ตอนที่ 44 เขามาแล้ว

"ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นทำไมถึงกล้าขนาดนั้น  แต่อดไม่ได้ที่จะอยากดูตาแมว  ผมรู้สึกว่ามีคนอยู่ในห้องตรงข้ามกำลังมองผมอยู่ตลอดเวลา"

"แต่ตอนที่ผมเดินไปถึงหน้าประตู กำลังจะมองเข้าไป  ซิ่วหลันก็มาดึงผม สุดท้าย  ผมก็ไม่ได้เห็นอะไร  ก็เลยกลับไปที่ห้อง พอเข้าไปในห้องก็ไม่ได้คิดอะไร  นอนพักแป๊บนึง พอฟ้าสางก็ออกจากโรงแรม"

"ไม่นาน ซิ่วหลันก็เริ่มแปลกๆ เธอมักจะบอกว่ามีมืออยู่ในท้อง มันทำให้เธอเจ็บปวด ผมพาเธอไปหาหมอ หมอก็บอกว่าซิ่วหลันท้อง ตอนนั้น ผมดีใจมาก แต่ซิ่วหลันบอกว่าเพิ่งจะท้องเด็กจะดิ้นได้ยังไง?  ผมรู้สึกว่ามันแปลกๆ  ก็เลยพาเธอไปหาหมอหลายๆ  โรงพยาบาล  แต่ก็หาสาเหตุไม่เจอ  สุดท้ายก็พาเธอไปไหว้พระบนภูเขา  แต่เธอก็ยังไม่หาย พอท้องได้ 3 เดือน  เธอก็กระโดดตึก  เธอตาย  ลูกก็ตาย  ไม่มีใครรอด  ตอนที่เธอโดดลงไป  หัวของเธอกระแทกกับขอบแปลงดอกไม้ กะโหลกหลังของเธอแตกเป็นรูใหญ่ สมองไหลออกมา"  เฉียนกวงในวิดีโอปิดหน้าร้องไห้  ตำรวจยื่นทิชชู่ให้เขา  แล้วก็ถามว่า  "หลังจากนั้น  มีอะไรแปลกๆ  เกิดขึ้นไหม?"  เฉียนกวงส่ายหน้า  บอกว่าทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ  ไม่มีอะไรแปลกๆ  เกิดขึ้นอีก

พอวิดีโอนี้จบ  เจียงเย่ก็รู้สึกว่าเรื่องราวของเขาไม่ต่างจากโจวไค่  ภรรยาของเขาท้องในคืนนั้น  แต่หลังจากท้อง  ในท้องของเธอก็มีมือคอยกวน  จิตใจของภรรยาของเขาก็เริ่มแปลกๆ  สุดท้าย  ก็ฆ่าตัวตาย

แต่คดีทั้งสองมีข้อแตกต่าง

เฉียนกวง  สามีของหลัวซิ่วหลันพูดถึงห้องตรงข้าม

โจวไค่กับเสี่ยวเสวี่ยพักอยู่ห้อง  807 ส่วนหลัวซิ่วหลันกับเฉียนกวงพักอยู่ห้อง  803

ตำรวจเหล่าซุนบอกว่าโรงแรมฮ่าวเจี๋ยปิดไปสิบปีแล้ว

บังเอิญมาก  เรื่องราวของหลัวซิ่วหลันกับเฉียนกวงเกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน

เจียงเย่มองดูเหล่าซุน  สายตาของพวกเขาสบกัน  ดูเหมือนว่าจะเข้าใจกัน  แต่เหล่าซุนกลับส่ายหัว  เปิดวิดีโอต่อไป

ในวิดีโอเป็นชายหนุ่มอายุไม่ถึง  30  ปี  สีหน้าหม่นหมอง  แต่คำพูดของเขากลับต่างจากเฉียนกวง

"คดีโรงแรมฮ่าวเจี๋ย:  วันวาเลนไทน์จีน  2010"

"เหยื่อ: เฟิงเยว่  จางหลิง"

"เหยื่อจางหลิงเสียชีวิตเมื่อวันที่  3  ธันวาคม  2010  สาเหตุการตาย: กระโดดน้ำตาย"

"ผมจะไม่ปล่อยเขาไป  ต่อให้ตาย  ผมก็จะตามหาฆาตกรที่ฆ่าจางหลิง ผมไม่สนว่าเขาเป็นผีหรือเป็นคน  ผมจะไม่ปล่อยเขาไปเด็ดขาด!"

"คุณเฟิง  ใจเย็นๆก่อนนะครับ  สุดท้าย  คุณเห็นโรงแรมฮ่าวเจี๋ยไหม?"

"เหอะๆ..  ผมซุ่มอยู่ที่นั่นหลายเดือน  สุดท้ายก็เจอ คืนวันส่งท้ายปีเก่า ผมไม่ได้กินข้าวกับพ่อแม่  ผมไปรอที่ถนนหัวหลาน  ผมรอตั้งแต่  4  ทุ่มถึง  ตี  2  ในที่สุด  ป้ายในตรอกก็สว่างขึ้น!"

"อะไรนะ?  คุณเข้าไปแล้วเหรอ?"

"ใช่  ผมเข้าไปแล้ว  แต่พอเข้าไปถามว่ามีห้องว่างไหม  พนักงานที่เคาน์เตอร์บอกว่าไม่มี  ผมไม่ฟัง  ผมบอกว่าต้องพัก  พอผมบอกว่าอยากพักที่ชั้น  8  พวกเขาก็บอกว่าไปตรวจดูแล้ว  มีห้องว่าง  บังเอิญมาก  ผมเคยพักที่ห้อง  811  มาสองครั้ง  ผมไปดูห้อง  810  ฝั่งตรงข้าม  ผมเห็นกับตาว่าในตาแมวมีอะไร"

"ดวงตาสีแดงก่ำ  เหมือนกับว่ามีเลือดออก  ผมจ้องเขา  เขาก็จ้องผม  ตอนนั้น  ผมตกใจ  ถึงแม้ว่าจะเตรียมใจไว้แล้ว  แต่ผมก็ไม่คิดว่าเขาจะมีดวงตาน่ากลัวแบบนี้"

"เดี๋ยวก่อน  คุณหมายความว่า  คุณเห็นดวงตาสีแดงคู่หนึ่งในตาแมวของห้อง  810  ฝั่งตรงข้ามใช่ไหม?"

"ใช่  ดวงตาคู่นั้นเหมือนกับคนเป็นโรคตาแดง พอผมตั้งสติได้  มองเข้าไปข้างใน  เขาก็ถอยหลัง เขายิ้ม  ถอยหลัง  ผมยกเท้าขึ้น  เตะประตูอย่างแรง  แต่เตะเท่าไหร่ก็ไม่เปิด  เขายิ้มสะใจ  เขาหัวเราะสะใจ!"

"ถ้าผมเปิดประตูได้  ผมจะบีบคอเขาให้ตาย..   ผมจะบีบคอเขาให้ตาย!"

ในวิดีโอ  เฟิงเยว่ดูดุร้ายมาก  มือเท้าโบกไปมา  แต่เรื่องราวไม่ได้จบแค่นี้  สีหน้าของเฟิงเยว่เริ่มซีด  เขาพูดด้วยสีหน้าหวาดกลัว  "ผมรวบรวมความกล้า  ไปที่โรงแรมฮ่าวเจี๋ย  พักที่ชั้น  8  เพื่อแก้แค้นให้เสี่ยวหลิง  แต่..  แต่ผมแก้แค้นไม่ได้  เตะประตูยังไงก็ไม่เปิด"  "หลังจากนั้น  เขาก็มาตามหลอกหลอนผม..   จริงๆ  นะครับ  เชื่อผมเถอะ  ผมไม่ได้บ้า  เขาตามหลอกหลอนผมจริงๆ!  คืนที่  3  ที่ผมไปที่โรงแรมฮ่าวเจี๋ย  ผมง่วงมาก  ก็นอนเร็ว  แต่พอนอนไปได้ไม่นาน  ผมก็รู้สึกหายใจไม่ออก  เหมือนกับว่ามีของหนักทับตัวผมอยู่"

"ผมหายใจไม่ออกก็เลยตื่นขึ้นมา  แต่ผมนอนคลุมโปง  ผมมองไม่เห็นว่ามีอะไรทับผมอยู่  พอผมเปิดผ้าห่มดู  ก็เห็นหน้าของเขาอยู่บนผ้าห่ม  เป็นเขา  หน้าของเขาไหม้เกรียม  ดวงตาสีแดง  เขานอนทับผม  จ้องผม.."

"ผมกลัวมาก..   ฮือๆๆ..   ผมกลัวมาก  ผมเป็นคนขี้ขลาด  ศัตรูอยู่ตรงหน้า  แต่ผมไม่มีความกล้า  ผมไม่กล้าแตะเขา"

"หลังจากนั้น ไม่ว่าผมจะนอน  ไปเข้าห้องน้ำ  เดิน  กินข้าว  เขาก็อยู่รอบตัวผม  เห็นไหม  เขาอยู่ข้างหลังคุณ  เขามาแล้ว..   เขามาอีกแล้ว!!!"