บทที่ 135 ถ้าพูดแบบนี้ คุณจะหลงกล

บทที่ 135 ถ้าพูดแบบนี้ คุณจะหลงกล

ฉินหว่านเพิ่งทำความสะอาดเสร็จ และยังไม่ทันได้นั่งลงที่โซฟาก็ได้รับโทรศัพท์จากเจียงฟางบอกว่าจะกลับมาวันนี้ตอน 21:00

“วันนี้เหรอ?!” เสียงของฉินหว่านสูงขึ้นโดยไม่รู้ตัว

“ทำไมล่ะ?” เจียงฟางตอบเสียงเรียบ “ฟังดูเหมือนคุณไม่ต้อนรับผมเลย”

ฉินหว่านรู้ตัวว่าเสียมารยาท แก้มของเธอร้อนขึ้นเล็กน้อย “เปล่า เพียงแค่ไม่คิดว่าคุณจะกลับมาเร็วขนาดนี้…”

เจียงฟางที่ปลายสายสับไฟแช็กให้ดังขึ้น ฟังเหมือนว่าเขายังอยู่ในงานเลี้ยง เสียงรอบข้างวุ่นวาย “อืม งานที่นี่เสร็จแล้ว เลยกลับมาล่วงหน้า”

“โอ้…” ฉินหว่านจับโทรศัพท์แน่น คิดถึงการเจอกับเขาแล้วหัวใจเต้นเร็วขึ้น

เจียงฟางหัวเราะในลำคอ “คิดว่าคุณจะต้องมาเองที่สนามบินเพื่อรับผม”

“อะไรนะ?” ฉินหว่านยังไม่ทันพูดอะไร ก็ถูกเขาจัดการไว้เรียบร้อยแล้ว

“ทำไมล่ะ?” เจียงฟางหัวเราะ “ยุ่งเกินไปเหรอ?”

เขาพูดเสียงเบาลงแบบล้อเล่นว่ามีผู้ช่วยหลายคนอยู่ที่นั่น ขอให้เกรงใจหน่อย

เสียงของเขาที่มีเสน่ห์อย่างลึกซึ้งทำให้ฉินหว่านรู้สึกตัวสั่น ทั้งร่างของเธอรู้สึกชาเหมือนกับ… ตอนนี้เธอไม่สามารถต้านทานเสียงของเขาได้เลย

เมื่อพูดแบบนี้ ฉินหว่านรู้ว่าเจียงฟางต้องการให้เธอร่วมเล่นละครเธอจึงตอบตกลงทันที

พอวางโทรศัพท์ ฉินหว่าน เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าไปหลายชุด แต่ไม่พอใจเลยเปลี่ยนชุดหลายรอบ

ก่อนออกจากบ้าน เธอแต่งหน้าเพิ่มเติมและรู้สึกถึงความตึงเครียด เธอกลัวจะแต่งตัวเกินไป หรือกลัวไม่สวยพอ

การที่ต้องพบกับเจียงฟาง ทำให้เธอรู้สึกวิตกกังวล

เมื่อคิดแบบนี้ ฉินหว่านรู้สึกถึงการกระตุกของหัวใจ จึงตัดสินใจสวมชุดลำลองและล้างเครื่องสำอางออกใหม่

แต่ใกล้ถึงสนามบิน เธอก็เริ่มคิดว่าการไปมือเปล่าคงไม่ดี เธอคิดว่าเป็นคู่แต่งงานควรมีบรรยากาศสักหน่อย ซื้อดอกไม้ดีไหม?

เมื่อฉินหว่านถือดอกไม้ขนาดใหญ่เดินออกจากร้าน เธอได้รับความสนใจจากผู้คนมากมาย เธอจึงรู้สึกว่าการซื้อดอกไม้ดูเหมือนเป็นการกระทำที่ตั้งใจ

แต่งงานแล้ว ยังต้องการพิธีรีตองมากมายขนาดนี้เหรอ? แต่เธอก็เพิ่งแต่งงานครั้งแรก ยังไม่มีประสบการณ์

เมื่อซื้อมาหมดแล้ว ก็ต้องส่งไปให้เขา

ฉินหว่านไม่ได้ไม่เคยเห็นเหตุการณ์ใหญ่โต แต่เมื่อรอเขาที่สนามบิน กลับรู้สึกวิตก เธอมือเย็นและเหงื่อออกเล็กน้อย พร้อมพูดคำทักทายที่เตรียมไว้ให้กับผู้ช่วยของเขา แต่กลับพบว่าเจียงฟางออกมาคนเดียว

แม้จะไม่ได้เจอกันเพียงครึ่งเดือน แต่เขาดูเหมือนจะดูสง่าขึ้นและมีความมั่นใจมากขึ้น

“คุณกลับมาคนเดียวเหรอ?” ฉินหว่านมองเขาด้วยท่าทีไม่ธรรมดา

“แล้วจะให้เป็นอย่างไร?”

ปัญหาคือคำทักทายที่ฉินหว่านเตรียมไว้ใช้ไม่ได้เลย “อ่า… แล้วดอกไม้ที่ฉันซื้อมานี่จะทำยังไงดี?”

เจียงฟางถามด้วยน้ำเสียงแปลกๆ “ซื้อให้ฉันเหรอ? ขนาดนี้เลยนะ สำหรับคู่แต่งงานแล้ว ยังต้องส่งดอกไม้เลย”

ฉินหว่านรู้สึกอายเล็กน้อย จึงยัดดอกไม้ลงในอ้อมกอดของเขาอย่างไม่เป็นระเบียบ “อืม… ซื้อมาเพราะเห็นลดราคา อย่าคิดมากนะ ต้อนรับกลับ…”

เจียงฟางยิ้มบางๆ ขณะที่เขาถือดอกไม้ด้วยมือข้างหนึ่งและกอดเอวของเธอ “ฉินหว่าน, มีอะไรในตัวคุณที่ฉันชอบมาก”

“อะไรคะ?”

“พูดจาแข็งกร้าว”