บทที่ 45 พ่อค้าในเมืองเล็ก

เมืองเคนส์แตกต่างจากเมืองวิคตอเรียอย่างชัดเจน เมืองเล็ก ๆ แห่งนี้เต็มไปด้วยบรรยากาศชนบทของบริเตน สถาปัตยกรรมของเมืองนี้ไม่ได้ใหญ่มากนัก และนอกตัวอาคารแต่ละแห่งก็มีพืชพรรณปลูกไว้หลากหลายชนิด

ตลาดนัดในเมืองนี้จัดขึ้นบริเวณหน้าถนนและในสวนหน้าบ้านของแต่ละหลัง

สวนแต่ละแห่งจะมีแผงขายของอยู่หนึ่งถึงสองแผง

ทุกคนสามารถเดินเข้าไปในสวนและเลือกซื้อของจากแผงได้ตามต้องการ

กู่ซีเดินชมตลาดในสวนหลายแห่ง เขาสังเกตเห็นว่าตามที่คนขับรถม้าบอกจริง ๆ ผู้คนในชนบทดูจะชื่นชอบกระจกเป็นพิเศษ

แผงขายของในตลาดนัดส่วนใหญ่มีกระจกขายตั้งแต่กระจกแต่งหน้าขนาดเล็กไปจนถึงกระจกยาวที่สูงเท่าตัวคน มีกระจกหลากหลายแบบตั้งแต่กระจกปรอทที่กำลังเป็นที่นิยมไปจนถึงกระจกทองแดงแบบโบราณ

แม้แต่กระจกแตกก็มีผู้คนนำมาขายบนแผง

และลูกค้าที่มาซื้อของก็ดูไม่สนใจว่ากระจกนั้นจะแตกหรือไม่ แต่กลับสนใจจะชี้และพูดคุยถึงเศษกระจกเหล่านั้น หวังว่าจะเลือกชิ้นดี ๆ ได้

กู่ซีไม่ได้เพียงแค่ดูเฉย ๆ บางครั้งเขาก็ลองหยิบเศษกระจกขึ้นมาดูด้วย

แต่ส่วนใหญ่แล้วเป็นกระจกธรรมดา มีเพียงบางส่วนที่ติดพลังลี้ลับเล็กน้อย ซึ่งก็เป็นแค่ขยะสีเทา

แต่ผู้ขายกลับตั้งราคาสูงสำหรับของเหล่านั้น

กู่ซีในตอนแรกคิดว่าตนมีเงินอยู่หนึ่งปอนด์กว่า ๆ ซึ่งแม้ไม่ใช่คนรวย แต่ก็คิดว่าน่าจะซื้ออะไรกลับไปได้บ้าง

แต่เขาไม่คาดคิดเลยว่า เงินที่เขามีจะไม่เพียงพอซื้อของอะไรเลยในตลาดนี้

นอกจากนี้ กู่ซียังพบเห็นพวกนอกรีตในตลาดนี้อีกด้วย พวกเขาไม่พยายามปิดบังตัวตนแม้แต่น้อย เดินไปมาในชุดคลุมดำอย่างเปิดเผย

ผู้ขายและผู้คนในตลาดก็ดูจะไม่แปลกใจ กลับทักทายพวกนอกรีตอย่างปกติ

กู่ซีไม่คิดจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้

ในตอนนี้เขาเพียงแค่ต้องการฆ่าเวลาและเพิ่มพูนความรู้

เขาวางแผนไว้ว่าจะเดินดูตลาดนี้สักหนึ่งหรือสองชั่วโมง จากนั้นก็หาอาหารกลางวันกิน ก่อนจะกลับไปที่สถานีรถบัสและนั่งรถไอน้ำกลับเมือง

หลังจากนั้น เขาจะไม่ออกจากโรงเตี๊ยมอีก รอให้ชะตาลิขิตทำงานเสร็จ เขาก็จะตั้งจุดยึดและออกจากเกมนี้ได้

ด้วยความคิดเช่นนี้ กู่ซีก็เดินดูตลาดด้วยท่าทีต่างจากคนอื่น ๆ

เขาไม่ได้มีสิ่งที่ต้องการจะซื้อ และก็ไม่มีของที่ต้องการจะขาย เขาแค่มาเดินเล่นและฆ่าเวลาเท่านั้น

สิ่งนี้ทำให้ผู้ขายมองกู่ซีด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป พวกเขาคิดว่ากู่ซีต้องเป็นคนที่มีระดับสูง เพราะดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจสินค้าที่พวกเขามีขาย

ขณะที่กู่ซีเดินออกจากสวนแห่งหนึ่งและเตรียมจะไปยังสวนหน้าบ้านถัดไป ชายคนหนึ่งก็ดูท่าทางมีพิรุธเดินเข้ามาขวางเขา

“แขกท่าน ข้าคิดว่าท่านกำลังมองหาของดีอยู่ใช่ไหม? ข้ามีของดี ของชั้นยอด”

กู่ซีเหลือบมองชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว เขามีรูปร่างไม่สูงนัก มีจมูกโด่ง ดวงตาลึก ใบหน้ามีฝ้ากระทั่วหน้า และสวมหมวกทรงสูงปิดผมสีแดงที่ยุ่งเหยิง

ชายคนนั้นสวมเสื้อโค้ทสีดำ และแม้ว่าจะขวางทางกู่ซีไว้ เขาก็ยังกดเสื้อโค้ทของตนแน่นท่าทางเหมือนพวกคนขายของเถื่อนที่กู่ซีเคยเจอ

“มีของดีจริงหรือ?”

“มีสิ ทางนี้” ชายคนนั้นตอบตาเป็นประกาย ก่อนจะมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวังแล้วพากู่ซีไปยังข้างถนน จากนั้นเขาก็เปิดเสื้อโค้ทเผยให้เห็นของที่ซ่อนอยู่ข้างใน

กู่ซีมองไปที่ของในเสื้อโค้ทของเขา แล้วก็ต้องประหลาดใจ ชายคนนี้ซ่อนกระจกไว้อย่างน้อยสามสิบบานในเสื้อโค้ท

กระจกเหล่านั้นส่วนใหญ่เป็นกระจกปรอท บางบานก็สมบูรณ์ บางบานก็แตก แต่ทุกบานมีลวดลายเวทมนตร์สลักอยู่

แม้แต่กู่ซีที่มีความรู้เกี่ยวกับเวทมนตร์อยู่บ้างก็ไม่สามารถบอกได้ว่าลวดลายเหล่านั้นคืออะไรทั้งหมด

“เป็นยังไง ข้าไม่ได้หลอกเจ้าใช่ไหม? ของดีจริง ๆ”

“ของพวกนี้เจ้าหามาจากไหน?”

กู่ซีไม่ได้จับของแต่เฝ้าดูอยู่จากระยะไกล

“อย่าห่วงเรื่องที่มา ข้าชื่อโซโร เป็นนักผจญภัย ข้ามีพลังในการค้นหาสมบัติ ของพวกนี้ทั้งหมดผ่านการประเมินจากข้าแล้ว ของพวกนี้ไม่เหมือนขยะที่ขายอยู่ตามแผง ข้ารับรองว่าของข้าคุณภาพดี”

กู่ซีมองกระจกเหล่านั้นจากระยะไกล แต่ก็ไม่สามารถบอกได้ว่ามีอะไรพิเศษ

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเงียบไป

เมื่อโซโรเห็นปฏิกิริยาของกู่ซี เขาก็รู้ว่ากู่ซีกำลังลังเลจึงรีบพูดขึ้นทันที “ไหน ๆ ก็มาแล้ว ท่านลองหยิบขึ้นมาดูสักชิ้นเถอะ”

โซโรพูดพลางถอดเสื้อโค้ทออกแล้วยื่นไปให้กู่ซี

กู่ซีจึงไม่ลังเลอีกต่อไป เมื่อเขาสัมผัสกระจก ข้อมูลเกี่ยวกับกระจกก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเขาทันที

【กระจกธรรมดา (สีเทา)......】

【กระจกที่ปนเปื้อนพลังลี้ลับ (สีเทา)......】

【กระจกที่ได้รับผลจากพลังลี้ลับ (สีเทา)......】

【กระจกที่สูญเสียพลังลี้ลับ (สีเทา)......】

ยิ่งกู่ซีดูมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกผิดหวัง และปฏิกิริยาของเขาก็ตกอยู่ในสายตาของโซโร

โซโรรู้สึกประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดว่ากู่ซีจะจู้จี้ขนาดนี้

ของพวกนี้เขาคัดเลือกมาอย่างดี แม้แต่นักผจญภัยที่แข็งแกร่งและพวกนอกรีตจากในเมืองก็ยอมรับว่าเขามีสายตาที่ดี แล้วทำไมกู่ซีถึงดูไม่พอใจเลย?

หลังจากกู่ซีดูของทั้งหมด โซโรก็หยิบกล่องสีดำออกมาอย่างระมัดระวังแล้วพูดขึ้น

กล่องนั้นเป็นสีดำสนิท มีลวดลายเวทมนตร์สลักอยู่ด้านบนเหมือนกับว่ามีสิ่งที่ถูกผนึกอยู่ข้างใน

“ข้าคิดว่าท่านคงจะไม่สนใจของพวกนี้ ลองดูของในกล่องนี้สิ ข้าไม่ได้นำมันออกมาง่าย ๆ เพราะกระจกในนี้ลี้ลับมาก ข้าต้องเก็บมันไว้ในกล่องตะกั่วนี้”

“เปิดให้ข้าดูหน่อย”

แม้ว่ากู่ซีจะไม่พอใจกับกระจกที่อยู่ในเสื้อโค้ท แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าโซโรมีสายตาที่ดี

กระจกครึ่งหนึ่งที่ติดอยู่ในเสื้อโค้ทของโซโรมีพลังลี้ลับปนเปื้อนอยู่

มันดีกว่ากระจกที่วางขายในสวนหลายแห่งมาก

ดังนั้นเขายังมองว่าโซโรมีสายตาที่ดีในการเลือกของ

เมื่อได้ยินคำพูดของกู่ซี โซโรก็เปิดกล่องออกทันที กู่ซีสังเกตเห็นว่าชั้นแรกของกล่องนั้นบรรจุเศษกระจกเพียงชิ้นเดียว

เศษกระจกชิ้นนั้นมีขนาดเท่าฝ่ามือ แต่เป็นสีเงินล้วน เมื่อมองครั้งแรกก็ดูเหมือนว่ากระจกต้นฉบับจะเป็นของที่มีคุณภาพสูง

แต่ไม่รู้ทำไม กู่ซีกลับรู้สึกถึงบรรยากาศแห่งความตายที่แผ่ออกมาจากกระจกนี้

“กระจกบานนี้...ตายแล้ว?”

ช่วยสนับสนุนให้ดาวเพื่อเป็นกำลังใจ

ในบทต่อๆไปด้วยน้า

(Next Ep...46)