บทที่ 114: ครูสอนพิเศษคนใหม่

บทที่ 114: ครูสอนพิเศษคนใหม่

กลางคืน, ฉินหว่านโทรศัพท์คุยกับป้าใหญ่อีกครั้งและได้เสนอแนะบางอย่าง

ฉินเหยาไม่ได้ยินเนื้อหาการสนทนาและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น กลัวว่าจะโดนดุจึงเงียบไว้

สุดสัปดาห์สองวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ฉินหว่านพาเธอกลับบ้าน ทุกอย่างสงบลงแล้ว

แม่ของฉินเหยายังโกรธอยู่ แต่เมื่อเห็นลูกสาวกลับมา ก็ไม่กล้าโวยวายมาก กลัวว่าจะทะเลาะกันอีกแล้วทำให้ลูกสาวหนีไป

เห็นแม่มีท่าทีเช่นนี้ ฉินเหยารู้สึกผิดในใจอีกครั้ง จึงขอโทษและสัญญาว่าจะไม่ทำตัวเอาแต่ใจอีก

ฉินหว่านลูบหัวเธอ ยิ้มและเตือนให้ฉินเหยาตั้งใจเรียน และพยายามให้มีพัฒนาการในด้านการเรียน

แต่ผลการเรียนของเธอยังคงอยู่ในระดับต่ำ คาดหวังให้เธอดีขึ้นคงยาก

ฉินเหยาไม่ค่อยเข้าใจคำพูดนี้ จนกระทั่งหลังจากเลิกเรียนในตอนกลางคืน มีเสียงได้เคาะประตูห้องของเธอ

“คุณหนู  ครูสอนพิเศษคนใหม่มาถึงแล้ว รออยู่ในห้องเรียน กรุณานำหนังสือไปให้เขา”

“รับทราบแล้ว” ฉินเหยารู้ว่านี่เป็นการจัดการของแม่เธอ แม้จะไม่พอใจ แต่ก็ยังยอมเดินไป

ฉินเหยาใส่เสื้อผ้าสบายๆ อยู่ที่บ้าน แม้แต่ผมก็ยังยุ่งเหยิง แค่รวบมัดเป็นม้าแล้วไปที่ห้องเรียน

แต่เธอไม่คาดคิดว่าจะพบกับไป๋อี้ซิงที่บ้าน หัวใจเต้นแรงจนเกือบพลาดจังหวะ เธอหันมามองหลายครั้ง กลัวว่าตัวเองจะมองผิด

ไป๋อี้ซิงนั่งอยู่บนโซฟา ข้างหน้าเขามีเอกสารการเรียนวางอยู่ เขามีท่าทีตั้งใจมาก ขณะกำลังจัดทำแผนการเรียนใหม่ให้เธอ แต่เนื่องจากเขาเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นสภาพแวดล้อมที่หรูหราและสว่างสดใสของบ้านแฟนสาว เขาจึงรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว และสีหน้าก็เครียดกว่าปกติ

หนังสือเรียนกระจัดกระจายอยู่บนพื้น เมื่อไป๋อี้ซิงเงยหน้าขึ้น ฉินเหยาก็หายไปแล้ว เธอกลับไปที่ห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า และออกมาในสภาพหอบเหนื่อย

“นี่ที่บ้านเธอเอง ไม่จำเป็นต้องเกร็งเกินไป” ไป๋อี้ซิงหยิบกระดาษทิชชูออกมาและพยายามจะเช็ดเหงื่อให้เธอ แต่รู้สึกไม่สะดวกจึงยื่นให้เธอแทน

“ท่อนไม้คุณ……”

“อืม, ฉันคือครูสอนพิเศษคนใหม่ของเธอ” ไป๋อี้ซิงไม่ได้อธิบายมาก เขามีสายตานุ่มนวลและรีบเข้าสู่โหมดการสอนให้เธอเตรียมหนังสือให้พร้อม

ฉินเหยาเฝ้ามองเขาและตกใจหัวใจเต้นเร็ว หากไม่ใช่เสียงของเขาใกล้ตัว เธอคงคิดว่านี่เป็นความฝัน

ไป๋อี้ซิงมีผลการเรียนที่ดีเยี่ยม การสอนเธอเป็นเรื่องที่ดีมาก แต่ปัญหาคือแม่ของเธอจะตกลงเรื่องนี้ได้อย่างไร?

หรือว่าเหตุการณ์ที่เธอหนีออกจากบ้านทำให้แม่ของเธอคิดได้? ยอมรับได้?

แม่ของเธอขึ้นชื่อเรื่องความดื้อรั้น สิ่งที่เธอเชื่อมักยากที่จะเปลี่ยนแปลง การที่แม่สามารถก้าวไปถึงขั้นนี้ได้ คงต้องมีการต่อสู้ในใจไม่น้อย

ฉินเหยากดความรู้สึกที่ปั่นป่วนในใจและคิดว่าเธอควรจะขอโทษอย่างจริงใจ เพราะเธอไม่เคยคิดว่าการสื่อสารกับครอบครัวอย่างดีจะสามารถแก้ปัญหาได้

แท้จริงแล้วแม่ของเธอก็สามารถเปิดใจได้ ไม่ใช่คนเก่าแก่ที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

ประตูห้องเรียนเปิดอยู่ ข้างนอกเดินไปเดินมา บริกรและแม้แต่พี่เลี้ยงก็เข้ามาส่งของว่างและผลไม้บ่อยครั้ง

แม้ยังคงกังวลเกี่ยวกับการที่พวกเขาอยู่ด้วยกันตามลำพัง แต่ก็ดีกว่าการที่พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ติดต่อกันด้วยซ้ำ