บทที่ 10 ความผิดพลาด มือพลาดล้วน ๆ!

บทที่ 10 ความผิดพลาด มือพลาดล้วน ๆ!

  เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด ความโกรธของเย่เฉียนหนิงแทบจะทะลุเพดาน

  ขณะนั้นเอง ลั่วชิงถงก็รู้สึกว่าภายในร่างกายของเธอเริ่มมีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น

  เธอรู้สึกตกใจและลืมตัว มือของเธอพลันเลื่อนไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

  ในเสี้ยววินาที มือที่ถือปิ่นหยกอยู่ก็ไปสัมผัสโดนร่างกายของอีกฝ่ายเข้า

  ทันทีที่เกิดการสัมผัส ร่างของเขาก็ชะงักไปอย่างไม่ตั้งใจ

  "เธอ!"

  เย่เฉียนหนิงนิ่งค้าง สายตาเต็มไปด้วยความโกรธและเย็นชา ขณะจ้องมองผู้หญิงที่บังอาจอย่างมากคนนี้!

  เธอกล้าดียังไง!

  "แค่ก ๆ... ขอโทษที! พลาดไป! มือพลาดจริง ๆ!"

  ลั่วชิงถงพูดขึ้นพร้อมกับไอเบา ๆ เมื่อเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธของเขา

  แต่คำอธิบายของเธอฟังดูเหมือนเป็นข้อแก้ตัวเสียมากกว่า

  มือพลาด?

  ฮ่าฮ่า!

  ข้ออ้างนี้ลั่วชิงถงเองก็ยังไม่เชื่อเลย!

  แต่เธอไม่ได้ตั้งใจจะฉวยโอกาสจากเขาจริง ๆ นะ!

  แม้ว่าเธอจะพูดเล่นบ่อย ๆ ในศตวรรษที่ 24 แต่เธอก็ไม่ใช่คนไร้ยางอายขนาดนั้น!

  ลั่วชิงถงรู้สึกไม่มั่นใจในคำอธิบายของตัวเอง

  แต่ใครจะไปรู้ว่า มันเป็นความผิดพลาดจริง ๆ!

  เพราะในขณะนั้นเอง ลั่วชิงถงก็พบว่าบาดแผลภายในร่างกายของเธอดูเหมือนจะหายดีแล้ว!

  แม้กระทั่งบริเวณจุดพลังปราณของเธอที่เจ็บปวดมาตลอดก็กลับมาเกิดพลังขึ้นใหม่

  จริง ๆ แล้ว ลั่วชิงถงก็ได้สังเกตเห็นตั้งแต่ตื่นขึ้นมาว่าร่างนี้ถูกทำให้พลังสูญสิ้นไป

  ด้วยเหตุนี้ ความสามารถของร่างนี้จึงเสื่อมโทรมลงมาก

  สำหรับผู้ฝึกฝนวิชา หากจุดพลังปราณถูกทำลาย ก็แทบจะเท่ากับการสูญเสียพลังไปตลอดชีวิต

  เว้นแต่ว่าจะสามารถหายาวิเศษหรือสมุนไพรล้ำค่าเพื่อฟื้นฟูพลังได้ มิฉะนั้นก็คงต้องเป็นคนไร้ค่าไปตลอดชีวิต

  แต่ลั่วชิงถงไม่เหมือนคนอื่น

  เธอมีวิชาดวงตาพิเศษที่สามารถฟื้นฟูความเสียหายของจุดพลังปราณได้ เพียงแค่ต้องใช้เวลาเล็กน้อย

  แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือ ในขณะที่เธอพบพลังประหลาดพุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย บาดแผลของเธอก็หายดี แถมจุดพลังปราณยังฟื้นฟูกลับมาอีกด้วย

  และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมลั่วชิงถงถึงตกใจจนมือสั่นไปโดนร่างกายของอีกฝ่ายเข้าโดยบังเอิญ

  มันไม่ใช่ความผิดของเธอเลยจริง ๆ!

  แต่พลังนั้นดูเหมือนจะมาจากสายน้ำในบ่อนี้

  หรือว่า ผู้ชายคนนี้ใช้บ่อน้ำนี้รักษาตัวอยู่? นั่นคงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงสร้างค่ายกลปิดกั้นภายนอก และไม่สามารถตอบโต้การกระทำของเธอได้

  ลั่วชิงถงสงสัยตั้งแต่แรกแล้วว่าทำไมการจู่โจมของเธอถึงง่ายขนาดนี้

  ชายคนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่คนธรรมดา แต่ทำไมถึงไม่ตอบโต้เลย?

  ที่แท้เขากำลังรักษาบาดแผลอยู่นี่เอง

  เย่เฉียนหนิงจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา

  ดวงตาคมกริบราวกับใบมีดเต็มไปด้วยเลือด และแสงคมกริบเหมือนดาบเล่มหนึ่ง จ้องมองเธอราวกับจะจารึกเธอไว้ในความทรงจำของเขาตลอดไป

  ขณะที่ลั่วชิงถงรู้สึกหวาดหวั่นกับสายตาของเขา เขาก็หลับตาลงอีกครั้ง

  “กลูๆ…”

  ในสายตาพิเศษของลั่วชิงถง น้ำในบ่อน้ำรอบตัวพวกเขาจู่ ๆ ก็เริ่มเดือดพล่านขึ้นมา

  สีเขียวมรกตของน้ำค่อย ๆ หายไปอย่างรวดเร็ว ราวกับมีบางอย่างดูดซับพลังงานจากมันไป ทำให้น้ำในบ่อค่อย ๆ กลายเป็นสีใส

  ลั่วชิงถงมองความเปลี่ยนแปลงของบ่อน้ำด้วยความตกใจ และเธอเองก็รู้สึกได้ว่าบาดแผลในร่างกายของเธอกำลังฟื้นฟูอย่างรวดเร็วเช่นกัน

  ดูเหมือนว่าเขากำลังรักษาตัวจริง ๆ

  แต่ทำไมถึงไม่มีร่องรอยบาดแผลใด ๆ บนร่างกายของเขาเลยล่ะ?

  ลั่วชิงถงรู้สึกประหลาดใจและจับตามองร่างกายของเขาอย่างละเอียด

  ทันใดนั้น เธอก็หยุดนิ่งไป

......