ตอนที่ 168 ไปให้พ้น!

จู่ๆ ผู้ที่ปรากฏตัวขึ้นเป็นหญิงที่รูปร่างใหญ่โต หน้าตาคล้ายผู้ชาย มีคิ้วหนาและตาโต ริมฝีปากหนา “นั่นคือผู้รักษากฎของตลาดมืด—สวี่เฉิง! นางลงมือเสียที!”

“สวี่เฉิงคนนี้ว่ากันว่าก้าวขาเข้าไปในระดับเทียนเหรินแล้ว ครึ่งหนึ่ง พลังของนางแข็งแกร่งมาก แม้แต่ผู้ที่อยู่ในระดับเทียนเหรินขั้นแรกๆ ก็อาจไม่สามารถรับมือกับนางได้!”

“ศิษย์สำนักเกาซานคนนั้นโดนนางฟาดไปหนึ่งที คงจะบาดเจ็บหนัก อวัยวะภายในน่าจะแตกไปหมดแล้ว!”

“สวี่เฉิงคงจะยั้งมือไว้ ไม่อย่างนั้นหนึ่งฝ่ามือก็คงฆ่าศิษย์สำนักเกาซานได้ทันที”

สวี่เฉิงที่ปรากฏตัวขึ้นในทันใดนี้ คือผู้รักษากฎของตลาดมืด มีหน้าที่รักษาระเบียบในตลาดมืด หลายคนรู้จักนางดี แม้กระทั่งพวกที่ไม่ทำตามกฎเคยถูกนางสั่งสอนมาก่อน

“ศิษย์พี่!”

มู่ชิวเสวี่ยรีบวิ่งเข้ามาประคองจ้าวจู้ เห็นว่าเขาไม่เป็นอะไรมาก จึงค่อยโล่งใจไปหนึ่งเปลาะ นางกล่าวว่า “ศิษย์พี่ ท่านเป็นอะไรรึเปล่า?”

“ไม่เป็นไร นางไม่ได้ลงมือฆ่า ข้าเพียงแค่ถูกนางฟาดจนกระเด็นออกมา ข้าคิดว่านางคงเกรงกลัวชนเผ่าผินเผิงและเผ่าวัวหกเขาอยู่”

จ้าวจู้กล่าว วันนี้ที่สำนักเกาซานมาเยือน มีนักบุญจากสองเผ่าโบราณมาคอยต้อนรับพวกเขา พวกเขายังขี่นกเซิ่งเผิงมาอีกด้วย เหตุการณ์นี้ถูกจดจำโดยคนทั่วทั้งเมืองเจิงเซียน

ดังนั้นแม้ว่าสำนักเกาซานในสายตาของพวกเขาจะดูไม่แข็งแกร่งนัก แต่ก็มีพื้นหลังที่แข็งแกร่งมาก ใครก็ตามที่จะเป็นศัตรูกับสำนักเกาซาน ต้องคิดให้ดีๆ ก่อน

“ฆ่ามัน! พี่เฉิง ฆ่าพวกมันเลย!”

เมื่อเห็นสวี่เฉิง หลี่คุนเกอเหมือนได้เจอความหวัง เขากุมหน้าอกตะโกนออกมาอย่างดัง ใบหน้าหล่อเหลาของเขาบิดเบี้ยว ตาเต็มไปด้วยความแค้นใจ เหมือนสัตว์ป่าที่บาดเจ็บ อยากจะฉีกจ้าวจู้และมู่ชิวเสวี่ยเป็นชิ้นๆ

“หุบปาก!”

สวี่เฉิงขมวดคิ้วแน่น หลี่คุนเกอเปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างนางกับหุบเขาอิ๋งเสวียน ซึ่งทำให้นางไม่พอใจเป็นอย่างมาก แม้ภายนอกตลาดมืดจะดูยุติธรรมและไม่เข้าข้างใคร แต่ในความเป็นจริง นางอยู่ที่นั่นตั้งแต่ตอนที่หุบเขาอิ๋งเสวียนก่อกวน แต่เลือกที่จะไม่ปรากฏตัวออกมา จนกระทั่งหลี่คุนเกอตกอยู่ในอันตรายนั่นแหละ นางจึงลงมือ เพื่อสร้างภาพลวงตาว่าเพิ่งจะมาถึง แต่คำพูดของลี่คุนเกอทำให้ทุกอย่างถูกเปิดเผย ทำให้คนอื่นรู้ว่าตลาดมืดไม่บริสุทธิ์จริง!

“พวกเจ้าสองคนฝ่าฝืนกฎเหล็กของตลาดมืด ตามกฎแล้ว ต้องฆ่า!” สวี่เฉิงหันมามองมู่ชิวเสวี่ยทั้งสองคน สีหน้าเย็นชา

“มีปัญญาก็ฆ่าข้าสิ ข้าไม่ได้ดูถูกเจ้านะ แต่เจ้าฆ่าข้าไม่ได้หรอก” มู่ชิวเสวี่ยตอบกลับอย่างไม่เกรงกลัว

สวี่เฉิงหรี่ตา ฉายแววเย็นยะเยือก ศิษย์ระดับจื่อฝู่กล้าดูถูกนางเช่นนี้!

“แค่ปากเก่งมันไม่มีประโยชน์ ตอนนี้พวกเจ้าได้ฝ่าฝืนกฎของตลาดมืด อีกทั้งยังฆ่าศิษย์หุบเขาอิ๋งเสวียนไป พวกเจ้าหมดทางรอดแล้ว!”

“ข้าไม่ได้ฆ่าเจ้าในทันที เพราะเห็นแก่สองเผ่าเท่านั้น อย่าเข้าใจผิดว่าคนอย่างสำนักเกาซานจะมีหน้าใหญ่ถึงเพียงนั้น”

จ้าวจู้ยืนขึ้นได้ด้วยความช่วยเหลือของมู่ชิวเสวี่ย เขาหันไปมองสวี่เฉิง พลางยิ้มออกมาแล้วกล่าวว่า “จะมีหรือไม่มี เจ้าคนไร้ค่าก็ไม่ใช่คนที่พูดได้!”

“เจ้าว่าอะไรนะ? เจ้านี่อยากตายจริงๆ!”

สวี่เฉิงโกรธจัด นางตั้งใจจะโยนปัญหานี้ให้กับหุบเขาอิ๋งเสวียนจัดการ แต่คนพวกนี้ไม่รู้จักพิจารณาตัวเอง ไม่ใช่ความผิดของนางอีกแล้ว! ตลาดมืดมีเบื้องหลังที่แข็งแกร่ง อีกฝ่ายยังเป็นคนผิดก่อน หากฆ่าพวกเขา สองเผ่าแม้จะออกหน้าช่วยเหลือสำนักเกาซาน แต่ก็จะต้องฟังเหตุผลแน่นอน!

นางพูดพร้อมกับเตรียมจะลงมือ

แต่ในเวลานั้นเอง ฝูงชนกลับแหวกทางออกให้เห็นสี่คนกับไก่หนึ่งตัวเดินเข้ามา มู่ชิวเสวี่ยเห็นคนที่มา ก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก นางกล่าวว่า “ศิษย์น้องเย่!”

“ศิษย์พี่ พวกท่านถอยออกไป ปล่อยให้พวกเราจัดการเรื่องนี้เอง” เย่ปู้ฝานกล่าว

“นางมีพลังขั้นสำเร็จสมบูรณ์ของระดับเทพทารก จะไม่เรียกผู้อาวุโสให้พวกเขาจัดการดีหรือ?” มู่ชิวเสวี่ยกล่าว

“แค่ระดับเทียนเหรินน่ะ จะไปมีอะไร ข้าแค่ตบทีเดียวก็เรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสพวกเขากำลังยุ่งมาก ไม่มีเวลามาสนใจพวกตัวเล็กๆ พวกนี้หรอก” เจียต้าเป่าพูดอย่างไม่เกรงใจเลย นางไม่ได้ใส่ใจสวี่เฉิงแม้แต่นิดเดียว

“พวกที่อยากตายมาอีกแล้วสินะ!”

สวี่เฉิงมองเห็นป้ายประจำตัวสำนักเกาซานที่ห้อยอยู่ที่เอวของเย่ปูฝานและพวก นางตะโกนเสียงเย็นใส่พวกเขา

เมื่อได้ยินคำพูดของเจียตัวเป่า นางยิ่งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เหมือนสิงโตที่บ้าคลั่ง พุ่งเข้าหาเย่ปูฝานและพวกในทันที

“ศิษย์น้อง เอามือเบาๆ หน่อยนะ อย่าให้เลือดกระเด็นเปื้อนพวกเรา” เย่ปู้ฝานกล่าวอย่างสบายใจ เขาไม่ได้หันไปมองสวี่เฉิงเลย

“ได้เลย” เจียตัวเป่ายิ้มอย่างมีความสุข ขณะที่เดินออกจากกลุ่มไป เขาเผชิญหน้ากับสวี่เฉิงที่พุ่งเข้ามาด้วยรอยยิ้ม ท่าทีใสซื่อบนใบหน้าของเขากลับเปลี่ยนเป็นแววตาอำมหิตทันที

พลังระดับตันเถียนของเขาพุ่งขึ้นอย่างรุนแรงในพริบตา ทะยานไปถึงระดับเทียนเหริน!

“อะไรนะ?” สวี่เฉิงเบิกตากว้าง คิดว่าตนเองคงมองผิด คนผู้นี้คงไม่ใช่ศิษย์ของสำนักเกาซานแล้ว ไม่อย่างนั้นจะมีพลังระดับเทียนเหรินได้อย่างไร?

เมื่อเห็นพลังน่ากลัวของเจียตัวเป่า สวี่เฉิงรีบถอย นางก้าวเข้าสู่ระดับเทียนเหรินเพียงครึ่งเดียว แต่โดยพื้นฐานแล้ว นางยังคงอยู่ในระดับเทพทารก หากต้องเผชิญหน้ากับผู้ที่อยู่ในระดับเทียนเหรินจริงๆ นางไม่กล้า

แน่ หากพลาดพลั้งก็อาจจะต้องตาย!

“ข้าให้เจ้าไปแล้วหรือ? เมื่อกี้ที่ทำตัวอวดดีล่ะ หายไปไหนแล้ว?” เจียต้าเป่าปลดปล่อยพลังเทียนเหรินออกมา ก่อให้เกิดเสียงหวีดหวิวทั่วฟ้าแผ่นดิน พลังของฟ้าดินที่น่ากลัวถูกควบคุมโดยเขาในทันทีและกดทับสวี่เฉิงไว้

แม้สวี่เฉิงจะพยายามดิ้นรนเท่าใด ก็ไม่อาจหนีจากแรงกดทับนี้ได้ มือยักษ์ที่มองไม่เห็นคว้านางไว้และบีบขึ้นสู่อากาศ

“น่ารังเกียจ! ปล่อยข้านะ! ข้าเป็นผู้รักษากฎของตลาดมืด พวกเจ้าแตะต้องข้าไม่ได้!” สวี่เฉิงยกเรื่องเบื้องหลังของตลาดมืดขึ้นมาเพื่อหวังจะขู่เจียตัวเป่า นางพยายามดิ้นรนสุดชีวิต แต่มือยักษ์ที่จับนางไว้นั้นแน่นมาก ไม่ว่าจะพยายามเพียงใดก็ไร้ผล ที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือนางถูกผนึกพลังจนหมดสิ้น ตอนนี้นางกลายเป็นเพียงแค่มนุษย์ธรรมดาเท่านั้น!

“โอ้โอ้โอ้ มีเบื้องหลังแล้วเก่งมากเหรอ? พูดเหมือนกับว่าข้าไม่มีเบื้องหลังบ้าง” เจียต้าเป่าเย้ยหยัน คิดหรือว่าข้าจะกลัวใคร? เขาอยู่ในสำนักเกาซาน เขาไม่กลัวหรอกใครจะมาเปรียบเทียบเบื้องหลังกับเขา

“อย่าคิดว่าฆ่าข้าแล้วสองเผ่าโบราณจะปกป้องพวกเจ้าได้ เจ้าไม่มีวันฝันเฟื่องอย่างนั้นหรอก!”

สวี่เฉิงคิดว่าเจียต้าเป่าพูดถึงเผ่าผินเผิงและเผ่าวัวหกเขาเป็นที่พึ่งหลังของเขา

“ข้าคิดเพ้อฝันอย่างนั้นรึ? ฮ่าๆ เจ้าอยากจะพูดยังไงก็พูดไปเถอะ แต่ยังไงเจ้าก็ไม่มีวันได้เห็นจุดจบของข้าหรอก” เจียต้าเป่าหัวเราะเยาะออกมา พร้อมกับดีดนิ้วหนึ่งที เสียง "เป๊าะ" ดังขึ้น ทันใดนั้น มือยักษ์โปร่งใสบนท้องฟ้าก็เริ่มบีบตัวแน่นขึ้นเรื่อยๆ บดขยี้ร่างกายของสวี่เฉิง

“อ๊า...!” สวี่เฉิงพยายามดิ้นรนสุดชีวิต ใบหน้าของนางเปลี่ยนเป็นสีตับหมู แต่ไม่สามารถหนีออกไปได้ ภายใต้แรงกดดันที่น่ากลัว ร่างของนางก็ถูกบดขยี้เป็นชิ้นๆ!

"ฮืดด~"

“ข้าไม่อยากจะเชื่อเลย ศิษย์สำนักเกาซานกล้าฆ่าผู้รักษากฎของตลาดมืด! พวกเขาจะต้องตายแน่ๆ!”

“ผู้รักษากฎของตลาดมืดถือเป็นใบหน้าของตลาด เป็นผู้จัดการตลาดในทุกๆ วัน การฆ่าพวกเขาเปรียบเหมือนการตบหน้าตลาดมืด ตลาดมืดจะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆ แน่!”

ฝูงชนรอบๆ ต่างตกใจกลัว พวกเขาเคยคิดว่าศิษย์สำนักเกาซานเพียงแต่พูดอวดดีเท่านั้น ใครจะรู้ว่าเขากล้าลงมือจริง!

“บุคคลนี้มีพลังขั้นเทียนเหริน อาจจะเป็นเจ้าสำนัก!” มีคนมองไปที่เจียตัวเป่าและกล่าวคาดเดาออกมา

“ไม่น่าจะใช่ แต่ถ้าเป็นศิษย์ พลังของเขาก็สูงเกินไปใช่ไหม?” มีอีกคนตอบกลับมาอย่างสงสัย

“น่าจะใช้เคล็ดวิชาเพิ่มพลัง!” มีคนสันนิษฐาน

ทันใดนั้น ความคิดนี้ทำให้คนอื่นพยักหน้าเห็นด้วย แน่นอน เจียตัวเป่าน่าจะใช้เคล็ดวิชาเพิ่มพลังขึ้นมา

“บังอาจ! ใครมันกล้าฆ่าคนของตลาดมืด!”

จากตรอกลึกของตลาดมืด มีคลื่นพลังที่น่ากลัวหลายสายพุ่งมา นั่นคือผู้รักษากฎคนอื่นๆ ของตลาดมืด! พวกเขาสัมผัสได้ถึงการตายของสวี่เฉิง จึงรีบเร่งมาที่นี่ทันที!

“น่ารำคาญ!”

“ไปให้พ้น!” เจียตัวเป่ามองไปด้วยสายตาเย็นชา มือของเขาราวกับดาบ ฟาดฟันออกไปในแนวเฉียง

“ฉัวะๆๆๆ!”

ผู้รักษากฎทั้งสี่คนที่พุ่งเข้ามายังไม่ทันจะตั้งตัว ก็ถูกฟันร่างออกเป็นชิ้นๆ จากระยะไกล อวัยวะภายในกระจัดกระจายไปทั่วพื้น ทุกคนตายโดยที่ดวงตายังเปิดอยู่!