บทที่10: [ที่พำนักของ Goblin King]
รูปแบบของดันเจี้ยนระดับสูงค่อยๆ หรูหราขึ้น ใน [ที่อยู่ของราชาโกบลิน] ชั้นแรกที่คุณถูกเทเลพอร์ตเข้าไปมีการเจริญเติบโตของต้นไม้รอบตัว โกบลินเดินทางเป็นกลุ่ม 5 ตัวและลาดตระเวนทั่วทั้งชั้นทันทีที่คุณโจมตีตัวใดตัวหนึ่ง พวกมันจะแจ้งเตือนผู้อื่นด้วยสัญญาณเสียงดังและทำให้พวกมันทั้งหมดรีบไปที่ที่คุณอยู่
กลุ่มที่สร้างขึ้นเพื่อเข้าไปในดันเจี้ยนนี้ต้องแน่ใจว่าพวกเขามีผู้ทำความเสียหายเพียงพอที่จะจัดการอย่างน้อยหนึ่งกลุ่มก่อนที่อีกสองกลุ่มจะรีบเข้ามา หากปาร์ตี้ของคุณพบว่าตัวเองถูกกลุ่มโกบลิน 3 กลุ่มล้อม คุณต้องอธิษฐานแล้ว
ฉันมองไปที่กลุ่มโกบลินที่เพิ่งได้รับการแจ้งเตือนตรงหน้าฉัน โกบลินมีเกล็ดสีเขียวอยู่บนตัว พวกมันมีความสูงถึง 3 เมตร สี่ตัวถือไม้ตีและค้อน มีหนึ่งตัวถือไม้เท้า
ฉันเริ่มต้นด้วยการทดสอบประสิทธิภาพของ [ลูกไฟ] ระดับ F ที่มีความเชี่ยวชาญเกือบถึงหนึ่งร้อย ทำให้มันเทียบเท่ากับทักษะระดับ E ลูกไฟที่หมุนวนซึ่งถูกบีบอัดมากขึ้นพุ่งเข้าหาหนึ่งในโกบลินและระเบิด
โกบลินถูกผลักกระเด็นกลับไปสองสามฟุต แต่ก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับว่าไม่มีอะไรผิดปกติ เกล็ดสีเขียวของมันบุบเพียงเล็กน้อย ให้ตายเถอะ ฉันคิดว่า [ลูกไฟ] อาจยังคงมีประโยชน์ในอนาคต ความเร็วในการใช้และความเร็วในการเคลื่อนที่ของมันจะเป็นประโยชน์หากฉันต้องต่อสู้กับสิ่งที่ไม่มีการป้องกันสูงเช่นสัตว์ประหลาด แต่สิ่งนั้นไม่ใช่สิ่งที่ฉันตั้งตารอ
โกบลินวิ่งมาเกือบจะถึงที่นี่แล้ว ฉันจึงเริ่มใช้ทักษะการโจมตีที่รุนแรงที่สุดในมือของฉัน [เปลวไฟแห่งความทุกข์ทรมาน] แถวไฟปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วตรงหน้าฉัน เคลื่อนที่ไปข้างหน้าเพื่อโจมตีโกบลินที่อยู่หน้าสุด มีการหยุดชั่วครู่หนึ่งหลังจากการกระแทกก่อนที่เสียงกรีดร้องจะดังขึ้นขณะที่แถวไฟทะลุจากด้านหน้าไปด้านหลัง
ฉันทำท่าคว้าไปที่เสาไฟและขยับมือไปทางขวา ทักษะดังกล่าวปฏิบัติตามคำสั่งของฉัน ทำหน้าที่เหมือนเชือกหนาที่เคลื่อนที่ไปทางแนวนอนและตัดศีรษะของโกบลินสองตัวทางด้านขวา
โกบลินที่เหลืออีกสองตัวรู้สึกกลัวทันทีเมื่อเห็นเพื่อนของพวกมันตายอย่างรวดเร็วและพวกมันก็เริ่มวิ่งกลับ ฉันจะไม่ให้โอกาสพวกมัน ดังนั้นฉันจึงเดินไปข้างหน้าและรักษาระยะห่าง สั่งให้ทักษะพันรอบตัวโกบลินทั้งสองอย่างรวดเร็ว เผาพวกมันจนกรอบ
ฮ่าฮ่า! นี่เป็นวิธีที่ฉันเริ่มใช้หลังจากคุ้นเคยกับทักษะนี้ ฉันไม่จำเป็นต้องปล่อยให้ทักษะยิงเปลวไฟออกไปข้างหน้าเพียงอย่างเดียว เนื่องจากความเชี่ยวชาญของฉันเพิ่มขึ้น ฉันสามารถควบคุมเสาไฟได้ง่ายขึ้นเพื่อไม่เพียงแค่เคลื่อนที่ไปข้างหน้า แนวตั้ง หรือแนวนอน ด้วยสมาธิเพียงพอ ฉันสามารถสั่งให้ทักษะทำหน้าที่คล่องตัวเหมือนเชือกเพื่อทำให้ศัตรูของฉันหายใจไม่ออกในเปลวไฟ
ทันทีที่ฉันกำจัดพวกมัน เสียงกรอบแกรบก็สามารถได้ยินเมื่อโกบลินอีก 5 ตัววิ่งเข้ามา ฉันไม่ได้นั่งนิ่งในครั้งนี้ มอบรอยยิ้มเย็นให้พวกมันและวิ่งไปหาพวกมัน เสาไฟกำลังขดตัวอย่างน่ากลัวตรงหน้าฉัน
ฉันฝึกควบคุมและเคลื่อนย้าย [เปลวไฟแห่งความทุกข์ทรมาน] ตามที่ฉันชอบ ส่งผลให้โกบลินกรีดร้องจนตาย ในไม่ช้าก็มีสัตว์ประหลาดที่ถูกเผาอีก 5 ตัวบนพื้นดิน ร่างกายของพวกมันยังคงเดือดจากความร้อนที่รุนแรง
ฉันได้ทำลายสองกลุ่มแล้ว ควรจะเหลืออีกหนึ่งกลุ่ม ฉันไม่ได้รอให้พวกเขามาและเดินไปทางเสียงกรีดร้องและเสียงด้านข้าง จัดการ 5 ตัวสุดท้ายลงอย่างง่ายดายเหมือนเพื่อนคนก่อน ๆ ของพวกมัน
จากนั้นเป็นต้นมา ฉันก็วิ่งลงบันได เพิ่มความเชี่ยวชาญของทักษะที่ฉันชื่นชอบในตอนนี้ ในบางชั้น ฉันทดสอบประสิทธิภาพของ [การพรางตัว] กับสัตว์ประหลาดและผลลัพธ์ก็ยอดเยี่ยม ฉันสามารถแอบเข้าไปใกล้พวกมันได้หลายเมตรโดยที่พวกมันไม่สังเกตเห็นสิ่งใดเลย แต่ถ้าฉันอยู่ที่ตำแหน่งนั้นนานหลายเกินไปหรือเข้าไปใกล้พวกมันมากขึ้น ดวงตาของมันจะเลื่อนมาที่ตำแหน่งของฉัน
ฉันไม่แน่ใจว่ามันเป็นเพียงความรู้สึกที่คมชัดขึ้นหรือจมูกที่แข็งแกร่งขึ้นที่แจ้งเตือนพวกมันเมื่อฉันเข้าใกล้ แต่ก็สนุกกับการวิ่งไปรอบ ๆ โดยไม่ถูกมองเห็น
จากชั้นที่ 10 เป็นต้นไป นักธนูและนักเวทย์โกบลินจำนวนมากเริ่มปรากฏตัว ยิงธนู ลูกไฟ สายฟ้า และลูกธนูน้ำแข็งมาหาฉัน ฉันมี [Arctic Armor] และ [ลูกแก้วป้องกันของนักเวทย์] ใช้งานอยู่เสมอ ทำให้ลูกธนูถูกสะบัดออกจากร่างกายของฉันและคาถาหายไปทันทีที่สัมผัสกับทรงกลมโปร่งใสรอบตัวฉัน
สิ่งเดียวที่พวกเขาเห็นคือสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่สะท้อนและดูดซับการโจมตีของพวกเขาขณะที่พวกเขาโดนตบด้วยเสาไฟหนาที่ทำให้ร่างกายของพวกเขาแน่นจนตายหรือระเบิดหัวของพวกเขา การทำให้ศัตรูโกบลินและนักเวทย์ประหลาดใจด้วย [การพรางตัว] นั้นยิ่งอันตรายมากขึ้น เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถใช้คาถาใด ๆ ได้เลยก่อนที่พวกเขาจะกลายเป็นไร้ชีวิต
อะดรีนาลีนไหลผ่านฉันขณะที่ฉันดูสัตว์ประหลาดสูง 3 เมตรระดับ D เหล่านี้ล้มลงอย่างง่ายดาย แต่ฉันเตือนตัวเองว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันตั้งเป้าไว้ พวกมันอยู่ในระดับ D พวกมันอ่อนแอ เหมือนฉัน ฉันไม่สามารถคิดถึงตัวเองได้มากเกินไป มหาเศรษฐีแบบสุ่มใด ๆ สามารถซื้อทักษะที่แข็งแกร่งพอ ๆ กันและ [แกน] เพียงพอที่จะทำให้ใครบางคนมีพลังมากพอ
การเปลี่ยนแปลงที่ฉันต้องการทำภายในตัวฉันคือการไม่รู้สึกถึงความรู้สึกขี้ขลาด ความรู้สึกไร้พลังที่ฉันจมอยู่มานาน ไม่ว่าสิ่งใดจะขวางทางฉัน ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์ประหลาด ไม่ว่าจะเป็นไททันที่ใหญ่ที่สุดที่ฉันจะต้องเผชิญหน้า ฉันต้องการเผชิญหน้ากับมันโดยไม่กลัว
ฉันควบคุมอารมณ์ของฉันและรีบวิ่งลงบันไดเร็วขึ้น
ภายในหนึ่งชั่วโมงครึ่ง ฉันวิ่งลงบันไดทั้ง 29 ชั้นของดันเจี้ยนและยืนอยู่ใกล้บันไดขั้นสุดท้ายที่จะพาฉันไปยังห้องบอส
ฉันตระหนักถึงความเจ็บปวดของนักล่าปกติและสาเหตุที่ส่วนใหญ่ของพวกเขาเพียงลงไปในดันเจี้ยนเพียงครั้งเดียวหรือสองครั้งในแต่ละวัน ฉันรีบวิ่งลงขณะที่กำจัดศัตรูไปทางซ้ายและขวา ยังคงต้องใช้เวลาสองสามนาทีในแต่ละชั้น มีชั้นและสัตว์ประหลาดมากมาย นักล่าในปาร์ตี้ต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อฆ่าสัตว์ประหลาดในแต่ละชั้นขณะพักผ่อนเพื่อฟื้นฟูพลังงานและรักษาตัวเองทันที
เพียงแค่ผ่านดันเจี้ยนเดียวก็อาจใช้เวลา 5 ชั่วโมงขึ้นไป การที่ฉันสามารถใช้คาถาได้อย่างไม่สิ้นสุดเป็นเรื่องใหญ่มากจนถึงตอนนี้ฉันก็ยังพบว่าตัวเองตั้งคำถามว่ามันยังคงเป็นจริงอยู่หรือไม่
ฉันเดินลงบันไดไปพร้อมกับตรวจสอบให้แน่ใจว่าทักษะการป้องกันทั้งหมดและแม้แต่ [การพรางตัว] ใช้งานอยู่ และฉันเข้าไปในลานกว้างที่มีภูเขาขนาดเล็กอยู่ตรงกลาง ไม่ใช่ภูเขา แต่เป็นโกบลินที่มีลักษณะดุร้ายมาก ซึ่งมีความสูงประมาณ 6 เมตร ผิวของมันเปล่งแสงสีดำเข้ม ทำให้มันโดดเด่นมากในลานโล่งนี้ โคตรน่ากลัว มันไม่มีอาวุธอยู่ในมือ และดูเหมือนว่ามือของมันเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะทำลายทุกสิ่งที่เข้ามาใกล้มัน
บอสตัวนี้เป็นผู้สังหารนักล่าหลายคน ขนาดและความแข็งแกร่งของมันได้กำจัดนักล่าที่ไม่มีประสบการณ์ออกจากนักล่าที่มีความรู้อย่างรวดเร็ว ต้องใช้นักรบระดับ D อย่างน้อย 2 คนหรือระดับ C 1 คนที่มีเกราะที่หนักที่สุดเพื่อทนต่อการโจมตีเพียงครั้งเดียวของมัน คุณควรหวังว่า นักเวทย์ และ เบอร์เซิร์กเกอร์ ในทีมของคุณจะเก็บพลังงานเพื่อปลดปล่อยคาถาและการโจมตีหลายครั้งใส่สัตว์ร้ายนี้เพื่อกำจัดมันในเวลาที่น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ หรือจะตามมาด้วยความตาย
ฉันอยู่ห่างออกไปจากมัน ฉันจึงคิดว่าฉันจะไม่ถูกพบเห็นด้วย [การพรางตัว] ที่เปิดใช้งาน แต่ดวงตาขนาดใหญ่ของมันจับจ้องฉันทันทีที่ฉันมาถึงลานโล่ง การผสมผสานเข้ากับสภาพแวดล้อมของฉันยังไม่เพียงพอที่จะหลีกเลี่ยงความรู้สึกของสัตว์ประหลาดประเภทนี้? และฉันไม่แน่ใจว่าบอสระดับ D นี้สามารถจัดอยู่ในประเภทไททันได้หรือยัง แต่ขนาดของมันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนมดขณะที่ฉันต้องยกหัวของฉันเพื่อพบสายตาของมัน
ฉันรู้สึกเลือดสูบฉีดขณะที่ฉันพบว่าตัวเองอยู่ในการจ้องมองนี้กับสิ่งที่มีขนาดใหญ่กว่าฉันถึง 3 เท่า ฉันไม่ได้กลัว ฉันมองสัตว์ร้ายตัวนี้และเห็นเป้าหมายของฉัน ฉันเห็นอนาคตของฉัน!
ฉันเริ่มเดินช้าๆ และการเดินของฉันเปลี่ยนไป ค่อยๆ เป็นการวิ่งสัตว์ร้ายยืนนิ่งไม่ส่งเสียงใด ๆ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของฉันขณะที่เสียงหัวเราะที่ไม่ถูกยับยั้งสามารถได้ยินไปทั่ว แถวไฟยาวหลายเมตรปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วข้างๆ ฉันขณะที่ฉันวิ่งไปหาสัตว์ร้ายตัวมหึมานี้
ทันทีที่ฉันเข้าใกล้มัน หมัดสีดำขนาดใหญ่ก็ปกคลุมสายตาของฉันทั้งหมด เสียงหัวเราะของฉันไม่หยุดขณะที่แถวไฟพุ่งออกและพันรอบหมัดนั้น จากนั้น ... รู้สึกถึงผลกระทบครั้งใหญ่
บูม!!!
หมัดนั้นรู้สึกเหมือนทั้งโลกถูกทิ้งลงบนฉัน ฉันเห็นมันชนเข้ากับทรงกลมที่ปกป้องฉันและรู้สึกว่าตัวเองถอยหลังด้วยความเร็วที่ฉันไม่เคยสัมผัสมาก่อน
แบ้ม!
ฉันถูกกระแทกเข้าไปในกำแพงด้านหลังฉัน หนึ่งวินาทีต่อมาเกิดรอยบุ๋มทรงกลมขณะที่ฉันตกลงไปที่เท้าของฉัน ไม่มีเส้นผมเส้นเดียวบนร่างกายของฉันที่ถูกทำร้าย ทักษะระดับ C [ลูกแก้วป้องกันของนักเวทย์] ไม่ได้มีไว้แค่เพื่อการแสดง!
สัตว์ร้ายตรงหน้าฉันไม่ได้เงียบอีกต่อไป เนื่องจากเสียงคำรามที่น่าเศร้าดังก้องไปทั่วลานกว้าง หมัดขวาของมันตกลงไปที่พื้น ถูกลบออกจากแขนของมันอย่างถาวร ความสงบในดวงตาของมันหายไปอย่างสิ้นเชิงขณะที่เท้าของมันกระแทกพื้นและกระโดดเข้าหาฉัน
หนึ่งในมือที่เหลืออยู่ของมันยื่นออกไปหาฉันราวกับพยายามดับเทียน ฉันสั่งให้สายไฟบิดและเปลี่ยนเป็นรูปวงกลมขณะที่ดูฝ่ามือนี้ทับลงมาบนฉัน แถวไฟกลมจากนั้นก็เริ่มหมุนด้วยความเร็วสูงเมื่อฝ่ามือลงจอด
ซิ่ง!
เสียงน่ากลัวสามารถได้ยินขณะที่เนื้อและกระดูกถูกตัดออก แขนที่เหลืออยู่ของกษัตริย์โกบลินถูกตัดท่อนกลางอย่างน่าขยะแขยง เลือดแดงเข้มไหลออกมา เราอยู่ห่างกันเพียงหนึ่งเมตร และฉันจ้องมองใบหน้าอันโกรธเกรี้ยวของมันขณะที่ฉันสั่งให้แถวไฟหมุนพุ่งเข้าหาคอของยักษ์ตัวนี้
ซิง!
ผ่านไปหนึ่งวินาที แล้วหัวของสัตว์ประหลาดสูง 6 เมตรก็กระแทกพื้น