บทที่ 200 ยุติธรรมเสมอ
บทที่ 200 ยุติธรรมเสมอ ไทเฮาตกตะลึง “เสด็จย่าฝ่าบาท เงินบางอย่างรับมาแล้วจะทำให้กระวนกระวายใจ” เด็กน้อยพูดอย่างผู้ใหญ่ มือทั้งสองไพล่ไว้ด้านหลัง ใบหน้ากลมอวบเต็มไปด้วยความไม่ยินยอม “ฮ่าๆๆๆ…” ไทเฮาหัวเราะจนหุบปากไม่ลง เอวก็ยืดไม่ตรง บรรดาข้าหลวงที่อยู่ข้างหลังก็พากันยิ้มอย่างขบขัน น้ำตายังไ...
