บทที่ 55 ตลาดมืดใต้ดิน

เมื่อลูน่ากลับไปยังเมืองอาเรียโดวิ กู่ซีก็ไม่ได้ปล่อยเวลาผ่านไปเฉยๆ เขาจัดการเปิดทางเข้าออกให้ลูน่าและชาเอ๋อเรียบร้อย จากนั้นก็รีบออกจากพื้นที่ร้างทันที

ก่อนออกไป กู่ซียังหันกลับมามองอีกครั้ง ตอนนี้สิ่งที่เคยเป็นซากปรักหักพังได้หายไปหมดแล้ว และเหลือเพียงที่ดินว่างเปล่าเท่านั้น ซึ่งอาจทำให้คนที่เห็นตอนฟ้าสางสงสัยว่ามีอะไรเกิดขึ้น

กู่ซีจึงได้เตรียมการป้องกันไว้ โดยวางกับดักเวทมนตร์ หากใครก้าวเข้ามาในพื้นที่นี้โดยไม่ระวัง ก็อาจจะเจอกับอันตรายถึงชีวิต

เมื่อเดินออกจากพื้นที่ กู่ซีมองดูท้องฟ้า แล้วหันไปทางทิศหนึ่ง ทันใดนั้นก็มีเสียงทักจากความมืด

"กลับมาเร็วจัง"

ชาเอ๋อเดินออกมาจากเงามืด เธอกลับมาฟื้นตัวเต็มที่แล้ว และสวมชุดกระโปรงแดงพร้อมรองเท้าส้นสูงที่ไม่ส่งเสียงใดๆ เมื่อเดิน

เมื่อมาถึงกู่ซี เธอค้อมศีรษะลงเล็กน้อย "นายท่าน"

กู่ซีสังเกตว่าเธอได้เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่แล้ว และท่าทางดูแปลกไปเล็กน้อย

"เจออาจารย์ของเธอแล้วเหรอ?" กู่ซีถาม

"เจอแล้วค่ะ ท่านอาจารย์ยินดีที่ฉันสามารถออกมาได้ และท่านก็อนุญาตให้ฉันจบการศึกษาแล้ว ตอนนี้ฉันเป็นโจรอย่างเป็นทางการ"

กู่ซีพยักหน้า "อาจารย์ของเธอดีกับเธอมาก ถ้ามีโอกาสก็ไปเยี่ยมเขาบ้างนะ ตอนนี้ฉันมีเรื่องหนึ่งที่อยากให้เธอจัดการ"

ชาเอ๋อค้อมศีรษะ "ขอรับคำสั่งค่ะ นายท่าน"

"เธอรู้จักเมืองวิคตอเรียดีใช่ไหม? เธอรู้ไหมว่าที่ไหนมีทีมก่อสร้างที่ทำงานได้เร็ว?"

ชาเอ๋อพยักหน้า "มีค่ะ ในตลาดมืดมีทีมก่อสร้างของพวกภูติและก็อบลิน พวกเขาทำงานเร็ว แต่ค่าจ้างก็สูง"

กู่ซีไม่ลังเล "ไม่เป็นไร เรามีของบางอย่างที่ไม่จำเป็นแล้ว เอาไปแลกกับพวกนั้นได้ รีบไปจัดการดีกว่า ยิ่งเสร็จเร็ว ยิ่งดี"

ชาเอ๋อนำทางกู่ซีผ่านซอยแคบๆ จนถึงทางเข้าท่อระบายน้ำ ทั้งสองเดินต่อไปในทางที่เต็มไปด้วยความสกปรกเป็นเวลาประมาณยี่สิบนาที จนมาถึงเรือลำเล็กที่จอดอยู่ จากนั้นก็เดินทางต่อไปจนถึงท่าเรือในท่อระบายน้ำ

ท่าเรือนั้นถูกสร้างจากขยะและซากศพ แต่กลับแข็งแรงอย่างไม่น่าเชื่อ

"นายท่าน ที่นี่คือตลาดมืด อย่าทำอะไรวู่วาม"

กู่ซีสังเกตเห็นว่าท่อระบายน้ำนี้เต็มไปด้วยสิ่งสกปรก แต่มีความเป็นระเบียบเรียบร้อย ผู้คนเดินไปมาอย่างรวดเร็ว และมีหนูและแมลงสาบวิ่งไปตามทาง ซึ่งน่าจะเป็นสายลับของเจ้าของที่นี่

นอกจากนี้ บรรยากาศแห่งความตายก็ลอยอ้อยอิ่งอยู่ กู่ซีคิดว่าน่าจะมาจากศพที่ถูกทิ้งไว้ แต่เมื่อดูให้ดี เขาก็พบว่าสถานที่นี้น่าจะเป็นของนักเวทที่เชี่ยวชาญในศาสตร์แห่งความตาย

ชาเอ๋อนำทางกู่ซีไปยังร้านค้าที่สร้างจากเรือแตกหลายลำ กู่ซีเปิดม่านประตูเข้าไป และได้พบกับก็อบลินอ้วนที่นั่งอยู่บนกองขยะ

"ได้ยินว่าท่านมีธุรกิจจะให้ข้าช่วย?" ก็อบลินถาม

"ใช่ ข้าต้องการสร้างตึกสามชั้นบนพื้นที่สามร้อยตารางเมตรภายในสองวัน ถ้าเป็นไปได้ ขอให้มีเวทมนตร์เสริมด้วย"

ก็อบลินยื่นมือออกมาและรับดวงตาที่กลายเป็นคริสตัลจากมือของกู่ซี แล้วหยิบแว่นขยายขึ้นมาสำรวจอย่างละเอียด หลังจากดูไปสักพัก มันเงยหน้าขึ้นและกล่าวว่า

"ของดีทีเดียว นี่คือดวงตาของสัตว์อสูรระดับหกขึ้นไปที่ถูกผลึกโดยพลังอันแปลกประหลาด ตอนที่เจ้าของถูกผลึก ดวงตาของมันก็ถูกตัดขาดในเวลาเดียวกัน ทำให้ได้ของล้ำค่านี้มา

ในดวงตานี้ยังมีพลังของสัตว์อสูรและคุณสมบัติการถูกผลึกหลงเหลืออยู่ ถือว่าเป็นวัตถุดิบทางเวทมนตร์ชั้นยอด ราคาตลาดตอนนี้น่าจะอยู่ที่ราวๆ ห้าพันปอนด์

แต่...ยังไม่พอ"

ก็อบลินหยุดเว้นช่วงเล็กน้อย กวาดตามองดูปฏิกิริยาของกู่ซี ก่อนจะพูดต่อว่า

"ถ้าท่านอยากให้ข้าทำงานได้ในเวลาสองวัน และต้องการให้มีผลทางเวทมนตร์ด้วย เราจะต้องเพิ่มค่าใช้จ่ายอีกอย่างน้อยหนึ่งเท่าตัว ทั้งในเรื่องของวัสดุและแรงงาน"

กู่ซียิ้มบางๆ และหยิบสิ่งของอีกชิ้นหนึ่งจากกระเป๋าของเขาออกมา มันคือแหวนแปลงร่าง

"แล้วถ้าเพิ่มอันนี้เข้าไปล่ะ?"

ก็อบลินมองแหวนแปลงร่างในมือของกู่ซี ดวงตาของมันเป็นประกาย มันหยิบแว่นขยายขึ้นมาอีกครั้งและสำรวจแหวนอย่างละเอียด

"นี่สิ น่าสนใจ แหวนแปลงร่างของจริง เป็นของที่หายากยิ่งนัก" ก็อบลินพูดพร้อมกับยิ้มออกมา "ถ้าเพิ่มอันนี้ ข้าคิดว่าเราสามารถตกลงกันได้"

กู่ซียิ้มเล็กน้อย "ดี งั้นเริ่มทำงานได้เลย"

ก็อบลินรีบพยักหน้าและส่งสัญญาณให้ลูกน้องของมันเริ่มจัดการกับงานก่อสร้างทันที ขณะที่กู่ซีและชาเอ๋อกำลังยืนดูความเคลื่อนไหวทั้งหมด

ช่วยสนับสนุนให้ดาวเพื่อเป็นกำลังใจ

ในบทต่อๆไปด้วยน้า

(Next Ep...56)