บทที่ 515 ให้ประโยชน์แก่ผู้อื่น ได้ผลดีแก่ตัวเอง

กลิ่นชาหอมฟุ้ง กระจายกลิ่นหอมอบอวล

งานเลี้ยงวันนี้ ฟู่จื้อหมิงเป็นญาติสนิทของถังหยวน ส่วนหวงกั๋วเหลียงและหวงหมิงเจ๋อเป็นญาติสนิทของหลินจื่อหยาง และถังหยวนกับหลินจื่อหยางเป็นเพื่อนสนิทกัน ตามที่หวงกั๋วเหลียงกล่าวไว้ก่อนรับประทานอาหาร งานเลี้ยงวันนี้นับเป็นงานเลี้ยงของครอบครัว

เนื่องจากเป็นงานเลี้ยงของครอบครัว จึงไม่จำเป็นต้องดื่มมากเกินไป เมื่อถังหยวนเห็นว่าหวงกั๋วเหลียงและฟู่จื้อหมิงเริ่มมีอาการมึนเมาเล็กน้อย ถังหยวนก็สั่งพนักงานบริการนอกห้องให้ชงชาอุ่นสองกาแล้วส่งเข้ามา

“ลุง พวกเขายอมมาเล่นบทบาทในละครนี้ไปกับเรา แน่นอนว่าเป็นเพราะเค้กก้อนใหญ่นี้ที่พวกเขามีโอกาสได้กิน แม้ว่าลุงเขยและพี่หมิงเจ๋อจะได้ครอบครองสองตำแหน่งสำคัญไปก่อนแล้ว แต่ตำแหน่งอื่นๆ ก็ยังมีโอกาสสร้างประโยชน์ได้เช่นกัน”

“ตราบใดที่โครงการเทียนมู่เต๋ากงสามารถดำเนินไปได้อย่างราบรื่น ผลประโยชน์ที่ได้รับจากบางตำแหน่งนั้น ที่สุดแล้วก็ไม่ได้น้อยไปกว่าเราสักเท่าไร”

“กล่าวได้ง่ายๆ ว่า เค้กก้อนนี้เรากินได้เพียงหนึ่งในสี่ ส่วนที่เหลืออีกสามในสี่ ฉันคิดว่าผ่านมานานขนาดนี้แล้ว พวกเขาคงมีแผนแบ่งเค้กกันแล้วแน่นอน”

“เรื่องนี้ ทุกคนจะเป็นผู้ชนะ ไม่มีผู้แพ้ และย่อมดำเนินไปได้อย่างราบรื่นที่สุด”

ถังหยวนรินน้ำชาให้หวงกั๋วเหลียงและฟู่จื้อหมิงพลางพูดกับหวงกั๋วเหลียงไปด้วย

หวงกั๋วเหลียงฟังถังหยวนพูดจบ ในแววตาอดไม่ได้ที่จะแสดงความชื่นชมออกมาเล็กน้อย “เสี่ยวหยวน เธอวิเคราะห์ได้ทะลุปรุโปร่งจริงๆ!”

“ลุงหวง ฉันคิดว่าการทำธุรกิจและการใช้ชีวิตมีประโยคหนึ่งที่สอดคล้องกัน” ถังหยวนพูดด้วยรอยยิ้ม “นั่นก็คือ ให้ประโยชน์แก่ผู้อื่น ได้ผลดีแก่ตัวเอง การชนะร่วมกันย่อมดีกว่าการชนะเพียงผู้เดียว แบบแรกสามารถยั่งยืนได้ยาวนาน ส่วนแบบหลังเป็นเพียงความสำเร็จชั่วคราวเท่านั้น”

“น้องฟู่ ดูหลานของนายสิ”

หวงกั๋วเหลียงมองไปที่ฟู่จื้อหมิง อดไม่ได้ที่จะพูดอย่างประทับใจ “ยังหนุ่มยังแน่น แต่กลับมีความคิดที่ลึกซึ้งเช่นนี้ ที่น่าชื่นชมยิ่งไปกว่านั้นคือ เขายังสามารถทำให้คำพูดและการกระทำสอดคล้องกันได้ สมกับเป็นคนเก่งมากๆ!”

ฟู่จื้อหมิงเมื่อได้ยิน เขามองไปที่หวงกั๋วเหลียงด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่นเล็กน้อย การที่หวงกั๋วเหลียงทึ่งกับการพูดจาของถังหยวนนั้น ฟู่จื้อหมิงเองก็ทึ่งไม่แพ้กัน

หลังจากกล่าวชมแล้ว หวงกั๋วเหลียงก็จิบน้ำชาหนึ่งอึกก่อนจะพูดขึ้นอีกว่า “เสี่ยวหยวน สิ่งที่เธอให้ฉันทำ ฉันทำหมดแล้ว ส่วนเรื่องที่เหลือต่อไปก็เป็นหน้าที่ของเธอแล้ว”

“ลุง วางใจได้เลยครับ”

ถังหยวนตอบรับด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็ยกกาน้ำชาขึ้นมารินให้หวงกั๋วเหลียงเพิ่มอีกหน่อย

...

ในอีกไม่กี่วันต่อมา หลังจากที่ฟู่จื้อหมิงและหวงหมิงเจ๋อได้รับตำแหน่ง ถังหยวนก็รีบติดต่อกับเสิ่นเหวินซวี่ทันที โดยไม่พูดอ้อมค้อม เขาบอกตำแหน่งที่ตั้งให้เสิ่นเหวินซวี่ทันที

เป็นอย่างที่ถังหยวนและหวงกั๋วเหลียงคาดไว้ เสิ่นเหวินซวี่เมื่อรู้ผลแล้วก็ไม่ได้แสดงสีหน้าที่ประหลาดใจออกมามากนัก เขาเพียงแต่เรียกเฉิงกวนหลินเข้ามาพบ และมอบหมายให้เฉิงกวนหลินติดต่อกับถังหยวนโดยตรง

ในขณะเดียวกัน หน่วยงานต่างๆ ทั่วทั้งมณฑลก็เริ่มดำเนินการอย่างเต็มกำลัง

หัวหน้าหน่วยงานทุกหน่วยงานต่างลงมาคุมเอง ไม่มีใครกล้าที่จะชักช้าแม้แต่น้อย เพราะหากช้าลงเพียงนิดเดียว โทรศัพท์จากฟ่านฉงเจิ้ง เสิ่นเหวินซวี่ และเฉิงกวนหลินก็จะตามมาอย่างต่อเนื่อง

ภายใต้การจับตามองของผู้ใหญ่ทั้งหลาย การขับเคลื่อนโครงการทั้งหมดจึงดำเนินไปด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง ในขณะเดียวกัน ข่าวการสร้างแหล่งท่องเที่ยววัฒนธรรมเต๋าที่ใหญ่ที่สุดในโลกในมณฑลเจ้อเจียงตามแผนการของทั้งสองฝ่ายก็เริ่มแพร่กระจายออกไป

...

สิบวันต่อมา ที่เมืองเทียนมู่ซาน

เมืองเล็กๆ ที่มีประชากรไม่ถึงห้าหมื่นคน และปกติไม่ค่อยมีใครรู้จัก วันนี้กลับกลายเป็นจุดสนใจของทั้งมณฑล

หวงหมิงเจ๋อที่เพิ่งเข้ารับตำแหน่งใหม่เพื่อเตรียมงานพิธีลงนามในวันนี้ ในช่วงเจ็ดวันที่ผ่านมา เขายุ่งมากเหมือนกับลูกข่างที่ถูกไขลาน หมุนไปหมุนมา แทบไม่มีเวลานอนหลับพักผ่อน โดยเฉลี่ยแล้วเขานอนวันละไม่ถึงห้าชั่วโมง

วันนี้ พอถึงยามรุ่งสาง หวงหมิงเจ๋อก็รีบลุกจากเตียงอย่างเร่งด่วน และไปยังสถานที่จัดพิธีลงนามในวันนี้เพื่อทำการตรวจสอบครั้งสุดท้าย

เมื่อหัวหน้าใส่ใจเช่นนี้ ลูกน้องย่อมไม่สามารถเฉื่อยชาได้

นับตั้งแต่สิบวันที่แล้วที่มีข่าวว่าโครงการเต๋ากงจะลงหลักปักฐานในเทียนมู่ซาน หลายคนก็เพิ่งสังเกตได้ว่า ตำแหน่งสำคัญหลายตำแหน่งต่างถูกแทนที่โดยผู้มาใหม่อย่างเงียบๆ

ยกตัวอย่างเช่น คณะทำงานของหวงหมิงเจ๋อตอนนี้ ส่วนใหญ่เป็นคนใหม่ที่ถูกส่งมา และทุกคนต่างรู้ดีว่าทำไมพวกเขาถึงมารับตำแหน่งที่นี่ ดังนั้นทุกคนจึงกระตือรือร้นกันเป็นพิเศษ นั่นทำให้หวงหมิงเจ๋อทำงานได้สะดวกมากขึ้น

จากยามรุ่งสางจนถึงยามเช้า ดวงอาทิตย์ค่อยๆ สูงขึ้น อุณหภูมิก็เริ่มเปลี่ยนจากเย็นสบายกลายเป็นร้อนอบอ้าว หวงหมิงเจ๋อเปิดแก้วเก็บความร้อนที่อยู่ในมือ ภายในแก้วมีกาแฟสำเร็จรูปที่เขาชงไว้หลังจากตื่นนอน เขาก็รีบยกขึ้นดื่มพร้อมกับขนมปัง

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะกินขนมปังหมด เขาก็เห็นรถ Volkswagen Passat สีดำที่มีหมายเลขทะเบียนที่คุ้นเคยมาก ค่อยๆ จอดลงริมถนนไม่ไกลนัก

หวงหมิงเจ๋อเห็นเช่นนั้น ก็รีบวางขนมปังและวิ่งไปที่รถ Volkswagen Passat คันนั้นทันที และเหล่าลูกน้องที่อยู่รอบๆ หวงหมิงเจ๋อก็รีบวิ่งตามไปด้วยเช่นกัน

เมื่อประตูรถเปิดออก ฟู่จื้อหมิงที่สวมแจ็คเก็ตดำและเสื้อเชิ้ตสีขาวก็ค่อยๆ ก้าวออกมาจากรถ

“ท่านฟู่!”

หวงหมิงเจ๋อที่วิ่งมาอย่างพอดีหยุดตรงหน้าฟู่จื้อหมิง

ฟู่จื้อหมิงเห็นหวงหมิงเจ๋อในสภาพที่ถือขนมปังในมือซ้ายและแก้วเก็บความร้อนในมือขวา ใบหน้าของเขาเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย “หมิงเจ๋อ เพื่อน้องกินอาหารเช้าแค่นี้เหรอ?”

หวงหมิงเจ๋อชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นก็รีบเก็บขนมปังและแก้วเก็บความร้อนไว้ด้วยท่าทีอายๆ “งานเยอะมาก เลยต้องกินอะไรง่ายๆ ไปก่อน”

“งานจะเยอะแค่ไหน อาหารเช้าก็ต้องกินให้เรียบร้อย”

“วันนี้มีทั้งผู้นำระดับมณฑลและสื่อมวลชนมากมาย ถ้าเธอเป็นเจ้าบ้านแล้วเป็นลมเพราะน้ำตาลในเลือดต่ำ จะกลายเป็นเรื่องตลกแน่ๆ”

พูดจบ ฟู่จื้อหมิงส่ายหัว แล้วหันกลับไปหยิบถุงพลาสติกออกมาจากรถ “ฉันซื้อมาจากร้านอาหารเช้าตอนที่ฉันผ่านมา พวกเธอแบ่งกันกินไปก่อน เสียเวลาเตรียมเครื่องมือยังดีกว่าทำงานท่ามกลางความหิว กินให้อิ่มก่อนค่อยว่ากัน”

“ขอบคุณ ท่านฟู่!”

หวงหมิงเจ๋อรับถุงอาหารเช้าจากฟู่จื้อหมิงแล้วแบ่งให้ลูกน้องของเขา ภายในถุงมีทั้งซาลาเปาและนมถั่วเหลือง หวงหมิงเจ๋อหันไปแบ่งให้ลูกน้องของเขา

เหล่าลูกน้องกล่าวขอบคุณอย่างต่อเนื่อง ในขณะเดียวกันพวกเขาต่างก็รู้สึกทึ่ง: ไม่แปลกใจเลยที่มีข่าวลือว่าความสัมพันธ์ระหว่างฟู่จื้อหมิงและหวงหมิงเจ๋อนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ!

เมื่อคิดไปถึงว่าฟู่จื้อหมิงก็ถูกส่งตัวมาจากที่อื่นเช่นกัน ก็ยิ่งทำให้พวกเขามั่นใจในข้อสันนิษฐานของพวกเขามากขึ้น

สำหรับความคิดของคนอื่นๆ หวงหมิงเจ๋อไม่ได้ใส่ใจแม้แต่น้อย เขายืนอยู่ที่เดิมและกินอาหารเช้าให้เสร็จในเวลาที่รวดเร็ว จากนั้นจึงพาฟู่จื้อหมิงไปตรวจสอบสถานที่จัดพิธีลงนามเพื่อเตรียมความพร้อมขั้นสุดท้ายสำหรับงานในวันนี้...