บทที่ 17 กลอุบาย

บทที่ 17 กลอุบาย

..ปฏิกิริยาของไป๋หยุนเซียวแตกต่างไปจากที่หญิงสาวคาดเดาอย่างสิ้นเชิง และมีช่วงเวลาแห่งความโกรธในหัวใจของเธอ..

"..หยุดน๊ะ!.."

ไป๋หยุนเซียวหยุดและถามว่า..

"มีอะไรหรือเปล่า"

หญิงสาวตัวแข็งงึกๆงักๆแล้วพูดว่า..

"ปู่ของฉันบอกว่าคุณเป็นปรมาจารย์ แต่ฉันไม่เชื่อ เว้นแต่คุณจะสัญญาว่าคุณจะต่อสู้กับฉัน ตราบใดที่คุณเอาชนะฉันได้ ฉันก็จะเชื่อคุณ!"

ไป๋หยุนเซียวขมวดคิ้ว แล้วมองไปที่ชายชรา และพบว่าชายชราไม่ห้าม เพื่อที่จะต่อสู้กับไป๋หยุนเซียวให้ได้ จากนั้นเขาก็รู้ว่าชายชราหมายถึงอะไร แต่เขากลับส่ายหัว..

"ฉันไม่เคยรู้จักกับคุณมาก่อน.. ลาก่อน!.."

"..นี่นาย..?..หยุดเดี๋ยวนี้น๊ะ..."

หญิงสาวโกรธจัด เธอก้าวไปสองสามก้าวอย่างมั่นใจ จู่ๆ เธอก็กระโดดขึ้นไปในอากาศ แล้วเตะไปที่ด้านหลังของไป๋หยุนเซียว ไป๋หยุนเซียวไม่คาดคิดว่าหญิงสาวคนนั้นจะดูสวยขนาดนี้ แต่เธอก็อารมณ์ร้อนเกินไป

แม้ว่าไป๋หยุนเซียวจะหันหลังให้กับหญิงสาว แต่เขากลับรู้สึกได้ทุกอย่าง เขาขยับตัวไปด้านข้างแล้วหลีกเลี่ยงการเตะของหญิงสาว!

การตอบสนองของหญิงสาวก็รุนแรงมากเช่นกัน โดยเธอเตะเท้าข้างหนึ่งเพื่อกระโดดขึ้นไปในอากาศ และเตะอีกข้างไปที่คอของไป๋หยุนเซียว เขาโกรธมาก ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้น เขาก็คว้าข้อเท้าของหญิงสาวแล้วเหวี่ยงเธออย่างแรง หญิงสาวกระเด็นออกไป..

..ฮะ!..

หญิงสาวกระเด็นตกลงไปในบ่อน้ำโดยตรง!..

“..หลานปู่..”

ในขณะนี้ ใบหน้าของชายชราถึงกับมึนงง ได้แต่ยืนมองดูหลานสาวที่กระเด็นตกลงไปในน้ำ ดังนั้นเขาจึงพูดกับไป๋หยุนเซียวว่า..

"เพื่อนตัวน้อย คุณทำมากเกินไปหรือเปล่า"

"โอ้... ฉันทำมากเกินไปหรือพวกคุณกันแน่ที่ทำมากเกินไป?"

“พ่อหนุ่ม เธอเองก็ยังเด็ก แต่ทำไมถึงเป็นคนรุนแรงเช่นนี้”ชายชรากล่าว

“ถ้าหากวันนี้ ฉันไม่ได้สังสอนเธอ เห็นทีฉันคงรู้สึกผิดเช่นกัน”

..ไป๋หยุนเซียวโกรธ..

ในขณะนั้น เด็กสาวก็ว่ายน้ำอย่างรวดเร็วไปที่ใต้สะพานไม้ และปีนขึ้นไปสะพานไม้ ร่างกายของเธอเปียกโชก เสื้อผ้าของเธอติดอยู่กับผิวหนังทำเห็นให้เห็นเรือนร่างอันงดงามของของเด็กสาว..

“มานี่..มาสู้กับฉัน!..”

เด็กสาวตะโกนเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เดินตรวจตราอยู่รอบๆ..

“..ฮ๊ะ..”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรู้สึกประหลาดใจ เมื่อเห็นภาพนี้ แต่นี่คือหญิงสาวของตระกูลเย่ที่ถูกโยนลงไปในน้ำ..

“ไม่เป็นไรใช่ไหม”

พวกเขายังวิ่งไปและพยายามพุ่งขึ้นไปบนฟ้าแต่ชายชรายกมือขึ้น หยุดการกระทำของทุกคน และพูดกับไป๋หยุนเซียวว่า..

“พ่อหนุ่ม ฉันเห็นว่าคุณยังเด็ก แต่คุณมีลักษณะนิสัยรุนแรงมาก..วันนี้เจ้าต้องได้รับการสั่งสอนจากข้า!”

ไป๋หยุนเซียวรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังพยายามที่ล้างแค้นกับตัวเขาเองและเยาะเย้ยเขา..

“ตาแก.. อย่าพูดมาก ถ้าคุณอยากจะสู้ ก็เข้ามา!”ไป๋หยุนเซียงพูดขึ้นทันที..

“..เอาล่ะ.. ฉันจะสั่งของเจ้าเอง!..”

ร่างของชายชราสั่นสะท้านและในชั่วพริบตาเขาก็มาถึงไป๋หลี่หยุนเซียวที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาต่อยหมัดออกไปและทุบหน้าอกของไป๋หลี่หยุนเซียว ไป๋หยุนเซียวรู้ว่าชายชราคนนี้ไม่ใช่คนที่จะสู้ด้วยได้ง่ายๆ และแน่นอนว่าเขาจะไม่ยั้งมืออย่างแน่นอน  เขาจึงเรียกสายวิญญาณของตันเถียรออกมา เขารวบแขนของเขาไว้เพื่อปกป้องพลังหมัดของอีกฝ่าย..

“..ฮะ!..”

หมัดพุ่งเข้าหาฝ่ามือไป๋หยุนเซียวอย่างจัง แต่หมัดก็หยุดลงด้วยพลังฝ่ามือของไป๋หยุนเซียวทันที ในช่วงเวลาที่ทั้งสองหยุดชะงัก ไป๋หยุนเซียวรู้สึกว่ามีพลังบางอย่างที่แข็งแกร่งกว่า ซึ่งถูกส่งมาจากแขนของชายชรา เข้าสู่ร่างกายของเขาเอง ด้วยความตกใจ..

“..โอเค..เข้ามาเลย..”

ในตอนนี้เอง ไป๋หยุนเซียวก็ตกใจอย่างแรง  เมื่อรู้ว่าชายชรานั้นเป็นปรมาจารย์แห่งความมืด จนเขาตะโกนขึ้นว่า..

“..ฮ่า!..อะไรกันเนี่ย!..”

ทันใดนั้นฝ่ามือของชายชราก็กลายเป็นแสงออร่าเล็กๆ กระจายไปทั่วแขน จึงทำให้แขนของเขามีพลังเป็นสองเท่าในทันที..

“..ปัง!..”

ร่างของไป๋หยุนเซียวกระเด็นคว่ำลงจนกระแทกกับราวระเบียงศาลา ตอนนั้น ไป๋หยุนเซียว ก็คว้าเสาของศาลาด้วยมือของเขาจนร่างของเขาเกือบจะตกลงไปในบ่อน้ำ

ขณะนั้น ชายชราก็กระเด็นไปกระแทกกับราวกั้นเช่นกัน จนทำให้ราวกันได้รับความเสียหายไปตามๆกัน

จากสิ่งนี้เพียงอย่างเดียว ทักษะของชายชราก็อยู่เหนือกว่าไป๋หยุนเซียวแล้ว

ไป๋หยุนเซียว พลิกตัวขึ้น ก้าวถอยหลังไปที่ศาลา ปรับการหายใจอย่างรวดเร็ว และหายใจเร็วเหมือนเครื่องเป่าลม ณ. จุดนี้ ดันเถียนของเขาก็ว่างเปล่าแล้ว แต่ทุกครั้งที่เขาหายใจ แสงออร่าแห่งความเหนื่อยล้าก็รวมตัวกันที่ดันเถียนอีกครั้ง..

.. แสงออร่าสิบแต้ม.. หนึ่งร้อยแต้ม … ก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ยิ่งหายใจเร็วขึ้น แสงออร่าก็จะฟื้นตัวได้เร็วขึ้น! ขณะนั้นชายชราก็ลุกขึ้นเช่นกัน ใบหน้าของเขาแดงก่ำ และเขายังคงเขย่าแขนขวาของเขา ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขาก็มีอาการบาดเจ็บเล็กน้อยเช่นเดียวกัน!

เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรอบๆ บริเวณนั้นเห็นภาพนี้ พวกเขาถึงกับอ้าปากค้างและร่างกายของพวกเขาก็สั่นสะท้านโดยไม่ได้ตั้งใจ เว้นแต่พวกเขาจะเห็นด้วยตาตัวเอง พวกเขาจะไม่มีวันเชื่อว่าทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องจริง

เสียงหมัดของทั้งสองกระทบกันราวกับว่าพวกเขากำลังจุดระเบิด ซึ่งพลังของพวกเขาได้ทำลายรั้วที่แข็งแกร่งได้จริง เห็นได้ว่าพวกเขาแข็งแกร่งไม่เหมือนใครเลย..

“ร่างกายของพวกทรงพลังแค่ไหน?..โอ้!.. นี่เป็นภาพยนตร์หรือไม่?”

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่นี่ แต่พวกเขาก็ไม่เคยเห็น เย่ฮูกัว ต่อสู้แบบนี้ พวกเขาไม่เคยคิดว่าศิลปะการต่อสู้ของคนๆ หนึ่งจะมีพลังทำลายล้างที่น่ากลัวเช่นนี้ พวกเขาต่างจากคนทั่วไป ซึ่งไม่ค่อยมีใครรู้จักนักรบที่แอบซ่อนตัวอยู่ใน ต้าเซีย ซึ่งก่อนหน้านี้ ในสายตาของพวกเขา ตระกูลเย่เป็นเพียงตระกูลที่ร่ำรวยแค่นั้น

หญิงสาวเห็นว่าไป๋หยุนเซียมีพละกำลังมากพอที่จะเผชิญหน้ากับปู่ของเธอได้จริง และเธอก็ตกใจเช่นกัน เพราะเธอรู้จักปู่ของเธอเป็นอย่างดี

..หญิงสาวขมวดคิ้วอย่างเย็นชา..

“จับตัวเขา!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ยังยืนตกตะลึงอยู่และลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ในที่สุดพวกเขาก็เดินขยับตัวเข้าไปใกล้กับไป๋หยุนเซียว พวกเขาเพียงแค่ภาวนาในใจ หวังว่าผู้ชายที่น่ากลัวคนนี้จะไม่ทำอะไรรุนแรงกับพวกเขามากเกินไป..

“..หยุด!..”

ชายชราตะโกนขึ้นอย่างกะทันหัน และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็หยุดลง แต่ในใจของพวกเขาถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ขณะนั้น ชายชราก็โค้งตัวไปหาไป๋หยุนเซียวแล้วพูดว่า..

“ได้โปรดยกโทษให้ฉันกับหลานสาวเย่ชิงเฉิงสำหรับการล่วงเกินในครั้งนี้และฉันหวังว่าเพื่อนหนุ่มจะไม่โกรธ มันเป็นเพียงกลอุบายชั่วคราวเท่านั้น โปรดอภัยความประมาทของฉันและหลานสาวเย่ชิงเฉินของฉันด้วย!”..

..0..00..000..(T_T)!!