บทที่ 22 สัตว์ร้ายแม่พันธุ์แห่งหายนะ
บนถนนใจกลางเมือง ตึกรามบ้านช่องโดยรอบพังทลายเป็นซากปรักหักพัง ทุกอย่างดูเหี่ยวเฉาไปหมด
ถนนหนทางขรุขระเต็มไปด้วยความเสียหายและรอยแตกร้าว วัชพืชขึ้นรกเต็มไปหมด
โล่เสวียนวิ่งจนหน้าแดงก่ำ หอบแฮ่กๆ ข้างๆ เขาคือซูหลินเสวียที่กำลังเหาะด้วยดาบ
ตามที่เธออธิบาย นี่คือการใช้การควบคุมพลังน้ำแข็งและไฟที่ชำนาญ สิ้นเปลืองพลังเวทเพื่อสร้างดาบน้ำแข็งที่สามารถพาตัวเองเหาะได้
ตอนที่ได้ยินความคิดนี้ของเธอ ทั้งโล่เสวียนและเฉินหลินต่างตกตะลึง ที่แท้ก็ยังสามารถเล่นแบบนี้ได้ด้วยหรือ?
แต่ข้อเสียก็ชัดเจน ความเร็วไม่สามารถเพิ่มขึ้นได้ มีประโยชน์แค่ตอนเดินทางเท่านั้น อีกทั้งการสิ้นเปลืองพลังเวทไปโดยเปล่าประโยชน์ก่อนการต่อสู้ก็เป็นข้อห้ามสำคัญสำหรับนักเวทย์
ก็มีแต่เธอที่มีค่าพลังจิตสูงมาก ทนต่อการสิ้นเปลืองได้ อีกทั้งตอนเข้าด่านนี้ก็ได้เรียนรู้ทักษะการฟื้นฟูพลังเวทอย่างรวดเร็วด้วย
โล่เสวียนรู้สึกเหนื่อยล้า มองไปยังหมาป่าดำยักษ์ที่แบกเฉินหลินอย่างสบายๆ อยู่ด้านหน้า "พี่หลิน ให้มันแบกผมบ้างได้ไหมครับ ผมเหนื่อยจนแทบไม่ไหวแล้ว!"
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เฮยหมิงหันมาขึงตาใส่เขาด้วยสีหน้า 'ดุร้าย' โล่เสวียนรีบเปลี่ยนคำพูดทันที "ไม่เป็นไรๆ ผมรู้สึกว่าร่างกายเต็มไปด้วยพลังขึ้นมาทันใดเลย!"
เมื่อเห็นภาพนี้ ซูหลินเสวียยิ้มบางๆ
ไม่นาน ทั้งสามก็มาถึงหน้าสะพานใหญ่แห่งหนึ่ง ฝั่งตรงข้ามมีพลังอาฆาตสีแดงเข้มกลายเป็นรูปธรรมแผ่ซ่านไปทั่วตึกระฟ้า เห็นแค่โครงร่างพร่าเลือนเท่านั้น
"ในที่สุด...ก็ถึงแล้ว..." โล่เสวียนหอบหายใจรวยริน ทิ้งตัวลงบนโล่ขนาดเกือบสองเมตร
ทันใดนั้น ราวกับถูกพวกเขาดึงดูด สัตว์ร้ายฝูงแล้วฝูงเล่าต่างลุกขึ้นมาด้วยดวงตาสีแดงจากทุกทิศทาง พุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง!
ฆ่ามนุษย์ทุกคนแล้วนำกลับไป นี่คือเจตจำนงที่แม่พันธุ์ส่งผ่านพลังอาฆาตไปยังสัตว์ร้ายทั้งหมด!
เฮยหมิงปล่อยพลังข่มขวัญออกมาทันที จากนั้นก็พุ่งเข้าใส่กองทัพสัตว์ร้ายที่เบียดเสียดกันแน่นขนัดบนถนนในช่วงเวลาอันสั้น เปลวเพลิงสีดำสนิทระเบิดออกมา!
เฉินหลินกระโดดลงมาล่วงหน้า มองดูสัตว์ร้ายที่ทะลักเข้ามาเป็นฝูงๆ จากบนสะพานและอีกสองทิศทาง เขารู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล
"สัตว์ร้ายแม่พันธุ์แห่งหายนะค้นพบพวกเราแล้ว"
"ไอ้นี่มันมีตาทิพย์หรือไง?" โล่เสวียนตกใจ มองดูคลื่นสีแดงที่แผ่ซ่านมาทั่วท้องฟ้า ราวกับปากอ้าของสัตว์ร้ายที่เต็มไปด้วยเลือด ทำให้คนรู้สึกหายใจไม่ออก!
"พวกมันคงมีวิธีสื่อสารพิเศษของตัวเอง" เฉินหลินส่ายหน้า ชักใบมีดจากด้ามไม้เท้าออกมา แล้วพุ่งเข้าฆ่าสัตว์ร้ายที่ทะลักเข้ามาทางถนนฝั่งขวา
โล่เสวียนรีบตามไปทันที "พี่หลิน ผมจะรับความเสียหายให้นะครับ!"
ซูหลินเสวียเรียกลูกแก้วเวทมนตร์ออกมา ค่อยๆ หลับตาลง แล้วลืมตาขึ้นในวินาถัดมา ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเย็นเยียบ เปล่งประกายเล็กน้อย ราวกับเทพเจ้าที่เย็นชา!
ตูม!
ในทันใดนั้น กำแพงน้ำแข็งแข็งแกร่งสูงหลายสิบเมตรก็ก่อตัวขึ้นบนสะพาน สกัดกั้นสัตว์ร้ายได้ชั่วขณะ
จากนั้น เหนือศีรษะของเธอ มีแท่งน้ำแข็งแหลมคมที่แผ่รังสีความเย็นออกมานับร้อยแท่งลอยอยู่!
พร้อมกับจิตสั่งการของซูหลินเสวีย แท่งน้ำแข็งทั้งหมดก็พุ่งเข้าใส่กองทัพสัตว์ร้ายที่ปิดล้อมมาจากด้านหลัง!
ฉึก!
ร่างกายและสมองของสัตว์ร้ายนับไม่ถ้วนถูกเจาะทะลุ เลือดและเนื้อกระเด็นกระจาย!
จากนั้น แท่งน้ำแข็งนับไม่ถ้วนก็ก่อตัวขึ้นใหม่ ราวกับไม่มีที่สิ้นสุด พุ่งเข้าใส่พวกมันต่อไป!
โฮก!
สัตว์ร้ายนับไม่ถ้วนส่งเสียงคำรามอย่างโกลาหล ล้มลงเป็นแถวๆ ราวกับการเก็บเกี่ยวต้นข้าว!
"เจ๋งมาก พี่ซูเก่งจัง!" โล่เสวียนที่เห็นภาพนี้จากหางตา รีบประจบขึ้นมาทันที
เห็นได้ชัดว่าความเร็วในการสร้างแท่งน้ำแข็งของซูหลินเสวียชะงักไปชั่วขณะ ใบหน้าดำทะมึน
อีกด้านหนึ่ง เฮยหมิงแทรกผ่านกองทัพสัตว์ร้าย ราวกับมังกรเพลิงสีดำที่ไม่มีอะไรขวางกั้นได้ เปลวเพลิงสีดำสนิทระเบิดขยายออกไปไม่หยุด ขนาดร่างกายใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ!
ตูม!
ทั่วทั้งถนนเต็มไปด้วยทะเลเพลิงสีดำสนิท แม้แต่พลังอาฆาตสีแดงเข้มก็ถูกกลืนกิน อาคารข้างๆ ก็ไม่รอดพ้น พังทลายลงภายใต้อุณหภูมิสูงลิ่ว!
สัตว์ร้ายแทบทั้งหมดทนไม่ไหวแม้แต่ไม่กี่วินาที ก็ตายไปภายใต้การเผาไหม้ ในเวลาอันสั้นก็กวาดล้างพื้นที่ไปเป็นบริเวณกว้าง
แต่ในไม่ช้า ก็มีสัตว์ร้ายอีกมากมายทะลักเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย ราวกับฆ่าไม่มีวันหมด
ถ้ามองจากที่สูง ก็จะเห็นว่าสัตว์ร้ายทั้งหมดในเมืองนี้กำลังหลั่งไหลมาจากทุกสารทิศ
แม้แต่เมื่อเจอผู้รอดชีวิต พวกมันก็ไม่สนใจ!
ชายคนหนึ่งมองดูสัตว์ร้ายที่วิ่งผ่านไปไม่หยุดด้วยขาที่สั่นเทา ทั้งร่างเปียกโชกด้วยเหงื่อเย็นโดยไม่รู้ตัว!
เขากำลังแอบหาอาหาร แต่จู่ๆ ก็เผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายนับไม่ถ้วนที่พุ่งเข้ามา ในทันใดนั้นก็พูดไม่ออก ยืนอยู่กับที่ด้วยความสิ้นหวังรอความตาย
ในตอนที่เขาคิดว่าตัวเองจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ สัตว์ร้ายพวกนั้นกลับไม่แม้แต่จะมองเขาแม้แต่แวบเดียว!
"นั่น...นั่นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?!" กว่าสัตว์ร้ายตัวสุดท้ายจะหายไปจากสายตานานแล้ว ชายคนนั้นถึงกล้าขยับตัว มองไปยังทิศทางที่พวกมันวิ่งไปด้วยสีหน้าหวาดกลัว!
ในเวลาเดียวกัน ลู่อวี่และคนอื่นๆ ที่กลับมาถึงฐานต่างก็สังเกตเห็นความผิดปกติ
เมื่อเห็นสัตว์ร้ายฝูงแล้วฝูงเล่าวิ่งคลุ้มคลั่งไปยังใจกลางเมือง พวกเขาก็เข้าใจในทันทีว่า เฉินหลินคงทำให้สัตว์ร้ายแม่พันธุ์แห่งหายนะรู้สึกถึงภัยคุกคามจริงๆ
คิดถึงตรงนี้ ใบหน้าของทุกคนก็ปรากฏแววกังวล
อีกด้านหนึ่ง เฉินหลินค่อยๆ รู้สึกถึงแรงกดดันที่เพิ่มขึ้น บาดแผลเริ่มปรากฏบนร่างกาย
ใต้เท้าของเขามีซากศพนับร้อง แต่เมื่อเทียบกับสัตว์ร้ายที่ยังคงทะลักเข้ามาไม่หยุด ก็ยังไม่ถึงหนึ่งในพันด้วยซ้ำ!
สัตว์ร้ายในเมืองนี้มีจำนวนหลายสิบหรืออาจถึงหลายร้อยล้านตัว ต่อให้พวกเขาหมดแรงก็คงฆ่าไม่หมด
เห็นพวกดาบอสูรสิบกว่าตัวพุ่งเข้ามา เฉินหลินก็รีบสั่งให้โล่เสวียนรับมือ ส่วนตัวเองจัดการสังหารจากด้านข้าง
พร้อมกันนั้นก็รีบพูดขึ้นว่า "จับโจรต้องจับหัวโจร เฮยหมิง ไปฆ่าสัตว์ร้ายแม่พันธุ์แห่งหายนะเลย!"
โฮ่ง!
เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินหลิน เฮยหมิงก็หันตัวทันที พุ่งตรงไปยังสะพานใหญ่!
ผ่านการวิวัฒนาการสองครั้ง การก้าวขึ้นของระดับชีวิต ทำให้มันสามารถรับรู้ถึงการดำรงอยู่ที่คุกคามตัวเองได้
ฝั่งตรงข้ามนั้น มีรังสีอันตรายอยู่ คงเป็นสัตว์ร้ายแม่พันธุ์แห่งหายนะที่เจ้านายพูดถึงแน่!
ปัง!
ทั่วร่างเต็มไปด้วยเปลวเพลิงสีดำสนิท เฮยหมิงพุ่งชนกำแพงน้ำแข็งแตกกระจายในพริบตา กระแทกสัตว์ร้ายนับไม่ถ้วนที่ขวางทางลอยละลิ่ว มุ่งหน้าไปยังใจกลางเมืองที่ถูกปกคลุมด้วยพลังอาฆาตหนาแน่น!
คำราม!
เสียงคำรามดังกึกก้องไปทั่วผืนดิน!
ตอนที่เฮยหมิงไปถึงอีกฝั่งของสะพาน หนวดสีแดงเข้มขนาดสิบกว่าเมตรก็พุ่งออกมาจากพลังอาฆาตอย่างฉับพลัน ฟาดลงบนร่างของมันในทันที!
ตูม!
ตึกหลายหลังถูกเฮยหมิงพุ่งชนพังทลาย จนกระทั่งไปหยุดที่ระยะยี่สิบกว่าเมตร!
โฮ่ง!
เสียงคำรามสั่นสะเทือนทำให้ฝุ่นผงกระจายไป เฮยหมิงลุกขึ้นจากกองคอนกรีตและเศษหินมากมาย ดวงตาแนวตั้งเย็นเยียบกวาดมองไปรอบๆ!
ในพลังอาฆาตที่มองไม่เห็นชัดเจน หนวดสีแดงเข้มยาวนับร้อยเมตรเคลื่อนไหวไปมา ล้อมรอบมันเอาไว้
ลูกตาขนาดมหึมากว่าหกสิบเมตรค่อยๆ ปรากฏขึ้น ดวงตานับไม่ถ้วนจ้องมองเฮยหมิง ราวกับกำลังพิจารณามัน
ตูม ตูม——
เปลวเพลิงสีดำสนิทปะทุอย่างรุนแรง เฮยหมิงอ้าปากเล็กน้อยส่งเสียงคำรามต่ำๆ
ลูกตาขนาดมหึมาแสดงความหวาดระแวง ดูเหมือนจะรู้สึกถึงอันตรายของเปลวเพลิงสีดำสนิท ถอยหลังไปเล็กน้อยด้วยความกลัว
ตูม!
ดูเหมือนจะรู้ว่ายิ่งปล่อยไว้นานก็ยิ่งเสียเปรียบ เฮยหมิงจึงเริ่มการโจมตีทันที ร่างกายพุ่งออกไปในพริบตา พื้นดินรับแรงไม่ไหวแตกออกทันที!
ภายใต้การระเบิดพลังเต็มที่ของเฮยหมิง บริเวณโดยรอบสั่นสะเทือนเล็กน้อย ตึกที่พังทลายส่ายไปมาไม่หยุด!
ดวงตานับไม่ถ้วนของลูกตาขนาดมหึมาหดเล็กลงพร้อมกันทันที หนวดสีแดงเข้มสิบห้าเส้นฟาดเข้าใส่มัน!
ปัง! ปัง!
ตึกแล้วตึกเล่าถูกฟาดจนเศษหินกระเด็น พังทลายลงมาอย่างทนไม่ไหว พื้นดินก็แตกร้าวออกเป็นรอยแยกนับไม่ถ้วนแผ่ขยายไปทั่วทุกทิศทาง ภายใต้พลังมหาศาลร่วมกันของหนวดสีแดงเข้มทั้งสิบห้าเส้น ราวกับเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่!
