บทที่ 45 เจ้าคิดว่าข้าจะยอมปล่อยตามสบายจริงหรือ?
###
เมื่อเห็นลู่เซวียน ทำท่าทีเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยมือ สามคนนั้นต่างก็เข้าใจความหมายในทันทีและมองหน้ากัน ก่อนจะเดินไปที่มุมห้องโถง
“เด็กหนุ่มคนนี้พูดถึง ‘ความลับที่ไม่อาจบอกได้’ มันก็ดูเหมือนว่าจะเรียกร้องให้ใช้หินวิญญาณ แล้วท่านทั้งสองคิดว่าอย่างไร?”
“ข้าคิดว่าเราควรลองดู หากวิธีที่เขากล่าวไว้มันได้ผลจริง พวกเราก็จะได้รับประโยชน์มาก หากสามารถปลูกหญ้าวิญญาณ คุณภาพสมบูรณ์แบบได้ ไม่ว่าจะเป็นชื่อเสียงหรือหินวิญญาณ เราจะได้รับผลตอบแทนมหาศาล
ยิ่งกว่านั้น หากสามารถปลูกหญ้าวิญญาณคุณภาพสมบูรณ์แบบได้ ก็น่าจะมีโอกาสปลูกพืชวิญญาณระดับหนึ่งหรือสองคุณภาพสมบูรณ์แบบได้เช่นกัน”
“แต่ข้ากลัวว่าถ้าเขาหลอกพวกเรา มันจะเสียหินวิญญาณไปเปล่า ๆ”
“ยังไงก็ตาม เขาเป็นนักปลูกพืชวิญญาณของไป่เฉ่าถัง หากถูกหลอก เราก็ยังสามารถตามหาเขาผ่านทางไป่เฉ่าถังได้”
ทั้งสามปรึกษากันเงียบ ๆ อยู่พักหนึ่ง แล้วจึงเดินกลับไปหาลู่เซวียน
“สหายเต๋าลู่เซวียน พวกเราตกลงจะให้หินวิญญาณหกสิบก้อน เพื่อแลกกับวิธีปลูกหญ้าวิญญาณคุณภาพสมบูรณ์แบบ ท่านคิดว่าอย่างไร?”
“วิธีนี้ไม่สามารถบอกได้ง่าย ๆ การปลูกพืชวิญญาณคุณภาพสมบูรณ์แบบนั้นมีหลายสิ่งที่เกี่ยวข้อง ข้าขอให้ท่านทั้งสามเข้าใจ”
น้ำเสียงของลู่เซวียนเริ่มผ่อนคลายลง จากคำว่า ‘ความลับที่ไม่อาจบอกได้’ กลายเป็น ‘วิธีที่ไม่สามารถบอกได้ง่าย ๆ’
ความหมายที่เผยออกมาก็ชัดเจน:
ต้องเพิ่มเงิน!
ทั้งสามกลับไปที่มุมห้องอีกครั้งและถกเถียงกันเบา ๆ สุดท้ายพวกเขาก็กลับมาหาลู่เซวียนอีกครั้ง
“หนึ่งร้อยหินวิญญาณ นี่คือจำนวนสูงสุดที่พวกเราจะรวมกันได้ ท่านเองก็คงรู้ดีว่าการหาหินวิญญาณไม่ใช่เรื่องง่าย นี่คือจำนวนสูงสุดที่เราสามารถให้ได้แล้ว”
ผู้บำเพ็ญเพียรผิวคล้ำกล่าวด้วยท่าทางอันแสนเจ็บปวด
ลู่เซวียนไม่ได้สนใจเกี่ยวกับฐานะทรัพย์สินของพวกเขา แต่เขาก็รู้ว่าหนึ่งร้อยหินวิญญาณนั้นไม่ใช่จำนวนน้อยเลย
ควรรู้ว่า หญ้าวิญญาณคุณภาพสมบูรณ์แบบแม้จะราคาสูงกว่าพืชวิญญาณทั่วไป แต่ก็เพิ่มขึ้นไม่มากนัก ต้องขายหญ้าวิญญาณคุณภาพสูงจำนวนมากถึงจะได้หินวิญญาณหนึ่งร้อยก้อน
“วิชาปลูกพืชนี้ถ่ายทอดให้กับผู้มีวาสนา เราสามารถพบกันที่นี่แสดงว่าเราเป็นผู้มีวาสนากัน ข้าจะบอกวิธีการให้ท่าน”
“หลักการง่ายมาก เพียงแค่ปรับจากการใช้วิชาปลูกพืชในวงกว้างมาเป็นการใช้วิชาแบบละเอียด เช่น วิชาเสกฝนวิญญาณ , วิชาเรียกดิน , วิชามู่เซิงซู่ ฯลฯ ให้พอดีกับความต้องการของพืชวิญญาณ การปลูกแบบนี้จะทำให้พืชเติบโตได้ดีที่สุด”
“สำหรับช่วงเวลาที่เหมาะสมในการใช้วิชา ท่านทั้งหลายต้องศึกษาและทดลองเอง”
“เข้าใจแล้ว!”
ทั้งสามคนตาสว่างขึ้นมาทันที
“พืชวิญญาณแต่ละต้น มีความต้องการที่แตกต่างกันในระหว่างการเติบโต แม้จะเป็นแค่ความแตกต่างเล็กน้อย แต่เมื่อสะสมไปเรื่อย ๆ มันจะส่งผลต่อคุณภาพของพืชเมื่อโตเต็มที่”
“และการปลูกแบบละเอียดนั้นจะสามารถแก้ปัญหาเหล่านี้ได้”
“สหายเต๋าลู่เซวียน ข้ารู้แจ้งแล้ว!”
ทั้งสามมองลู่เซวียนด้วยความขอบคุณ วิธีการที่เขาบอกนั้นง่ายมากจนสามารถเข้าใจได้ในทันที แต่ก็มีนักปลูกพืชวิญญาณเพียงไม่กี่คนที่ยอมทำเช่นนี้
ท้ายที่สุด สำหรับผู้บำเพ็ญเพียรส่วนใหญ่ การปลูกพืชวิญญาณเป็นเพียงทักษะช่วยในการบำเพ็ญเท่านั้น ไม่ต่างจากการหลอมยาและการหลอมอาวุธ การฝึกฝนเป็นสิ่งที่สำคัญกว่า
และพวกเขาก็เริ่มตระหนักถึงปัญหานี้อย่างรวดเร็ว
“หากต้องทำตามที่สหายเต๋าลู่เซวียนกล่าวจริง ๆ พวกเราคงต้องใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการปลูกพืชวิญญาณ แทบจะไม่มีเวลาฝึกฝนแล้ว”
ผู้บำเพ็ญเพียรผิวคล้ำถามด้วยความสงสัย
“ถูกต้อง”
ลู่เซวียนพยักหน้า
“ข้ารู้ดีว่าตัวข้านั้นมีพรสวรรค์ไม่มาก จึงละทิ้งการบำเพ็ญเพียรทั้งหมด และทุ่มเทเวลาและแรงกายทั้งหมดไปกับการปลูกพืชวิญญาณ นั่นคือเหตุผลที่ข้าได้ผลลัพธ์เพียงเล็กน้อยเช่นนี้”
“แต่สำหรับท่านทั้งสาม จะเลือกฝึกฝนให้บรรลุขั้นสูงขึ้น หรือเลือกปลูกพืชวิญญาณคุณภาพสูงและหาเงินด้วยหินวิญญาณ นั่นก็ขึ้นอยู่กับพวกท่านแล้ว”
ทั้งสามคนนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะล่าถอยออกไป
ลู่เซวียนมองตามหลังพวกเขาแล้วพอใจกับการที่เขาได้รับหินวิญญาณหนึ่งร้อยก้อนเข้าสู่ถุงเก็บของโดยไม่รู้สึกผิดใด ๆ
วิธีที่เขาบอกทั้งสามคนนั้นได้ผลจริง การปลูกพืชแบบละเอียดจะช่วยให้พืชมีคุณภาพที่ดีขึ้น ทำให้พวกเขาหาเงินได้มากขึ้น
เพียงแต่ลู่เซวียนไม่ได้บอกความลับที่สำคัญที่สุด นั่นคือ เขาสามารถควบคุมและตรวจสอบสถานะของพืชได้ตลอดเวลา และสามารถปรับเปลี่ยนตามความต้องการของพืชวิญญาณได้ทันที
แต่พวกเขาทำเช่นนี้ไม่ได้ ต้องใช้การคาดคะเนและการลองผิดลองถูก ซึ่งการคาดคะเนเช่นนั้นยากที่จะทำให้ได้ผลลัพธ์ที่สมบูรณ์แบบ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถปลูกพืชวิญญาณคุณภาพสมบูรณ์แบบได้
นอกจากนี้ หากเลือกปลูกพืชวิญญาณแบบละเอียดจริง ๆ พวกเขาก็ต้องละทิ้งการบำเพ็ญเพียร พวกเขาไม่เหมือนลู่เซวียนที่มี ลูกกลมแสงสีขาว มอบรางวัลให้เขาและทำให้เขาได้รับสมบัติและพลังบำเพ็ญเพียร
“พวกเจ้าคิดว่าข้าจะยอมปล่อยตามสบายจริงหรือ?”
ลู่เซวียนหัวเราะเบา ๆ
“ความจริงแล้วข้ากำลังทำให้พวกเจ้าทำงานหนักจนถึงที่สุดต่างหาก”
“เจ้าหนุ่ม เจ้านี่ไม่เพียงแต่ปลูกพืชเก่งนะ ยังหาเงินได้เก่งอีกด้วย”
ผู้เฒ่าผอมแห้งไม่รู้ว่าเมื่อไรได้มาถึงข้างตัวลู่เซวียนแล้ว เขากล่าวพร้อมหัวเราะเบา ๆ
“ไม่ใช่หรือ?”
ลู่เซวียนยิ้มอย่างภาคภูมิ
“แค่พูดสามคำก็ทำให้พวกนักปลูกพืชวิญญาณสามคนนี้จ่ายหินวิญญาณร้อยก้อน ข้าว่าก็พอได้อยู่นะ”
“หาเงินร้อยหินวิญญาณได้ก็ดีอยู่ แต่หากเจ้าทำให้วิธีการปลูกพืชเฉพาะตัวของเจ้ารั่วไหลไป มันจะไม่คุ้มค่าเลย”
ผู้ดูแลเหอ กล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเขาจะตำหนิลู่เซวียนที่หลุดเผยวิธีปลูกพืชวิญญาณคุณภาพสมบูรณ์แบบออกไปเพื่อแลกกับผลประโยชน์เล็ก ๆ น้อย ๆ
“ผู้ดูแลเหอ วางใจเถอะ ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก วิธีการคือวิธีการ แต่จะทำได้หรือไม่อีกเรื่องหนึ่ง
ไม่อย่างนั้นนักปลูกพืชวิญญาณมากมายจะไม่มีใครค้นพบการปลูกพืชแบบละเอียดที่ช่วยให้พืชมีคุณภาพดีขึ้นได้อย่างไร? แต่ท่านก็ดูเถอะว่ามีนักปลูกพืชวิญญาณสักกี่คนที่สามารถปลูกพืชวิญญาณคุณภาพสมบูรณ์แบบได้บ้าง?”
ลู่เซวียนกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
ผู้เฒ่าผอมแห้งพยักหน้าอย่างพอใจ แล้วจึงค่อย ๆ วางใจลง
“มากับข้า ไปเอาต้นอ่อน ชิงเมี่ยวหลิงชา สามต้นนั้น”
ลู่เซวียนเดินตามผู้เฒ่าผอมแห้งไปยังห้องเล็ก ๆ ภายในห้องมีกลิ่นหอมลอยคละคลุ้ง บนชั้นไม้วางกระถางสามใบที่มีลวดลายแปลก ๆ สลักอยู่
ภายในกระถาง มีต้นอ่อนชาที่สูงประมาณห้านิ้ว แม้ว่าจะเป็นต้นอ่อน แต่กิ่งก้านนั้นก็ดูแข็งแรงและซับซ้อนจนดูมีพลังอย่างประหลาด
บนกิ่งก้านมีใบชาสามถึงห้าใบที่ยังอ่อน สีเขียวสดสะท้านลม แต่แฝงไปด้วยพลังชีวิตอันแข็งแกร่ง
“นี่คือต้นอ่อน ชิงเมี่ยวหลิงชา สามต้น”
“มันไม่ใช่หญ้าวิญญาณที่ไม่มีระดับ พืชนี้มีราคาสูงมาก เจ้าต้องดูแลมันอย่างดี อย่าให้ล้มเหลว”
ผู้ดูแลเหอเตือนลู่เซวียนด้วยความเป็นห่วง
ลู่เซวียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น
“ต้นอ่อน ชิงเมี่ยวหลิงชา สามต้นนี้ต้องใช้หินวิญญาณเท่าไหร่?”
“ในตลาดทั่วไป ต้นอ่อน ชิงเมี่ยวหลิงชา มักจะมีราคาต้นละสามสิบหินวิญญาณ แต่ด้วยความหายากและความมีค่าของใบชา จึงมักมีราคาแต่ไม่มีขาย”
“แต่เจ้ามีข้อตกลงกับไป่เฉ่าถัง ข้าจะขายให้เจ้าราคาถูก ต้นอ่อนสามต้นนี้เจ้าจ่ายหกสิบหินวิญญาณก็พอ”
ราคาที่ลดลงถึงสามส่วนทำให้ลู่เซวียนยิ่งรู้สึกขอบคุณในความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างเขากับไป่เฉ่าถัง และยังทำให้เขาซาบซึ้งในบุญคุณของผู้เฒ่าผอมแห้งที่ช่วยให้เขาเข้ามาร่วมงานกับไป่เฉ่าถังอีกด้วย
