บทที่ 230: ทั้งสองฝ่ายต่างหวาดกลัว
บทที่ 230: ทั้งสองฝ่ายต่างหวาดกลัว “ฉันกลัวความมืดเหลือเกิน...” อวิ๋นหนิง ใบหน้าซีดขาว เธอกำผ้าเช็ดหน้าจนแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกไม่สบายใจ ช่วงหลายวันที่ผ่านมา เธอสามารถงีบหลับได้เพียงในช่วงเวลากลางวัน ซึ่งไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะแสงแดดที่เพียงพอหรือไม่ เธอจึงหลับได้ดีโดยไม่ฝันร้าย แต่พอตกกลาง...
