บทที่ 451: คนเดียวก็พอ
ณ ตำหนักเก็บคัมภีร์บนยอดเขาจินเซีย ขณะนี้ตำหนักใหญ่พังทลายไปครึ่งหนึ่งแล้ว ที่มุมหนึ่งของตำหนักหลังมีแสงวิเศษสีทองแดงสว่างวาบเป็นค่ายกลซับซ้อน พยายามรักษากำแพงสองด้านไว้ ลี่อู่เฮิ่น ประมุขสำนักเลือดม่วง ยืนกอดอกอยู่หน้าค่ายกล ดวงตาสีม่วงแดงของเขาเปล่งประกาย สามารถมองเห็นอวิ๋นไท่เหาที่ซ่อนตัวอยู่ในนั...
