บทที่ 196 เมล็ดพันธุ์
"อ๊าก!!!" หานอี้ตกใจกับบาดแผลของไป๋ซานเหริน ไม่ต้องพูดถึงเชียนเสวี่ยผู้มีนิสัยอ่อนไหว ที่กรีดร้องด้วยความตกใจทันที "ทั้งหมดเป็นความผิดของข้า ข้า ข้าต้องฝึกวิชายุทธ์ให้ดีหลังจากกลับไป ถ้าท่านปู่ไป๋ไม่ได้ปกป้องข้าเมื่อครู่ ข้าคงไม่บาดเจ็บสาหัสขนาดนี้..." เชียนเสวี่ยที่เพิ่งหยุดร้องไห้ ก็ระเบิดอารมณ์แล...
