บทที่ 40 เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด
วิหารเวสต์มินสเตอร์ตอบสนองอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าความวุ่นวายจะไม่ได้ใหญ่มาก แต่ถือเป็นสถานการณ์สำคัญ
เมื่อพบว่าพวกนอกรีตที่พวกเขาคอยระวังปรากฏตัวขึ้น กองทัพของวิหารเวสต์มินสเตอร์ก็ตัดสินใจปล่อยหน่วยที่เตรียมพร้อมไว้ออกมาอย่างไม่ลังเล
อัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่สวมชุดเกราะหนักแบ่งเป็นแปดกลุ่ม แต่ละกลุ่มยกดาบและโล่เดินเรียงแถวเข้าสู่ตรอกใกล้ลานกว้าง
ในขณะเดียวกัน เสียงระฆังของวิหารเวสต์มินสเตอร์ก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงเพลงสวดจากภายในวิหาร
แสงสีขาวบริสุทธิ์ของพลังแห่งความดีสาดส่องออกจากวิหารเวสต์มินสเตอร์ไปทั่วทุกทิศทาง
เมื่อแสงนั้นกระทบกับตัวของกู่ซี เขารู้สึกเหมือนทุกเซลล์ในร่างกายกำลังจะลุกไหม้ ผิวหนังของเขารู้สึกร้อนเป็นพิเศษ แม้แต่เลือดในร่างกายก็ร้อนขึ้น ใบหน้ากลายเป็นสีแดงราวกับคนเมา
กู่ซีเข้าใจดีว่านี่เป็นผลจากพลังแห่งความดีที่กระตุ้นการฟื้นฟูชีวิต แต่มันทำให้รู้สึกอึดอัดจนเขาต้องถอยหลังหนีเพื่อหลีกเลี่ยงผลกระทบของแสงนั้น
ในขณะนั้นอัศวินศักดิ์สิทธิ์เดินเข้ามาในตรอก พวกเขายกโล่ขนาดใหญ่ที่สูงเท่าตัวพวกเขา และทุกครั้งที่พบคนแปลกหน้าก็จะใช้โล่กดคนเหล่านั้นไว้
กู่ซีพยายามจะถอยหนี แต่กลับถูกกดด้วยโล่จากสองด้าน กระดูกโล่ของเขาถูกทุบแตกในทันที และดาบยาวหนักๆ สองเล่มถูกยกขึ้นมา
"อย่าขยับ ถ้าคุณขยับ พวกเราจะลงมือทันที"
"นี่พวกคุณทำอะไรกันเนี่ย"
กู่ซีรู้สึกทั้งโกรธและเหนื่อยใจ เขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ
แต่สองอัศวินศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่สนใจคำพูดของกู่ซี พวกเขาได้รับคำสั่งให้จับกุมใครก็ตามที่ไม่ใช่คนของวิหารเวสต์มินสเตอร์ และหากมีการต่อต้าน จะต้องจัดการทันที
กู่ซีเห็นได้ชัดว่าเป็นนักเวทศาสตร์แห่งความตายส่วนอัศวินสองคนนี้เป็นเพียงมือใหม่ พลังการต่อสู้ของพวกเขามาจากการเสริมพลังด้วยเพลงสวดของวิหาร
ตอนนี้พวกเขากำลังกดตัวกู่ซีติดกับผนัง แต่ในใจกลับตึงเครียดอย่างมาก ดาบในมือถูกยกขึ้นสูง และพร้อมที่จะฟันลงมาได้ทุกเมื่อ
เมื่อเห็นแววตาของสองอัศวินที่แสดงออกถึงความตื่นกลัว กู่ซีกลับสงบลง
"ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ใช่ศัตรู ฉันไม่ขยับ พวกคุณก็อย่าขยับดีไหม?"
แต่ยังไม่ทันที่กู่ซีจะพูดจบ เสียงระเบิดก็ดังขึ้นจากด้านหลังของสองอัศวินศักดิ์สิทธิ์ ดาบในมือพวกเขาสั่นสะเทือนและฟันลงมาที่กู่ซี
กู่ซีรีบก้มศีรษะ "ระวังหน่อยสิ!"
โชคดีที่ดาบสองเล่มนั้นฟันลงบนผนังด้านหลังของเขา หากฟันลงมาที่ตัวเขา อาจทำให้เขาบาดเจ็บหนัก
กู่ซีถูกทำให้ตกใจ เขาไม่ตอบโต้เพราะคิดว่าตนไม่มีความขัดแย้งกับกองกำลังของวิหารเวสต์มินสเตอร์ แต่ตอนนี้เขาเริ่มคิดว่าเขาไม่ควรทนถูกทำร้ายโดยไม่โต้กลับ
"พอได้แล้ว ถ้ายังทำแบบนี้ต่อไป ฉันจะโต้กลับแล้วนะ"
สองอัศวินศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ตอบกลับคำพูดของกู่ซี พวกเขายังไม่ได้ดึงดาบออกจากผนัง
สิ่งนี้ทำให้กู่ซีประหลาดใจ เขามองไปที่ใบหน้าของอัศวินทั้งสอง และพบว่าใบหน้าของพวกเขากำลังบิดเบี้ยว เส้นเลือดใกล้ดวงตาดูเหมือนจะปูดขึ้นมา
กู่ซีลองผลักอัศวินทั้งสองออกไป และพบว่าทั้งคู่ล้มลงกับพื้นทันที
เขาตกใจพยายามจะดึงพวกเขาขึ้นมา แต่ภาพที่เห็นข้างหน้าทำให้เขาตกใจยิ่งกว่าเดิม
ตรงจุดที่เกิดระเบิดขึ้น รากต้นไม้ขนาดใหญ่พุ่งออกมาจากพื้นดิน บนยอดของรากนั้นมีดอกไม้สีชมพูอ่อนที่มีรูปร่างเหมือนแตร และเกสรกลางดอกไม้ก็กำลังพ่นเส้นใยสีแดงออกมา
เส้นใยเหล่านั้นพันรอบตัวผู้คนในบริเวณนั้นทั้งหมด มันชัดเจนว่ารากต้นไม้นี้กำลังควบคุมคนที่ถูกมันพันอยู่
โชคดีที่กู่ซีถูกอัศวินศักดิ์สิทธิ์สองคนกดติดกับผนัง เส้นใยจึงยังไม่มาถึงตัวเขา ทำให้เขารอดจากเหตุการณ์นี้ไปได้
แต่กู่ซีก็รู้ดีว่าเขาไม่สามารถอยู่นิ่งเฉยได้อีกต่อไป
เมื่อไม่มีอัศวินศักดิ์สิทธิ์คอยปกป้อง หากเขาถูกเส้นใยสีแดงพันไว้ เขาคงไม่รอดแน่
ดังนั้น กู่ซีจึงกวาดสายตาดูรอบๆ สนามรบ แล้วพบศพของพวกนอกรีตที่เขาฆ่าไว้ในตอนแรก
ศพนั้นยังอยู่ห่างจากรากต้นไม้อยู่บ้าง แต่สถานการณ์ยังพอที่จะจัดการได้
กู่ซีตั้งใจสั่งการไปที่ศพด้วยการชี้นิ้ว "ระเบิดศพขั้นต่ำ!"
เสียงระเบิดดังขึ้น ศพนั้นก็ระเบิดออกทันที ผู้คนที่ถูกเส้นใยพันอยู่ใกล้ๆ ถูกแรงระเบิดกระเด็นออกไป
กู่ซียกมือขึ้น "กระดูกแหลม!"
กระดูกแหลมสามเล่มพุ่งออกไป แทงทะลุร่างคนสามคนที่ไม่มีชุดเกราะ
【สังหารพวกนอกรีต (ระดับ 2) ได้รับค่าประสบการณ์ 22 หน่วย】
【สังหารพวกนอกรีต (ระดับ 1) ได้รับค่าประสบการณ์ 11 หน่วย】
【สังหารสาวกแห่งน้ำมันศักดิ์สิทธิ์ (ระดับ 2) ได้รับค่าประสบการณ์ 27 หน่วย】
กู่ซีไม่สนใจว่าตัวเองจะสังหารคนผิดไปหรือไม่ เพราะสถานการณ์ตอนนี้ไม่อนุญาตให้เขากังวลถึงเรื่องนี้ เขาต้องหาทางจัดการสถานการณ์ให้ได้
เขาไม่ได้ลงมือกับอัศวินศักดิ์สิทธิ์ เพราะยังเกรงใจ ฮาร์ทอยู่
"เรียกวิญญาณ!"
【คุณใช้การเรียกวิญญาณสำเร็จ ได้รับโครงกระดูกระดับ 0 หน่วยประสบการณ์การเรียกวิญญาณ 1 หน่วย】
【คุณใช้การเรียกวิญญาณสำเร็จ ได้รับโครงกระดูกระดับ 0 หน่วยประสบการณ์การเรียกวิญญาณ 1 หน่วย】
【คุณใช้การเรียกวิญญาณล้มเหลว ได้รับประสบการณ์ 1 หน่วย】
"ซวยจริง!"
กู่ซีบ่นออกมาอย่างหัวเสีย โครงกระดูกที่เขาเรียกออกมาเป็นเพียงระดับ 0 ทั้งหมด ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการที่เขาครอบครองนครแห่งความตายยังไม่ทำให้ทักษะนี้พัฒนาไปเลย
กู่ซีหยุดสนใจเรื่องนี้ เขาสั่งการต่อไปว่า "ไปถอนดอกไม้นั่นออกมา"
โครงกระดูกทั้งสองตัวรีบวิ่งไปทางรากต้นไม้นั้น
รากต้นไม้ที่เห็นโครงกระดูกวิ่งเข้ามาก็เริ่มตื่นตัว ดอกไม้สีชมพูบนยอดของรากค่อยๆ หุบตัวลงเหมือนกับกำลังเตรียมพร้อมป้องกันตัว
เมื่อเห็นท่าทางของรากต้นไม้เช่นนี้ กู่ซีตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว เขารีบลากตัวอัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่นอนอยู่บนพื้นขึ้นมาบังไว้ตรงหน้า
การกระทำของกู่ซีนั้นถูกต้องพอดี เพราะทันทีที่เขาลากอัศวินขึ้นมา ดอกไม้สีชมพูบนยอดของรากต้นไม้ก็เปิดออกอีกครั้งอย่างรวดเร็ว แล้วพ่นเส้นใยสีแดงจำนวนมหาศาลออกมาเหมือนกับตาข่ายที่กำลังจะครอบคลุมทุกอย่าง
หากกู่ซีไม่ได้ดึงอัศวินศักดิ์สิทธิ์มาบังไว้ เขาคงถูกเส้นใยนั้นพันตัวเรียบร้อยแล้ว
เมื่อบังการโจมตีได้สำเร็จ กู่ซีผลักอัศวินศักดิ์สิทธิ์คนนั้นลงไปนอนอีกครั้ง จากนั้นก็รีบวิ่งหนีออกจากบริเวณนั้น
ดอกไม้พยายามจะพ่นเส้นใยใส่กู่ซีอีกครั้ง แต่ขณะเดียวกัน โครงกระดูกสองตัวที่เขาเรียกมาก็เข้ามาถึงบริเวณรากต้นไม้พอดี พวกมันทำตามคำสั่งของกู่ซีอย่างไม่ลังเล พุ่งเข้าไปคว้าดอกไม้และออกแรงดึงขึ้นมาอย่างเต็มที่
เพียงชั่วขณะเดียว ดอกไม้ขนาดเท่าศีรษะคนก็ถูกถอนออกมาจากรากต้นไม้
ช่วยสนับสนุนให้ดาวเพื่อเป็นกำลังใจ
ในบทต่อๆไปด้วยน้า
(Next Ep...41)
