บทที่ 152 บุญใดกันเล่า
บทที่ 152 บุญใดกันเล่า ชูเหลียงรู้สึกวิตกกังวลทันทีเมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่เคารพนอบน้อมของตี้หนิวเฟิ่ง ก่อนที่จะมาที่นี่ เขาหวังว่าปรมาจารย์แห่งการปรุงยาจะเป็นผู้เฒ่าที่อัธยาศัยดี และการขอโทษเพียงเล็กน้อยอาจจะโน้มน้าวใจให้เขาปล่อยฮัวขนทองออกไป แต่ตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องสงสัยอีกต่อไปว่าปรมาจารย์แห่งการป...
