บทที่ 533 สไตล์การแต่งตัว
บทที่ 533 สไตล์การแต่งตัว
ในตอนเย็นเมื่อกลับมาถึงบ้าน เฉินเฉิงพบว่าคืนนี้บ้านกำลังมีการรวมตัวกันทานอาหาร
ครอบครัวของลุงหกไม่ต้องพูดถึงเลย ฝางเสี่ยวชิงก็มาเช่นกัน
ทุกคนเป็นคนในครอบครัว ป้าหกกำลังยุ่งอยู่ในครัว ทำของว่างพื้นบ้านให้พวกเขา
เสิ่นจือฮวากำลังช่วยเลือกผักอยู่หน้ามื้ออาหาร ฝางเสี่ยวชิงและเฉินเจียเจียก็อยู่ที่นั่นช่วยเตรียมของ
ลุงหกนั่งอยู่ที่นั่นจิบชา
“อ๊ะ!” เฉินเฉิงสะดุดใจและถามขึ้นว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอ? วันนี้ไม่ทำงานกันเหรอ?”
“พี่!” เฉินเจียเจียรีบวิ่งไปหยิบของมาให้เฉินเฉิง แล้วหัวเราะคิกคัก “แม่บอกว่า ช่วงนี้เหนื่อยเกินไปแล้ว วันนี้ไม่ทำงาน พรุ่งนี้ก็ไม่ทำ”
“เฮ่ พักผ่อนสองวันติดเลยเหรอ!” เฉินเฉิงไม่ได้ว่าอะไร เพียงแค่ประหลาดใจเล็กน้อย “นี่วันละสองร้อยหยวนเลยนะ ลุงหกไม่เสียดายเหรอ?”
“เขาเสียดายแล้วมันมีประโยชน์อะไรล่ะ!” ป้าหกพูดจากในครัว “ไม่ได้ให้เขาทำในครัว ฉันต่างหากที่อยู่ในครัว โอ๊ย เหนื่อยจนไม่ไหวแล้ว อีกอย่าง เจียเจียไม่เหนื่อยเหรอ? เราทำงานได้รายได้เยอะนะ เดือนหนึ่งยังคิดไม่ออกเลยว่าจะได้เท่าไหร่ ควรทำก็ควรทำ พักผ่อนก็ควรพัก เงินไม่ใช่ทุกอย่าง เราต้องเปิดใจกว้างๆ”
เฉินเฉิงเห็นด้วยกับคำพูดของป้าหก ไม่อดใจยกนิ้วโป้งให้เธอ “ป้าหก พูดแบบนี้ไม่มีผิดแน่ เราต้องมีความคิดแบบนี้แหละ พวกเราทำงานเพื่อหาเงิน และหาเงินเพื่อให้ตัวเองอยู่สบายมากขึ้น คุณไม่บอกผมเลย จะได้พาเฉินจางกลับมาบ้าง”
“พอเถอะ!” ลุงหกส่ายหน้า “ปล่อยให้เขาทำงานที่นั่นดีแล้ว”
เฉินเฉิงนั่งลง หยิบของกินขึ้นมากัดหนึ่งคำแล้วถามว่า “แล้วได้ติดกระดาษบอกทุกคนไหมว่าเราพักสองวัน?”
“ติดแล้ว วันนี้บอกกับจือฮวา เธอก็เตือนให้ทำแบบนี้”
“ตอนนี้ธุรกิจยังดีอยู่ไหม?”
“ยังดีอยู่!” ฝางเสี่ยวชิงตอบ “ตอนนี้คนมากินของมากขึ้นทุกที”
มากขึ้นเรื่อยๆ?
เฉินเฉิงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “การบริโภคเครื่องดื่มมากขึ้นใช่ไหม?”
“ใช่!” ลุงหกพยักหน้า “หน้าร้อนแบบนี้ ทุกคนอยากออกมาดื่มอะไรเย็นๆ เพราะฉะนั้นการบริโภคเครื่องดื่มเยอะจริงๆ”
“ลุง ผมจะให้ร้านส่งตู้แช่แข็งมือสองมาให้!” เฉินเฉิงพูดทันที “ตอนนี้เป็นหน้าร้อน เป็นช่วงเวลาที่ดีในการขายเครื่องดื่ม อย่ามองข้ามเรื่องนี้ เครื่องดื่มก็ทำกำไรได้มากเหมือนกันนะ”
“ใช่เลย!” เสิ่นจือฮวาที่อยู่ข้างๆ พูดขึ้นเบาๆ “หน้าร้อนคนกินของเยอะ อากาศร้อน พอตกกลางคืนอากาศเย็นหน่อย ทุกคนก็อยากออกมาดื่มเหล้ากินข้าวกัน ทำให้การบริโภคเครื่องดื่มเพิ่มขึ้น นี่คือรายได้ตามฤดูกาล เราไม่ควรพลาดโอกาสนี้ ถ้าขายได้มากก็ขายไปเถอะ”
“ดีเลย!” บนใบหน้าของลุงหกเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
เมื่อมีป้าหกเป็นหัวหน้าครัว ไม่นานก็ได้ทานข้าวแล้ว
ขณะที่ทานข้าวกันไป ก็พูดคุยกันเกี่ยวกับธุรกิจของพวกเขาในช่วงนี้อย่างสนุกสนาน
“ว่าแต่ เสี่ยวเฉิง พวกเราอยากจะหาเวลาย้อนกลับไปบ้านเก่าหน่อย” หลังทานข้าวเสร็จ ลุงหกพูดขึ้น
“อ้อ กลับบ้านเหรอ มีเรื่องอะไรไหม?”
“ไม่มีอะไรหรอก แต่ยังมีที่นาที่บ้าน พวกเราก็ควรหาเวลาไปดูบ้าง”
เฉินเฉิงคิดแล้วก็เห็นด้วย เลยถามว่า “แล้วจะกลับไปเมื่อไหร่?”
“ยังไม่แน่ใจ!”
“งั้นแบบนี้นะ ผมดูว่าผมว่างวันไหน แล้วจะไปส่งพวกคุณกลับไป”
ฝางเสี่ยวชิงที่ได้ยินก็ตอบขึ้นมาว่า “ถ้าคุณไปส่งพวกเขากลับบ้าน งั้นฉันก็กลับไปด้วย”
“ไม่ต้องไปหรอก!” ลุงหกรีบส่ายหัว “คุณดูท้องของจือฮวาสิ ตอนนี้ท้องใหญ่ขนาดนี้แล้ว คุณไปส่งผมทำไม คุณต้องอยู่ที่นี่ดูแลจือฮวาสิ”
“พ่อ หนูอยู่กับพี่สะใภ้ที่นี่ หนูไม่กลับบ้านก็ได้ค่ะ” เฉินเจียเจียรีบพูด “ไม่มีปัญหาหรอก หนูอยู่ที่นี่ก็พอ”
“งั้นก็ดี!” เสิ่นจือฮวาก็พยักหน้า “ยังไงคุณให้เฉินเฉิงไปส่งพวกคุณกลับไปได้ แบบนี้พวกคุณก็ไปเช้า กลับเย็น ไม่ต้องลำบากมาก วันถัดมาก็เริ่มทำงานได้แล้ว ที่นี่มีเจียเจียอยู่ ไม่มีปัญหา”
ลุงหกกับป้าหกก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
“พี่สะใภ้คิดจะกลับไปดูเด็กๆ ใช่ไหม?” เฉินเฉิงถามฝางเสี่ยวชิง
ฝางเสี่ยวชิงพยักหน้า “ใกล้จะปิดเทอมแล้ว ถ้าเรากลับไปก็จะเป็นช่วงปิดเทอมพอดี ฉันต้องกลับไปดูพวกเขาหน่อย อีกอย่าง ฉันจากไปก็หลายวันแล้ว ฉันก็คิดถึงพวกเขาเหมือนกันนะ”
เฉินเฉิงร้อง “โอเค งั้นเดี๋ยวผมไปส่งพวกคุณกลับไปด้วยกัน”
“จะไม่ทำให้คุณเสียเวลาหรอกนะ?”
“ไม่เป็นไร ไม่เสียเวลาเลย!”
หลังจากเก็บของเรียบร้อยแล้ว ลุงหกกับครอบครัวก็กลับไป
เฉินเฉิงกำลังอาบน้ำให้เนี่ยนเนี่ยน ขณะที่เสิ่นจือฮวาก็นั่งอยู่ข้างนอกห้องน้ำ คุยกับเฉินเฉิง “ฉันได้ยินป้าหกบอกว่า พี่สะใภ้เสี่ยวชิงเหมือนคิดถึงลูกๆ มาก หลายคืนแล้วร้องไห้อยู่ในห้อง”
เฉินเฉิงถอนหายใจ “คิดถึงลูกเป็นเรื่องปกติ ทุกคนก็เลี้ยงดูลูกมาด้วยตัวเองทั้งนั้น แล้วลูกเขายังเด็กมาก ถูกทิ้งไว้ที่บ้าน ไม่คิดถึงสิถึงจะแปลก แล้วเธอตอนแต่งงานกับฉัน เคยคิดไหมว่าฉันจะกลับไปบ้านวันหนึ่ง แล้วเราทำงานที่นี่ ส่วนแม่อยู่บ้านดูแลลูกแทน...”
เสิ่นจือฮวาคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ตอนนั้นฉันไม่ได้คิดอะไรเยอะเลย แค่คิดว่าแต่งกับเธอแล้ว ฉันก็...ทำอะไรก็จะตามเธอไป”
เฉินเฉิงนิ่งไป ใบหน้าปรากฏความอ่อนโยน “ภรรยา ขอบคุณเธอนะ”
เสิ่นจือฮวามองเขาหนึ่งที แล้วพูดเบาๆ “เธอขอบคุณฉันทำไม ไม่เห็นต้องเกรงใจกันเลย เราเป็นสามีภรรยากันไม่ใช่เหรอ?”
เฉินเฉิงเงียบไปชั่วครู่ “ขอโทษนะ”
“บ้า ขอโทษก็ไม่ต้องพูดแล้ว แล้วก็ผ่านไปแล้วด้วย”
เฉินเฉิงยิ้มแฉ่ง “ใช่ ใช่ ทุกอย่างผ่านไปแล้ว ฉันยังพูดเรื่องนี้อีก น่าเบื่อจริงๆ มา เนี่ยนเนี่ยน ลุกขึ้นมา เราใส่เสื้อผ้าแล้ว”
“ไม่เอาพ่อ หนูอยากเล่นน้ำอีกหน่อย”
“เด็กดี อย่าเล่นแล้ว เดี๋ยวพ่อแม่ต้องอาบน้ำด้วย ตอนนี้ก็ค่ำมากแล้ว หนูต้องรีบขึ้นเตียงนอนแล้ว ได้ยินไหม?”
เนี่ยนเนี่ยนจึงลุกขึ้นมา
……
วันรุ่งขึ้น โจวมินก็มาที่โรงงานเครื่องใช้ไฟฟ้าต้าอีกครั้ง และวันนี้เธอดูเป็นทางการมากกว่าเมื่อวาน วันร้อนๆ แบบนี้ แต่เธอกลับใส่สูท
เฉินเฉิงถึงกับมึนงง
นี่แหละที่คนที่เคยทำงานบริษัทใหญ่มา ความคิดไม่เหมือนคนอื่นเลย แค่ความคิดนี้ คนทั่วไปไม่มีแน่นอน
“คุณไม่ร้อนเหรอ?” เฉินเฉิงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น
ไม่คาดคิดว่าโจวมินยิ้มเล็กน้อยแล้วตอบว่า “ร้อนค่ะ”
“ร้อนแล้วทำไมยังใส่แบบนี้?”
“เคยชินแล้วค่ะ!” โจวมินยังคงยิ้มอย่างใจเย็น “การแต่งตัวแบบนี้ มันทำให้คนรู้สึกเป็นทางการมากขึ้น และให้ความรู้สึกว่าน่าเชื่อถือมากขึ้น พวกเราทำธุรกิจก็ต้องให้คู่ค้าทางธุรกิจรู้สึกแบบนี้ คุณเฉินน่าจะเข้าใจดี”
เฉินเฉิงหัวเราะ “ผมรู้ แต่ตอนนี้อากาศยังร้อนอยู่ ไม่จำเป็นต้องใส่ขนาดนี้ก็ได้ อีกอย่าง ตอนนี้บริษัทเรายังไม่ได้เริ่มทำอะไรเลย วันนี้แค่ออกไปหาสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับทำบริษัทเท่านั้นเอง”
