บทที่ 1 ความฝัน 300 ปี
บทที่ 1: ความฝันสามร้อยปี
..1 มิถุนายน! โรงเรียนมัธยมอันงดงามในเมืองเฮติ..
..ครูประจำชั้นเหวิน ลี่ กำลังอ่านผลการทดสอบครั้งล่าสุด..
“ภาษาจีน 71 คะแนน.. คณิตศาสตร์ 59 คะแนน.. ภาษาอังกฤษ 75.. คะแนน.. คะแนนรวม … 200 คะแนน!”
นักเรียนทั้งหมดที่ได้ฟังแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้..
“ฮ่าฮ่า … สองร้อย!”
“ฉันคิดว่าเขาจะไม่ผ่านสะแล้ว!”
“ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าพ่อแม่ของเขาคิดอย่างไร แค่นั้นแหละ. ฉันยังขอให้เขามาโรงเรียนด้วย !”
ขณะนั้นเอง ครูเหวินหลี่ ก็ขมวดคิ้วแล้วตะโกนขึ้น..
“อา.. เย่ ซิงหยู่ ทำไมคุณถึงฆ่าฉัน”
ไป่หลี หยุนเซียว ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว ยืนขึ้นแล้วพูดด้วยความโกรธจากปากของเขา ส่วนโค้งแวบเข้ามาในดวงตาของเขา และเขามองไปรอบ ๆ อย่างมีศักดิ์ศรี
ในฉากนี้ คนที่เยาะเย้ยเขาปิดปากของเขาทันทีแล้วจ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจ คิ้วของ ไป่หลี หยุนเซียว ถูกล็อคแน่น และดวงตาที่แหลมคมก็กวาดไปทั่วใบหน้าของนักเรียนเหล่านี้ แต่ความสงสัยก็เกิดขึ้นในใจของเขา และแรงผลักดันอันดุเดือดก็ถูกยับยั้งไว้เช่นกัน
ในตอนนั้นเองก็มีช่วงเวลาที่เงียบสงบในห้องเรียนพร้อมกับเสียงหัวเราะภายในห้องเรียน..
"ฮ่าฮ่า ..."
บางคนถึงกับพูดอย่างระมัดระวัง..
"แม่ง.. ผู้หญิงคนนี้คงอ่านนิยายของ เซียน เซี่ย มาเยอะอย่างแน่นอน"
“ฉันกำลังไป.. ฉันกลัวแทบตายเมื่อกี้ เกิดอะไรขึ้นกับฉัน? ฉันจะกลัวผู้หญิงเลวคนนั้นได้อย่างไร”
“ใช่.. ตอนนี้ฉันตกใจมาก และรู้สึกเหมือนเขาเป็นปีศาจในทีวี หลังจากที่เขาเหลือบมองเขา แผ่นหลังของเขาก็เย็นชา!”
“คุณบอกว่าผีตัวนี้จะไม่เป็นผีเหรอ?”
“คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร? น่าแปลกที่ตอนนี้ร่างกายของฉันกำลังสั่นโดยไม่ตั้งใจ!”
เสียงกระซิปกระซาบรอบตัวเขาส่งผ่านเข้าไปในหูของ ไป่หลี หยุนเซียว แต่ความสับสนในใจของเขากลับเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เขาพบว่าดูเหมือนเขาจะเกิดใหม่อีกครั้ง และจริงๆ แล้วเขาได้กลับเข้าสู่วัยสิบแปดอีกครั้ง!..
“ฉันไม่ได้แต่งงานกับเย่ซิงหยู่ในวันที่สอง เมื่อเขาสืบทอดตำแหน่งในพระราชวังหยูเซียว เป็นเพราะเขาถูกเย่ชิงหยูฆ่าตายหรือเปล่า?”
“ทำไมฉันถึงกลับมาอายุ 18 ได้อีกล่ะ? แทนที่จะตายบนทวีปจิ่วเซียว?”
ขณะที่ไป๋หลี่ หยุนเซียวค่อยๆ จำได้ ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ผ่อนคลายเท่านั้น แต่ยังหนักขึ้นอีกด้วยเหตุผลที่เพื่อนร่วมชั้นเรียกเขาว่า ไป่ลี่อี้
..สาเหตุหลักมาจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ในภาคเรียนที่สองของโรงเรียนมัธยมปลายขณะนั้นขาขวามีอาการบาดเจ็บที่หัวเข่าเนื่องจากหัวเขาของเขาหัก กระดูกสันอกหักอีก 3 ชิ้น และกระดูกสันหลังส่วนคอก็ยังมีบาดแผลที่รักษายังไม่หาย เส้นประสาทสมองก็ได้รับความเสียหายเช่นกัน
หลังจากอยู่ในอาการโคม่ามาเจ็ดวันเขาก็เกือบจะหมดสติ..
“แม้ว่าฉันจะเข้าโรงพยาบาลมาครึ่งปีแล้ว แต่ฉันก็ยังมีอันตรายซ่อนเร้นอยู่มากมาย จนตอนนี้ฉันได้กลายเป็นผู้หญิงเลวคนหนึ่ง หัวของฉันเอียงไปทางขวาเล็กน้อย ง่วงนอนและบางครั้งก็หมดสติ ฉันก็สามารถทำคะแนนได้ถึงสองร้อยคะแนนได้”
มันเป็นผลมาจากการทำงานหนักของเขา แต่ปีที่แล้วเขาได้อยู่ในสิบอันดับแรกของโรงเรียน และสมาชิกในทีมบาสเกตบอลของเขาและแฟนสาว หลานเหมียวเมียว คือดอกไม้ประจำโรงเรียนมัธยม พ่อแม่ของเขาประสบความสำเร็จในอาชีพการงานและครอบครัวที่ร่ำรวย แต่เมื่อหนึ่งปีต่อมา ผลการเรียนของเขาตกต่ำที่สุดในโรงเรียน หลานเหมียวเมียว แฟนสาวของเขาก็ได้เลิกกับเขา ธุรกิจของพ่อเขาล้มเหลว..
“ถ้าฉันจำไม่ผิด คราวนี้เป็นการสอบเข้าวิทยาลัย ฉันคงหลุดออกจากรายชื่อแน่นอน ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า พ่อแม่ของฉันก็คงถูกศัตรูฆ่าอย่างต่อเนื่อง และฉันได้กลายเป็นเด็กกำพร้า และฉันก็เกือบตายด้วยน้ำมือของศัตรูมาหลายครั้งแล้ว”
“หลังจากเจ็ดปี เมื่อถูกบังคับให้ฆ่าตัวตาย แต่เขาก็บังเอิญได้เข้าสู่ทวีปจิ่วเซียว แล้วได้เข้าร่วมกับพระราชวังหยูเซียวเป็นเวลานานถึงร้อยปี และกลายเป็นศิษย์ เป็นเวลาอีก 200 ปีที่ เขาได้สืบทอดตำแหน่งจักรพรรดิ์และกลายเป็นวิญญาณรุ่นที่หนึ่งที่ผู้คนต่างตกตะลึง”
“แต่ความรุ่งโรจน์นี้เป็นเพียงชั่วอายุสั้นๆเท่านั้น เพราะมรดกแห่งคำสอนไม่สามารถอยู่ได้นานกว่าหนึ่งวัน และเมื่อ เย่ ซิงหยู่ ที่ได้แต่งงานแล้วอย่างลับๆ และเสียชีวิตในที่สุด”
“มันทำให้ฉันคิดว่าหลังจากที่ฉันตาย ฉันยังจะสามารถกลับไปสู่ยุคของโลกเมื่อสามร้อยปีก่อนได้หรือไม่”..
… “ไป่หยุนหยุน นั่งลง!”..
เหวินหลี่ หัวหน้าครู จ้องไปที่ ไป่หลี่หยุนด้วยความโกรธ ไป่หลี หยุนเซียวก็ถอนความคิดของเขาแล้วนั่งลง เหวินหลี่ยังคงอ่านผลการทดสอบของนักเรียนที่เหลือต่อไป แต่ ไป่หลี่ หยุนเซียวยังคงขมวดคิ้ว เพราะมีความทรงจำเล็กๆ น้อยๆ ทุกฉากแห่งความทรงจำมากมาย
สายตาของเขาจ้องมองไปที่ใบหน้าที่คุ้นเคยและไม่คุ้นเคยรอบตัวเขาตลอดเวลาพร้อมด้วยการเยาะเย้ยและความประหลาดใจ ในท้ายที่สุด ไป่หลี หยุนเซียว ก็มองไปที่หญิงสาวในแถว ก่อนหน้าผู้หญิงคนนี้คือเหมียวเหมี่ยวที่พึ่งเลิกกับแฟน แล้วผู้หญิงคนนี้ยังเป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นที่น่าจดจำที่สุดของ ไป่หลี หยุนเซียว..
“ถ้าฉันจำไม่ผิด คุณควรเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยในอุดมคติ แต่ฉันกลายเป็นได้แค่นังตัวเย็นชา และเราสองคนจะไม่มีทางแยกกันในอนาคต!”
“แต่ฉันได้ยินเพื่อนร่วมชั้นพูดว่าตอนคุณเรียนที่มหาวิทยาลัย คุณน่าจะถูกคนอื่นหลอก และคุณจะเป็นคนเหลวไหล เมื่อคุณอายุยี่สิบเอ็ดปี และคุณจะถูกแฟนหนุ่มคนนั้นผลักคุณเข้าไป!”
“ไม่มีอะไรนอกจากอดีตแฟนสาวที่ทำได้แค่รวยและมีเกียรติ แต่จะทรมานด้วยกันไม่ได้ แล้วคุณจะมีประโยชน์อะไร? ถึงคุณจะดีหรือไม่ดีในอนาคต คุณก็จะไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน!”
บางที ไป่หลี หยุนเซียวยังคงชอบเธอ แต่ในเวลานี้ ไป่หลี หยุนเซียวไม่ได้รู้สึกอะไรเกี่ยวกับเธอ การฝึกฝนสามร้อยปีทำให้เขาดูถูกทุกสิ่ง ความงามที่ไม่มีใครเทียบได้ของทวีปจิ่วเซียวได้บดบังสิ่งที่เรียกว่าความงามที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยซ้ำ..
..0..00..000..(U_U)+++