บทที่ 11 แล้วเล่มไหนกันแน่ที่ถูกต้อง?!

หลังจากอ่าน "คัมภีร์นิ้วเดียวพิชิตสรรพสิ่ง" ฉบับละเมิดลิขสิทธิ์จบ ซื่อเฟยเจ๋อก็หันไปอ่าน "บันทึกเงาเทพแห่งบ่อน้ำลึก" ที่คัดลอกมาตอนกลางวัน คัมภีร์เล่มนี้ดูเรียบง่ายกว่า "คัมภีร์นิ้วเดียวพิชิตสรรพสิ่ง" มาก

"ด่านชีวิตและพลัง" เป็นด่านแรกของวิชายุทธ์ ใช้วิธีหายใจ วิธีฝึกฝน ร่วมกับการกินยาและอาหาร เพื่อเพิ่มพูนร่างกาย ฝึกฝนอวัยวะภายใน!

"ชีวิตและพลัง" หมายถึงการฝึกฝนเส้นเอ็น กระดูก ผิวหนัง และกล้ามเนื้อจนถึงระดับหนึ่ง สามารถรู้สึกถึงเลือดที่ไหลเวียนทั่วร่างได้อย่างง่ายดาย รู้สึกเหมือนร่างกายมี "พลัง" ในระยะนี้สามารถเคลื่อนย้ายเลือดและพลัง ควบคุมกล้ามเนื้อ รู้สึกถึงอวัยวะภายในทั้งห้า จึงจะถือว่าผ่านด่าน

คนทั่วไปหากไม่มีปัญหาเรื่องเส้นเอ็นกระดูกแต่กำเนิด หรือมีข้อบกพร่อง แค่ขยันหมั่นเพียรและมีกำลังทรัพย์ สักวันก็ต้องทำได้

ใน "บันทึกเงาเทพแห่งบ่อน้ำลึก" บันทึกวิธีฝึกสี่แบบ ชื่อ "หมัดรางวัลความดี เท้าลงโทษความชั่ว เสาฝึกกฎแห่งความมืด ท่าตรวจสอบและสืบค้น" ใช้ฝึกเส้นเอ็น กระดูก ผิวหนัง และกล้ามเนื้อ ต้องระวังว่า ท่าหมัดทั้งสี่นี้ไม่ใช่สำหรับต่อสู้ แต่เป็นวิธีฝึกล้วนๆ เหมือนการออกกำลังกายประกอบเพลง

ส่วนวิธีต่อสู้ มี "ฝ่ามือแห่งป่าดงพงไพร" เป็นชุดที่ใช้คู่กัน! แม้จะเรียกว่าฝ่ามือ แต่ถ้าถือมีดก็กลายเป็นมีดแห่งป่าดงพงไพร ถ้าถือกระบี่ก็กลายเป็นกระบี่แห่งป่าดงพงไพร! วิธีใช้ฝ่ามือไม่ยึดติดกับหมัด ฝ่ามือ หรืออาวุธ ถือว่ายืดหยุ่นมาก ทำลายภาพจำในหัวของซื่อเฟยเจ๋อที่คิดว่าผู้เชี่ยวชาญฝ่ามือใช้ได้แค่ฝ่ามือ ผู้เชี่ยวชาญกระบี่พอเปลี่ยนอาวุธแล้วพลังต่อสู้จะลดลง

คัมภีร์บันทึกรายละเอียดไว้มาก แค่อ่านออกก็สามารถฝึกตามขั้นตอนได้

ปัญหาเดียวคือ คัมภีร์เล่มนี้ครึ่งหนึ่งต้องเดาความหมาย และด่านชีวิตและพลังต้องใช้สมุนไพรและอาหารจำนวนมาก ด้วยกำลังทรัพย์ของซื่อเฟยเจ๋อตอนนี้ มีเงินแค่สองสามต้า ในแหล่งท่องเที่ยวที่ค่าครองชีพสูงแบบนี้ คงพอใช้แค่เดือนเดียวเท่านั้น? เขาไม่กล้ากินข้าวเย็นด้วยซ้ำ ชาติก่อนไม่กินข้าวเย็นเพื่อควบคุมน้ำหนัก ชาตินี้ไม่กินข้าวเย็นเพราะเสียดายเงิน! ถ้าเขามีสภาพความเป็นอยู่เหมือนชาติก่อน คงผ่านด่านชีวิตและพลังได้ง่ายแน่! น่าเสียดายจริงๆ...

คิดอย่างนี้แล้ว ซื่อเฟยเจ๋อก็ศึกษา "ด่านจิตวิญญาณ" ต่อ

"จิตวิญญาณ" ในด่านจิตวิญญาณไม่ใช่ "จิตวิญญาณของโรคจิต" อย่างที่ซื่อเฟยเจ๋อเข้าใจในชาติก่อน แต่แบ่งเป็น "จิต" กับ "วิญญาณ"

"จิตคือรากฐานของชีวิต" "จิต" คือพลังดั้งเดิม รากฐานของชีวิตมนุษย์ ไม่ใช่ "น้ำอสุจิ" อะไรแปลกๆ ขณะฝึกชีวิตและพลัง ต้องใช้วิธีบำรุงจิต เสริมสร้าง "จิต" ไปพร้อมกับเสริมความแข็งแกร่งให้ "จิต" ให้จิตเต็มเปี่ยมด้วยพลัง

ส่วน "วิญญาณ" ค่อนข้างลึกลับ วิญญาณภายนอกเรียกว่าเทวดา คือผู้สร้างและผู้ปกครองสรรพสิ่งในฟ้าดิน สำหรับมนุษย์ วิญญาณคือผู้ควบคุมความคิดและการกระทำของตน แต่คนทั่วไปมีความคิดสับสน ไม่สามารถรับรู้ "วิญญาณ" ได้ จึงต้องจินตนาการถึงเทพเจ้า ใช้ของปลอมฝึกของจริง ให้ "วิญญาณ" ของตนปรากฏ

ตาม "บันทึกเงาเทพแห่งบ่อน้ำลึก" ให้จินตนาการถึงยมทูตทั้งสิบ จากพระยมราชชิ่นกวงองค์แรกไปจนถึงพระยมราชหลุนจวนองค์ที่สิบ เมื่อสามารถจินตนาการถึงยมทูตทั้งสิบพร้อมกันได้ ถือว่าฝึก "วิญญาณ" สำเร็จ

เมื่อถึงเวลานั้น ชีวิต พลัง จิต และวิญญาณ ทั้งสี่รวมเป็นหนึ่ง เห็นแก่นแท้ก็จะเกิดพลังลมปราณ! แต่จะรวมทั้งสี่เป็นหนึ่งได้อย่างไร? รวมอย่างไร? ถ้ารวมไม่ได้จะทำอย่างไร? ส่วนนี้ "บันทึกเงาเทพแห่งบ่อน้ำลึก" เขียนแค่คร่าวๆ ทำให้ซื่อเฟยเจ๋องงไปหมด

เดิมทีก็ต้องเดาความหมายอยู่แล้ว ตอนนี้ยังคลุมเครืออีก ทำให้ซื่อเฟยเจ๋ออดไม่ได้ที่จะเกาหัวแกรกๆ! วิธีฝึกด่านชีวิตและพลังตอนนี้ฝึกไม่ได้ ลองฝึกวิธีจินตนาการของด่านจิตวิญญาณดูไหม? วิธีจินตนาการก็ง่าย แค่สงบจิตใจ ในความคิดวาดภาพเทพเจ้าที่ต้องการจินตนาการถึงก็พอ

ลองดู ถึงผิดก็คงไม่เป็นไร

คิดแล้วก็ทำ ซื่อเฟยเจ๋อนั่งขัดสมาธิ ปล่อยวางความคิด สงบจิตใจเข้าสู่สมาธิ

ผลคือ... นั่งๆ อยู่ก็หลับไป

ลืมตาอีกทีก็สว่างแล้ว! เจ้าของบ้านเริ่มต้มน้ำร้อนทำอาหารแล้ว

ซื่อเฟยเจ๋อถึงได้รู้สึกว่า การทำสมาธิก็ต้องฝึกฝนเหมือนกัน!

ที่เลือกบ้านหลังนี้ เพราะทุกเช้าเจ้าของบ้านมีน้ำร้อนและอาหารธัญพืชหยาบให้หนึ่งมื้อ

เจ้าของบ้านเป็นคู่สามีภรรยาอายุห้าหกสิบปี ตอนเช่าห้องได้ยินพวกเขาเล่าว่า มีลูกชายคนหนึ่งออกไปผจญภัยในยุทธภพ ไม่ได้กลับมาหลายปีแล้ว!

ซื่อเฟยเจ๋อใช้น้ำอุ่นล้างหน้าและศีรษะ กินโจ๊กธัญพืชหยาบหนึ่งชาม ขนมปังธัญพืชหยาบสองชิ้น เดิมทีคิดจะฝึกท่ายืนกระบี่ แต่นึกถึงคัมภีร์สองเล่มเมื่อคืน ก็เลยไม่ฝึก ออกจากบ้านไปเลย

วันนี้เขาต้องไปหา "คัมภีร์นิ้วเดียวพิชิตสรรพสิ่ง" อีกเล่ม แล้วไปคฤหาสน์ซานไฉเพื่อถกเถียงเกี่ยวกับ "บันทึกเงาเทพแห่งบ่อน้ำลึก" เมื่อวานตอนที่เขาคัดลอก "บันทึกเงาเทพแห่งบ่อน้ำลึก" ก็เห็นคนอื่นคัดลอกด้วย คงมีข้อสงสัยเหมือนกันสินะ?

"คัมภีร์นิ้วเดียวพิชิตสรรพสิ่ง" สมกับเป็นของที่มีทั่วไป ซื่อเฟยเจ๋อถามแค่สองร้านหนังสือก็หาเจอหนึ่งเล่ม

ภายใต้สายตาสงสัยของเด็กรับใช้ในร้านหนังสือ ซื่อเฟยเจ๋อเปิด "คัมภีร์นิ้วเดียวพิชิตสรรพสิ่ง" แค่ดูผ่านๆ สองสามหน้า ก็คืนให้เด็กรับใช้ แล้วเดินออกไปเลย ทำเอาเด็กรับใช้งงไปหมด

เด็กรับใช้มองดู "คัมภีร์นิ้วเดียวพิชิตสรรพสิ่ง" พูดตามตรง เขาก็เคยแอบฝึกเหมือนกัน ใครจะไม่มีช่วงเวลาที่ฝันหวานบ้างล่ะ? ผลคือเสียเวลาเปล่าๆ!

ซื่อเฟยเจ๋อไปร้านหนังสือถัดไป เปิดดู "คัมภีร์นิ้วเดียวพิชิตสรรพสิ่ง" อีกเล่ม โชคดีที่เป็นคัมภีร์วิชายุทธ์แปลกๆ แบบนี้ ไม่งั้นคงไม่ได้เปิดดู

"เฮ้ย เจ้าจะเอาไหม? ถ้าไม่เอาก็อย่าดูส่งเดชสิ!" ร้านนี้ไม่มีเด็กรับใช้ เจ้าของร้านเป็นคนขี้งก เห็นซื่อเฟยเจ๋อพลิกดูหนังสือขยะเล่มนี้ไปมา ทนไม่ไหวจึงพูดขึ้น

"ไม่เอา ไม่เอา!" ซื่อเฟยเจ๋อโยนหนังสือคืนให้เจ้าของร้าน แล้วเดินไปร้านหนังสือถัดไป

"ไอ้เด็กบ้า!" เจ้าของร้านมองหลังซื่อเฟยเจ๋อ อดไม่ได้ที่จะด่าด้วยภาษาถิ่น

ซื่อเฟยเจ๋อไม่สนใจเจ้าของร้านคนนั้น เขาวิ่งไปทุกร้านหนังสือในเมืองซานไฉ ดู "คัมภีร์นิ้วเดียวพิชิตสรรพสิ่ง" ทุกเล่มในทุกร้าน สุดท้ายยังจ่ายสี่อีแปะซื้อมาอีกเล่ม

เขากลับมาที่ห้องเช่าอย่างหมดอาลัยตายอยาก วาง "คัมภีร์นิ้วเดียวพิชิตสรรพสิ่ง" ทั้งสามเล่มเรียงกัน

เล่มแรกที่มีคราบเลือด เล่มที่สองที่ซื้อเมื่อวาน และเล่มที่สามที่ซื้อวันนี้

ทั้งสามเล่มไม่เหมือนกันเลย! ใน "คัมภีร์นิ้วเดียวพิชิตสรรพสิ่ง" ในเมืองซานไฉมีสองเวอร์ชัน เวอร์ชันหนึ่งเหมือนกับเล่มที่ซื้อเมื่อวาน แม้บางครั้งจะมีรูปแบบไม่ตรงกัน แต่เนื้อหาส่วนใหญ่เหมือนกัน อีกเวอร์ชันคือเล่มที่ซื้อวันนี้

เวอร์ชันนี้แตกต่างจากเล่มที่มีคราบเลือดมาก และแตกต่างจากเล่มที่ซื้อเมื่อวานมากด้วย

สามเล่มชื่อเดียวกัน "คัมภีร์นิ้วเดียวพิชิตสรรพสิ่ง" แต่เนื้อหากลับแตกต่างกัน!

ไอ้หา แล้วเล่มไหนกันแน่ที่ถูกต้อง?

ซื่อเฟยเจ๋อรู้สึกขนลุกซู่ ในใจด่าไอ้หาอย่างบ้าคลั่ง! น่าจะเป็นอย่างที่คนบ้านั่นพูด การฝึกวิชายุทธ์ไม่มีใครไม่บ้า หนังสือขยะที่แพร่หลายขนาดนี้ยังมีหลายเวอร์ชัน แล้วอย่างอื่นจะเป็นยังไง? บางทีในยุทธภพ อาจมี "คัมภีร์นิ้วเดียวพิชิตสรรพสิ่ง" เวอร์ชันอื่นๆ อีก! แล้วจะพิสูจน์ได้ยังไงว่า "คัมภีร์นิ้วเดียวพิชิตสรรพสิ่ง" สามเวอร์ชันนี้ถูกต้อง? มีวิธีเดียว! นั่นคือลองฝึกอีกสองเวอร์ชันด้วย!

การฝึกวิชายุทธ์ ช่างบ้าคลั่งเหลือเกิน!