บทที่ 192 ขอบคุณครอบครัวคุณ
บทที่ 192 ขอบคุณครอบครัวคุณ กลางดึก ลมหนาวพัดกระหน่ำ หิมะตกหนัก หรงเช่อยืนอยู่หน้าประตู เหมือนหินที่คอยมองหาภรรยา ไม่รู้ยืนอยู่นานแค่ไหนแล้ว หิมะบางๆ ปกคลุมบนบ่า คิ้วก็มีน้ำค้างแข็งเกาะอยู่ เมื่อเห็นสวีซื่อปรากฏตัว ดวงตาคู่หนึ่งสว่างขึ้นในทันที แววตาเปล่งประกายสดใส “หยุนเหนียง...” เขาเรียกเสียงดัง แ...
