บทที่ 10 การข่มขู่
บทที่ 10 การข่มขู่
..ซู่จงรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย เพราะคราวนี้เขาได้ขอเป็นเจ้าภาพในการจัดงานปาร์ตี้เอง ก่อนงานปาร์ตี้ เขาได้รับประกันตั๋วไว้แล้ว และจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ตอนนี้เขาพบว่าเขาและเพื่อนร่วมชั้นถูกคนอื่นเอาเปรียบแล้ว ซึ่งไวน์แดงนั้นราคาสูงที่สุดคือร้อยเหรียญ เช่นเดียวกับขนมขบเคี้ยวและเบียร์เหล่านั้น เป็นผลิตภัณฑ์ที่ผลิตในประเทศอย่างชัดเจน ซึ่งไม่ได้นำเข้ามาจากต่างประเทศที่มีราคาหลายร้อยเหรียญ แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่สามารถปฎิเสธ จางหยิงหวู่ได้ เขาจึงตอบตกลง จากนั้น จางหยิงหวู่ก็ตบไหล่ ซู่จงอีกครั้ง..
"เห็นไหม ฉันไม่ได้โกหกคุณ ตราบใดที่นายไปกับเพื่อนร่วมชั้นหญิงคนนั้น ฉันก็จะละเว้นเรื่องเงินสามแสน โดยที่นายไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย ยังไงก็ตาม นี่เป็นข้อตกลงที่ดีหรือไม่ นายรู้ไหมว่ามีสามแสน ฉันจะหาผู้หญิงแบบไหนได้ “
“แต่… ฉัน…”
“คิดดู.. แต่ถ้าคุณไม่ทำสิ่งนี้เพื่อฉัน ซึ่งฉันเดาว่าอีกไม่กี่วันข้างหน้า พวกนายก็จะต้องไปสอบเข้ามหาวิทยาลัย ฉันไม่สนใจนายจะสามารถเข้าร่วมการสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้หรือไม่ เพื่อตัวนายเองหรือเพื่อคนอื่น คิดให้ดี!..”
จางหยิงหวู่เอนตัวลงบนโซฟาแล้วมองดูซู่จงด้วยรอยยิ้ม
ซูจงคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในท้ายที่สุดเขาก็พยักหน้า..
“งั้นฉันก็จะลองดู ถ้าเธอไม่เห็นด้วย อย่าโทษฉันน๊ะพี่จาง!”
“ฉันเข้าใจเรื่องนี้ แน่นอนว่ามันคงจะยากสำหรับคุณที่จะเรียกหญิงมาคนเดียว จะดีกว่าถ้าเลือกคนสวยอีกสองคนมาพร้อมกัน หลังจากนั้น ฉันก็จะจ่ายผลประโยชน์ของนายได้ แน่นอน ฉันจะชดเชยให้นายสำหรับผู้หญิงที่มาที่นี่!”
ซู่จงทำได้เพียงพยักหน้าเบาๆ จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและเดินไปที่ประตู แต่จางหลิงหวู่ก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า..
“ฉันให้เวลาคุณแค่สิบนาที หลังจากผ่านไปสิบนาที หากคุณไม่พบใครเข้าเลย ฉันก็ทำได้แค่เข้าไปถามหาใครสักคน แล้วอย่าโทษแล้วกัน!”
หลังจากนั้น ซู่จงก็เดินเข้าไปในห้องที่มีเพื่อนร่วมชั้นอยู่ ราวกับว่าเขาไม่มีเจตนาที่จะปรากฏตัวต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้น..
“จะทำอย่างไรดี”
ซู่จงนั่งลงบนโซฟาแล้วมองไปที่หลานเหมียวเหมี่ยวกับจ่าวชิงหลานที่อยู่ข้างๆ เธอ และผู้หญิงอีกคนที่ดูดี เพื่อนร่วมชั้นที่เหลือต่างสับสนเมื่อเห็นท่าทางของซู่จง พวกเขาจึงหยุดร้องเพลง หลิวตงจึงถามว่า..
“ซู่จง.. เกิดอะไรขึ้น ท่าทางดูนายไม่พอใจ? คนพวกนั้นข่มขู่นายหรือเปล่า” ซู่จงส่ายหัวอย่างรวดเร็ว..
“ไม่.. ไม่มีอะไร!..”
เมื่อพูดจบ เขาก็ลุกขึ้นแล้วมองไปที่หลานเหมียวเหมี่ยว แล้วพูดว่า..
“หลานเหมียวเหมี่ยว จ่าวชิงหลาน อู๋เฟย ออกมากับฉันที่!”
“นายกำลังคิดจะทำอะไรอยู่?”
หลานเหมี่ยวเหมี่ยวกำลังรอผู้หญิงอีกสองคนอยู่ ส่วนนักเรียนคนอื่นๆ ก็มองไปที่ซูจงเช่นกัน เนื่องจากพวกเขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ไป๋หยุนเซียวหรี่ตาลง เมื่อดูจากการเปลี่ยนแปลงของสีหน้าของซู่จงทั้งก่อนและหลังเมื่อเขาออกไปจากห้อง ซึ่งเขาเดาได้ว่ากลุ่มของ จางหยิงหวู่ กับพวกของเขาจะอยู่ใกล้ๆแถวนี้ จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่จางหยิงหวู่จะเก็บความแค้นของเขาไว้..
“ไม่มีอะไร แค่มีเรื่องจะคุยกับพวกคุณสักหน่อย!” ซู่จงยิ้มแล้วเดินออกไป
ผู้หญิงทั้งสามไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะวันนี้ซู่จงเป็นคนดี พวกเธอคิดว่าซู่จงจะพาพวกเธอออกไปเพื่อจุดประสงค์ในการชำระเงิน ดังนั้นพวกเธอจึงพยักหน้าแล้วยืนขึ้น
เมื่อไป๋หยุนเซียวเห็นสิ่งนี้ เขาก็รู้ว่ามันไม่ถูกต้องที่จะไม่เข้าไปแทรกแซง หากมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับเด็กผู้หญิงทั้งสามคนขึ้นมาจริงๆ พวกเธอจะรู้สึกยังไง จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า..
“..อย่าออกไป..!”
“..ฮะ?..”
ทุกคนมองไปที่ไป๋หลีหยุนเซียว พวกเขารู้สึกว่าต้องมีบางอย่างอยู่ข้างใน ซู่จงโกรธทันที..
“ไป๋หยุนเซียว คุณหมายความว่ายังไง”
“..ฮ่าๆๆ…ไม่มีความหมายอะไรหรอก แค่ไม่อยากให้พวกเธอสามคนออกไป!”
ไป๋หยุนเซียวยิ้ม..หัวใจของหลานเหมียวเหมี่ยวสั่นระริก และเธอก็คิดถึงความเป็นไปได้ทันที ท้ายที่สุดแล้ว เธอเกือบจะดูถูกชายอ้วนเมื่อกี้ และรีบดึงแขนของสาวๆ ทั้งสองข้างให้มานั่งลง หลิวตงขมวดคิ้ว..
“ซู่จง นี่มันเรื่องอะไรกัน? ทุกคนเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน มีอะไรที่พูดกันตรงๆ ในห้องไม่ได้เหรอ?”
ซู่จงโกรธและหัวเราะเยาะเย้ย..
“ฮ่าๆๆ…โอเค ตอนนี้ทุกคนอยากรู้แล้ว ฉันจะบอกให้ว่าวันนี้เราทุกคนจะถูกสังหาร!”
จากนั้นเขาก็โยนบินค่าอาหารให้หลิวตง หลิวตงหยิบมันขึ้นมาอ่าน และโกรธขึ้นมาทันที..
“นี่มันเป็นการกรรโชกทรัพย์ชัด!”
เมื่อไป๋หยุนเซียวเห็นเนื้อหาบิลค่าอาหารทั้งหมดแล้ว แต่ก็รู้สึกแปลกๆ อยู่พักหนึ่ง หลังจากมองไปที่เด็กชายและเด็กหญิงคนอื่นๆ ตามลำดับ พวกเขาทั้งหมดดูโกรธมาก..
“เราไม่ให้เขา แล้วเขาจะทำอะไรเรา”
“นั่นเป็นเรื่องใหญ่ ฉันเห็นว่าพวกเขาจะทำอะไรเราได้”
“ฉันคิดว่าเราควรเรียกครู!” ทุกคนพูดเสียงดัง
แต่ ไป๋หยุนเซียวกลับนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือของเขาราวกับว่าทุกอย่างไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวเขาเอง ซู่จงหัวเราะเยาะ
"คุณยังไม่รู้ถึงอิทธิพลของจางหยิงหวู่ คิดจะแจ้งตำรวจเหรอ ฉันรับรองได้เลยว่า ถึงแม้คุณจะเรียกตำรวจ ตำรวจก็จะไม่มาจนกว่าจะถึงรุ่งสาง แล้วถ้าโทรหาครูเหรอ คุณคิดว่าครูจะจัดการกับหยิงหวู่ได้ไหม เขาเป็นหัวหน้าของที่นี่ ใครกล้าที่จะยุ่งกับเขา.." หลิวตงสงสัย..
"ซู่จงคุณเรียก เหมียวเหมี่ยวและพวกเธออีกสองคนไปเพื่ออะไร"
"ฉัน...." ซู่จงเงียบไปครู่หนึ่ง..
..0..00..000..(A_A)..//