บทที่ 24 : ฝูงหมาป่าสายลมทมิฬ
สองสามวันถัดมา ฉินยี่ไม่ได้ออกไปไหนเลย เขาพยายามกินเนื้อหมีทั้งหมด แต่ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ได้มีความอยากอาหารมากขนาดนั้น เขาจึงแลกเนื้อหมีและหนังหมีบางส่วนกับชาวบ้านในราคา 5 เหรียญหยวน และเก็บส่วนที่เหลือไว้กินเอง การบำรุงร่างกายด้วยเนื้อหมี และดูเหมือนว่าร่างกายของเขาก็ได้รับการปรับปรุงอย่างมากในทุกวั...
