ตอนที่ 38 รถแท็กซี่
เรื่องราวทั้งหมดฟังดูน่าขัน แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผีเด็กอายุ 3-4 ขวบ ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะมีเหตุผล
แต่เจิ้งเจ๋อล่ะ?
"เสี่ยวหยู แล้วลุงตำรวจคืนนี้ล่ะ? เขา.. เป็นคนไม่ดีเหรอ?"
เจียงเย่ถาม บางครั้ง ผีก็สามารถมองเห็นแก่นแท้ของคนได้ดีกว่าคน
เสี่ยวหยูคิดอย่างจริงจัง "ลุงตำรวจคนนั้นหน้าตาน่าเกลียด มีรอยแผลเป็นน่ากลัวบนหน้า!"
"เอิ่ม.."
เจียงห่าวพูดไม่ออก "หัวหน้าเจิ้งหน้าตาไม่ค่อยดี แต่รอยแผลเป็นบนใบหน้าของเขา เป็นแผลที่เกิดขึ้นตอนที่เขากำลังไล่จับฆาตกร คนร้ายข่วนเขา จากหน้าผากไปถึงใบหู ดูน่ากลัวมาก ก็เธอเป็นเด็ก.. "
"แต่ทำไมลุงหน้าตาน่าเกลียดถึงไปหาคนไม่ดีพวกนั้น?ตำรวจไม่ใช่ควรจะจับคนไม่ดีเหรอ? เขาบอกว่าจะไปช่วยพวกเขา หนูคิดว่าลุงตำรวจคนนั้นไม่ดี!"
เด็กคุยด้วยเหตุผลได้ แต่ไม่เข้าใจเหตุผลลึกซึ้ง
ตอนนี้ ความจริงก็ถูกเปิดเผย คำพูดของเสี่ยวหยูทำให้ทุกคนงง
แต่เรื่องนี้ยังต้องแก้ไข เจียงเย่ถามเธอ "สามคนที่หนูซ่อนไว้ พวกเขารู้ตัวไหมว่าทำผิด?"
"หนูคิดว่ารู้นะ แต่หนูไม่อยากคุยกับพวกเขา หนูเอาอาหารไปให้ แล้วก็กลับ"
"อืม.. ผ่านไปนานขนาดนี้ พวกเขาน่าจะรู้ตัวแล้ว งั้นเสี่ยวหยู พี่ให้ลุงตำรวจพาคนไปตามหาพวกเขา ได้ไหม?"
"หา? ก็ได้ค่ะ พวกเขาก็ดูน่าสงสารอยู่"
เสี่ยวหยูพยักหน้าและบอกตำแหน่ง เจียงห่าวรีบโทรหาตำรวจ แล้วก็ไปตามหาคนหายทั้งสามคน
สองสามชั่วโมงต่อมา เจียงเย่ก็โทรหาจางเจินอีกครั้ง
รับสายปุ๊บ ก็ได้ยินจางเจินพูดว่า"ผมอยู่ข้างล่างตึกหรูฝู เดี๋ยวขึ้นไปเลย คุณยังอยู่ที่นั่นไหม?"
"อยู่ครับ"
เจียงเย่ตอบแล้วก็วางสาย พูดกับเสี่ยวหยู "พ่อแม่ของหนูมาแล้ว เสี่ยวหยู ไปคุยกับพวกเขา"
"จริงเหรอคะ?"
"จริงสิ"
เจียงเย่ยิ้ม พยักหน้า ไม่นาน ก็มีสามีภรรยาคู่หนึ่งปรากฏตัวขึ้นที่ทางเดิน
พวกเขาเห็นเสี่ยวหยูทันที และเสี่ยวหยูก็เห็นพวกเขา
ทั้งสามกอดกันและร้องไห้ เจียงเย่กับผู้ชมทุกคนก็ยิ้ม
แต่จางเจินก็รู้ตัวอย่างรวดเร็ว "นี่มันเรื่องอะไรกัน?"
"เธออยู่ที่นี่ เล่นซ่อนหากับคนอื่น เธอเชื่อว่าไม่ว่าเธอจะซ่อนอยู่ที่ไหน คุณก็จะตามหาเธอเจอ เธอเลย.. รอคุณอยู่ที่นี่"
เจียงเย่พูด จางเจินไม่สนใจว่าตัวเองกำลังกอดอากาศ เขายังคงกอดเสี่ยวหยูไว้แน่น
ในขณะที่ครอบครัวของพวกเขากำลังมีความสุข ในห้องถ่ายทอดสดก็มีคนพูดคุยกัน
"ตอนที่ฉันฟังสามเสียงบันทึกนั้น ไม่คิดเลยว่าเรื่องราวที่น่ากลัวสุดท้ายจะเป็นแบบนี้"
"ใช่ เห็นพวกเขากอดกัน ฉันก็ซึ้งใจ แต่.. เสี่ยวหยูต้องไปใช่ไหม?"
เจียงเย่พยักหน้า "ใช่ เสี่ยวหยูไม่ใช่คนแล้ว"
"ใช่ เธอไม่ใช่คน ถึงแม้ว่าเธอจะน่ารัก และเราอยากให้เธอได้อยู่กับพ่อแม่ แต่ถ้าเธออยู่ในโลกนี้ต่อไป ก็ไม่เป็นผลดีต่อเธอ เธอควรจะไปเกิดใหม่"
ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดมีเหตุผล รู้ว่าต้องแก้ไขเรื่องนี้ยังไง
เจียงเย่มองดูเวลา อีกไม่นานก็จะฟ้าสาง เขาพูดว่า "คุณจาง ผมคิดว่าคุณรู้ว่าควรจะทำอะไรก่อนฟ้าสางใช่ไหม?"
"ผม..ให้เธออยู่กับผมไม่ได้เหรอครับ? ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร แต่คุณต้องเป็นคนดีแน่ๆที่ทำให้ผมได้เจอเธอ ได้โปรด ปล่อยให้เธออยู่กับผมได้ไหม? ไม่ว่าเธอจะเป็นผี ผมก็จะดูแลเธอ ปกป้องเธอ ไม่ให้เธอทำร้ายคนอื่น!"
จางเจินขอร้อง เจียงเย่ส่ายหัว "คุณกับภรรยารู้ดีว่าอะไรคือทางเลือกที่ถูกต้อง สิ่งที่ผมทำได้คือทำให้คุณกับเธอได้บอกลากัน ตอนที่เสี่ยวหยูเกิดเรื่อง พวกคุณพ่อลูกคงไม่ได้คุยกันใช่ไหม?"
"ผม.."
"เอาล่ะ ตอนนี้ ผมจะบอกเส้นทาง คุณก็ขับรถพาเธอไปส่ง ให้เธอได้จากโลกนี้ไปอย่างสงบ"
จางเจินไม่มีทางเลือก ทำได้แค่ฟังคำพูดของเจียงเย่ ภายใต้การแนะนำของเจียงเย่ พวกเขาก็ขับรถออกจากเมืองชิงโจว
การถ่ายทอดสดยังคงดำเนินต่อไป จนกระทั่งไปถึงถนนที่ห่างไกล เจียงเย่พูดว่า "จอดตรงนี้ เสี่ยวหยู เดินไปตามถนนเส้นนี้ เธอจะเห็นแสง พอเห็นแสงก็เดินตามแสงไป อย่ากลัวเข้าไหม?"
"พี่ชายคะ ต่อไป หนูจะยืนอยู่ใต้แสงอาทิตย์ได้เหรอคะ?"
เสี่ยวหยูถาม เจียงเย่ยิ้ม พยักหน้า "ได้ แต่ต้องรอ ถึงเวลานั้น หนูก็จะโตขึ้น"
"ค่ะ งั้นหนูจะฟังพี่ชาย"
เสี่ยวหยูเดินออกจากรถ จางเจินกับภรรยาไม่ได้ลงจากรถ พวกเขาพูดทุกอย่างที่อยากจะพูดไปแล้ว ตอนนี้ สิ่งที่พวกเขาควรทำคือส่งลูกสาวจากไปอย่างเงียบๆ
ในรถ จางเจินกับภรรยากอดกันร้องไห้ จนกระทั่งเสี่ยวหยูค่อยๆ หายไป
พอเสียวหยูจากไป ก็เกือบจะฟ้าสางแล้ว เจียงเย่พูดกับทั้งคู่ "กลับไปเถอะครับ พอพระอาทิตย์ขึ้น ก็ถือเป็นการเริ่มต้นใหม่ของเสี่ยวหยู และเป็นการเริ่มต้นใหม่ของพวกคุณ"
"ขอบคุณครับคุณเจียง ขอบคุณมากที่ให้โอกาสพวกเรา"
"ไม่เป็นไรครับ กลับไปเถอะ"
เจียงเย่พูด จางเจินออกรถและกลับรถ กล้องโทรศัพท์ก็หันไปทางด้านหลัง
ทันใดนั้นเองก็มีรถคันหนึ่งวิ่งมาด้านหน้ารถของจางเจิน รถคันนั้นวิ่งเร็วมาก เป็นรถแท็กซี่สีเขียว
บนรถมีป้าย "ว่าง" แต่บนถนนมีแต่ภูเขา เป็นถนนสายปรโลก แท็กซี่มาทำอะไรที่นี่?
พอมองเห็นรถแท็กซี่ชัดขึ้น สีหน้าของเจียงเย่ก็เปลี่ยนไป เขารีบตะโกน "คุณจาง รีบไปขวางรถคันนั้นไว้เร็ว!"