บทที่ 611 แท้จริงแล้วเหวินผิงทั้งเก่งและหล่อจนน่าตกตะลึง
เหวินผิงมองหยุนจิ้งอยู่สองสามอึดใจ ก่อนจะได้ยินนางพูดว่า “เด็กน้อย เจ้ารู้จักเจ้าสำนักอมตะ เหวินผิง หรือไม่?” “รู้จักสิ และรู้จักอย่างดีเลย” เหวินผิงตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด หากเขาไม่รู้จักเหวินผิง ก็ไม่มีใครที่จะรู้จักอีกแล้ว หยุนจิ้งยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก จากนั้นหยิบหินวิญญาณขาวออกมาจากอกเสื้อแล้วพูด...
