บทที่1: ตื่นรู้
ผมกำลังมองดูหนังสือเป็นประกายบนโต๊ะ [หนังสือทักษะ] แม้จะเป็นหนังสือระดับต่ำมาก [ลูกไฟ] คาถาระดับ F ที่มีแต่ผู้เริ่มต้นที่โชคร้ายที่สุดเท่านั้นที่เริ่มต้นด้วยมัน
แต่หนังสือทักษะเล่มนี้ใช้เงินมรดกส่วนใหญ่ที่เหลือของผมและเงินเก็บทั้งหมดของผม
ผมเคยเป็นที่รู้จักว่าเป็นคนค่อนข้างฉลาดก่อนที่ทุกอย่างจะพังพินาศ ดังนั้นผมจึงวางแผนล่วงหน้าก่อนใช้เงินส่วนใหญ่
ในสถานการณ์ที่แย่ที่สุดผมยังมีเงินเพียงพอที่จะอยู่ได้อย่างน้อยสองสามเดือน ตามแผนผมจะใช้หนังสือทักษะนี้และหวังว่าจะได้พรสวรรค์ที่พอใช้ได้เมื่อผมตื่นรู้ การได้หนังสือทักษะนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่มันเป็นทางเดียวที่จะตื่นได้ถ้าคุณไม่ได้ตื่นเองตามธรรมชาติ คนรวยไม่มีปัญหาในการตื่นรู้ของตัวเอง ลูก ๆและหลาน ๆ ของพวกเขา
ผมมองดูหนังสือทักษะอีกครั้งก่อนจะเสริมความมุ่งมั่นและหยิบมันขึ้นมา นำมันมาใกล้อกผมและหลับตา
ผ่านไปไม่กี่วินาทีก่อนที่ผมจะเห็นแสงวาบ แม้ว่าตาของผมจะปิดอยู่ เมื่อเปิดตาหนังสือในมือผมหายไป และที่มุมตาของผมมีบางอย่างปรากฏขึ้น
[โนอาห์ ออสมอนต์]
[พลังชีวิต: 10]
[โฟกัส: - ]
[พละกำลัง: 10]
[ทักษะ: ลูกไฟ]
แผ่นโปร่งใสเปล่งแสงสีฟ้า คำเหล่านี้นำความสับสนมาให้ผมมากกว่าความโล่งใจ ตัวเลขสำหรับโฟกัสผมหายไปไหนวะ?
จากความรู้ที่ถูกเปิดเผย นับตั้งแต่เหตุการณ์วันสิ้นโลกที่ทำให้คนมากกว่าพันล้านคนเสียชีวิตเกิดขึ้น โลกใหม่แห่งเวทมนตร์ก็เข้ามาแทนที่ ผู้คนที่เรียกว่าผู้ตื่นปรากฏตัวขึ้น และคนอื่น ๆ ก็สามารถตื่นได้โดยการเรียนรู้ [หนังสือทักษะ] ที่สามารถดรอปจากมอนสเตอร์ที่ถูกฆ่า
ใช่…มอนสเตอร์ สิ่งมีชีวิตเวทมนตร์ที่อาศัยอยู่ในดันเจี้ยนเป็นส่วนใหญ่ และบางครั้งก็ออกมาเมื่อเกิดการแตกของดันเจี้ยน
เนื่องจากเวลาผ่านไปมากกว่าหนึ่งปีแล้ว มันกลายเป็นความรู้ทั่วไปว่าผู้ที่ตื่นสามารถใช้ทักษะ ไม่ว่าจะได้มาโดยธรรมชาติหรือจากหนังสือทักษะ เพื่อทำสิ่งที่น่าทึ่งและปราบมอนสเตอร์ได้
ผู้ตื่นเหล่านี้สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของตนโดยการฆ่ามอนสเตอร์มากขึ้นและดูดซับ [แก่นชีวิต] ที่พวกมันทิ้งไว้ ซึ่งเพิ่มให้กับคุณสมบัติสามประการ: [พลังชีวิต], [โฟกัส] และ [พละกำลัง]
เฮ้อ ทำไม [โฟกัส] ของผมว่างเปล่า?
ผมพยายามไม่ให้ตัวเองรู้สึกหดหู่ใจ เพราะรู้สึกว่าร่างกายเปลี่ยนไปบ้างหลังจากที่ตื่นรู้ขึ้นมา ดูเหมือนว่าผมจะแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย และสามารถใช้สกิลที่เพิ่งเรียนรู้ได้โดยสัญชาตญาณ
ปัญหาคือผมจะสามารถใช้สกิลได้หรือไม่ ถ้าผมไม่มีโฟกัส? ทำไมไม่มีตัวเลขเลย?
ความตื่นเต้นของการตื่นขึ้นมาค่อยๆ จางหายไป เพราะผมไม่สามารถเข้าใจการขาดตัวเลขบนหน้าจอสีฟ้าตรงหน้า
ผมมองย้อนกลับไป ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรแบบนี้ปรากฏในข่าวหรือสิ่งที่ผมให้ความสนใจ
เฮ้อ ผมจะต้องหาทางจัดการไปเรื่อยๆ [ความมีชีวิตชีวา] และ [ความแข็งแกร่ง] อยู่ในระดับปานกลาง และ [โฟกัส] ซึ่งจำเป็นสำหรับการใช้สกิลและเพิ่มความเสียหายที่ทำได้ ว่างเปล่า…
ผมจะสามารถใช้ [ลูกไฟ] ได้หรือไม่ ถ้าผมไม่รู้ว่าผมมี [โฟกัส] เท่าไหร่?
โดยปกติแล้ว ผู้ตื่นทั่วไประดับปานกลางสามารถใช้สกิลระดับ F ได้ 5 ครั้ง ก่อนที่จะหมดพลังงานในร่างกายอย่างสมบูรณ์ ยิ่ง [โฟกัส] ของคุณมากขึ้นเท่าไหร่ คุณก็สามารถใช้สกิลระดับสูงขึ้นและใช้ได้มากขึ้นเท่านั้น
เนื่องจากนักเวทย์ผู้ตื่นนั้นทรงพลังอย่างมาก [แกนโฟกัส] จึงมีความต้องการมากกว่า [แกนความมีชีวิตชีวา] และ [แกนความแข็งแกร่ง]
นักเวทย์ผู้ตื่นสามารถยิงสกิลของพวกเขาได้ในระยะไกล และไม่ให้มอนสเตอร์มีโอกาสตอบโต้ ในขณะที่นักรบผู้ตื่นต้องเข้าใกล้เพื่อต่อสู้
ผมหวังว่าจะตื่นขึ้นมาเป็นนักเวทย์…เฮ้อ ไม่ต้องจมอยู่กับความคิดเศร้าหมองอีกต่อไป ผมลองใช้ความพยายามสุดท้ายที่ผมสามารถทำได้ นั่นคือการใช้สกิลที่เพิ่งเรียนรู้
[ลูกไฟ] เป็นสกิลระดับ F ทั่วไปที่ผู้ตื่นระดับ F หลายคนมี ผมก้าวออกจากอพาร์ทเมนต์เล็กๆ ของผมและมุ่งหน้าไปยังทุ่งโล่งว่างเปล่าหลังอพาร์ทเมนต์
ค่าเช่ามีราคาแพงขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากอาคารที่มีความปลอดภัยสูงที่คุณจะไม่เสียชีวิตอย่างกะทันหันนั้นมีราคาสูง ผมต้องเดินไปไกลพอสมควรเพื่อไปถึงทุ่งโล่งก่อนที่จะเริ่มทดสอบสกิลแรกของผม และอาจเป็นสกิลสุดท้ายของผม..
ผมกระตุ้นตัวเอง ผมยกมือขึ้นตรงหน้าผมและเรียก [ลูกไฟ] ลูกไฟขนาดเล็กปรากฏขึ้นตรงหน้าผม ทำให้ผมรู้สึกตกใจและไม่เชื่อ พร้อมกับความตกใจก็มาพร้อมกับความตื่นเต้น
ผมยังสามารถใช้สกิลได้แม้ว่าแถบ [โฟกัส] ของผมจะไม่แสดงอะไรก็ตาม?!
ผมวางความตกใจของผมไว้ข้างๆ ผมสั่งให้ลูกไฟเคลื่อนที่ไปข้างหน้าก่อนที่จะระเบิดออกไปไม่กี่เมตรจากผม ต้องการทดสอบดูว่าผมสามารถใช้ลูกไฟได้อย่างน้อย 5 ลูกเหมือนกับผู้ตื่นระดับ
F ทั่วไป ผมจึงดำเนินการต่อไป
[ลูกไฟ]...[ลูกไฟ]...[ลูกไฟ]...
ลูกไฟอีกสามลูกถูกยิงและระเบิดออกไปข้างหน้าผม เพิ่มความตกใจและความสุขในใจของผม อย่างน้อยผมก็มีสกิลระดับปานกลาง แม้ว่ามันจะไม่แสดงบนแผงสถานะ!
แปลกพอสมควร…
ผมไม่ได้รู้สึกว่าพลังงานในร่างกายลดลงเลย... อืม [โฟกัส] ของผมว่างเปล่าตั้งแต่แรก ดังนั้นผมจึงไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก
ผมยกมือขึ้นอีกครั้งขณะที่ผมใช้ลูกไฟลูกสุดท้ายที่น่าจะใช้ได้จนกว่าผมจะพักสักพักก่อนที่จะใช้ได้อีก
[ลูกไฟ]
ลูกไฟลูกที่ห้าบินออกไปและระเบิดเหมือนกับลูกก่อนหน้าผมยิ้มและเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของผมขณะรู้สึกโล่งใจ การเป็นคนธรรมดาไม่เลวอย่างน้อยก็ด้วยสิ่งนี้ ผมสามารถนับตัวเองเป็นหนึ่งในกลุ่มคนชั้นนำของโลกได้ในปัจจุบัน
ผมยังคงสับสนเกี่ยวกับข้อเท็จจริงที่ว่าไม่มีตัวเลขแสดงบน [โฟกัส] ของผม ซึ่งหมายความว่าผมไม่สามารถวัดได้ว่าผมมีพลังงานเท่าไหร่และสามารถใช้สกิลของผมได้กี่ครั้ง
ผมยกมือขึ้นอย่างลังเลอีกครั้งเพื่อดูว่าผมสามารถใช้ [ลูกไฟ] ได้กี่ครั้ง…
[ลูกไฟ]...[ลูกไฟ]...[ลูกไฟ]...
ยิ่งผมใช้สกิลและลูกไฟบินและระเบิดออกไปข้างหน้าผมมากขึ้นเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งตกใจมากขึ้นเท่านั้น…
[ลูกไฟ]...
ความตกใจกลายเป็นความไม่เชื่ออย่างรวดเร็ว เพราะผมนับลูกไฟมากกว่า 50 ลูกบินออกจากผมและระเบิด
นี่... 10 เท่าของปริมาณพลังงานปกติของผู้ตื่นระดับ F?!
ผมพยายามหายใจเพื่อสงบสติอารมณ์ 10 เท่า นั่นหมายความว่าพลังงานของผมใกล้เคียงกับผู้ตื่นระดับ D ซึ่งเป็นเรื่องหายากมาก เพราะผู้ตื่นระยะไกลที่มีสกิลอย่างลูกไฟสามารถกำจัดมอนสเตอร์ระดับ F ได้อย่างง่ายดาย และด้วย 3 ถึง 4 ลูกไฟหรือสกิลเทียบเท่ากันสามารถจัดการกับมอนสเตอร์ระดับ E ได้ ผู้ตื่นระดับ D ยังสามารถเอาชนะมอนสเตอร์ระดับ D ได้อย่างง่ายดายด้วยการใช้สกิลของพวกเขาอย่างดี
ผมเป็นหนึ่งในผู้ตื่นที่มีพรสวรรค์หรือเปล่า? ผมพยายามผลักดันความภาคภูมิใจที่เริ่มเพิ่มขึ้นก่อนที่จะเรียก [ลูกไฟ] อีกครั้ง เพราะผมยังรู้สึกว่าผมไม่ได้หมดพลังงาน
สิ่งนี้ทั้งทำให้ผมกลัวและทำให้ผมมีความหวังอย่างมากในอนาคต เมื่อผมใช้สกิลต่อไป ผมไม่ได้รู้สึกว่าพลังงานกำลังหมด หรือรู้สึกเหนื่อยล้าเมื่อผมใช้ได้ 100 ครั้ง ความตกใจของผมก็เพิ่มขึ้นเมื่อถึง 300 ครั้ง หัวของผมก็ปวดจากสถานการณ์ที่ไม่รู้จักนี้
เมื่อถึง 500 ครั้ง ร่างกายของผมทั้งตัวสั่น ผมหายใจอย่างหนักก่อนมองไปรอบๆ ตัวผม ผมอยู่ในทุ่งโล่งค่อนข้างลึกและมีต้นไม้บังหลังผมอยู่
ผมมองไปรอบๆ และตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบตัวผม ผมรีบกลับไปที่อพาร์ทเมนต์ของผมเพื่อพยายามสงบหัวใจที่เกือบจะระเบิดของผม
ผมใช้สกิลระดับ F ได้ 500 ครั้ง และผมไม่ได้รู้สึกเหนื่อยล้า เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
