บทที่ 26 คุณแม่ใหญ่กระตุ้นให้มีลูก

บทที่ 26 คุณแม่ใหญ่กระตุ้นให้มีลูก

ในช่วงบ่ายที่ซ่งจื้อหยวนและภรรยามาเยี่ยม ซ่งซือ ที่ชุนฮุ่ยถัง

เธอกำลังนั่งอยู่ใต้ซุ้มองุ่นในสวนหลังบ้าน โดยมีสาวใช้จัดโต๊ะไว้ให้ พร้อมกับชาและของว่าง บนโต๊ะปูด้วยผ้าปักลายเมฆสีขาวบริสุทธิ์ และมีดอกไม้ที่เธอตัดเองใส่ในแจกันประดับไว้

ขณะที่ซ่งซือกำลังตัดดอกไม้อย่างสบายใจ สาวใช้ กงมามาก็เข้ามาแจ้งเตือนว่า ซ่งจื้อหยวนและซ่งต้าฟูเหรินกำลังมาเยี่ยมเธอ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็เห็นลูกชายและลูกสะใภ้เดินเข้ามา ท่ามกลางการคำนับของสาวใช้

“แม่เจ้าคะ ขอให้สุขภาพแข็งแรง” ซ่งต้าฟูเหรินเอ่ยด้วยความเคารพ ส่วนซ่งจื้อหยวนก็ก้าวเข้ามาอย่างห่วงใย

ซ่งซือดูสองคนนี้ที่มีทั้งรูปลักษณ์และฐานะที่โดดเด่น รู้สึกอิจฉาเล็กๆ ก่อนจะจัดการกับความรู้สึกอิจฉานั้น เธอส่งกรรไกรให้สาวใช้แล้วหันมายิ้มพร้อมบอกว่า “พวกเจ้าทั้งสองมีเวลาว่างมาเยี่ยมข้าด้วยหรือ?”

ซ่งจื้อหยวนก้าวเข้ามาเพื่อประคองมือของแม่ตัวเอง และตอบว่า “ลูกแค่อยากมาดูว่าท่านแม่สบายดีหรือเปล่า เมื่อเห็นท่านยังมีชีวิตชีวาเช่นนี้ ลูกก็สบายใจแล้ว”

ซ่งซือคิดในใจว่า ‘ลูกชาย หากเจ้าไม่มาข้าอาจจะสบายใจมากกว่านี้ เพราะข้าเกรงว่าเจ้าจะจับพิรุธข้าได้เสียก่อน’

แม้ในใจจะกังวล แต่เธอก็พยายามไม่แสดงออกมากนัก และนั่งลงข้างโต๊ะเมื่อสองคนช่วยประคอง

“วันนี้แดดดี ข้าเลยออกมารับลมสักหน่อย” เธอพูดพร้อมเชิญทั้งคู่ให้นั่งลงดื่มชา

ซ่งต้าฟูเหรินหันไปมองการจัดโต๊ะที่ดูแปลกตา แต่กลับรู้สึกว่ามันดูสวยงามและน่าสนใจมาก เธอยิ้มและชมเชยว่า “ท่านแม่มีรสนิยมดีมาก ดูสดชื่นและน่ารักดี”

ซ่งซือยิ้มพร้อมตอบว่า “ไม่ใช่อะไรหรอก ข้าแค่เอาดอกไม้มาจัดในสวน พวกเจ้าเองก็ทำได้”

หลังจากนั้น ซ่งซือก็บอกให้ทั้งคู่ไม่ต้องมากังวลเรื่องของเธอ แต่ซ่งจื้อหยวนกลับบอกว่าทั้งคู่ยังคงต้องมาเยี่ยมแม่ให้ได้ เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซ่งซือก็พูดขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจว่า “หากพวกเจ้ามีเวลาว่างมากนัก ก็ควรกลับไปสร้างลูกเพิ่มเสียหน่อยเถอะ ลูกชายเพียงคนเดียวไม่พอหรอกนะ ควรมีลูกมากกว่านี้เพื่อเสริมสร้างความเข้มแข็งให้ครอบครัว”

ทันทีที่พูดจบ เธอก็รีบเอามือปิดปากอย่างตกใจ ความคิดที่หลุดออกมาโดยไม่ตั้งใจทำให้เธอรู้สึกอับอาย

ซ่งจื้อหยวนและซ่งต้าฟูเหรินต่างตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเข้าใจความหมายที่ซ่งซือพูดออกมาโดยไม่ตั้งใจ นั่นก็คือการกระตุ้นให้มีลูกเพิ่ม!