บทที่ 8 ชายหนุ่มรูปงาม

บทที่ 8 ชายหนุ่มรูปงาม

  แต่ค่ายกลนี้ซ่อนอยู่ได้แนบเนียนจริง ๆ หากไม่ใช่เพราะลั่วชิงถงมีความสามารถดวงตาพิเศษ ก็คงไม่มีทางค้นพบค่ายกลนี้ในป่าทึบได้เลย

  เมื่อเข้าไปใกล้ ลั่วชิงถงก็ยิ่งรู้สึกประหลาดใจ

  เพราะค่ายกลนี้ซับซ้อนยากเย็นกว่าค่ายกลในตำราโบราณที่เธอเคยเห็นในศตวรรษที่ 24 หลายร้อยเท่า การจะถอดรหัสคงไม่ใช่เรื่องง่าย

  แต่ยังดีที่เธอมีวิชาดวงตาสวรรค์

  เมื่อคิดได้ดังนั้น แสงสีเลือดในดวงตาของลั่วชิงถงก็พลันสว่างวาบ ในชั่วพริบตา เธอก็มองทะลุเส้นทางพลังงานที่ไหลเวียนอยู่ภายในค่ายกล และร่างของเธอก็พุ่งผ่านเข้าไป

  แต่สิ่งที่ลั่วชิงถงไม่คาดคิดคือ ภาพที่เธอเห็นหลังจากทะลุเข้ามานั้นงดงามเกินจินตนาการ!

  เธอจ้องมองตรงไปยังภาพเบื้องหน้าไม่กระพริบตา

  สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าเธอคือสายน้ำใสแจ๋วสูงเพียงเอว และภายในนั้นมีร่างคนผู้หนึ่งอยู่ในน้ำ

  ในฉากที่ถูกมองผ่านด้วยดวงตาสวรรค์สีแดงเข้ม ร่างนั้นแช่อยู่ในสายน้ำสีเขียวมรกต

  ใบหน้าของเขาถูกปกคลุมด้วยหมอกจาง ๆ ทำให้ดูไม่ชัดเจน แม้แต่ด้วยวิชาดวงตาของลั่วชิงถงที่ถึงขั้นสูงสุดแล้ว เธอก็ยังไม่สามารถมองทะลุแสงจาง ๆ ที่ล้อมรอบใบหน้าของเขาได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเห็นใบหน้าของเขาชัดเจนเลย

  นี่เป็นครั้งแรกที่ลั่วชิงถงพลาดในการใช้วิชาดวงตาของเธอ!

  เธอไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายได้!

  ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น ก็ไม่ได้ทำให้ความสง่างามของเขาลดน้อยลงเลยแม้แต่น้อย

  พลังที่แผ่ออกมาจากร่างของเขาน่าประทับใจมาก

  แม้อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เขาก็ยังเปล่งประกายด้วยความสง่างามและดูสูงส่ง

  พลังรอบตัวเขาราวกับเป็นราชาผู้ครองโลก

  เขานอนพิงขอบบ่อน้ำเล็กน้อย แผ่นหลังยืดตรงเผยเส้นสายที่แข็งแรง ไหล่กระดูกปีกนกชัดเจน

  ศีรษะของเขาเงยขึ้นเล็กน้อย มองผ่านหมอกบาง ๆ ทำให้เห็นเพียงส่วนหนึ่งของคางที่เรียบเนียน

  เพียงแค่เส้นสายอันงดงามที่ปรากฏก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าชายคนนี้เป็นชายหนุ่มรูปงามอย่างแท้จริง!

  แถมยังเป็นคนที่มีรูปร่างน่าทึ่งอีกด้วย!

  ลั่วชิงถงรู้สึกว่าแค่ยืนมองอยู่แบบนี้ เลือดกำเดาแทบจะไหลออกมา

  เธอคิดว่าตัวเองเคยเห็นหนุ่มหล่อสาวสวยมามากในศตวรรษที่ 24 แล้ว

  ไม่ว่าจะเป็นหนุ่มหล่อหน้าใสหรือชายวัยกลางคนล่ำสัน ก็ไม่มีใครเทียบชายคนนี้ได้เลย!

  ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าการหนีตายครั้งนี้ของเธอจะมีรางวัลพิเศษเช่นนี้ ถือว่าคุ้มค่ามาก!

  ขณะที่ลั่วชิงถงกำลังคิดเพลิน ๆ ทันใดนั้น เธอก็สบตาเข้ากับดวงตาคมกริบคู่หนึ่งที่แฝงความเย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็งในเดือนธันวาคม สายตาคู่นั้นลึกล้ำและเยือกเย็นจนแผ่ความกลัวออกมา

  แค่สบตากับเขาเพียงครั้งเดียว ลั่วชิงถงก็รู้สึกสะดุ้งขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

  ผู้ชายคนนี้ยุ่งยากแน่ ๆ!

  เธอได้แต่กำหนดไว้ในใจแบบนั้น ลั่วชิงถงจึงไอเบา ๆ แล้วเตรียมที่จะอธิบายว่าเธอเพียงแค่หลงเข้ามาโดยบังเอิญ

  อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไร ชายคนนั้นก็เหลือบมองดวงตาของเธออย่างรวดเร็ว ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง

  ลั่วชิงถงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นก็รู้ตัวว่าภาพลักษณ์ของเธอในสายตาของคนอื่นตอนนี้ ก็คือเด็กสาวตาบอดที่ไร้พิษสงคนหนึ่ง!

  ดีมาก!

  เป็นโอกาสที่จะได้จ้องมองหนุ่มหล่ออย่างสบายใจพร้อมกับรักษาตัวไปด้วย!

  ลั่วชิงถงคิดเช่นนั้นและนั่งลงขัดสมาธิ พร้อมที่จะตรวจสอบบาดแผลในร่างกายของตัวเอง

  ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าหนักแน่นก็ดังขึ้นจากภายนอก

  "ร่องรอยของเธอหายไปตรงนี้! ค้นหาให้ละเอียด! เธอต้องอยู่แถวนี้แน่! อย่าปล่อยให้หนีไปได้!"