บทที่ 130 ทำไมถึงเป็นเจ้าอีกแล้ว น่ากลัวชะมัด!
หมอกขาวลอยฟุ้ง เหงื่อไหลโซมกาย เป่ยซิงยืนอยู่ท่ามกลางม่านหมอก ทำให้ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้ชัดเจน สามารถเห็นเพียงรูปร่างคร่าวๆ เท่านั้น เลือดบนผิวหนังถูกพัดพาไปกับเหงื่อ ไหลลงสู่พื้น กระเซ็นเป็นดอกไม้เลือดสวยงาม บาดแผลปรากฏขึ้นอย่างเลือนราง แม้จะดูน่ากลัว แต่ก็ไม่ถือว่ารุนแรง เป็นเพียงแค่แผลถ...
