บทที่ 570 คำพูดเสือหมาป่า

【สายวิดีโอไม่ว่าง】

【สายเสียงไม่ว่าง】

【หมายเลขที่คุณโทรกำลังคุยอยู่】

...

หยูซินซีพยายามติดต่อถังหยวนหลายครั้งผ่านวิดีโอคอลและสายโทรศัพท์บน WeChat แต่ผลที่ได้ก็เหมือนเดิมเสมอ ไม่ว่างหรือไม่มีคนรับสาย ทำให้หยูซินซีโกรธจนกระทืบเท้า

จางเก๋อเก๋อที่นั่งอยู่ข้างๆ เห็นท่าทางโกรธเกรี้ยวของหยูซินซี ก็อดไม่ได้ที่จะถามอย่างสงสัยว่า "ถังหยวนทำอะไรให้เธอถึงโกรธขนาดนี้?"

"เขา..."

หยูซินซีอ้าปาก แต่ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร

เมื่อจางเก๋อเก๋อเห็นท่าทางเช่นนั้นของหยูซินซี เธอรู้สึกแปลกใจ ก่อนจะยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ของหยูซินซีขึ้นมาดู เมื่อเห็นข้อความสนทนาระหว่างทั้งสองคน เธอก็อดหัวเราะไม่ได้

"ทำไมเธอต้องไปแหย่เขาด้วย" จางเก๋อเก๋อคืนโทรศัพท์ให้หยูซินซีพร้อมกับเอนตัวเข้าไปใกล้ เธอยิ้มด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์เล็กน้อยและพูดว่า "หรือว่า... เธอคิดถึงเขา?"

"ใคร... ใครคิดถึงเขากัน!"

"ฉันจะไปคิดถึงเขาได้ยังไง!"

หยูซินซีปฏิเสธเสียงแข็งด้วยท่าทางที่ดูสับสนเล็กน้อย

"ซินซี คิดถึงผู้ชายก็บอกว่าคิดถึงเถอะ"

"เธอโตเป็นสาวแล้ว การคิดถึงผู้ชายไม่ใช่เรื่องแปลก เธอไม่ต้องอายหรอก"

จางเก๋อเก๋อพูดแหย่พลางยิ้มล้อเลียน เมื่อเห็นใบหน้าของหยูซินซีที่เริ่มแดงระเรื่อ

"ฉันไม่ได้คิดถึงใคร!" หยูซินซีเลี่ยงสายตา "แล้วถึงฉันจะคิดถึงใคร ก็ไม่ใช่เจ้าบ้าถังหยวนคนนั้นแน่!"

จางเก๋อเก๋อเพียงยิ้มรับโดยไม่พูดอะไร

แม้หยูซินซีจะพูดแบบนั้น แต่สายตาของเธอก็ยังคงจับจ้องอยู่ที่หน้าจอโทรศัพท์ นิ้วเรียวของเธอกดปุ่มวิดีโอคอลอีกครั้งเพื่อเชิญถังหยวนเข้ามา

ครั้งนี้วิดีโอคอลไม่ติดขัดและเชื่อมต่อได้ทันที

เมื่อเสียง "ติ๊ง" ดังขึ้น ภาพของถังหยวนก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ หยูซินซีไม่ได้คาดหวังว่าจะเชื่อมต่อได้เร็วขนาดนี้ ทำให้เธอลุกขึ้นและปรับมุมกล้องให้เหมาะสม

"โทรหาฉันทำไม?" ถังหยวนถามด้วยน้ำเสียงขี้เกียจเล็กน้อย "มีอะไรก็พูดมา ฉันยุ่งอยู่"

"ยุ่งทำอะไร?" หยูซินซีถามอย่างสงสัย เธอจ้องมองไปที่หน้าจอ พยายามหาหลักฐานอะไรบางอย่าง

"ฉันไม่ได้บอกเธอไปแล้วหรือว่า..."

"เธอว่า ฉันยุ่งทำอะไรล่ะ?"

ถังหยวนส่งสายตาที่เหมือนจะบอกว่า "เธอเข้าใจดี" พร้อมแสร้งทำท่าล้อเลียน

"โกหกใครกัน!"

หยูซินซีพูดด้วยเสียงฮึดฮัด "คุณยังใส่เสื้อผ้าอยู่เลย!"

"เฮ้อ..."

"ยังไงก็อยู่ในออฟฟิศ ถอดหมดมันคงไม่เหมาะหรอก"

"เรื่องแบบนี้ แค่ถอดกางเกงก็พอแล้ว"

ถังหยวนจงใจลดเสียงและพูดแกล้งหยูซินซี

แม้หยูซินซีจะมั่นใจว่าถังหยวนกำลังล้อเธอเล่น แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะจินตนาการตาม

"ฉันไม่เชื่อ!"

"ถ้าอยากให้ฉันเชื่อ คุณต้องให้ฉันดูสิ!"

หยูซินซีเผลอพูดออกมาโดยไม่รู้ตัว

จางเก๋อเก๋อที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้ยินเช่นนั้นถึงกับเกือบพ่นกาแฟออกมา เธอมองหยูซินซีด้วยความตกใจ ไม่อยากจะเชื่อว่าคำพูดเสือหมาป่าเช่นนั้นจะออกมาจากปากของเธอ

"หยูซินซี เธอไม่ถือสาอะไรกับฉันเลยจริงๆ นะ!" ถังหยวนพูดพลางหัวเราะด้วยความตกใจ เขาไม่คาดคิดว่าหยูซินซีจะพูดแบบนั้น "พอเถอะ คุยกับเธอมาพอแล้ว ฉันพักพอแล้ว ได้เวลาทำงานต่อแล้วล่ะ วางสายล่ะนะ"

"เฮ้..."

หยูซินซียังไม่ทันได้พูดอะไรเพิ่มเติม ถังหยวนก็วางสายไปแล้ว ทำให้เธอรู้สึกคันใจเหมือนแมวถูกแหย่

"ซินซี ถังหยวนเขาแค่แกล้งเธอน่ะ"

"ใจเย็นๆ ดื่มกาแฟต่อเถอะ"

"อีกเดี๋ยวอเมริกาโนเย็นของเธอจะกลายเป็นอเมริกาโนร้อนแล้วนะ"

จางเก๋อเก๋อมองดูใบหน้าของหยูซินซีที่เริ่มบูดบึ้ง เธอส่ายหัวด้วยความอ่อนใจ

ครู่หนึ่งต่อมา หยูซินซีก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ หยิบกระเป๋าและเดินออกจากคาเฟ่กลางแจ้งอย่างรวดเร็ว

"เฮ้ เฮ้ เฮ้?"

"เธอจะไปไหน?"

จางเก๋อเก๋อถามด้วยความงุนงง

"ฉันจะไปที่จื้อหยวน แคปปิตอล ฉันจะไปดูให้รู้ว่าถังหยวนทำอะไรกันแน่!"

เสียงของหยูซินซีดังมาไกล แต่เธอก็ออกจากสายตาของจางเก๋อเก๋อไปแล้ว

"ยัยคนนี้ แกล้งทำเป็นปากแข็ง"

จางเก๋อเก๋อหันกลับมา จิบกาแฟพลางมองวิวแม่น้ำหวงผู่เบื้องหน้า เธอหัวเราะเบาๆ และพึมพำว่า "ก็แค่คิดถึงถังหยวนเท่านั้น แต่กลับพยายามหาเหตุผลอื่นมาบังหน้า"

...

15 นาทีต่อมา ที่จื้อหยวน แคปปิตอล

"ตึก ตึก ตึก..."

"คุณหยู ท่านประธานกำลังคุยโปรเจ็กต์อยู่ในห้องประชุม เขาบอกว่าให้คุณเข้าไปได้เลยค่ะ"

เลขาฯ ของบริษัท หยานหนิง มองดูหยูซินซีที่มีผิวขาวนวลสวยราวตุ๊กตา ก่อนจะพาเธอมาถึงหน้าห้องประชุมและส่งสัญญาณเชิญอย่างสุภาพ

หยูซินซีพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะจับที่ลูกบิดประตู แต่ก่อนจะเข้าไปเธอก็หันมาถามหยานหนิงว่า "ท่านประธานถังอยู่ในห้องประชุมนี้มาตลอดบ่ายเลยหรือ?"

"อืม..."

"ประมาณ 20 นาทีที่แล้ว เขาออกไปพักที่ออฟฟิศสักครู่ แล้วก็กลับมาประชุมต่อค่ะ นอกนั้นก็อยู่ในห้องนี้ตลอด"

หยานหนิงคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบอย่างตรงไปตรงมา

"ขอบคุณมาก คุณหยาน คุณไปทำงานต่อเถอะ เดี๋ยวฉันเข้าไปเอง"

เมื่อทุกอย่างกระจ่างชัด หยูซินซียิ้มเล็กน้อย เธอขอบคุณหยานหนิงก่อนจะผลักประตูเข้าไปในห้องประชุม เดินอย่างเงียบๆ

ในห้องประชุม ถังหยวนสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ เขากำลังคุยเรื่องรายละเอียดสัญญาด้วยท่าทีเคร่งขรึม ไม่เหมือนตอนที่คุยโทรศัพท์กับเธอเมื่อครู่เลยแม้แต่น้อย

เมื่อถังหยวนเห็นหยูซินซี เขาเพียงพยักหน้าให้เธอ ก่อนจะชี้ไปที่เก้าอี้มุมห้องโดยไม่พูดอะไรเพิ่มเติม

หยูซินซีเดินไปนั่งตามที่ถังหยวนบอก แต่สายตาของเธอไม่อาจละจากถังหยวนได้เลย เพราะภาพลักษณ์ที่จริงจังของถังหยวนเช่นนี้เธอไม่ค่อยเห็นบ่อยนัก

"ท่านประธานเชา ถ้าคุณไม่มีปัญหาอะไรกับสัญญานี้ ก็เซ็นได้เลยครับ"

หลังจากใช้เวลาครึ่งชั่วโมงแก้ไขสัญญาซื้อขายที่ดินเรียบร้อย ถังหยวนก็ส่งสัญญาให้เชาไคหรง พร้อมกับน้ำเสียงที่บอกเป็นนัยว่าไม่ให้ต่อรองอะไรอีกแล้ว

เชาไคหรงรู้ว่าตนไม่อยู่ในสถานะที่ต่อรองอะไรได้อีก เขารับสัญญาไปตรวจสอบอย่างเงียบๆ แล้วก็หยิบปากกามาเซ็นชื่อลงในฐานะฝ่ายผู้ขาย...