดผมสั้นลุกขึ้นจากที่นั่ง จ้องมองลงไปที่โนอาห์ ซึ่งกำลังยกมือขึ้นในอากาศ ราวกับว่านั่นเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้สายฟ้าสีแดงไม่พุ่งลงมา

อันเดรย์กลับมามีสติอีกครั้งเมื่อเห็นรูปร่างของพ่อเขากำลังออกมาจากฝูงชนและลอยขึ้น เขากำลั...อะไรน่ะ!

ความกลัวอย่างลึกล้ำเกิดขึ้นในตัวเขาเมื่อเขารู้สึกถึงความแสบร้อนบนหนังศีรษะ สายฟ้าสีแดงฟาดลงมาแล้ว!

บูม!

....

ความเงียบ

ทุกคนที่กำลังดูการต่อสู้ ไม่ว่าจะในสนามหรือที่บ้านต่างก็ตกตะลึง เพราะพวกเขารู้จักชายที่ลุกขึ้นมา นั่นคือพลเรือเอกเชคอฟ ทำไมเขาถึงอยู่ที่สตาร์ซิตี้? เกิดอะไรขึ้น? นักล่าโนอาห์จบการต่อสู้แล้ว แต่เขากล้าพอที่จะขัดคำสั่งของพลเรือเอกได้อย่างไร? ต่อไป...จะเกิดอะไรขึ้น?

ความเงียบยังคงอยู่ ขณะที่ร่างของรองพลเรือเอกแม็กนาร์เริ่มเปล่งประกายและเขาก็เริ่มเคลื่อนไหว โนอาห์มองไปยังตำแหน่งที่ร่างที่ถูกเผาไหม้นอนอยู่ และบินไปหยิบหนังสือทักษะที่เรืองแสงและคทาที่อยู่ในมือของอังเดรย์ นิโคลาเยฟผู้เสียชีวิต

พลังที่เดือดพล่านเริ่มผุดขึ้นในอัฒจันทร์ ทำให้ผู้คนเริ่มกรีดร้องและวิ่งหนีออกจากที่นั่ง

ผู้ชมทางบ้านต่างตกใจที่เห็นเหตุการณ์พลิกผันและการปรากฏตัวของพลเรือเอกที่ไม่ควรอยู่ในสตาร์ซิตี้ ปกติเขาประจำการอยู่ในเมืองหลวงของจักรวรรดิและไม่ค่อยกลับมาเยี่ยมบ้านเกิด

ผู้มีอำนาจที่บังเอิญดูเหตุการณ์นี้อยู่ก็เริ่มโทรหาผู้คนที่อยู่ใกล้เมือง หายนะกำลังจะเกิดขึ้น

รองพลเรือเอกแม็กนาร์ยังคงมองไปที่ท้องฟ้าที่ปลอดโปร่ง ขณะที่เขากำลังมองหาบางสิ่งที่ยังไม่มาถึงและส่ายหัว เตรียมพร้อมดูว่าจะสามารถพูดคุยได้หรือไม่ เขาไม่สามารถเข้าไปใกล้สนามประลองได้ก่อนที่เสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดจะดังออกมาจากที่นั่ง ซึ่งพลังอันบ้าคลั่งระเบิดออกมา

"แกมันสัตว์เดรัจฉาน!!!"