บทที่ 64 พบตัวคนแล้ว
หงเย่ก้มหน้า พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ขอเรียนคุณหนู บ่าวอยู่ในจวนนี้มาได้สิบปีแล้วเจ้าค่ะ” “สิบปี ช่างนานจริงๆ” ซูเล่อหยุนอวิ๋นกล่าวขณะลุกขึ้นอย่างช้าๆ หงเย่ไม่กล้าเฉยเมย รีบก้าวเข้าไปช่วยพยุงซูเล่อหยุนอวิ๋นไปยังเตียง ยกมือช่วยถอดเสื้อคลุมออก ตอนนี้ผื่นแดงบนตัวซูเล่อหยุนอวิ๋นจางลงมากแล้ว หลังจากที่นา...
