บทที่ 3 ใจโหดเหี้ยม
บทที่ 3 ใจโหดเหี้ยม
ลั่วชิงถงยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็รู้สึกได้ถึงการที่ลั่วซินหนิงยกมือขึ้นแล้วสะบัด
เพียงเสี้ยววินาที มีบางสิ่งบางอย่างกระโจนเข้าสู่ดวงตาของเธอ
“อ๊าก!”
ลั่วชิงถงร้องเสียงโหยหวนออกมาทันที ความรู้สึกแสบปวดร้อนแผ่ซ่านไปทั่วดวงตาของเธอ เหมือนกับถูกเหล็กร้อนทาบลงไป ทั้งหมดที่เห็นตรงหน้ากลายเป็นความมืดมิด เธอล้มลงและเริ่มกลิ้งไปมาบนพื้นอย่างทรมาน
ผิวขาวราวกับหิมะของเธอเปื้อนดินและเศษหญ้า ผมที่เคยเรียบร้อยกลับกระเซอะกระเซิง มือทั้งสองข้างของเธอกุมดวงตาไว้ เลือดสีดำคล้ำคล้ายหมึกเก่าซึมออกมาจากนิ้วมือ พร้อมกับเสียงร้องอย่างทุกข์ทรมานของเธอ
“ทำลายพลังของเจ้ามันยังไม่พอ...ดวงตาคู่นี้ของเจ้าก็ต้องถูกทำลายด้วย!”
ลั่วซินหนิงมองดูพี่สาวของเธอที่นอนกลิ้งไปมาบนพื้นอย่างเจ็บปวด ใบหน้าเย็นชาของเธอเผยให้เห็นความโหดร้ายในน้ำเสียงอันไพเราะ
“พี่สาว เจ้าอย่ามาโทษข้าเลยนะ คนที่ไม่เห็นแก่ตัวเอง ฟ้าดินก็จะลงโทษ! ผลประโยชน์จากการกำจัดเจ้านั้นมันมากเกินกว่าที่ข้าจะปฏิเสธได้ โทษตัวเจ้าเองที่โชคดีเกินไปจนทำให้เจ้าต้องไปล่วงเกินคนที่ไม่ควรล่วงเกิน!”
พูดจบ ลั่วซินหนิงหันไปสั่งเหล่าชายชุดดำที่ยืนล้อมอยู่
“ข้าฝากคนๆ นี้ไว้กับพวกเจ้า จัดการยังไงก็ได้ แต่อย่าลืมว่า พรุ่งนี้ ข้าต้องเห็นลั่วชิงถงที่บอบช้ำทั้งร่างกาย ศักดิ์ศรีและความบริสุทธิ์ของนางต้องถูกทำลายจนหมดสิ้น แล้วให้นางไปปรากฏตัวอยู่ที่ประตูเมืองเฟิงหลิน! เข้าใจไหม?”
“เข้าใจแล้ว!”
ชายชุดดำรอบๆ ตอบรับเสียงดัง และบางคนถึงกับเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาเมื่อมองลั่วชิงถง
นางคือหญิงที่งามที่สุดในแคว้นตงหลี! ตอนนี้กำลังจะเป็นของพวกเขา!
เมื่อคิดเช่นนั้น พวกชายชุดดำก็ดูจะทนไม่ไหวแล้ว!
ลั่วซินหนิงไม่หันกลับมามองลั่วชิงถงอีกแม้แต่น้อย เธอเดินจากไปอย่างสบายใจ
จากนี้ไป นางคือตัวตนที่เป็นหนึ่งในตระกูลลั่ว!
ทุกเกียรติยศของลั่วชิงถง จะกลายเป็นของเธอ!
ในขณะที่ลั่วชิงถงตัวกระเด็นไปกระแทกกับต้นไม้โบราณขนาดใหญ่ ทันใดนั้นเอง ดวงตาของเธอก็เปิดขึ้นอย่างฉับพลัน!
วูบ!
พลังที่แข็งแกร่งและแหลมคมพุ่งออกมาจากร่างกายของเธอทันที บรรยากาศรอบตัวเธอเต็มไปด้วยความตึงเครียดและกดดัน
เหล่าชายชุดดำที่กำลังวิ่งเข้ามาใกล้ถึงกับชะงักไปด้วยความตกใจ รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ปกติในบรรยากาศ
"เกิดอะไรขึ้นกับนาง?"
"ไม่นะ! เมื่อกี้นางยังสิ้นท่าดีอยู่เลย ทำไมนางถึงกลับมามีพลังได้?"
ชายชุดดำต่างมองหน้ากันอย่างหวาดกลัว ไม่เข้าใจว่าลั่วชิงถงซึ่งถูกทำลายพลังไปแล้วนั้นทำไมจู่ๆ ถึงฟื้นพลังกลับมาได้
ในตอนนี้ ลั่วชิงถงได้เปลี่ยนไปแล้ว ดวงตาของเธอไม่ใช่ดวงตาคู่อ่อนแอที่เคยเต็มไปด้วยความเจ็บปวดอีกต่อไป แต่กลับกลายเป็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชาและแฝงไปด้วยพลังลึกลับ
'นี่มัน...เกิดอะไรขึ้น?' ลั่วชิงถงในขณะนี้มีความทรงจำบางอย่างซึ่งไม่ใช่ของตัวเธอเองแทรกเข้ามาในหัวอย่างชัดเจน
"หึหึ... ขอบคุณสำหรับโอกาสที่จะได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง"
น้ำเสียงเยือกเย็นแต่ทรงอำนาจดังขึ้นจากปากของลั่วชิงถง มันไม่ใช่เสียงที่ฟังดูอ่อนแอเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยพลังลึกลับที่ดูเหมือนจะมาจากต่างโลก
"เจ้า... เจ้าเป็นใครกัน?" ชายชุดดำถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
ลั่วชิงถงยกยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่จะค่อยๆ ลุกขึ้นยืนช้าๆ แม้ร่างกายของเธอจะเต็มไปด้วยบาดแผล แต่เธอกลับแผ่พลังอันน่าหวาดกลัวออกมา ทำให้ทุกคนในที่นั้นต่างตกตะลึงจนไม่กล้าขยับ
"ข้าคือคนที่จะไม่ยอมตายง่ายๆ และพวกเจ้าจะต้องชดใช้สำหรับสิ่งที่ทำกับข้า!"
ลั่วชิงถงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ ทันใดนั้นเอง พลังลึกลับในร่างกายของเธอก็พลุ่งพล่านและเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้กับพวกเขาทั้งหมด!
