บทที่ 88 การเปลี่ยนแปลงสู่ความตาย

"นายท่าน สถานการณ์ไม่ดี ใต้เมืองเก่าที่ถูกทิ้งร้างยังมีร่างที่ถูกฝังอยู่ครึ่งหนึ่ง ไม่สิ...เพียงแค่หนึ่งในสิบของร่างเท่านั้น มีแค่ส่วนไหล่ขวาจนถึงเอวขวา ก่อนหน้านี้มีห้องทดลองทั้งสามช่วยในการกดร่างนั้นเอาไว้ จึงไม่มีปัญหา แต่ตอนนี้ร่างนั้นดูเหมือนจะควบคุมไม่ได้แล้ว"

ขณะที่กำลังวิ่งไปที่โรงเหล้า กู่ซีก็ได้ยินเสียงของลูน่าในหู

"หนึ่งในสิบของร่างกายแค่ส่วนไหล่ขวาจนถึงเอวขวา? นี่มันอะไรกัน?"

แม้กู่ซีจะยังไม่เข้าใจทั้งหมด แต่เขาก็รู้ว่าปัญหามาจากที่ไหนแล้ว

ถ้าเป็นสิ่งอื่น กู่ซีคงจัดการยาก แต่ถ้าเป็นศพ เขาไม่กังวลเลย เพราะไม่มีศพใดที่นักเวทศาสตร์แห่งความตายจะจัดการไม่ได้

ถ้ามีก็แสดงว่าระดับของนักเวทศาสตร์แห่งความตายไม่สูงพอ

คิดได้ดังนั้น กู่ซีก็ตัดสินใจพูดขึ้นว่า "ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะจัดการให้เอง เธอทำตามแผนของเธอไป"

หลังจากพูดจบ กู่ซีมองไปที่โรงเหล้า แต่กลับตัดสินใจหันหลังและวิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว

เจ้าโรงเหล้าที่เตรียมต้อนรับกู่ซีอยู่หน้าโรงเหล้าเห็นเหตุการณ์ก็รู้สึกงง เธอหันไปมองสาวใช้โครงกระดูกข้าง ๆ พลางลูบหัวกะโหลกของตัวเอง

"ท่านเจ้าเมืองเป็นอะไรไป ฉันไม่สวยแล้วเหรอ? เขาถึงเห็นฉันแล้ววิ่งหนีไปแบบนั้น?"

สาวใช้โครงกระดูกส่ายหัวโดยไม่กล้าพูดอะไร พวกเธอไม่กล้าแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้

ในขณะที่กู่ซีกำลังวิ่งไปยังเมืองเก่าที่ถูกทิ้งร้าง เขาก็คิดในใจว่า หลังจากนี้เขาต้องหาคนถามดูว่ามีสัตว์ขี่ที่สามารถซื้อขายได้ไหม วิ่งไปวิ่งมาแบบนี้ทุกครั้งมันเหนื่อย

กู่ซียังไม่ทันถึงเมืองเก่าที่ถูกทิ้งร้าง อวตารแห่งความตายก็กระโจนไปที่พื้น เป้าหมายของเขาคือแขนขนาดใหญ่ที่สุดที่ยื่นออกมา

ขณะที่อวตารแห่งความตายบินลงมา แขนนั้นเหมือนจะถูกกระตุ้น ทำให้มันขยับเล็กน้อย นิ้วของมันพยายามจะจับอวตารแห่งความตาย แต่ไม่สำเร็จ

การเคลื่อนไหวของแขนกระตุ้นให้เกิดการโจมตี อวตารแห่งความตายกัดแขนนั้นอย่างแรง เขาพยายามหมุนตัวอย่างรวดเร็วเพื่อตัดแขนนั้น แต่ปัญหาคือแขนนี้นอกจากจะยาวแล้วยังหนามากด้วย เป็นแขนที่ทำจากทองสัมฤทธิ์ การกัดลงไปแทบไม่เกิดผล

แทนที่จะทำลายแขนได้ อวตารแห่งความตายเกือบถูกสะบัดออกไป ทำให้เขาโกรธมาก เขารู้สึกเหมือนถูกท้าทาย

"นี่มันก็แค่ของไร้ชีวิต ฉันไม่เชื่อว่าพวกมันจะทำอะไรฉันได้"

อวตารแห่งความตายบินขึ้นไปในอากาศอีกครั้ง ก่อนจะพุ่งลงมาด้วยความเร็วสูง แปรสภาพเป็นหมอกดำแล้วชนแขนนั้นอย่างแรง

การชนครั้งนี้ทำให้แขนขยับเล็กน้อย แต่แทนที่มันจะล้มลง แขนกลับตวัดมาอย่างรวดเร็ว ตบอวตารแห่งความตายจนกระเด็น

ถึงอวตารแห่งความตายจะมีระดับถึง 11 แล้ว แต่เขาก็ยังถูกตบจนพลังชีวิตลดลงครึ่งหนึ่งในทันที

ถ้าไม่ใช่เพราะกระดูกของเขาแข็งแรง กระดูกคงแหลกไปแล้ว

อวตารแห่งความตายพลิกตัวลุกขึ้นและแปรสภาพเป็นหมอกดำ เตรียมพุ่งเข้าจู่โจมแขนทองสัมฤทธิ์อีกครั้ง

แต่ในตอนนั้นเอง กู่ซีก็วิ่งเข้ามาและสั่งว่า "อวตารแห่งความตาย ถอยกลับมา"

อวตารแห่งความตายได้ยินคำสั่งก็รีบถอยกลับมาที่ข้างกู่ซีทันที

ในใจของกู่ซีตอนนี้กำลังคิดถึงบางสิ่งอย่างต่อเนื่อง เขามั่นใจแล้วว่าแขนทองสัมฤทธิ์นั้นเชื่อมต่อกับศพที่ไม่สมบูรณ์ และศพนั้นได้รับพลังบางอย่างจนเริ่มฟื้นคืนชีพ แขนทองสัมฤทธิ์ที่โผล่ออกมาก็เป็นผลจากการฟื้นคืนชีพของศพนั้น

และด้วยพลังงานที่สะสมอยู่ในศพนี้ อีกไม่นานทั้งเมืองอาเรียโดวิก็คงจะเต็มไปด้วยแขนเหล่านี้

กู่ซีมีเพียงความคิดเดียวในใจ นั่นคือกำจัดศพนี้ให้สิ้นซากจากต้นกำเนิด

คนอื่นอาจไม่มีวิธีจัดการกับศพ แต่สำหรับนักเวทศาสตร์แห่งความตาย พวกเขามีวิธีมากมาย

การระเบิดศพเป็นวิธีที่ดีที่สุด

ถึงระเบิดจะทำลายเมืองเก่าที่ถูกทิ้งร้าง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับกู่ซี ยังไงเมืองนี้ก็เป็นของฟรี และถึงจะระเบิดไปก็แค่พื้นที่เมืองเก่า แต่ที่ดินที่ผสานเข้ามาก็ยังอยู่

ขณะที่กู่ซีกำลังคิดว่าจะยืนตรงไหนเพื่อให้การระเบิดศพไม่กระทบเขา พื้นของเมืองเก่าที่ถูกทิ้งร้างก็เริ่มสั่นสะเทือน

ทันใดนั้นเสียงของลูน่าก็ดังขึ้นอีกครั้ง

"นายท่าน จงกดศพนั้นไว้"

กู่ซีไม่รอช้า เขาชี้ไปที่อวตารแห่งความตายและสั่งว่า "แยกร่าง กดมันไว้!"

อวตารแห่งความตายได้ยินคำสั่งก็แปรสภาพเป็นหมอกดำบินขึ้นฟ้า ก่อนจะหมุนตัวแล้วพุ่งลงไปใต้พื้นดิน

ในชั่วพริบตา กู่ซีรู้สึกว่าพลังเวทของเขาถูกดูดไปหมด เหมือนกับตอนที่เขาเรียกอวตารแห่งความตายออกมา

อวตารแห่งความตายก็แปรสภาพกลายเป็นพลังแห่งความตายที่บริสุทธิ์และแทรกซึมลงไปในพื้นดิน

เมืองเก่าที่ถูกทิ้งร้างทั้งหมดถูกย้อมด้วยสีดำ

หลังจากแยกอวตารแห่งความตายออกไป กู่ซีก็เกือบล้มลง พลังเวทที่ถูกดูดหมดทำให้เขารู้สึกแย่กว่าตอนเรียกอวตารแห่งความตายอีก

แต่กู่ซีไม่มีความคิดที่จะล้ม เขาใช้คทาทำลายค้ำตัวเองไว้และพยายามยืนอยู่ต่อไป

เมื่ออวตารแห่งความตายแปรสภาพเป็นพลังแห่งความตาย พื้นของเมืองเก่าที่ถูกทิ้งร้างก็เริ่มหดตัว

ในเวลาเดียวกัน ห้องทดลองทั้งสามแห่งก็ถูกขับไล่ออกจากเมืองอาเรียโดวิและถูกส่งไปยังเมืองวิคตอเรีย

การหดตัวของพื้นดินทำให้พื้นที่เดิมของห้องทดลองทั้งสามถูกบีบหายไป แขนทองสัมฤทธิ์เหล่านั้นก็เริ่มเปลี่ยนสภาพภายใต้พลังแห่งความตาย จากกล้ามเนื้อทองสัมฤทธิ์กลายเป็นกระดูกทองสัมฤทธิ์

เมื่อแขนแปรสภาพเป็นกระดูก กู่ซีก็อุทานออกมาเบา ๆ เขาสังเกตเห็นว่ากระดูกในแขนบางชิ้นดูคล้ายกระดูกของสัตว์

กระดูกของแต่ละแขนไม่เหมือนกัน ดูเหมือนว่าศพที่ถูกฝังอยู่ใต้ดินนั้นอาจจะไม่ได้มีแค่ศพเดียว

แต่ลูน่าคำนวณว่าเป็นเพียงหนึ่งศพ กู่ซีก็ไม่ได้จะพูดอะไรมาก หนึ่งศพก็หนึ่งศพ ศพก็คือศพ

ภายใต้การกดของกู่ซีและอวตารแห่งความตาย ลูน่าก็สามารถเสร็จสิ้นการเปลี่ยนแปลงในบริเวณนี้ได้

พื้นดินในเมืองเก่าที่ถูกทิ้งร้างกลายเป็นสีดำ อาคารทั้งหมดพังทลายและเสื่อมสลาย สุดท้ายเหลือเพียงที่ราบกว้างใหญ่ มีเพียงแขนโครงกระดูกทองสัมฤทธิ์ยื่นออกมาจากพื้นดิน

แขนที่ยาวที่สุดยังคงยาวกว่า 20 เมตร แต่กู่ซีรู้สึกว่า แขนเหล่านี้ตอนนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

และในขณะนั้น กู่ซีก็ได้ยินเสียงในหัวของเขาดังขึ้น

"ติ้ง! เนื่องจากได้รับผลกระทบจากพลังแห่งความตาย เมืองเก่าที่ถูกทิ้งร้างเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างผิดปกติ พื้นที่ถูกจัดสรรใหม่ กลายเป็นเขตสุสานยักษ์ร้อยแขน"

หลังจากเสียงนั้น กู่ซีก็รู้ทันทีว่า พื้นที่นี้กลายเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์แล้ว

(Next Ep...89)