บทที่ 13 การยับยั้งจิตวิญญาณ

บทที่ 13 การยับยั้งทางจิตวิญญาณ

..การเปลี่ยนแปลงที่เหมือนพระเจ้าทำให้เหล่านักเรียนต่างตะลึงงัน..

ไป๋หยุนเซียว หันหน้าของแล้วพูดกับพวกเพื่อนๆของว่า..

"..ไปกันเถอะ!.."

จากนั้นพวกนักเรียนก็ลุกขึ้นและตัดสินใจที่จะออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด แต่ในขณะที่พวกเขากำลังจะออกไป ประตูก็ถูกผลักออกมาจากภายนอก มีคนสองคนเข้ามา ทั้งคู่มีอายุประมาณ 30 และ 40 ปี เป็นชายร่างสูงในเสื้อเชิ้ตสีดำ พวกเขาทั้งสองเหลือบมองพวกนักเรียนและมองไปที่  จางหยิงหวู่ ที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นพร้อมกับปืนพกที่ตกอยู่ข้างหน้าจางหยิงหวู่..

" จางหยิงหวู่ เกิดอะไรขึ้น? คุณกำลังมองหาความตายอยู่เหรอ?" ชายในเสื้อเชิ้ตสีดำขมวดคิ้ว..

“อ่า…”

จางหยิงหวู่รีบลุกขึ้นแล้วรีบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังชายที่สวมเสื้อเชิ้ตสีดำทั้งสองคน..

“พี่ชาย ช่วยฉันหน่อยเถอะ นั่นเขาเอง!”..

จางหยิงหวู่ชี้ไปที่ไป๋หยุนเซียวด้วยนิ้วของเขา แต่ทันทีที่เขาจางหยิงหวู่เผชิญหน้ากับไป๋หยุนเซียว เขาก็รีบถอยร่างที่กำลังสั่นกลับไปอยู่ข้างหลังชายที่สวมเสื้อเชิ้ตสีดำ

ปีศาจทำให้จิตวิญญาณของเขาสั่นสะท้าน หลังจากที่หัวหน้าห้องซู่จงเห็นคนๆอย่างชัดเจน เขาก็รีบทักทายพวกเขาทั้งสอง..

“ผู้จัดการจาง ในที่สุดคุณมาถึงแล้ว พวกเขาคือเพื่อนร่วมชั้นของฉันทั้งหมด!”

“ไปให้พ้น!”ผู้จัดการจางพูดขึ้นทันที

“ผู้จัดการจางไม่เห็นเหรอว่าไป๋หยุนเซียวเป็นคนก่อเรื่อง”

ซู่จงรีบถอยหลังกลับอีกครั้งทันที และไม่กล้าพูดอะไรอีก..

“คุณทำร้ายพี่ชายฉันเหรอ คุณให้พี่ชายของฉันคุกเข่าและขอโทษใช่ไหม?”

ผู้จัดการจางดูมึนงง ชายร่างใหญ่ในเสื้อกั๊กสีดำที่อยู่ข้างๆ เขาก็เดินเข้ามาช้าๆ ใบหน้าของเขาเชิดขึ้น แล้วเขาก็มองไป๋หยุนด้วยรอยยิ้มที่เยาะเย้อ..ไป๋หยุนเซียวพยักหน้า..

"ใช่..ฉันเอง!.."

"เฮ้..แกกล้าที่จะยอมรับ.. ฉันไม่สนใจว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกคุณ แต่คนที่ทำร้ายพี่ชายฉัน จะต้องรับผิดชอบเป็นร้อยเท่า..มังกรดำ จัดการมัน!..”

ผู้จัดการจางโกรธ..ชายในเสื้อกั๊กพยักหน้า เขาอายุสามสิบกว่า เขามีรอยสักมังกรดำบนไหล่ของเขาและรอยแผลเป็นบนแก้มซ้าย กล้ามเนื้อของเขาใหญ่โตและมีกล้ามแขนที่ดูแข็งแกร่ง..

"..หนุ่มน้อย.. คุณควรได้รับการสั่งสอน คุณอย่าคิดว่า เมื่อคุณสามารถต่อสู้กับคนไม่กี่คนได้ แล้วคุณคิดว่าตัวเองเก่ง มีฝ๊มืออย่างงั้นเหรอ มาๆเข้ามา เรามาสู้กันให้รู้กันไปเลย ฉันจะสั่งสอนแกเอง!"  เฮยหลงยิ้มเยาะ..

ไป๋หยุนเซียวมองหน้าเขา เขาเดาว่าคนๆ นี้น่าจะอยู่ในระดับกลางของ หมิงจิน แต่เขาดูดีกว่าจินคานและตัวเขาเอง ผู้คนในหมวดนี้ไม่กล้าที่พูดว่าพวกเขาแข็งแกร่งมากว่าใคร แต่ก็ไม่ได้มีความแตกต่างกันมากนัก

..แต่ในระหว่างการต่อสู้ของเขากับพวกจางหยิงหวู่เมื่อไม่นานนี้ เขาได้ใช้แสงออร่าไปเพียง 300 แต้ม และมีแสงออร่าเหลืออยู่ 700 แต้ม ในดันเถียน..

สักพักไป๋หยุนเซียวก็ถอยหลังไปสองสามก้าว แล้วพูดว่า..

"เวลาฉันต่อสู้กับใคร ฉันไม่เคยเข้าไปทำร้ายใครก่อนเสมอ ไม่งั้นคุณก็มาเป็นคนแรก!"

เขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าถ้าเขาเริ่ม เขาจะเปิดเผยข้อบกพร่องของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ถ้าเขาไม่มีความสามารถในการต่อสู้ แต่เขาก็ต้องหาทางทำเอาชนะให้ได้ในสองหรือสามกระบวนท่า..

เฮยหลงยิ้มเยาะ..

"เฮ้ ... น่าสนใจ คุณมีคำพูดสุดท้ายที่จะส่งเสียไหม เพราะเมื่อฉันพุ่งเข้าไป มันไม่ใช่แค่การเสียมือของคุณไปเปล่าๆเท่านั้น ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ตาย คุณก็จะกลายเป็นเพียงแค่ขยะชิ้นหนึ่งเท่านั้น!"

"เสียงดัง!" "งั้นแกตาย!..

" ฝีเท้าของมังกรดำเลื่อนไปตามพื้น เหมือนโคลนที่ไหลในน้ำ ร่างกายของมันแกว่งไปมา แขนของเขาเต้นรำเหมือนลิงที่กำลังวิ่งไปมาอย่างรวดเร็ว และในพริบตา เขาก็เอื้อมมือไปที่ด้านหน้าของไป๋หยุนเซียวแล้วตบหน้าของไป๋หยุนเซียวทันที จางเฟิงหลิง ส่งเสียงร้อง..

“ทำได้ดีมาก!”

แต่ในช่วงเวลานั้น ไป๋หยุนเซียวก็ได้เตรียมพร้อมมานานแล้ว ในขณะที่เขากำลังยกแขนขึ้นเพื่อปัดป้อง ไป๋หยุนเซียวก็ใช้มือของตบไปที่หน้าอกของมังกรดำ จนแขนของมังกรดำสั่นสะเทือนจากฝ่ามือของไป๋หยุนเซียว

แต่ในชั่วพริบตา ทั้งสองยกขาขึ้นพร้อมๆ กันแล้วเตะท้องส่วนล่างของกันและกัน..

..ป๊อป.. ป๊อป.. ป๊อป!.. สองสามครั้งติดต่อกัน ทั้งสองถึงกับกระเด็นถอยหลังออกพร้อมๆ กัน แต่หลังจากถอยหลังไปสองสามก้าว ไป๋หยุนเซียวก็ทรงตัวได้ ขณะที่มังกรดำถอยหลังไปห้าหรือหกก้าวแล้วล้มลงไปกองกับพื้นพร้อมกับเลือดสีแดงก่ำที่มุมปาก

ไป๋หยุนเซียวเหลือบมองรองเท้าผ้าใบของเขาที่ฉีกขาด ซึ่งเขาเพิ่งได้ระดมแสงสามร้อยแต้มในร่างกายของเขา เพื่อขยายขาขวาของเขาให้มีพลังเพิ่มขึ้นถึงหนึ่งในสามของพลังดันเถียน จนทำให้ขนาดของเท้าของเขามีขนาดใหญ่ขึ้น!

นอกจากนี้ ยังมีความโชคดีที่เขาได้สูญเสียแสงออร่าไปเพียงสามร้อยแต้มเท่านั้น ซึ่งรวมตัวกันที่ช่องท้องส่วนล่างและขาอีกข้างหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บเลย ในทางกลับกัน มังกรดำก็ถูก ไป๋หยุนเซียว เตะกระเด็นออกไปด้วยอาการบาดเจ็บภายในจนกระอักเลือดออกมา..

“..แก!!..”

..มังกรดำกัดฟันเพื่อต้องการที่จะลุกขึ้น..

ไป๋หลีหยุนเซียว อยากที่จะให้โอกาสเขาได้หายใจ..ขณะที่เขาเดินไปข้างหน้ามังกรดำ ไป๋หยุนเซียวก็ยกขาข้างหนึ่งขึ้นแล้วเหยียบขาขวาของมังกรดำ เนื่องจากเป็นการต่อสู้เพื่อชีวิตและความตาย ไม่มีอะไรดีไปกว่าความเมตตา..

มังกรดำตกใจและแกว่งขาออกอย่างรวดเร็วเพื่อหลบการโจมตีของไป๋หยุนเซียว..

..ปัง!.. ไป๋หยุนเซียวกระทืบลงไปที่พื้น จนทำให้พื้นสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง กระเบื้องปูพื้นถึงกับแตกร้าวไปหลายจุด ตามด้วยเท้าอีกข้างของเขาที่เตะออกไป กระแทกกับซี่โครงนุ่มๆ ของมังกรดำ จนกระเด็นไปกระแทกเข้ากับผนังห้อง ก่อนที่จะรอการตอบสนองของมังกรดำ ไป๋หยุนเซียวก็ตามไปแตะที่หัวของมังกรดำอีกครั้งทันที..

“โอ้!..”

.. มังกรดำหมดสติลง ทันที..

“เฮ้อๆๆ..”

..หลังจากนั้น ไป๋หยุนเซียวก็กดมือลงบนเข่าของตัวเองแล้วถอนหายใจเบาๆ เมื่อถึงจุดนี้ แสงออร่าเจ็ดร้อยจุดในร่างกายของเขาก็ถูกกลืนกินไปด้วยการเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้จางเฉียงประหลาดใจเป็นอย่างมาก..มันไม่ดีเลย..

..0..00..000..(Y_Y)!!!